Nazwa medyczna kogoś, kto na temat "czy dopuścić ludobójstwo" może "normalnie" i "bez emocji" rozmawiać brzmi "psychopata". Albo ktoś, kto nie rozumie straszliwości tematu rozmowy.
Mam nadzieję, że mieścisz się w tej drugiej kategorii.

Co byś powiedział na postulat "porozmawiajmy spokojnie o Holocauście i propozycjach komór gazowych dla niepełnosprawnych"?

To prawda, nie mógłbym spokojnie o tym rozmawiać. Jak już jednak wspomniałem, mogę zrozumieć emocje. Gdy kiedyś byłem przeciwny aborcji, mój główny argument był taki, że nie można ryzykować nie mając pewności, od kiedy człowiek ma duszę. Być może dlatego mogłem dyskutować spokojnej niż ktoś, kto jest w pełni przekonany w tej kwestii, więc uważa, że to morderstwo.

Ale przychodząc tutaj nie planowałem dyskutować o aborcji. Widać, że nie da się tu znaleźć wspólnego stanowiska, które będzie właściwe dla obu stron.

Rzeczywiście, nie jestem w stanie znaleźć "wspólnego stanowiska" z osobami popierającymi (a nawet tylko dopuszczającymi czy "rozumiejącymi" mordowanie dzieci.

Tylko widzisz katolik nie ma za bardzo wyboru.
Aborcja zawsze odpowiedz NIE
Eutanazja NIE
Związki partnerskie NIE
Invitro NIE
Zdrady małżeńskie NIE
Powtórne związki NIE.
Albo przestaje być katolikiem.
I nie ma miejsca na pertraktacje z diabłem.

A i zanim naskoczysz, że to nie może być takie czarno białe zapoznaj się z nauczaniem katolickim na temat aborcji.

Jeszcze w liceum czytałem encyklikę JP2, w której omawiał temat aborcji. Pisał tam na przykład, że człowiek od poczęcia ma unikalny kod genetyczny, albo że w razie wątpliwości, od kiedy człowiek posiada duszę, nie można już dokonać aborcji. Nie wszyscy jednak widzą to tak samo. A dla mnie poważny problem to aborcja w domu albo w piwnicy u rzekomego lekarza. Generalnie wszystkie zagrożenia dla zdrowia i życia kobiety.

Z wymienionych przez Ciebie kwestii zauważam, że brak akceptacji ze strony Kościoła nie zawsze wiąże się z dążeniem do prawnego zakazu. Chodzi o zdrady i ponowne związki, które również uznawane są za demoralizujące i krzywdzące szczególnie dla dzieci, ale Kościół nie dąży do ich penalizacji. Zapewne nie będzie tak samo w przypadku aborcji, ale niektóre kwestie mogą w nauczaniu moralnym KK obowiązywać po prostu samych katolików.

Przykazania Dekalogu ułożone są w kierunku od najważniejszych. Zabójstwo jest więc grzechem cięższej wagi niż rozwód.
Życie podlega ochronie od poczęcia. Zważ, że uczynienie jakiegokolwiek wyjątku powoduje powiększanie się szczeliny i znajdowanie tych wyjątków coraz więcej. Poza tym sama Biblia wskazuje słowa Boga: znałem cię zanim się urodziłeś. Oznacza to plany Boże w stosunku do człowieka wyprzedzające nasze urodzenie. Biblię taktujemy więc poważnie i przyjmujemy słowa w niej zawarte za prawdziwe lub sami interpretujemy ją i wybieramy to co nam mentalnie odpowiada. Dziś mamy z tym ogromny problem, bo doczekaliśmy czasów dwóch Kościołów. O. Pio wskazywał to jako znak. Są bardzo podobne i wielu nie wie, że należą do Kościoła socjologicznego, gdzie nie ma już osobowego Boga.

Mam problem w tym tematem w wątku politycznym, więc jeśli nadal będzie kontynuowany to chyba go wyodrębnię, bo aborcję należy wiązać jednak z pewną filozofią życia i pytaniem o sens życia. Tu nie może więc dojść do żadnych uzgodnień, jeśli przyjmuje się zupełnie inne definiowanie człowieka. Zgoda na aborcję wynika z owych innych przekonań. Pisał o tym ks. prof. J.Tischner.

To zupełnie tak, jak z zabijaniem Żydów w komorach gazowych w czasie II Wojny Światowej. Byli tacy, co uważali, że to jest OK.Streszczając tę koncepcję: nie róbmy płotów chroniąc nasz sad, bo złodziej przecież może spaść i złamać sobie nogę.
Ułatwiajmy morderstwo, bo tak będzie zdrowiej dla dzieciobójczyni i jej wspólników w zbrodni.

Nikt nie zmusza katolika/katoliczki do popierania lub praktykowania powyższych rzeczy.
To jednak nie zmienia faktu, że katolicki światopogląd nie może być narzucany ludziom o odmiennych światopoglądach.
Taka postawa to czyste sekciarstwo.

Są ludzie, którzy popierają wszystkie wymienione powyżej rzeczy i trzeba przyjąć to do wiadomości i z tym żyć.
Żadne prawo nigdy nie zablokowało w 100% popełniania czynów zabronionych.

Zamiast katolickiego szariatu trzeba ludziom zaproponować prawdziwą Ewangelię, bo tylko ona ma moc przemieniać ludzkie serca i umysły - przykład [Dz.19.18-20].
Tylko przemiana serca i idąca za tym przemiana umysłu gwarantuje, że ta czy inna kobieta zrezygnuje np. z aborcji.
Tyko prawdziwe nawrócenie się powoduje, że ludzie odwracają się od zła, a żadne zakazy nie zmieniają serca człowieka.

Chęć bycia sumieniem na innych, to jeden ze szczytów pychy.

Ogólnie, pomijając dewiantów, każdy człowiek nawet ateista, w sumieniu wie, że zabijanie jest złem.
Jednak w przypadku aborcji już tak nie jest.

I np. w tym przypadku uważam, że należy zostawić prawo wyboru kobiecie.
Podejmując decyzję tak/nie będzie ona ponosić konsekwencje decyzji w swoim ciele i sumieniu, a ostatecznie kiedyś osobiście przed Panem Bogiem.

Warto spojrzeć na historię Kaina.

Kain zaplanował zabić Abla, a Pan Bóg doskonale o tym wiedział. Czy jednak Pan Bóg związał ręce Kaina, aby ten nie zabił?
Zamiast zniewalać Kaina, Pan Bóg uciął sobie z nim rozmowę na temat tego co miał Kain w sercu i czyhającego w nim grzechu.
Jednak decyzję co do dokonania czynu morderstwa lub nie zostawił Kainowi.
Pan Bóg w niczym nie ograniczył jego wolnej woli i prawa do dokonywania wyborów.
Kain wybrał jak wybrał i poniósł tego konsekwencję.

Co nam to mówi?
To, że Pan Bóg nie ogranicza nikomu wolnej woli i prawa do dokonywania wyborów. Tak nas stworzył i respektuje to zawsze.
A skoro On nie ogranicza, to żaden człowiek nie może tego czynić względem drugiego człowieka tylko dlatego, że ma inny światopogląd w przypadku aborcji.

W przypadku aborcji decyzja/odpowiedzialność powinna należeć do kobiety, tak jak w przypadku zabójstwa Abla decyzja/odpowiedzialność należała do Kaina.

A o dzieci nienarodzone się nie martwcie, bo Pan Bóg jako dobry Ojciec przyjmuje je do swojej chwały gdzie nie ma łez, smutku, cierpienia.

No akurat ta gradacja nie jest prawdą co do układu Dekalogu i wagi grzechu merss .
Na najważniejsze przykazanie wskazał Pan Jezus [Mk.12.28-31].
Co do pozostałych to nie ma kompletnie znaczenia ich kolejność, gdyż w Prawie Mojżeszowym obowiązywała zasada, że jeśli złamiesz tylko jedno przykazanie będziesz winna złamaniu wszystkich pozostałych [Jak.2.10] BT: 10 Choćby ktoś przestrzegał całego Prawa, a przestąpiłby jedno tylko przykazanie, ponosi winę za wszystkie.11 Ten bowiem, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział także: Nie zabijaj. Jeżeli więc nie popełniasz cudzołóstwa, jednak dopuszczasz się zabójstwa, jesteś przestępcą wobec Prawa.
Innymi słowy jeśli nie zabijasz, a kradniesz podnosisz taką samą odpowiedzialność przed Bogiem jak za zabójstwo.
Nie miało więc znaczenia i nadal nie ma, które przykazanie złamałaś, gdyż kara za złamanie każdego była/jest identyczna [Rzym.6.23]: Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć,

Przywołam słowa ks. prof .R. Skrzypczaka

Prawo do życia wynika z natury ludzkiej, z samego faktu bycia człowiekiem; wartość ludzkiego życia jest stała i niezmienna, nawet kiedy człowiek doświadcza cierpienia i nieuleczalnej choroby

Głównym przesłaniem tej encykliki (Humane vitae) jest prawda, że człowiekowi nie wolno nigdy, pod żadnym pozorem, uśmiercać niewinnego człowieka. Z tego wynika moralna powinność chronienia ludzkiego życia od pierwszych chwil jego istnienia aż do naturalnej śmierci

W myśl nauczania Jana Pawła II - wyjaśnił ks. Skrzypczak - prawo do życia jest czymś nienaruszalnym, ponieważ w każdym człowieku jest obraz Boga. Dlatego każde ludzkie życie jest święte. A więc odebranie życia człowiekowi niewinnemu jest tym samym podeptaniem obrazu Boga, a wiec jest aktem świętokradczym.

Duchowny podkreślił, że uznanie prawa każdej istoty ludzkiej do życia nie jest prawem religijnym, lecz wynika z prawa naturalnego. "Prawa religijne dotyczą kultu i wynikają z przepisów religijnych. Prawem religijnym jest świętowanie Dnia Pańskiego w niedzielę przez chrześcijan lub Szabatu przez żydów czy obowiązek zachowywania postu w piątek. Prawo do życia wynika z natury ludzkiej, z samego faktu bycia człowiekiem" - wyjaśnił.

Jednocześnie przyznał, że współcześnie wiele osób próbuje używać "semantycznego szumu, by zagłuszyć coś, co zapisane jest w sumieniu każdego człowieka". "Za pomocą dezinformacji można zdeformować ludzkie sumienie i doprowadzić je do całkowitego znieczulenia. W PRL wielu ludzi doprowadzono do znieczulenia sumienia na pewne kategorie złodziejstwa czy kłamstwa. Podobnie dziś można doprowadzić się do stanu, kiedy zacznie się uznawać aborcję za coś dobrego" - powiedział.

Dodał, że w niektórych krajach próbuje się aborcję czy eutanazję prawnie usankcjonować. "Zbrodnia dokonywana na człowieku staje się czymś, co się każdemu prawnie należy, a sprzeciwianie się temu zostaje uznane za złamanie prawa. We Francji panuje zakaz namawiania kogokolwiek do odstąpienia od zamiaru dokonania aborcji a prezydent Emmenuel Macron nosi się z zamiarem wpisania prawa do aborcji do konstytucji" - zaznaczył ks. prof. Skrzypczak.

Przypomniał słowa papieża Benedykta XVI, który przestrzegał przed "cywilizacją czynienia wszystkiego na opak". "To, co dotąd było uznawane za niepodlegające dyskusji dobro, takie jak wierność, czystość, życie, dzisiaj jest przedstawiane jako coś szkodliwego i anachronicznego. A to, co dotąd było potępiane jako grzech, dziś jest traktowane jako za zdobycz cywilizacji" - wyjaśnił.

Według ks. prof. Skrzypczaka, Karol Wojtyła, jeszcze jako biskup, przestrzegał przed "nieuchronną konfrontacją między Kościołem a antykościołem", a już jako papież wielokrotnie mówił o "starciu cywilizacji życia z cywilizacją śmierci".

"Przez cywilizację życia papież rozumiał cywilizację, która rozumie świętość ludzkiego życia i bierze je w obronę. Tymczasem cywilizacja śmierci jest odwróceniem tego porządku - przedstawianiem zabijania jako dobra" - zastrzegł.

Jak zaznaczył ks. prof. Skrzypczak, papież tłumaczył, że wartość ludzkiego życia jest stała i niezmienna, niezależna od okoliczności. "Nawet kiedy człowiek doświadcza cierpienia, nieuleczalnej choroby albo jest postawiony przed wyzwaniem sprawowania opieki nad osobą ciężko chorą lub niepełnosprawną, to nie ujmuje mu jego godności. Dziś cywilizacja śmierci oznacza apoteozę życia wygodnego, bezproblemowego, takiego, w którym nie ma miejsca na cierpienie czy niesprawność" - zastrzegł.

Według ks. prof. Skrzypczaka "nie można odbierać prawa do życia człowiekowi ze względu na to, w jakiej fazie rozwojowej się znajduje lub ze względu na to, jaki jest stan jego zdrowia". "To nie jest humanizm, to jest ideologia człowieka sytego, który walczy o prawo do postępowania egoistycznego" - ocenił.

Duchowny podkreślił, że w historii diabeł niejednokrotnie próbował "proponować prawa godzące w człowieka przebrane w szaty humanitaryzmu". "Nazywa się to współczuciem czy empatią, a tak naprawdę chodzi tu o wrogość do krzyża Chrystusowego, czyli wrogość okazywaną wspaniałomyślności, ofiarności i miłosierdziu. Nie ma bardziej brutalnego wyrazu pogwałcenia prawa do miłości, niż odebranie życia człowiekowi bezbronnemu" - stwierdził.

Nie obowiązuje mnie wykladnia starotestamentalna. Poza tym także etyka katolicka - a o takiej piszę - ma charakter hierarchiczny. Kwestię zabijania niewinnych przybliża wyżej ks. prof R.Skrzypczak - dogmatyk. Nie ma znaku równości między zabijaniem niewinnych a rozwodem. Grzechy mają swoją wagę także w obrębie tak samo nazwanego grzechu. Cierpienie dzieci rozwodzących się rodziców to także nie zabijanie niewinnych. Traumę dzieci można przepracować a życie utracone zostaje bezpowrotnie.

Tylko czy owa etyka jest zgodna z nauczaniem nowotestamentowym?
Powołując się na Dekalog tkwisz właśnie w myśleniu starotestamentowym.
Dekalog owszem ma charakter hierarchiczny tylko w takim ujęciu, że najpierw masz w Dekalogu przykazania odnoszące się do relacji człowiek --> Pan Bóg, a potem w relacji człowiek ---> człowiek.

Poza tym cały Dekalog zawiera się w dwóch przykazaniach Nowego Przymierza. Już nie trzeba wbijać sobie w pamięć 10 przykazań, gdyż te dwa Pan Bóg wypisuje na tablicy odrodzonego serca, a ich realizacja wypływa z nowej odrodzonej duchowej natury zrodzonej z Boga.
To jednak nie zmienia faktu, że przed Panem Bogiem nie ma gradacji przykazań i grzechów.
Doskonale przedstawił to Ap. Jan pisząc [I Jana 4.20]:
Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi.

To raczej podejście humanistyczne, a nie biblijne. Zabić możesz fizycznie, ale również duszewnie/duchowo. Tą prawdę znał już Salomon, który napisał [Przyp.18.21]: Śmierć i życie są w mocy języka (...)
A Pan Jezus ujął to jeszcze bardziej ultymatywnie [Mt.5.22]: A ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd, a kto by rzekł bratu swemu: Racha, stanie przed Radą Najwyższą, a kto by rzekł: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny.
merss Ty jak mało kto wiesz, że słowa mogą zabijać równie skutecznie jak narzędzia.
Dlatego za każdy popełniony grzech: aborcję, kłamstwo, kradzież, słowo niosące śmierć itd. kara jest tylko jedna: śmierć i jest to sprawiedliwa kara.


To prawda, ale dla Pana Boga utrata doczesnego życia nie jest problemem.
On ma dla nienarodzonych dzieci życie wieczne w swojej chwale, które jest o wiele lepsze niż życie doczesne np. w niepełnosprawności czy patologicznej rodzinie itd.
Nie żyjemy merss niestety w doskonałym świecie, dlatego ludzie, a przede wszystkim kobiety mają różne podejście do aborcji.

Widzę tu też pewną analogię do prawa listu rozwodowego. To prawo dawało pewną dowolność w interpretacji podstaw do pozbycia się żony. Jednak miało ono głębszy sens i cel. Prawo to (nie obowiązek ani przymus) miało uwydatnić poziom zatwardziałości serc tych, którzy z niego korzystali, co stwierdził sam Jezus [Mk.10.5].
Dlatego uważam, że decyzja/odpowiedzialność powinna leżeć po stronie kobiety wg biblijnej zasady [Rzym.14.12]:
Tak więc każdy z nas za samego siebie zda sprawę Bogu.

Cała ta pseudobiblijna sofistyka zmierza do zamazania prawdy, że żaden człowiek - kobieta czy nie - nie ma prawa do "decyzji" o zamordowaniu innego człowieka.

Nie znasz jej, podobnie jak nauczania katolickiego. Żyjesz w iluzji. Mam dyskutować z twoimi wyobrażeniami i wiedzą katolicką sprowadzona do szamba, bo iluzja ci to podpowiada a ty odczytujesz to jako prawdę?

Grzech klasyfikujemy wg różnych kryteriów. Jednych z nich jest Dekalog.
Nie potrafisz znaleźć kryteriologii, więc piszesz dalej to co sobie wyobrażasz na temat grzechu.

Mamy też uszczegółowienie. Inaczej nie potrafimy korzystać z Dekalogu. Na to nakłada się interpretacja, bo kryterium nadrzednym jest miłość. Miłość też musimy umieć definiować.

Nie. Dekalog z samej definicji pojęcia to 10 przykazań. To tylko znaki zakazu. Biblia różnicuje je z przykazaniami miłości i błogosławieństwami. Mają też swe wykładnie i znaczenie pojęć. W obrębie pojęcia mamy też znaczenie innych pojęć. Inaczej rozum odczytuje pojęcie bliźniego w myśleniu plemiennym, który prezentują Żydzi, inaczej w myśleniu ewangelicznym, którego wykładnię podaje KK. Zbory protestanckie zwykle prezentują myślenie plemienne, więc bliska jest im mentalność żydowska. Są swoi i wrogowie a wrogami są najczęścieju katolicy. Zmiana myślenia jest krokiem ku nawróceniu, też z definicji pojęć. Ty myślisz plemiennie i do tego urazowo. Wydaje ci się więc, że wierzysz. Wierzysz we własne wyobrażenia. Z tym nie da się dyskutować. Urazowość znika natomiast dopiero w trzecim pokoleniu i dotyczy do także spraw religii.

J/w - wyobrażenia wynikające z braku znajomości siebie.

Rozliczani będziemy z miłości. Nienawiść do katolików dyskwalifikuje ciebie. Bóg pokaże ci jednak przyczyny tej nienawiści i ich wagę. Cytaciki się sprawdza w praktyce, bo umiejętności weryfikują wiedzę. U ciebie weryfikacja wypada blado, ale to moje oczy. Moje oczy są specyficzne.

Aborcja dotyczy zabijania niewinnego i to fizycznie. Wszedłeś do tematu aborcji. Nie nazywamy aborcją osłabiania psychicznego dziecka w życiu prenatalnym. W drugim przypadku nie ma też determinizmu. Bład rodziców można uleczyć.

Tematem jest aborcja. Nie potrafisz trzymać się tematu. Swoje odstępstwa od tematu uznajesz za mój błąd.

To twoje wyborażenia. Grzech ma różną wagę. Jeśli tego nie różnicujesz to rozmawiamy o twoich wyobrażeniach. Wyobrażenia jednak nie są przedmiotem konwersacji. Można je podkreślić, by uznać, że rozmowa jest monologiem wyobrażającego sobie. Skoro przyjmujesz własne wyobrażenia za prawdę ja oceniam jedynie sposób myślenia wykluczającego z rozmowy tematycznej. Dla ciebie aborcja i ukradzenie batonika z głodu to śmierć. Stawiasz się w roli Boga i przypisujesz atrybuty Boże. To iluzja i ta iluzja kiedyś zaprowadziła Jezusa na krzyż. Wierzący Żydzi spotkali Kogoś kto nie podzielał ich opinii. Nie mógł być Bogiem, bo mieli inne wyobrażenia Pana.
Wierzysz w Boga, którego sobie wymyśliłeś...to twój problem. Ja go jedynie nazywam po imieniu, czyli sprowadzam rozmowę na właściwy poziom.

Zgoda na aborcję nie bierze się znikąd, tak jak znikąc nie wzięła się twoja apostazja. Za nią stała iluzja a ta jest sposobem postrzegania świata.
Od Boga otrzymaliśmy życie i mamy prawo do życia. Nie nabyliśmy praw do mordowania innych ludzi.

Lepsze w perspektywie myślenia doczesnego, więc w jednej wypowiedzi mamy sprzeczność. Prezentujesz brak wynikania, nawet prawny. Dziecko mające patologicznych rodziców nie ma prawa pozbawić ich życia. Czlowieka cechuje powinność, także wobec siebie. Rozpoznanie deficytów psychicznych wynikających z życia w patologii rodzić powinna wniosek o psychoterapii dla siebie a nie rodziców. Tego nie rozumieją neurotycy, którzy do swego poziomu nie schodzą, winią cały świat. Ci ciekawe, dziewczyny wychowane w patologicznych rodzinach wcale nie chcą oddawać dzieci. Dziecko jest bowiem ich własnością, w końcu mogą kochać. To też iluzja, ale one sądzą, że będą najlepszymi matkami...i popełniają błędy swych rodziców.

Rozumienie i akceptacja jako synonimy to błąd rozumu.

To myślenie usprawiedliwiające grzech cudzy. Zaciągasz więc tą drogą swój własny.
Przyjaciółka mojej mamy poszła do ginekologa w celu aborcji. To były czasy aborcji na życzenie. Miała dwoje malutkich dzieci i mieszkali kątem u nieprzyjaznej jej teściowej. Teściowa suszyła jej glowę, że to patologia mieć troje dzieci. Mąż zostawił decyzję jej, ale niechcący wspomniał, że mają ciężko i budują się. Lekarz poprosił ją, by jeszcze to przemyślała, ale powiedział: pięknie zawiązana ciąża. Na aborcję się umówili. Podjęła decyzję sama, ale słowa lekarza i śwadectwo koleżanki pozwoliły jej zaniechać tej decyzji. Moja koleżanka (niewierząca) przeprowadziła aborcję na studiach, ale związek się rozpadł. Już nie mogła mieć dzieci. Mąż odszedł do innej, bo zaszła z nim w ciążę. Ta aborcja jej ciążyła. Jeśli dziś słyszę wrzaski (bo to wrzaski), że aborcja jest OK to mamy sytuację, że grzech szuka swych wyznawców i chce nazywać się cnotą. W mentalności usytuowanej od porodówki do cmentarza możemy dobro dzisiejsze jutro nazwać złem. Byłeś katolikiem a teraz uznajesz, że to był błąd. Masz swego bozinka i swoją doktrynę. Tylko ty możesz podjąć decyzję o zmianie. Ja mogę zaprezentować jedynie swoje obserwacje, że widzę urazowe myślenie i rozumieć prezentowaną przez ciebie iluzję. Rozumiem też, że reakcją będzie złość.
Tak, decyzję podejmuje kobieta, ale mogą być współwinni i grzech zaciągają też ci, którzy to akceptowali lub umyli ręce. Dochodzi do tego też wina tych, którzy mając możliwości wychowawcze nie chceli wchodzić w sytuacje konfliktowe i milczeli w sytuacji, kiedy powinni mówić. Chcieli być mili i tolerancyjni. Za tym stoi brak odpowiedzialności i tchórzostwo.

A co rozumiesz przez "narzucanie"? Katolicy, jak wszyscy inni obywatele tego kraju, mają prawo podejmować działania na rzecz takiego prawodawstwa jakie uważają za właściwe i słuszne. Mogą zrzeszać się, lobbować u polityków, prowadzić kampanie informacyjne itp. Dokładnie to samo robi przecież druga strona, która od lat optuje za liberalizacją wszystkich tzw. kwestii obyczajowych - to nie jest sekciarstwo i narzucanie?


Oczywiście, ale to nie powód, by je zmieniać czy go zaniechać. Prawo przeciwko kradzieżom też nie wyeliminuje nigdy całkowicie procederu kradzieży, ale nikt rozsądny nie nawołuje, że należy wobec tego zalegalizować kradzież...


Co do ewangelizacji - pełna zgoda. Tylko nie wiem, czemu to ma być na zasadzie "albo-albo". Kształtowanie postaw, przekonywanie - to jedna z dróg. Działania formalne i prawne mogą odbywać się równolegle.
Nie zgadzam się z tym, że przepisy prawa nie wpływają na postawy i przekonania. Prawo przez to, że tworzy pewien stan faktyczny, w którym człowiek wzrasta, ma także wpływ na to jak postrzegamy świat i jakim hołdujemy wartościom.


Bo udało się ludziom wbić do głów, jakoby człowiek w okresie prenatalnym w mniejszym stopniu zasługiwał na ochronę. Zawdzięczamy to trwającemu dekady zakłamywaniu pojęć i manipulacji w sferze językowej, gdzie odhumanizowano takiego człowieka, a sam proceder zabicia go okraszono niewinnie brzmiącymi, albo wręcz pozytywnie kojarzonymi określeniami w stylu "zabieg", "zdrowie reprodukcyjne", "prawa kobiet".


Aha, czyli jeśli kobieta zdecyduje się zabić swojego noworodka, to również można powiedzieć - jej decyzja, w końcu ona poniesie za to konsekwencje w swoim sumieniu i odpowie przed Bogiem? Za każde zabójstwo jak zresztą każde inne zło jego sprawca odpowie przed Bogiem, ale jesteśmy zobowiązani troszczyć się o sprawiedliwość także w tym ziemskim wymiarze. Inaczej jaki sens miałoby prawo w ogóle?


Historia Kaina i Abla to przestroga, a nie lekcja do naśladowania... Oczywiście, że człowiek w swej wolnej woli może wybrać zło, ale nie możemy na to przyzwalać jeśli taki wybór wiąże się z krzywdą drugiego człowieka.