Ty nie rozpoznasz wierzącego, w tym problem. Wierzący też tego nie wie. To już wyższa szkoła duchowości. Człowiek wyczuwa świętość innego, tylko wyczuwa i tam lgnie gdy szuka prawdy oraz niszczy takiego człowieka, gdy sam jest ewangelicznym trupem.

Edit
Duchowość śJ nie jest chrześcijańską. Bliżej im do judaizmu. Mają też jednego Boga Jehowę a nie Trójcę Świętą. Za duchowość odpowiada DŚ w chrześcijaństwie (Osoba-relacja), tu jest duchem jakimś, jakąś próbą podróbki.

To powiem ci, że przez ponad dwa lata, zaprzeczyłem własnym poglądom , jako człowiek wierzący. Wyparłem się wiary. Nie nie własnych wierzeń, tylko zupełnie wiary. Z upodobaniem czytałem publikacje na rzecz ateizmu itp. Mam ich kilkanaście. Pewnym dla mnie szokiem była zmiana stanowiska A.Flewa. Ze zdecydowanego rzecznika ateizmu stał się zwolennikiem, jeśli nawet nie teizmu, to deizmu. W pewnym stopniu swoją postawą, spowodował moje kolejne przyjrzenie się argumentom na rzecz teizmu i ich wymowności.
Jeśli nie wierzysz w determinizm naszego życia, to rozumiem, że wierzysz we własne nim władanie itp.
Ja dobrze z znam sugestie Karla R.Poppera odnośnie potrzeby możliwości "obalenia" teorii, żeby zasługiwała na uznanie. Jego "krytyczny racjonalizm", oraz w przypadku epistemologii jego : "falsyfikacjonizm"
A ty czy znasz odpowiedź na to pytanie? Czy w i e s z: "co oznacza zaprzeczenie wiary ?".

Żeby nie przedłużać - jeżeli nie wierzę w coś, to z tego nic nie wynika oprócz relacji tożsamościowej.

Sądzę,że Bóg jednak sam zdecyduje o tym co chciałby wiedzieć,a czego wiedzieć nie potrzebuje bo ostatecznie pokażemy Mu sami.
Myśle,że błędne jest rozumowanie jakoby wszechwiedza Boga ograniczała Go do Osoby ,która nie potrafi nią(wszechwiedzą) dysponować według własnego uznania.
Może być to cecha,która jest bardzo pomocna jeżeli chodzi plan w sensie całościowym,a kompletnie niepotrzebna jeżeli chodzi o czyjeś pompki:)
Tak więc niech jedni i Irbisol znajdą coś dla siebie.
Witam wszystkich.

Nie specjalnie rozumiem, co rozumiesz pod pojęciem: "relacja tożsamościowa". Przypominam sobie, czym jest: "Funkcja tożsamościowa". Sama [Funkcja] wskazuje jednoznacznie no to, czy tamto, czy "przyporządkowuje" do czegoś. Przy przym "Funkcja tożsamościowa" to taka: "która nic nie zmienia".
Nie zgadzam się z sugestią, że twoja niewiara, o niczym nie świadczy. Tak jak wiara innych. Wydaje się, że wszyscy mamy wiarę. Niekoniecznie jej przejaw religijny. I wszystkim jest nam potrzebna. patrz. ks. Julia Kristeva: "Ta niewiarygodna potrzeba wiary".
Poza tym nie odpowiedziałeś na zadane pytanie. A ono jest w tym przypadku najważniejsze. Nie wymówka, że nie zamierzasz przedłużać.
I jeśli nawet twoja wiara, czy jej brak, ukazują ciebie, jako wierzącego, czy nie. To powody wiary, lub jej braku, stanowią o tobie. Ich "moc" ukazują ciebie w korzystnym, lub nie świetle.
Tak to i wiara, jak i jej brak mogą być nierefleksyjne, nieuzasadnione., nieuargumentowane. Lub odwrotnie.

Jezus umarł za wszystkich. Czy to Ci wystarczy?

Nie wystarczy. Brakuje kluczowego słowa: kooperacja. Łaska to nie kluczyk przekręcający osobowość człowieka i czyniący go z automatu godnym, by wszedł do nieba. Kolejne założenie to brak wolności. Wówczas rzeczywiście Bóg przemodelowuje sobie człowieka jak chce i daje mu miejsce wśród zbawionych. Jednemu łotrowi obiecał zbawienie na krzyżu a drugi potrzebował wytrycha niebiańskiego do przeprogramowania, ale Bóg to ukrył przed człowiekiem. Powód zawsze można wymyśleć. To myślenie protestanckie, które czyni te założenia, ponieważ człowiek należy do wewnętrznego życia Boga i Bóg jest też światem. Dla katolików jest poza nim, więc mamy inną antropologię. Wolny człowiek może powiedzieć NIE! Trudno też uznać Jezusa za ściemniacza. On mówił o nawróceniu serca a nie ego (daje dobre samopoczucie psychiczne, więc łatwo w to się wierzy) oraz nie raz ostrzegał, że piekło to nie straszak. Do tożsamości Jezusa nie pasuje ani straszenie, ani słowa bez pokrycia. Religijnych ludzi nazywał też grobami pobielanymi. Czym się oni różnili od niektórych nowonarodzonych protestantów? Deklaracja wiary to za mało. Można wierzyć w różne rzeczy i nazywać to bogiem. Można modlić się do siebie, jak faryzeusz i sądzić, ze wznosi się modlitwy do Boga.
Do nieba pójdzie ten kto wykształcił sobie za życia podobieństwo do Boga. Nadaje na tych samych falach. Po owocach poznacie. Inne są owoce DŚ i ducha tego świata. Są więc ludzie duchowi i cieleśni. Człowiek duchowy odczyta to, że nadzieja się skończyła, wiara się skończyła i zaczyna się miłość. Cielesny człowiek nauczył się bycia bogiem i samorealizacji. Tam się też odnajdzie.

Jeśli Bóg jest w opisany sposób spoza świata, a łaskę postrzegamy jako coś zewnętrznego w stosunku do człowieka, to rozumienie działania Bożego i konieczności łaski dla zbawienia jest uwikłane w inne problemy.

Czy każdy człowiek otrzymuje łaskę (czy w tym rozumieniu: propozycję łaski)? No pewnie tak, przecież Bóg nikomu nie odmówiłby łaski skazując go tym samym na potępienie.
Wtedy okazuje się, że cały ciężar zbawienia jest przesunięty na człowieka - to człowiek decyduje o swoim zbawieniu. Łaska jest automatem działającym na skinienie człowieka.

Wtedy też niezrozumiała jest klasyczna definicja wiary jako łaski, która porusza wolę, by rozum swoim aktem uznał Objawienie za prawdziwe. Bo co to znaczy sprzeciwić się takiej łasce, co to porusza wolę? Uświadamiamy sobie, że Bóg chce poruszyć naszą wolę i tą wolą decydujemy się, by ta łaska tej woli nie poruszyła? To po co łaska? Wystarczy sama decyzja. Po co sie decydować na łaskę poruszającą wolę, jeśli można od razu zdecydować się na akt rozumu.

Łaska to w pewnym sensie propozycja. Wolną wolą ją akceptujesz, albo i nie..

Ale czego propozycją jest łaska wiary? Czyli, innymi słowy, czym jest łaska wiary, co powoduje w człowieku itd.

Będzie nowa ziemia i nowe niebo, tam zmierzamy. Ty też.
zaśpiewaj sobie:
https://www.youtube.com/watch?v=9cvdqTrZiA4&list=PLQXffabrY0rFpt8HJiBoyL1zv4hpeqD9Q&index=11