Przecież się modlę o podobne rzeczy. I nie otrzymałem

A wierzysz, że Pan Bóg może ci pomóc? Wedle wiary idzie pomoc...

Bóg to nie automat że wrzucasz monetę (modlitwę) a wyskakuje batonik (rzecz o którą się modlisz)

ale ja proszę o zbożny cel a nie nic materialnego

Święci doskonale wiedzieli, że dużo mogą wyprosić u Boga dla innych. Przyjmowali jednak milczenie Boga. Lęk ma podłoże psychiczne, więc potrzeba tu dużo pracy własnej. Nie zostanie odjęty za modlitwy. Czasem warto uznać to za swój krzyż... i od razu lżej. Zamiast więc szukać dowodów na pewność wiary warto zająć się przyczyną, czyli lękiem. Czasem człowiek modli się też do siebie, ma to miejsce wówczas, gdy jego potrzeby zajmują miejsce centralne. Odmieniają ja przez wszystkie przypadki. Dlatego warto trochę poprzyglądać się sobie pod tym kątem. Możemy bowiem nazywać bogiem wytwór naszej wyobraźni. Powinien się wpisywać w przygotowane mu ramy. tymczasem Bóg jest inny. Nie krytykuję ciebie, bo cenię sobie ludzką szczerość. Duchowość też ma swoją teorię.

Każdy nasz cel wydaje się nam zbożny...

Co ci z braku lęku skoro nie masz 100% pewności? Niektórzy ateiści też się nie boją

W sprawach wiary nie ma żadnej 100% pewności, bo to jest wiedza a nie wiara. Ludzie się zwykle boją śmierci, bo uważają że przegrali życie i teraz obawiają się kary. Inni się boją, bo nie dopuszczają do siebie myśli, że Bóg kocha człowieka. Jeszcze inni obawiają się tego, że sumienie im nic nie wypomina, ale to wcale nie oznacza, że są święci. Zdają sobie sprawę, że sumienie się zniekształciło, bo poznali tylko zrelatywizowany świat a przeczuwają, że jest też rzeczywisty, czyli wyrazisty pod kątem dobra i zła. Są ludzie ufni i gotowi na przejście, nawet jeśli po drodze czeka ich przesiadka resocjalizacyjna. Bardzo pogodnie umierają, uważają, że wszystko na ziemi pozałatwiali. Kiedyś był piękny zwyczaj, że ludzie zbierali się wokół umierającego a on prosił wszystkich o wybaczenie.

Pytanie - jaki jest prawdziwy motyw?
Poza tym ten lęk obrazuje jakim pokarmem duchowym byłeś karmiony dotychczas. Efekty tej diety raczej wskazują, że zamiast sycącego duchowego pokarmu dostawałeś duchowy popcorn. Z wyglądu obiecywał dużo i wyglądał sycąco, ale w rzeczywistości tego Ci nie dał.
Może czas zmienić sposób duchowego odżywiania?


Ten brak pewności też jest konsekwencją spożywania duchowego popcornu.
Spójrz na apostołów: Pawła, Piotra. Oni wiedzieli co ich czeka po śmierci i otwarcie o tym mówili.
Byli spokojni gdyż ich niezachwiana pewność wypływała z wiary jaką posiadali, a która była taką samą wiarą jak innych im współczesnych chrześcijan, na co Ap. Piotr wskazywał wyraźnie [II Piotra 1.1]: Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa osiągnęli wiarę równie wartościową co i nasza:

Biblia podaje nam bardzo jasną definicję wiary [Hebr.11.1]: A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.

Rozważ więc Suzuja, czy nie powinieneś problem lęku zacząć rozwiązywać zaczynając od kwestii wiary?
Wiara to Boży dar i jest ona podtrzymywana w człowieku wierzącym tą samą mocą, którą Pan Bóg wzbudził Jezusa z martwych.
Otrzymując dar takiej wiary i wypływającej z niej pewności będziesz miał dobry fundament do rozprawienia się z lękiem, który związany jest z brakiem jakiejkolwiek pewności.

Decyzja jest po Twojej stronie.

Gdzie tu widzisz prozelityzm?
Ja widzę Ewangelię.

Praktycznie we wszystkim, co robisz tu na forum. Od pierwszego dnia obecności tutaj wykorzystujesz każdą okazję, by werbować - szczególnie jak zobaczysz, że kto ma - nawet najdrobniejsze - wahania.
To niemal definicja prozelityzmu.Każdy prozelita tak właśnie tłumaczy prozelityzm. Również na swój użytek.
Aby tylko wyrwać, zwerbować, a najpierw wzbudzić wątpliwości, obrzydzić atakowanej osobie jego dotychczasową wspólnotę.

Udajesz dyskusję, ale jeszcze nigdy nie zmieniłeś zdania.

Forum ma to do siebie, że w ramach regulaminu każdy może przedstawiać swoje zdanie. Ci co czytają niech wyciągają sami wnioski.

Co, włączył się syndrom oblężonej twierdzy?
Masz lepszą ocenę sytuacji i lepszą propozycję dla Suzuji, to ją przedstaw w sposób merytoryczny.

Bo nie mam takiego obowiązku.

Na przykład to:


To teraz wytłumacz nam co to znaczy owa "swoja społeczność z lękiem".

Owszem. A tacy jak Ty (tzw. wilki drapieżne Dz 20:29) wykorzystują ten zapis - służący dyskusji, a nie werbunkowi - do prozelityzmu.
Nie. Jesteś za cienki na oblężenie
Taki bardziej cherlawy wilk

Ale wiele mówi o Twojej tu działalności.

Wytłumaczę Ci jak ja to rozumiem.
Spójrz na poniższy fragment [I Jana 1.3.]: Co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem.
Społeczność to zwyczajnie bliski osobisty kontakt/koegzystencja w czasie.

Tak więc społeczność z lękiem ma te same cechy - to wewnętrzna koegzystencja z nim.

_____________________



No cóż, "wartość" Twojego offtopu ad personam mierzę wielkością kubła, do którego nadaje się Twój post.

Nie ma to dla mnie żadnego znaczenia.
Szkoda mi klawiatury, aby odpowiadać na Twoje biadolenie, bo argumentów i merytoryki zero.

Nie dziwię się, ze nie odpowiadasz. Niewygodnie Ci mówić na temat swojej prozelickiej działalności tutaj. Ale ja będę o tym co jakiś czas przypominał, żeby ktoś się przypadkiem nie nabrał.

Marna to wiadomość w obliczu nieuchronnej śmierci

Gdyby była pewność co do tego, to ludziom łatwiej byłoby sprostać wymaganiom Ewangelii