Żydzi uważali, co czytamy w Biblii, że zbawienie zależy od Żydów. Kościół Katolicki głosi, że zbawienie zależy od przynależności do tego Kościoła. Islam głosi, że zbawienie głosi ich wiara. Hindusi mają swoją wiarę zbawienną. Buddyści swoją. SJ głoszą swoją. Co inna organizacja religijna, to głosi inną formę zbawienia. Jednak prawda jest inna. Zbawienie pochodzi od miłości. To miłość królująca w naszym sercu wyzwala nas od złego i nas zbawia.

Intrygujące. Poproszę o wskazanie fragmentu Pisma Świętego, w którym znajdę nauczanie, że "to miłość królująca w naszym sercu wyzwala nas od złego i nas zbawia".

Intrygujące, że nie znasz.

Nie przypominam sobie takiego, więc poproszę o zacytowanie stosownego fragmentu Biblii lub podanie sigla.

Mamy dwa rodzaje milości i św. Augustyn w oparciu o to podaje dwa sposoby przynależności człowieka: wybiera miłość Boga aż po zatracenie siebie (nie mylić z cierpieniem i cierpiętnictwem) lub wybiera inny rodzaj miłości: miłość siebie. Jest to tak silna milość, że posuwa się aż po odrzucenie Boga. To są dwa miasta: miasto Boże i miasto tego świata. Żyjemy w napięciu między cywilizacją milości i cywilizacją śmierci. Nasze życie składa się więc z kontrastów: dobra i zła, prawdy i fałszu, zdrowia duchowego i zepsucia. Zawsze ludzie ulegali złudzeniom, iluzjom i poddawali się prowadzeniu fałszywych pasterzy. To także ci, którzy chcą za wszelką cenę łaczyć i zasypywać podziały, prawda staje sie sprawą drugorzędną. To wychodzenie z fałszywego założenia, że wszystkie drogi prowadzą do Boga. Człowieka zadaniem życiowym jest wybór. Chce żyć miłością własną, w iluzji lub szuka prawdy. Iluzja religijna sprawia, że zyje miłością własną a sądzi, ze Bożą. Najcięższy grzech wierzącego i córka fałszywej pokory.
Póki żyjemy poddani jesteśmy z jednej strony natchnieniom, bo Bóg próbuje nas łączyć, scalać wokół Siebie. Poddani jesteśmy też silniej działającym pokusom, bo Zły chce sprowadzić nas na manowce.
Przyjdzie jednak moment o czym zaświadcza Ewangelia (Mt 25, 31 - 46), że Bóg rozdzieli i po prawej stronie ustawi owce a po lewej kozły. kryterium weryfikacyjnym będzie wybór życia w cywilizacji miłości. Opisuje to zresztą NT i wskazana Ewangelia.

ST mówi, że II Świątynia zakończy żywot wraz z pojawieniem się ohydy spustoszenia. NT zaświadcza, że ohyda spustoszenia rozpocznie czasy apokaliptyczne. Polska jest narodem wybranym, który przygotuje drugie przyjście Pana. Podał to sam Jezus Faustynie, więc to pewnik. Nie wiadomo jednak jaki charakter będzie miała iskra. Czy przegapimy swój czas nawiedzenia jak Izraelici, czy go wykorzystamy? Czy oskra wznieci światło czy ogień? Trwa więc wojna o dusze Polaków, by do tego nie doszło.

Oczywiście można się odnieść do wypowiedzi doktorów, teologów itp. Wydaje mi się na miejscu w przypadku "wybrania" odnieść do Mt.22:1-14 i zastanowić się nad swoim postępowaniem, odnośnie z a p r o s z e n i a i powodów jego odrzucenia. patrz też Łuk.14:16-24. Jest to przypowieść o uczcie weselnej przygotowanej przez króla swojemu synowi. I w tym przypadku mamy do czynienia z alegoryzacją, jak w każdej przypowieści. I jak czytamy przygotowano wielką ucztę. Niestety zaproszeniz l e k c e w a ż y l i to i poszli... Zaproszeni poprzez swoją odmowę [wymówki] okazali się niegodni. Z tej przyczyny ponieważ uczta została przygotowana i istniała potrzeba zaproszenia gości. To skierowano je do wszystkich "złych i dobrych". Zaproszono wszystkich "na ucztę weselną". Niestety pomiędzy zaproszonymi znalazł się:"nie ubrany w strój weselny". Jego wyrzucono. I jak czytamy w wer.14wielu jest powołanych, lecz mało wybranych
I wydaje mi się, jest to nawet oczywiste, że powołanie to jedno, wybranie już co innego. I z powołaniem jest tak, że w istocie jeśli nawet jest ochota do przyjścia. Jeśli nawet jest wola, nawet dążenie itp. to wszystko to można zaniechać, porzucić. Wybranie to już z samej definicji dokonanie wyboru, zdecydowanie się na kogoś, wyjęcie coś ze środka, kogoś spomiędzy innych. I tym jest ekklesia[zbór, zgromadzenie]= wybranie spomiędzy innych. Powołanych może być wielu. Powołanymi może się czuć wielu. Wybranymi jest się jednak naprawdę.

Bardzo dobrze to ujęłaś. Myślę, że dobrą płenta twojej wypowiedzi będą słowa Ap. Pawła napisane w Liście do Galacjan:Bo wy do wolności powołani zostaliście, bracia; tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale służcie jedni drugim w miłości.
5:14
Albowiem cały zakon streszcza się w tym jednym słowie, mianowicie w tym: Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego.
5:15
Lecz jeśli jedni drugich kąsacie i pożeracie, baczcie, abyście jedni drugich nie strawili.
5:16
Mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej.
5:17
Gdyż ciało pożąda przeciwko Duchowi, a Duch przeciwko ciału, a te są sobie przeciwne, abyście nie czynili tego, co chcecie.
5:18
A jeśli Duch was prowadzi, nie jesteście pod zakonem.
5:19

Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta,
5:20
Bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo,
5:21
Zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą.
5:22
Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,
5:23
Łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu.
5:24
A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami.
5:2
Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy.
5:26
Nie bądźmy chciwi próżnej chwały, jedni drugich drażniąc, jedni drugim zazdroszcząc.

Wybrana, to co z tym fragmentem Biblii, w którym zapisano naukę, że "to miłość królująca w naszym sercu wyzwala nas od złego i nas zbawia". Wskażesz go wreszcie?

Nie skopiuje Ci całego Nowego Testamentu. Wracając do tematu. Wielu mówi tak, przecież Jezus narodził się w tym narodzie, przecież Jezus narodził się wśród Żydów. Jakie to narodzenie ma znaczenie dla tego narodu? Czy opis starotestamentowy opisuje życie narodu Świętego - wybranego? Przez kogo wybranego? Zasadnicze pytanie jakie chrześcijanie muszą sobie zadać jest takie, że po co przyszedł Jezus? W jakim celu? Odpowiedzią na te pytania jest stwierdzenie, że Jezus przyszedł po to na świat, by pokonać moc szatana. By dać mu opór, by rozproszyć ciemności ludzi, by zdemaskować kłamstwo. Teraz nasuwa się konkluzja do tych odpowiedzi. Gdzie przyszedł Jezus, by pokonać kłamstwo, by rozproszyć ciemności, by zdemaskować kłamstwo. Czy nie przyszedł jako lekarz do chorych, by ich uzdrowić? Czy nie obnażył kłamstwo głoszone przez ludzi nieświadomych, którzy głosili, że Bóg jest jeden, ale tego Boga utożsamiali z szatanem i wypełniali jego wolę. Mieli rację, Bóg jest jeden, ale nie taki jaki wizerunek oni kreowali. Obrażali świętość i miłość Bożą. Jezus powiedział - gdybyście mnie nie poznali, nie mielibyście grzechu, ale teraz mnie znacie i w grzechach pomrzecie. Czy my znamy Boga, skoro chrześcijanie głoszą, że opisywany starotestamentowy Jehowa, czy Jawhe, to ten sam Bóg, którego obraz i świadectwo wydał Syn Boży Jezus Chrystus.

Fajna wymówka, ale w rzeczywistości jest to przyznanie do tego, że nie istnieje fragment Biblii, w którym zapisano naukę, że "to miłość królująca w naszym sercu wyzwala nas od złego i nas zbawia". Co w konsekwencji oznacza, że jest to Twój kolejny pomysł, który fałszywie usiłujesz przedstawić jako nauczanie zawarte w Piśmie Świętym.

Przecież napisałam ci, że cały Nowy Testament o tym naucza. Zacytuję Ci fragment z Pierwszego Listu Jana
Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, z Boga się narodził i zna Boga.
4:8
Kto nie miłuje, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością.
4:9
W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli.
4:10
Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze.
4:11
Umiłowani, jeżeli Bóg nas tak umiłował, i myśmy powinni nawzajem się miłować.
4:12
Boga nikt nigdy nie widział; jeżeli nawzajem się miłujemy, Bóg mieszka w nas i miłość jego doszła w nas do doskonałości.
4:13
Po tym poznajemy, że w nim mieszkamy, a On w nas, że z Ducha swojego nam udzielił.
4:14
A my widzieliśmy i świadczymy, iż Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata.
4:15
Kto tedy wyzna, iż Jezus jest Synem Bożym, w tym mieszka Bóg, a on w Bogu.
4:16
A myśmy poznali i uwierzyli w miłość, którą Bóg ma do nas. Bóg jest miłością, a kto mieszka w miłości, mieszka w Bogu, a Bóg w nim.
4:17
W tym miłość do nas doszła do doskonałości, że możemy mieć niezachwianą ufność w dzień sądu, gdyż jaki On jest, tacy i my jesteśmy na tym świecie.
4:18
W miłości nie ma bojaźni, wszak doskonała miłość usuwa bojaźń, gdyż bojaźń drży przed karą; kto się więc boi, nie jest doskonały w miłości.
4:19
Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował.
4:20
Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi.
4:21
A to przykazanie mamy od niego, aby ten, kto miłuje Boga, miłował i brata swego.

No przykro mi, ale tutaj nie ma stwierdzenia, że "to miłość królująca w naszym sercu wyzwala nas od złego i nas zbawia".

Ma znaczenie zasadnicze, gdyż Ewangelia została skierowana w pierwszej kolejności do Izraela, co Pan Jezus jasno o określił [Mt.15.24]:A On odpowiadając, rzekł: Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela.
W skutek odrzucenia Jezusa błogosławieństwo zbawienia przeszło na pogan, a odnowienie duchowe Izraela jest kwestią przyszłości.

Termin "święty" w swym znaczeniu oznacza: oddzielenie od czegoś i oddzielenie dla czegoś.
Opis starotestamentowy przedstawia naród oddzielony od reszty narodów oraz oddzielony(święty/oddzielony od grzechu) dla Boga poprzez wypełniania Prawa.
Pan Bóg jasno to powiedział [V Mojż.7.6]:Gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością.
Na tym polega wybranie: na oddzieleniu i przynależności.

Bóg nie odrzucił na zawsze swego ludu i jest on nadal wybrany choćby ze względu na obietnice dane np. Abrahamowi. Chrześcijanie zaś są umiłowanymi dziećmi Bożymi.
Tą kwestię dokładnie wyjaśnia Ap. Paweł w [Rzym.11.].

Jak trudno ci zrozumieć. To może ten werset ci pomoże zrozumieć, bo czystość serca przejawia się w miłości.. Ewangelia Mateusza:5:8
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

I w tym miejscu zaczynają się schody. Co oznacza ten termin i jaki znaleźć kod dostępu, by sprawdzić na ile moje serce jest czyste? Pamiętasz baśń o królowej śniegu (nie chce mi się psychologicznie o płynnym społeczeństwie, któremu przemodelowano głowy czy mechanizmach obronnych na poziomie człowieka)? Do oka chłopca o imieniu Kai dostał się odłamek szkła. Zmroził mu serce i inaczej widział świat. Argumenty były nieskuteczne i widzenia nie zmieniały. To analogia. Jak sprawdzisz czy idziesz drogą błogosławieństw? Odeszłaś od Kościoła. Jaką miarę obiektywną przyłozyłaś, by ocenić trafność tej decyzji? Sumienie odpada, bo tu pojawiają się kolejne schody i pytania o sumienie.

Dzisiejsze czytanie dotyczy wątpliwości Jana Chrzciciela. Wysłał swych uczniów do Jezusa z zapytaniem: Wtedy Jan przywołał do siebie dwóch spośród swoich uczniów i posłał ich do Pana z zapytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?
Jezus przesłał mu też osobistą odpowiedź na zwątpienie, które go dopadło, bo inaczej wyobrażał sobie Mocarza, któremu nie ośmieliłby się dotknąć rzemyka u sandałów: A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi Wątpliwości dopadły tego o którym Jezus dalej mówi: Powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana (Łk 7, 28)

Z tą miłością i czystym sercem to więc trzeba ostrożnie, bo zwykle, jak sprawdzamy to nam miłość wlasna wychodzi. U innych oczywiście, bo sami zawsze krystalicznie czyści.