Na marginesie: wybaczcie, ale trochę robi się groteskowo: pytacie o dowody, po czym nie chcecie ich weryfikować
Ale to - jak pisałem - na marginesie, bo IMHO wiara nie powinna się opierać na cudach - mimo wszystko.

Wiara nie jest przekonaniem, nie jest także uczuciem. Wiara to relacja.
I tylko na drodze relacji z Bogiem tak naprawdę można do niej dojść, uzyskać pewność.

Owszem, dość łatwo rozumowo dojść do tego, że jakiś Stwórca istnieje. Ale żeby dojść do poznania Boga, bez relacji się nie obędzie.

Opinie Św. Tomasza z Akwinu:

TzA
mówi Apostoł:
„Wiara jest przeświadczeniem (przekonaniem) o rzeczach niewidzianych”.

Wiara jest wtedy, gdy rozum ma przekonanie (assensus) o tym, w co wierzy. W podwójny zaś sposób rozum tworzy sobie o czymś przekonanie: (...)

W swym głównym akcie, jakim jest uznanie za prawdę (przekonanie) wiara pochodzi od Boga, pobudzającego łaskę od wewnątrz.

Człowiek, chociażby się najlepiej przygotował, nie musi koniecznie łaski od Boga otrzymać.
@

TzA
Gałąź wiedzy, do której należy dowodzić istnienia Boga i innych zagadnień o Bogu, podawana jest ludziom do nauki jako ostatnia, po uprzednim przestudiowaniu wielu innych gałęzi wiedzy, i tak dopiero człowiek, przeżywszy już spory szmat swojego życia, doszedłby do poznania Boga.
@

Drogi Przyjacielu. Wszystko przekręcasz i widzę, że nie ma w Tobie ani odrobinę dobrej woli, żeby szczerze szukać Boga.
Czy świadectwa szkolne uczniów na zakończenie roku szkolnego również poddałbyś wątpliwości i chciałbyś weryfikować ich prawdziwość? Nie po to one są, aby je kwestionować, ale żeby je przyjąć za prawdziwe. Po owocach pracy każdego człowieka poznamy, czy jego życie itp. było dobre, czy też nie.
Wojna nie wybuchła z powodu Maryi, ale dlatego, że ludzie ignorowali Jej wielokrotne ostrzeżenia o potrzebie pokuty i nawrócenia.
Pan Bóg na siłę nikogo nie nawraca, ponieważ szanuje wolną wolę człowieka. Jak człowiek wybierze, takie i będą następstwa wyboru. Jeśli prowadząc samochód zignorujesz np. znak informujący Cię o robotach na drodze, a w konsekwencji złego wyboru wpadniesz samochodem w dziurę i się fatalnie pokaleczysz, to będziesz miał pretensję do ustawionego znaku ostrzegawczego, czy do samego siebie za zły wybór? Identycznie jest w relacji Bóg-człowiek. To Ty dokonujesz wyboru. Bóg dopuszcza pewne sytuacje, aby człowiek na własnej skórze odczuł skutki złego wyboru.
Gdyby Bóg na siłę nawracał i karał "niewiernych", to byłby tyranem i despotą jak islamiści z ISIS. Nie byłby wówczas Miłością i Miłosierdziem.
Ale czy kochający Ojciec nie wkroczy do akcji, gdy widzi, że jego umiłowane dziecko jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie utraty zdrowia i życia?
Dlatego też, gdy ludzie są ślepi i głusi na wielokrotne Jego ostrzeżenia, musi wkroczyć do akcji, aby się Tobie coś gorszego nie przytrafiło.
Bóg do końca będzie subtelnie walczył o każdego człowieka, bo każdego kocha szaleńczą miłością. Każdy z nas jest niepowtarzalny na całej przestrzeni stworzenia ludzkości - jeden jedyny. Ale jeśli człowiek nawet w obliczu śmierci wzgardzi Miłością Boga, to Bogu nie pozostaje nic innego, jak zaakceptować wybór człowieka. Człowiek stając w świetle Prawdy o sobie nie będzie w stanie jej zaakceptować, ponieważ ta Prawda go zmiażdży. Nie pozostanie człowiekowi nic innego, jak wydać na siebie wyrok wiecznego potępienia.
Jeszcze raz podkreślam: To nie Bóg potępi człowieka, ale to człowiek sam siebie potępi wydając na samego siebie sprawiedliwy i nieodwołalny wyrok na całą wieczność w Czystym Świetle Bożym Poznania Prawdy o samym siebie.

Z Panem Bogiem.