1antyk, niewiara w miłość jest od szatana bo burzy plan Boga dla ludzi, podobnie jak zbytnia wiara w miłość jednej strony, takie nadużywanie miłości bez jej odwzajemnienia.

W tym co napisałaś czytam, że szatan niszczy plan Boga.
Założyłaś ten temat Lubczyku. Wskazałem najpiękniejsza i jedyną Taką drogę.

(7) Najmilsi, kochajmy się nawzajem, gdyż [prawdziwa] miłość od Boga pochodzi. Tak więc każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga.
(1 List Jana 4:7)
(16) A myśmy poznali miłość Bożą ku nam i zawierzyliśmy jej. Bóg jest miłością ľ kto trwa w miłości, w Bogu trwa, a Bóg w nim.
(1 List Jana 4:16)
(30) Tymczasem proszę was, bracia, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez miłość, którą nas darzy Duch Święty: waszymi modlitwami do Boga wspomagajcie mnie w moich zmaganiach,
(List do Rzymian 15:30)

A tu ciągle wkręty z protestanckiego powodu.
Pozostań przy tym: Otóż dla przyszłej chwały człowieka uczynki mają największe znaczenie.

1antyk, przypatrz się kogo chwalisz i za co, dlaczego to św. Paweł jest dla ciebie autorytetem zaraz za Panem Jezusem i dlaczego nie chwalisz tak Lutra albo swoich braci protestantów.

Sory, ale macie tylko historię. Zbawienie jest powszechne ale nie w tym wydaniu . Proszę sobie poczytać co znaczy czynić wolę Ojca. Cóż, widzisz to Ojcze, zapomnieli i wynoszą siebie ponad Ciebie.
wiem.
Choć rozmawiamy jak o "niebie i chlebie". To pisz, tak-tak, nie -nie (co wcale nie znaczy, że dosłownie).
Wciąż czekam na miły rewanż:

Napisałam o podziale, ale nie takiej oczekiwałeś odpowiedzi. Jezusowi też się nie udało zatrzymać Judasza przy sobie. Winisz Go? Wszelkie podziały biorą się z pychy ludzkiej i byłoby dobrze nie wciągać w to Jezusa. Dlatego potrzeba czujności, by nie znaleźć się po niewłaściwej stronie. Ten, który odszedł dawno sobie utworzył wytłumaczenie i uważa, że to było dobre. To ludzka wolność. Przekonanego nie przekonasz. Scalił siebie i zbudował: na judzkim piasku lub skale. Wygląda tak samo. Próba to rozstrzyga.
Przypowieść o Samarytaninie można analizować w tym kontekście. Zaatakowany człowiek to każdy z nas. On szedł z Jerozolimy do Jerycha, w dół -> nie do świątyni, ale od świątyni. Nie są wskazani napastnicy, ale Tradycja wskazuje na trzech nieprzyjaciół: szatan, świat i ciało. Oni napadają nas w drodze życia i żyją ze sobą w przyjaźni. Należy więc walczyć na wszystkich frontach jednocześnie. Kapłan i lewita idą do kościoła, Samarytanin jest Kościołem. Mamy więc jedność i różnorodność. Wystarczy zobaczyć Samarytanina lub dobrego pasterza. Mury Kościoła mogą wydawać się brudne, ale poza nimi czyhają nie tylko zbójcy, ale trzeba siebie usprawiedliwiać, że idzie się swoją drogą. Trzeba zamknąć się na pytania uznając za bezprzedmiotowe. Wszystko w dobrej wierze, bo pomijam złą wolę człowieka.

Wybacz nie o to pytam. A porównywanie Judasza i Lutra, ciekawe.
Wdzięczny jestem Bogu za to że Jezus trafił pod strzechy.
Ciekawe, że nawet mała mysz polna całym swoim życiem Wielbi Pana.

Poeta.
Zawsze dzieli ludzka pycha. Przychodzi moment, że uratować związku się już nie da. Jedna strona jest przez siebie usprawiedliwiona, drugiej przypisano winę. Rozejście staje się faktem, bo ktoś chce odejść lub funkcjonować tylko na swoich zasadach (szantaż). Tak było z Judaszem, który ukrywał swe intencje tak, że nikt niczego się nie domyślał. Odszedł będąc we wspólnocie. Luter czynił to samo i są dokumenty potwierdzające jego działania usypiające Watykan. Jeden sprzedał Jezusa, drugi też miał możnych sprzymierzeńców i oddał im to co do niego nie należało. Rozmowy z katolikami były fikcyjne.
Kościoły protestanckie przedefiniowały pojęcie Kościoła i jeszcze łatwiej odejść zakładając swój Kościół.

Żaden poeta, to prawda. Absolutna. Wszystko przez SŁOWO powstało i Wielbi Boga przez sam fakt istnienia. Jak myślisz? Tak czy nie.
To co z Boga się narodziło może grzeszyć? (bez lania wody i zgrabnego omijania)
Co do Lutra nie potępię go Sam zda sprawę. Jeśli o Judasza

no i po problemie
a coś dobrego? Po za zwykłą czystością?

Z serca dziękuję.

To teraz tak
Obrzezka serca.
https://www.youtube.com/watch?v=fjPw3r4d6pE
świecka? zależy kto słucha i kto Panu śpiewa.

Ad 1) Tam gdzie Apostoł pisze:
"my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest" gdyż Apostoł wbrew twojemu wyimaginowanemu przekonaniu nie mówi o sobie(i innych ochrzczonych osobach "my wszyscy") w oderwaniu od swojego i ich ciał
Ad 2) A możesz wyjaśnić mi co działo się ze sferą fizyczną(ciałem) Ap.Pawła oraz innych zanurzonych w śmierć Chrystusa w momencie zanurzania sfery duchowej tychże osób...?
Ad 3) A można wiedzieć dlaczego ty Gregorze widzisz w tym fragmencie człowieka(starego czy nowego) jako istotę wyłącznie duchową czyli pozbawioną ciała jeżeli nikt inny w Biblii człowiekiem nie nazywa tylko tego co duchowe ale człowiekiem dla Apostoła jest duch, dusza i ciało...?
Niestety Gregorze ale to twoja błędna interpretacja tekstu biblijnego oparta na błędnym założeniu, że Apostoł używając sformułowania "my wszyscy, którzyśmy..." nie mówi o ludziach w pełnym tego słowa znaczeniu czyli jako istotach duchowo-cielesnych ale jako o bytach bezcielesnych...
Gregorze...wytłumacz mi co jest we mnie martwe duchowo jeśli wg ciebie:
ja = duch(stworzony przez Boga jako kompletny), a duch(ja) jest czymś różnym od sfery duchowej...?


No i gdzie w tym podkreślonym fragmencie widzisz żeby było napisane: "otwiera się na współdziałanie...?

Tak czytam tutaj różne zdania nie tylko w tym wątku i jeszcze jeden temat związany z uczynkami mi się nasuwa. Jest w Ewangelii taki opis robotników którzy pracowali od świtu i dostali taką samą zapłatę jak ci co byli zatrudnieni wieczorem i przepracowali tylko godzinę. Pan Bóg tutaj wyjaśnia że jest dobry i płaci każdemu tyle samo. No to natura ludzka tutaj tego nie przeskoczy. Ci co najwięcej się wysilali poczują się skrzywdzeni i mogą postrzegać tu niesprawiedliwość że nawet na ziemi lepiej byli wynagradzani przez zwykłych pracodawców. Po ludzku niestety jest to niezrozumiałe i musi istnieć tutaj jakaś inna wartość ukryta tej całej pracy bez nagrody. W to że Bóg próbuje poróżnić ludzi jakoś nie wierzę więc musi to być jakiś ukryty sens Jego działania.

Ta przypowieść ma zdaje się jedno znaczenie i nie należy się tutaj doszukiwać jakiś warstw znaczeń.
W przypowieści chodziło o pokazanie żydom, że Bóg włączył pogan w dzieło zbawienia później od żydów i z pominięciem części pracy związanych z uciążliwym wykonywaniem praw mojżeszowych, ale w niebie zbawiony Żyd nie będzie wyżej od zbawionego Greka, Słowianina czy Germana. Nagroda będzie ta sama.
Tak naprawdę "pokrzywdzenie" jest tylko złudzeniem, bo dotyczy plemienia, etniczności a nie indywidualnej osoby, każda osoba i tak musi wykonać taką samą pracę ku zbawieniu.