Ten proces siegał panowania króla Zygmunta Starego i królowej Bony, jesli juz chodzi o ścisłość, co widać w linkach mówiących o powstawaniu poszczególnych parafii.

Katolicy uznają chrzest prawosłw=awny, więc rozumiem, że to określenie "przechrzta" miało obrazić, tak? Nie rusza mnie to.

Zacytuję tylko ten fragment, a odniosę sie do całości. Przeciez wszyscy wiemy, że cały wschód odpadł od Rzymu w XI w, a część powróciła za sprawa unii, więc zapewne wcześniej była prawosłwna a stala się greckokatolicka w wyniku unii.

Albo Rzym odpadł od Wschodu, co przecież też wszyscy wiemy. :> Zależy której strony barykady słuchać.



Mniej-więcej. Jak jednak mówiłem, trzeba trzymać się ustalonych faktów - na pewno kiedyś była unicka, po likwidacji Unii została prawosławna. Zatem greckokatolickim miejscem kultu była 150 lat, prawosławnym również 150.

Czy przedtem była prawosławna? Możliwe, ale zdaje się, że trudno to jednoznacznie wybronić. Mogły istnieć nawet dwa różne ośrodki "oddolne", których obrzędowość łączyła się wokół tej samej góry. Ale - jak już mówiłem - to nie jest z kategorii "pewne", tylko "możliwe".

W przeciwieństwie do Ukrainy "polska" Białoruś była w znacznej mierze pod wpływem unickim. Nie widzę powodu, dla którego Podlasie (przy całej swej polsko-litewsko-białorusko-ukraińsko-etc. wieloetniczności) miałoby się z tego wzoru wyłamywać.

To jest trochę taki kompleks polskiego prawosławia - na Ukrainie normą jest to, że grekokatolicy przejęli łacińskie świątynie, prawosławni również wespół z unickimi i nie mają z tego powodu jakiegoś "wstydu", czy poczucia "wtargnięcia". Wiedzą, czyje to było i nikogo to nie gryzie. U nas zaś ktoś stara się na siłę coś udowadniać. No, ale to chyba typowy problem mniejszości etnicznej.

Nigdy nie zrozumiem kobiet










No widzisz dlatego dopytuję się jak coś jest nie jednoznaczne w Twoich odpowiedziach ( tu mi sie wydało jednoznaczne ).

No, nie do końca tak. Część grekokatolików nie uznała likwidacji. Natomiast w Grabarce wykorzystano (jak w wiekszości po obu stronach w historii) ciemnotę ludu. Bardziej światli albo emigrowali stamtąd, albo wstepowali do Krk.
Tak na marginesie: wiele wsi w rejonie jaki tu ze Smokepsvem rozpatrujemy mówi dialektem ukraińskim (nie pamiętam czy to przypadkiem nie Wilanowo, Werpol itp.), co jest pewną sugestią.

Dokładnie.

Ech... . Staram się wykazać, że to jest niepotrzebne (kompleks) Uważam, że historie trzeba znać, pamietać, ale nie rozpamiętywać, bo rodzi to niepotrzebne frustracje a nawet wrogość. Po co? Niczego nie zmienimy, a życie wśród wrogów to katorga.

Różnice psychologiczne płci sa nie do ogarnięcia .

To co? Zgoda? Pax między chrześcijany?

Ano. Zresztą po przejściu Grabarki w ręce prawosławne nadal odbywały się tam nabożeństwa greckokatolickie, jeszcze przez parę lat po likwidacji Unii, co też o czymś świadczy.



Chociażby taką, że Janek Maksymiuk mógłby się uspokoić z tą przymusową białorutenizacją wszytkich jak leci ruskich na Podlasiu. :>



Doceniam Twoją pracę u podstaw, ale ten kompleks siedzi głęboko. :> Jakiś czas temu miałem pogawędkę z jednym księdzem rodem z Podlasia. Gadaliśmy na temat przedstawień krzyża. I zapytałem go, jak zapatruje się na apozycję krzyża słowiańskiego z trzema poprzeczkami i dwiema. Na co on powiedział, że nie jest historykiem sztuki, ale według niego ten z dwiema jest efektem niezrozumienia i niedbalstwa. Nie to, co "starożytny" i "prawdziwy" krzyż z trzema poprzeczkami, jak w Rosji.

Jeśli ktoś doszukuje się takich rzeczy w samym przedstawieniu krzyża... Ale sporo tego jest. Co jakiś czas słyszy się podkreślenia, że polskie prawosławie jest starsze niż sama Polska, że wszędzie wielka Ruś etc. Nawet nowa cerkiew w błocie przy szosie pod stolicą (nie oszukujmy się, w stolicy to to nie jest) ma się nazywać Hagia Sophia.

A w kwestiach naprawdę istotnych - jak np. dbanie o polskie tradycje, o kanony etc. - wychodzi niedbalstwo i rosyjsko-niechlujny misz-masz. To też wielce symptomatyczne dla mniejszości - podkreślamy swoją polskość jedząc żurek w stroju kujawskim, ale nie potrafimy powiedzieć w ojczystym języku "dzień dobry". Kto tutaj stara się jeść codziennie bigos? W mniejszościach przehandlowanie go w niedzielę na spaghetti to już prawie zamach stanu. W polskim prawosławiu podobnie, niestety.

I wychodzi to właśnie w tym szukaniu tożsamości na Grabarce. A kogo to obchodzi, stała świątynia, przedtem była kogoś innego, teraz jest czyjaś inna. Tak jakby katolików pomorskich niesamowicie dręczyło, że kiedyś tam się modlili poganie, a łacinników karpackich na pewno gryzie co noc sumienie, że ich kościółek to kiedyś była cerkiewka. Błagam.

I wszystko na ten temat .

Tu można prześledzić losy Kresów (i nie tylko):
https://www.youtube.com/watch?v=zXEF_Y7 ... e=youtu.be

Ciekawe zestawienie, chociaż autor chyba nie działał konsekwentnie. Państwa pozostające ze sobą w unii personalnej najpierw oznacza jednym kolorem, przy zachowaniu nazw obu krain (np. Polska i Węgry za Andegawena), a zaraz potem Wielkie Księstwo Litewskie i Królestwo Polskie (generalnie pozostające w unii personalnej) nazywa już Polsko-Litwą, chociaż były to nadal dwa odrębne państwa. To określenie "Poland-Lithuania" można byłoby ostatecznie podciągnąć pod Rzeczpospolitą Obojga Narodów, która tu została już nazwana po prostu Polską.

Co zaś do Kresów, to faktycznie mapa pokazuje zmieniające się strefy wpływów politycznych, które miały pewien wpływ na mnogość kultur, wyznań, narodowości.

Nie wiem, czy zdajesz sobie z tego sprawę, ale zespół, który tam śpiewa, to dość konkretni narodowcy madziarscy.

Dla mnie istotne jest:

To było do Małgosi, wpisy Oleśka pojawiają mi się z opóźnieniem.

A jakie to ma znaczenie? Ważne, że nie narodowcy polscy , bo pewnie Oleśko zakwestionowałby ich wiarygodność i musielibysmy rok po roku grzebać w historii .

Ja myślę, że to jest po prostu losowo wrzucony utworek narodowy pod filmik, który pojawia się tu i ówdzie w internetach - ale tak mnie to rozbawiło, że ich znowu usłyszałem...

Na forum pojawił się taki wpis, jak wyżej. Jak się uzasadniało to, co jest wytłuszczone w powyższym tekście. Spotkałam się z takim podejściem u katolików, tzn., że narzeczeni nie powinni być chrzestnymi u jednego dziecka, i wydawało mi się, że jest to podyktowane podejściem praktycznym, tzn., że w wychowaniu w wierze należycie prędzej pomogą dwie rodziny, niż jedna, ale chyba motywacja jest jednak inna. Bardzo mi zależy na rzetelnym wytłumaczeniu takiego zalecenia. Może chodzi o jakieś więzi duchowe?

Z powodu pokrewieństwa duchowego - między chrzestnymi zachodzi więź pomiędzy powinowactwem i pokrewieństwem w wymiarze nie biologicznym/społecznym, a religijnym. W starożytności i średniowieczu (podejrzewam, że dłużej) to rzeczywistości równoległe.

Z tym, że to nie tyle tradycja prawosławna, co ogólnie wschodnia.