Obiecałeś odpowiedzieć na zadane pytania. Rozumiem, że wszystkie one sprawiają ci problem, i potrzebujesz czasu, na odpowiedź. Nie rozumiem twoich pretensji, że piszę, zamiast czekać, gdy sam, piszesz, że zanim odpowiesz, oczekujesz ode mnie, jeszcze jednej odpowiedzi. I z niechęcią, jednak odpowiedziałem. Nie do końca zrozumiałem pytania. W tym po podsumowaniu moich odpowiedzi pytasz, czy znam wersety, które by potwierdzały: "że nie jesteś pośród tych, którzy zostali powołani do życia w niebie". A ja zaznaczam, że nigdy nie zaprzeczałem własnemu powołaniu. Tak to nie mam potrzeby zaprzeczać swojemu powołaniu. Podałem jednak przykład człowieka niezwykłego. Uczynionego specjalnie po to, żeby zaświadczył o [słowie]. Jego narodzenie było niezwykłe. Jego ojciec, gdy pełnił służbę w świątyni, zobaczył anioła, który mu oznajmił, że jego żona urodzi syna. On to "dokona wielkich rzeczy", "pójdzie jako posłaniec". Ponieważ jego ojciec i jego przyszła matka, byli już starzy, wydało mu się to niemożliwe. patrz. Łuk.1:5-25. Z kolei w Jana 1:6 czytamy nawet, że "zaistniał" w tym celu, żeby...
I nikt narodzony z niewiasty, nie był nigdy mu równy. Pomimo niezwyczajnej, przeznaczonej mu misji, nie poszedł do nieba. I jest on przykładem człowieka, niezwykłego, z niecodzienną misją. Powołanym specjalnie dla niej, i po to urodzonym. Niemniej nie "zrodzonego [spłodzonego] z ducha", i przez to, nie przeznaczonego do życia w niebie. I to jest przykład osoby, nie zrodzonej z ducha, i przez to nie przeznaczonej do życia w niebie. I napisałeś, że odpowiesz na moje pytania, gdy odpowiem na to. Nie na zagadnienie, iż zapewnił, że pozostanie z wiernymi do końca świata. To już przy innej okazji wyjaśniałem. Tak to nie moja niecierpliwość, skłoniła mnie do pisania. Tylko twoje oczekiwanie na odpowiedź. Tak to zwyczajnie, nie jest jak napisałeś. I przypominam, ze zadałem ci kilka pytań, raz przy jednej, raz przy innej okazji. Innych pytań. Z tego powodu, oczekuję odpowiedzi na wszystkie. Jedne dotyczyły pewnych zagadnień związanych z powołaniem. Inne z przytoczonych przez ciebie wersetów, które według mojej oceny, niewłaściwie zinterpretowałeś. I które w obliczu innych, ukazują odmienny, od podanego przez ciebie obrazu. Nadal cierpliwie czekam. I jak podałem, na twoje pytanie odpowiadałem przy innej okazji. Nie ma problemu, żebym udzielił na nie odpowiedzi. Teraz jednak kolej na ciebie. Pozdrawiam.

Oczywiście to nieprawda. Bóg jest poza układem fizycznym, w którym zachodzi zdarzenie.

Równie dobrze (a raczej równie bzdurnie) można by powiedzieć, że skoro przyszłość jest jedna, to istnieje jakieś "przeznaczenie".

@robertson - skąd mniemanie, iż święty Jan Chrzciciel nie poszedł do Nieba?!
Tylko proszę - odpowiedz na pytanie, bez ściany tekstu nie na temat i wstawek typu "profesor X uważa, że ".

Ale powoduje, że to zdarzenie jest nieuniknione.


Faktycznie bzdurnie, ale nie "równie dobrze".

Gdyby mi Bóg powiedział np. co jutro zrobię, to czy miałbym możliwość zrobić coś innego?

Nie. Tyle, że Irbisol nie znajdzie uzasadnienia poruszając się w kluczu wolności. Dotknąłeś istoty Boga.

Czyli Bóg nigdy tego nie zrobi, ze względu na wolną wolę człowieka?

Tak. Odniosłam jednak do rozeznania ciebie a nie w stosunku np do siostry Faustyny. Zważ, że ona domagała się powiedzenia, bo uznała, że oddała Bogu wszystko. Powiedział jej Jezus, że nie oddała Mu swej nędzy, czyli rzeczywistej własności człowieka (wszystko inne jest darem). Mamy więc stan człowieka prawie u mety tego jak Bóg go widział w swych odwiecznych planach. Nie można tego odnieść do stanu człowieka rozpoczynającego drogę wyborów.
Kiedyś ktoś mi powiedział, że oddał Bogu wszystko. Widział jak Bóg go przygotowuje do roli wybranego. Na dzień dzisiejszy zmarnował wolność i idzie w dół. Funkcjonuje na poziomie ziemskim a nie buduje nowego człowieka. Sam sobie tłumaczy Boże zalecenia.

Nie odnosiło się do zapytania dotyczącego jutra i ciebie, tak jak to widzę, czyli porządnego człowieka.

Niezależnie od tego, czy ci powie, czy nie, nie masz możliwości zrobienia czego innego.
Tak działa "wolna wola".

No cóż: infantylność w skali 1-10 określam na 1. Zaprogramowana i bezmyślna maszyna. Nie masz wglądu w siebie i to właśnie zaprezentowałeś. O niebie nie ma mowy w takim stanie, bo ono funkcjonuje nie na przeświadczeniu i tym kim kto jest, ale tym, że wie kim nie jest. Złośliwostki to tylko kolejny przejaw walki o swe dobre imię, problem w tym, że nie wiesz jak się to osiąga. One są tutaj reakcją obronną, czytam to coraz częściej.
Niebo zamknięte dla takiego stanu umysłu. Każdy wierzący przynajmniej przeczuwa dlaczego Bóg się ukrywa przed człowiekiem i działa tak dyskretnie.
Podam przyklad. Spotkali się dwaj koledzy - profesorowie uniwersyteccy: wierzący matematyk z ateistą filozofem. W pewnym momencie ów filozof opowiedział koledze coś co go poruszyło. Jestem przekonany o tym, że moje wszystkie dowody dotyczące tego, że Boga nie ma runęły w jednej chwili. Wszystkie okazały się pierzem i zobaczyłem ich wersję krytyczną, przekonała mnie całkowicie. Następnego jednak dnia wszystko minęło, pokryło się mgłą i zacząłem zastanawiać się nad tym, czy mam zwidy? To zdarzenie jest czytelne dla osoby idącej drogą wiary. Wszystko w ujęciu klasycznym. Pozostawiono filozofowi całkowitą wolność, ale nawet o tym nie wiedział, nie odczytał tego co jego spotkało. Tu potrzeba drugiej osoby, która podprowadzi.

Infantylne to jest czepianie się osoby a nie poglądów przez nią głoszonych - w czym tutaj brylujesz.
A to nawet nie były poglądy, lecz zwykła logika.

Ibrisol

Nie chcę występować przeciw tobie, świadomy, że walczysz w pojedynkę, przeciw wielu. Niestety unikasz konfrontacji z niewygodnymi sobie wywodami, i odnosisz się do tych, którym sprostasz. Zbyłeś mój przykład, jak wiele innych milczeniem, zamiast się do niego ustosunkować. Jest możliwość zasadnego odrzucenia cudzych opinii, poprzez ich zdyskredytowanie, lub podanie lepszego rozwiązania. Oczywiście sama krytyka jest wskazana, zwłaszcza, gdy jesteś oponentem do innych. Samo poprzestawanie na krytykowaniu, nie stanowi powodu odrzucania teorii np. w nauce. Wymagana jest propozycja lepszego rozwiązania problemu.
I tak odkrywanie praw natury, nie jest równoznaczne z ich t w o r z e n i em. I tak w ściśle określonym czasie. W konkretnym roku Izaak Newton odkrył, że "masa pozostaje taka sama, nawet jeśli zmienia się grawitacja". Odkrył, że jest "ściśle związana z grawitacją, i mierzymy ją w kilogramach".
Ponad wiek wcześniej G.Benedetii odkrył czym jest przyśpieszenie, czy czym nie jest. "Nie jest siłą, ale odczuwamy ja tak samo". I.Newton odkrył również czym jest "siła", czy "bezwładność", jak i "grawitacja". Sadi Cornot czym jest "energia". I tak kilkadziesiąt odkryć. Wszyscy oni to "odkrywcy". Nie, żaden z nich nie stworzył, tych praw, prawidłowości w przyrodzie. Wszyscy dokonali odkrycia. Podobnie "stworzyciel nieba i ziemi" ma zdolność odkrywania przyszłości. I ty, gdybyś miał wgląd w przeszłość, teraźniejszość, i przeszłość,. miałbyś zdolność znania przeszłych wydarzeń. Nie tyle ich kreowania, co rozpoznania. Zobaczenia. Zdolność "naraz pełnię nie mającego końca życia jednocześnie objąć", sam posiadałbyś zdolność wglądu w życie każdego z ludzi. Umiałbyś zobaczyć je od początku do końca. Zobaczenia, nie utworzenia. Tak to umiejętność równoczesnego objęcia życia od początku do końca, pozwala na zobaczenie go w każdym momencie. Taka zdolność nie ograniczałaby nikogo, do posiadania wiedzy o życiu innych, i ich czynów. Nie do ich uczynienia, tylko "zobaczenia". Oczywiście jak napisałem my żyjemy tylko chwilą, i w chwili. Przeszłości już nie ma, przyszłości jeszcze. Zobaczenie jednak życia w całości pozwala, na jego zrozumienie, i wydarzeń w nim. I posiadanie takiej wiedzy nie jest krępowaniem życia, jego kreowaniem. Jest tylko wejrzeniem w nie. A to nie jego planowanie. I zdolność posiadania, nie jest równoznaczna z korzystaniem z niej zawsze, tylko z możliwością skorzystania.

Pogląd oceniłam jako wysoce infantylny. Człowieka ocenia się w kryteriach etycznych. Chodziło o relację z Bogiem. Guzik byś zrobił i to roztropny wierzący doskonale wie. Łapie w lot o co chodzi. Ten ateista filozof został zaniepokojony skoro opowiedział koledze i to wierzącemu tę historię. Ateiście się takich spraw nie opowiada, bo oni żyją życiem śniętym, czyli tymczasowym. Człowieka ocenić nie mogłam, bo to kryterium to za mało. Może być poza etyczne, gdy myślimy w kluczu wiedzy o wolności. To są te twoje głody emocjonalne, wciąż lęk, więc reagujesz agresywnie.
Wolnością nie rządzi logika. Wolność służy do realizacji miłości, bo bez wolności jej nie ma. Tyle, że miłość jest jeszcze czymś bardziej niezrozumiałym dla ciebie. U ciebie są pompki jako wyraz wolności.

To temat o zbawieniu. Z ludzkiej perspektywy, bo zostawiono człowiekowi Biblię i ustanowiono depozytariusza. Niebo osiąga się za życie celowe a nie śnięte. Musisz wiedzieć po co żyjesz i dobierać środki: z worka miłosierdzia a nie logiki. Było wyżej. Nic nie pojąłeś, bo cię to nie interesuje. Wybory moralne to działanie etyczne a nie logiczne wierszyki. Nie ma miłości bez wolności. A u ciebie pompki są ważne i czy Bóg przeszkodzi ci je wykonywać. Nawet tych pompek nie umiałeś wpleść w działanie etyczne, tam gdzie realizuje się wolność: w obszar dobra i zła. U ciebie Bóg to strażnik tych pompek a ty chcesz Mu udowodnić, że je zrobisz. Bark wybijesz sobie we śnie i nie zrobisz. Kregosłup odmówi posłuszeństwa z przyczyn idiopatycznych. Tyle, że to nie będzie robota Boga, ale tak ci z logiki wyjdzie. Ktoś będzie zainteresowany, by na Boga winę zwalić. Masz tu te twoje schematy logiczne z Bogiem na poziomie (cenzura).
Nic Bogu nie odpowiedziałbyś, bo zobaczyłbyś swój stan i poszedłbyś grzecznie za czekającym na ciebie posłańcem: proszę za mną, schodami w dół...Adam się schował. Tam była odpowiedź.

Człowiek mądry widzi swoje ograniczenia. Nie żyje logicznie, ale etycznie. Porusza się więc w obszarze dobra i zła. Jeśli ma w sobie otwartość to uczy się na błędach i zmienia wybory. Pycha nie widzi jaka śmieszna podpierając się logiką, bo myśli że zaimponuje. Możesz imponować gimboateuszom, ale nie wierzącym na tym forum, ludziom rozgarniętym i oczytanym.
Piszę oczywiście w pewnym kluczu wątkowym. Nie jest logiczny, ale etyczny
Ani wolność, ani miłość nie podlegają prawom logiki. Człowiek nie jest bowiem maszyną logiczną. Człowiek potrafi robić to czego nie chce. Dla siebie jest nie tylko tajemnicą, ale największym oszustem. Większość jego wyborów to automatyzmy. Nie widzi niestosowności w zachowaniu, musi mu to uświadomić inny człowiek; zmieni się lub nie. Skrywa w sobie tajemnicę nieprawości, podlega pokusom i natchnieniom. W każdej chwili może zacząć myśleć inaczej.
I jeszcze jedno. W zaburzeniach psychicznych mamy też do czynienia z myśleniem logicznym. Można więc poznać tę logikę i wejść w świat chorego. Napotykamy jednak z sakramentalnym: ale ja nie potrafię inaczej (widzisz to inaczej). I wciąż powtarza te same schematy. Wciąż go męczą te same problemy. Określa się to grzecznie logiką kreatywną, tę jego logikę. Jemu się wszystko zgadza.

Filozofowi też się zgadzało,dowody poukładane logicznie i zamknięte w przekonanie o słuszności. Został zaniepokojony, na chwilę. Zignoruje to lub będzie to w nim pracowało, czasem całe lata. Nie logika zdecyduje, ale otwartość na prawdę.

To nie pogląd, lecz logiczne wynikanie.
Jeżeli jest to infantylne, to się z tym rozpraw. Dasz radę czy polegniesz?
I tak doskonale wiemy, że jest trzecia opcja "jestem ponad to", prawda? To takie nieustające koło ratunkowe. Infantylne zarówno samo w sobie jak i w kontekście nieustannego nadużywania.

--------


A mimo to przyszłość jest nadal niezdeterminowana?

Kto tak twierdzi?
W jaki sposób wiedza powoduje determinację?


Faktycznie bzdurnie, ale nie "równie dobrze".[/quote]Jest dokładna i ścisła analogia.

No cóż, dyskusja w zasadzie nie ma sensu. Jeśli bowiem Irbisol ma rację, dyskutowanie nic nie zmienia
Nie. To co piszesz, nie ma nic wspólnego z logiką. Podajesz nie istniejące wynikania.
Niestety, Merss ma rację.

Nie ma to jak czcza deklaracja. Przejdę teraz do konkretów i nastąpi ucieczka (nie z mojej strony oczywiście).
A oto co powiedziałem, gdzie nie ma logicznego wynikania wg Barneya:

Niezależnie od tego, czy ci powie, czy nie, nie masz możliwości zrobienia czego innego.

Zatem wg ciebie niezależnie od tego, co Bóg wie o moich przyszłych decyzjach, jednak mam możliwość tę przyszłość zmienić, w szczególności na inną niż Bóg wie, że będzie mieć miejsce?