Starotestamentową zapowiedzią zmartwychwstania po 3 dniach, którą Pan Jezus przytoczył, był "znak Jonasza".
Chyba, że chodzi Ci bardziej o fakt zmartwychwstania niż o 3 dni?
ps.
Są podawane odnośniki do tekstów, które mówią jednak nie wprost i chyba to kwestia interpretacji tekstu:[ II Król.20.5, Oz.6.2].

Raczej musieli skonfrontować fakt pustego grobu nie z Pięcioksięgiem, ale ze słowami Jezusa, który im to zapowiadał. I tu było miejsce na ich wiarę w Jego Słowa, których wypełnieniem był pusty grób.

Miałem na myśli cały ST, a nie tylko część / Pięcioksiąg- pomyłka.

Józku, św. Paweł, przekazując wspólnocie credo o śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa powołuje się na świadectwo Starego Testamentu. Zgodnie z Pismem oznacza zawsze odniesienie do Starego Testamentu, gdyż jedynym Pismem Świętym pierwszych chrześcijan był Stary Testament, nie było jeszcze spisanego Nowego Testamentu.

Z Dziejów Apostolskich: Paweł przez trzy szabaty rozprawiał z nimi. Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał: Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać (Dz 17,2-3) daję świadectwo małym i wielkim, nie głosząc nic ponad to, co przepowiedzieli Prorocy i Mojżesz, że Mesjasz ma cierpieć, że pierwszy zmartwychwstanie, że głosić będzie światło zarówno ludowi, jak i poganom (Dz 26,22-23). Skoro Chrystus zmartwychwstał zgodnie z Pismem, jak oznajmia Pismo, jak przepowiedzieli Prorocy i Mojżesz – to fakt Jego zmartwychwstania jest wypełnieniem starotestamentowych zapowiedzi.

W którym miejscu to według mnie sa takie miejsca. Ja przytoczę dwa, na który powołuje się Nowy Testament, zapowiadające zmartwychwstanie Chrystusa. Pierwsze to epizod z życia Jonasza: Pan zesłał wielką rybę, aby połknęła Jonasza. I był Jonasz we wnętrznościach ryby trzy dni i trzy noce (Jn 2,1). Na zdarzenie to powołuje się sam Pan Jezus: Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi (Mt 12,40). Drugim miejscem jest fragment z Księgi Ozeasza, modlitwa zgładzonego Izraela: Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy… Po dwóch dniach przywróci nam życie, a dnia trzeciego nas dźwignie i żyć będziemy w Jego obecności (6,1-2). Obydwa fragmenty wskazują na zmartwychwstanie Chrystusa , na owe Triduum – trzy dni.

Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych (J 20,9).

Czy można więc przyjąć, że ów drugi uczeń wchodząc do pustego grobu miał przeblysk jednego z tych fragmentów, który go przez to wydarzenie przeprowadził? Miał takie wrażenie, jak by wszedł do wnętrzności wielkiej ryby, a te okazały się puste? Albo (Oz 6 1-2 bardziej mi jednak pasuje) po trzech dniach przeżytego bólu, lęku, rozsypki, wątpliwości, kryzysu, jednym słowem - rany, wchodzą do grobu, widzą plutna a w głowie i na sercu pojawia się Oz 6 1-2 ? Bum i wszystko jest już jasne. Ktoś (J 20,9) widzi inaczej?

Bardzo interesujące spostrzeżenie.
Dla mnie jednak fragment [Jana 20.9] wskazuje jasno, że wzbudzona wiara w drugim uczniu nie mogła się opierać ani na Piśmie, bo apostołowie jeszcze go nie rozumieli - nie mieli poznania, ani też na jakimś "przebłysku" odnośnie Pisma. Dlaczego?
1. Uważam, że Jan uwierzył przy pustym grobie tylko w oparciu o słowa Jezusa odnośnie Jego zmartwychwstania, które wypełniły się w poranek wielkanocny.
2. Anioł mówiąc do kobiet przy pustym grobie również powołał się tylko na słowa Jezusa, który zapowiadał swoją śmierć i zmartwychwstanie [Łk.24.6-8]
3. Poza tym Sanhedryn opieczętował grób również ze względu na słowa Jezusa odnośnie Jego zmartwychwstania [Mt.27.63].

Zrozumienie/poznanie na podstawie Pisma przyszło później - w innym miejscu i w sposób, który Biblia opisuje dokładnie [Łk.24.44-46]:44. Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach.
45. Wtedy otworzył im umysły, aby mogli zrozumieć Pisma.
46 I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać.
Zrozumienie/poznanie przyszło w sposób nadnaturalny - duchowy.

Podobnie dotyczyło to również uczniów idących do Emaus. Pan Jezus zrobił im doskonały wykład na podstawie Pism. Jednak nie był to suchy wykład teologiczny, ale wykład duchowy, co sami uczniowie stwierdzili [Łk.24.32]: I rzekli do siebie: Czyż serce nasze nie pałało w nas, gdy mówił do nas w drodze i Pisma przed nami otwierał?

Powyższe podsumowałbym więc słowami Ap. Pawła odnośnie wzbudzania wiary w człowieku [Rzym.10.17]:Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.

Ów drugi uczeń nie wszedł do pustego grobu , ponieważ w tym grobie leżały płótna w które był Zbawiciel owinięty. I to dzięki tym płótnom uwierzył. Ujrzał płótna a uwierzył w zmartwychwstanie. Prawdopodobnie zobaczył płótna ułożone na miejscu, gdzie położono ciało Jezusa w takim samym układzie, jak podczas pogrzebu, ale ciała nie było. Gdyby Pan Jezus się obudził i chciał wstać, musiałby się odwinąć. Podobnie,gdyby Go ktoś chciał zabrać, też musiałby odwinąć z płócien. Płótna leżałyby wówczas inaczej niż były złożone na ciele. Teraz jednak leżały tak, jak na ciele, ale ciała nie było! To tak, jak gdyby ciało uleciało przez płótna. Dlatego zrozumiał i uwierzył. Św Jan był pierwszym z apostołów który uwierzył w Zmartwychwstanie Zbawiciela nie widząc Go oczami. To Jego dotyczyły słowa wypowiedziana przez Zbawiciela, do Tomasza: Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.



To bardzo proszę wyjaśnij dlaczego Zbawiciel powołał się na trylogię (Jn 2,1) i co cie nie pasuje z Księgi Ozeasza 6:1-2.

Wybaczcie że każe na siebie czekać i z opóźnieniem odpisuje. Mam trochę spraw na głowie.

Gregor uważam że omawiany przez nas fragment ma wszystko co jest w nim potrzebne do zrozumienia "procesu budowania wiary". I tak, uwazam że zarówno słowa Jezusa zapowiadające Jego zmartwychwstanie, jak i płótna przyczyniły się w jakimś stopniu do narodzin wiary u Jana. Kłopot w tym, ze apostoł nic o tym nam tutaj nie mówi. Nie ma żadnego zwrotu w stylu "przypomnieli sobie kiedy im mówił...". Mamy wiare i kluczowe wytłumaczenie dla jej narodzin. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych (J 20, 1–9).
Dlatego uważam tak jak ty, że "wiara rodzi się ze słuchania Pisma" Rz10, ale uważam że w tym miejscu chodzi o Pisma ze Starego Testamentu. Kiedy im Jezus zapowiadał swoje zmartwychwstanie, kompletnie nic z tego nie rozumieli. I to niezrozumienie przyprowadzili ze sobą do pustego grobu. Dopiero Pismo w którym jest zapowiedziane zmartwychwstanie Jezusa, pozwoliło im zrozumieć wydarzenie do którego ich Jezus przygotowywał, a którego byli właśnie świadkami.

Lajkonik. Co do plutna, to mam taką refleksje.

(Łk 11,29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.

Słowo Boże nie traci swojej aktualności, ani mocy. Jest skierowane do pokolenia każdego czasu. Obecnie również mamy "plemie przewrotne" i musi być również dany im "znak Jonasza", który jest związany ze zmartwychwstaniem Jezusa. Osobiście uważam, że takim fenomenalnym i intrygującym ludzi znakiem, jest Calun Turyński. Nie wiem jak to wygląda % ,albo ile osób na przestrzeni wieków złożyło swiadectwo swojego nawrócenia po spotkaniu z widocznym odbiciem Chrystusa na nim, ale wiem na pewno że znacznie bardziej skutecznym narzędziem dla rodzącej się w człowieku wiary, jest moc Słowa Bożego.

* To wszystko są moje prywatne refleksje z którymi nikomu się nie narzucam. Błogosławionej niedzieli.

Dzięki za powyższe refleksje, którymi się dzielisz. W żaden sposób nie zamierzam z nimi dyskutować.

Osobiście wydarzenie z udziałem Jana i Piotra przy grobie rozpatruję w szerszym kontekście wydarzeń poranka wielkanocnego. Tu więc zwracam również uwagę na spotkanie kobiet przy pustym grobie z aniołem. W kontekście zmartwychwstania, Pisma nie grały tu żadnej roli tylko słowa Jezusa, które przypomniał kobietom anioł [Łk.24.6-8]:6. Nie ma go tu, ale wstał z martwych. Wspomnijcie, jak mówił wam, będąc jeszcze w Galilei,7. Że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i musi być ukrzyżowany, a dnia trzeciego powstać.8. I wspomniały na jego słowa.

Stąd też uważam co do Pism, że ich zrozumienie przez Jana/uczniów w kontekście zmartwychwstania przyszło później - nie przy grobie.
Uważam, że Biblia jasno wskazuje nam te chwile [ Łk.24.12-32, 44-46], eliminując spekulacje czy domniemania.
Jednak to tylko mój punkt widzenia.

ps.
Jednak chciałby tu zamieścić drobną uwagę. Fragment [Rzym.10.17], który przytaczasz na początku nie mówi, że wiara rodzi się ze słuchania Pisma, tylko ze słuchania słów Chrystusa - to zasadnicza różnica.
W tamtym czasie termin "słowo Chrystusowe" nie oznaczało Pism tylko zwiastowaną przez apostołów i wszystkich wierzących Ewangelię zbawienia/ Dobrą Nowinę [Dz.8.4],[I Piotra 1.12,25].
Biblia mówi, że to właśnie Ewangelia (słowo Chrystusowe) zawiera w sobie moc ku zbawieniu każdego kto w nią uwierzy [Rzym.1.16]:Albowiem nie wstydzę się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka,
Jednak to tylko moje zdanie.

Mamy wierzyć i wypełniać uczynki. Wiara bez uczynków jest martwa.

Oczywiście masz rację Gregorze co do Rz 10:17.Moje odwołanie się do tego wersetu, było po części chybione.
Ale zostańmy już przy tym. Zobacz dla przykładu na wers 16 w Rz 10 https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id= ... set=16#W16 Na dole masz odnośnik do Izajasza. To dlaczego "nie wszyscy dali posluch Ewangelii", tłumaczy Izajasz wieki temu. W ten sposób, także fragment z Izajasza staje się żywym Słowem, które nie traci swojej aktualności. Ono się wypełnia, także i dzisiaj. Dla nas najważniejsze jest, to nieustanne odwoływanie się do Pisma Starego Testamentu przez apostołów, które staje się swoistym refrenem raz po raz towarzyszycym ich przepowiadaniu Chrystusa. W jakimś stopniu jest ono kluczowe dla ukazania zbawczej misji i roli Chrystusa. Można powiedzieć, że bez Starego Testamentu, współcześni nie wiele by zrozumieli z wydarzeń, których byli świadkami i do których przepowiadania byli powołani. To jest ich schemat myślowy i to się właśnie wydarzyło wg. mojej interpretacji przy pustym grobie u Jana.

Nie chciałem podważać twojej interpretacji i stawać niejako w kontrze do twojej, bo jestem wrogiem niepotrzebnych napięć, ale mam dwa pytania co do twojego opisu tych wydarzeń.


Chciałem zapytać skąd czerpiesz przekonanie, że to się wydarzyło później? Bo musisz mieć jakieś przeslanki ku temu. Takim rozsądnym wytłumaczeniem nawiązania do Lk 24, mógło by być np. przekonanie, że właśnie tutaj Jezus uczy ich jak się Pisma prawidłowo odczytuje. Wcześniej tego nie umieli, ale teraz "otworzył im umysły" i mogli je zrozumieć. Brzmi sensownie, ale co powiesz na J 2 ?

16 Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» 17 Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie7.


Jest jakieś wydarzenie z życia Jezusa, jakaś Jego gwałtowna reakcja w świątyni którą mało kto z otaczającego tłumu rozumie. Pojawia się konsternacja, przez którą przeprowadza uczniów fragment z Psalmu, który "sobie przypominają". I z takim właśnie wydarzeniem mieliśmy do czynienia przy pustym grobie u Jana w mojej ocenie. Nie był by to więc pierwszy raz, kiedy Pismo tłumaczyło im doświadczenie z którym się przyszło im zmierzyć.

Przyjmując też interpretacje o późniejszym zrozumieniu Pisma, nie do końca rozumiem sens tego wersetu.
Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych (J 20, 1–9). Ono powinno brzmieć: "Ujrzał i uwierzył. POMIMO iż nie rozumieli jeszcze Pisma...". Nie wiem jak tam stoi w orginale, ale slowo "dotąd", kojarzy mi się z końcem czegoś. "Do tego miejsca nie rozumieli Pisma, ale właśnie przyszło zrozumienie".

To chyba tyle odemnie w tym temacie. Jak mówiłem wcześniej, nie narzucam się ze swoimi interpretacjami, a do innego punktu widzenia podchodzę z szacunkiem i odnoszę się ze zrozumieniem. Dyskusje której jedynym celem jest ukazanie różnicy intelektualnej adwersarzy, uważam za przejaw egoizmu wynikającego z pychy. Jestem temu daleki. Można na koniec zapytać, po co cisne i tak mocno akcentuje to "rozumienie Pisma", które raz po raz przeplatają Ewangelię? Do czego to ma nas doprowadzić? Ta sprowokowana przeze mnie dyskusja, miała zachęcić do takiego nieco głębszego czytania Pisma, które nazywa się https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Skrutacja

Jak najbardziej apostołowie odwoływali się do Pisma ST tak jak mówisz, gdyż ono przepowiadało Mesjasza i dzieło zbawienia. Jednak Ewangelia to Słowo Boże uniwersalne i skierowane również do pogan nie znających Pisma ST. Jezus polecił apostołom iść i głosić właśnie Ewangelię, a nie treść Starego Testamentu. Pisma ST zawierają zapowiedź zbawienia, ale Ewangelia jest jego pełnym objawieniem skierowanym do każdego człowieka: żyda i poganina.

Pan Bóg zdecydował też, aby powstał Nowy Testament, w świetle którego możemy właściwie odczytywać Pisma Starego Testamentu. Do czasu objawienia się Mesjasza i jego dzieła zbawienia zwieńczonego zmartwychwstaniem, profetyczne zapowiedzi tych wydarzeń były ukryte w Piśmie, co stwierdza Ap. Paweł [I Kor.2.7-8].
Dlatego też uważam, że przy pustym grobie nie Pisma ST, ale wypełnienie słów Jezusa były zaczynem wiary.
W pełni jednak szanuję Twoją interpretację.

Widzę co najmniej dwie.
Główną przesłanką jest czas i miejsce kiedy Jezus otworzył uczniom umysły dla zrozumienia Pisma, właśnie w kontekście Jego śmierci i zmartwychwstania - to wydarzyło się dopiero po zmartwychwstaniu. Tego samego doświadczyli również uczniowie idący do Emaus.
Nigdzie nie czytamy żeby coś takiego wydarzyło się wcześniej. Wręcz przeciwnie [Mk.9.31-32], [Łk.9.44-45]


Pismo wyjaśnia samo siebie i jest ze sobą spójne i niesprzeczne, więc widzę to tak - druga przesłanka:
W związku z faktem, że uczniowie byli prostymi ludźmi i nie poosiadali wykształcenia teologicznego ani dogłębnej znajomości Pism, przytoczony przez Ciebie fragment odczytuję w świetle dwóch poniższych:

[Jana.2.22]:Gdy więc został wzbudzony z martwych, przypomnieli sobie uczniowie jego, że to mówił, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

[Jana 12.16]:Tego początkowo nie zrozumieli uczniowie jego, lecz gdy Jezus został uwielbiony, wtedy przypomnieli sobie, że to było o nim napisane i że to uczynili dla niego.

Uważam więc, że wers 17 mówi o taki samym procesie i okolicznościach "przypomnienia sobie" przez uczniów jak w przypadku dwóch powyższych.
W świetle tych fragmentów staje się jasne, że Pisma stały się dla uczniów zrozumiałe dopiero po zmartwychwstaniu i po tym jak Jezus otworzył im umysły dla zrozumienia Pism.
Dopiero wtedy mogli połączyć profetyczne zapowiedzi Pism ze słowami i działaniem Jezusa aż do zmartwychwstania włącznie.

Ja również szanuję Twoją interpretację i to, że możemy wymieniać swoje refleksje w duchu wzajemnego zrozumienia dla odmiennych punktów widzenia.

"Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego"
Rola Mamy w kosciele.
Mialem przyjemnosc ogladac uroczystosc koronacji obrazu W Piotrkowie Trybunalskim: https://www.youtube.com/watch?v=EJJZcTuJOvo