Zacząłem właśnie czytać książkę (e-booka) Jordan Peterson – "12 życiowych zasad"
Na początku ksiązki jest fragment:

W świecie homarów zwycięzca bierze wszystko, podobnie jak w społeczeństwach ludzkich, gdzie najbogatszy jeden procent posiada tyle łupów, co dolne 50 procent[17] i gdzie 85 najbogatszych ludzi ma tyle pieniędzy, co najbiedniejsze 3,5 miliarda.
Ta sama brutalna reguła nierównej dystrybucji obowiązuje poza domeną finansów – wszędzie tam, gdzie rezultaty zależą od kreatywności i produktywności. Niewielki odsetek muzyków tworzy niemal wszystkie nagrywane komercyjnie utwory i płyty. Grupka autorów sprzedaje większość książek. Co roku w Stanach Zjednoczonych sprzedaje się ponad półtora miliona różnych tytułów książkowych (!), jednak tylko 500 z nich sprzedaje się w nakładzie większym niż 100 000 kopii[18]. Podobnie, ledwie czterech kompozytorów muzyki klasycznej (Bach, Beethoven, Mozart, Czajkowski) napisało w zasadzie wszystkie utwory odgrywane przez współczesne orkiestry. Skoro mówimy o Bachu: był on w swojej twórczości tak płodny, że samo ręczne przepisanie jego partytur zajęłoby dekady, a mimo to jedynie mała część tych wspaniałych dzieł jest powszechnie grana i słuchana. Tak samo jest z utworami pozostałych wspomnianych klasyków – tylko cząstka ich dorobku znana jest szerszej publiczności. A zatem niewielka część muzyki skomponowanej przez niewielką część spośród wszystkich kompozytorów, którzy kiedykolwiek tworzyli, odpowiada za praktycznie całą muzykę klasyczną, którą świat zna i kocha.
Reguła ta bywa nazywana prawem Price’a od nazwiska Dereka J. de Solla Price’a[19] – badacza, który w 1963 roku odkrył jej zastosowanie w nauce. Prawo Price’a można przedstawić graficznie jako wykres zbliżony kształtem do litery „L”, gdzie na osi pionowej mamy odsetek ludzi udzielających się w danej dziedzinie, na osi poziomej zaś – produktywność lub zasoby. Reguła, w swojej podstawowej formie, została odkryta znacznie wcześniej. Vilfredo Pareto (1848–1923), włoski erudyta, zauważył to prawo w odniesieniu do rozkładu bogactwa na początku XX wieku, a reguła sprawdzała się odtąd przy badaniu każdego społeczeństwa, niezależnie od panującego w nim ustroju polityczno-gospodarczego. Reguła Pareto pasuje również do rozkładu populacji (w niewielkiej liczbie miast mieszka znakomita większość ludzkości), masy ciał niebieskich (w skrajnie niewielkiej ich liczbie skupiona jest niemal wszelka materia), częstotliwości występowania słów w języku (90 procent komunikacji odbywa się przy użyciu ledwie 500 słów) oraz wielu innych domen. Bywa ona nazywana efektem św. Mateusza, od być może najokrutniejszej wypowiedzi przypisywanej Chrystusowi: „Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma”[20].


Więc w świecie ludzkim główną namiętnością jest walka o dominację. Niestety, patrząc z biologicznego punktu widzenia, ludziom jest blisko pod tym względem do psów i goryli (oraz mają też coś z najbliższych kuzynów człowieka – bonobo – mianowicie opętanie seksem) a nie do jednych z najmądrzejszych gatunków – kotów, koni i słoni.
Zasady rządzące światem, nie tylko ludzkim, ale całą przyrodą to:
- dokop słabszemu
- przed silniejszym uciekaj lub się mu poddaj
- jak jesteś samcem, miej seks z jak największą liczbą samic , a jak jesteś samicą – zobacz który samiec to alfa i się mu oddaj
Kto się nie stosuje do tych reguł jest karany przez SYSTEM, który jest sędzią doskonałym i beznamiętnym – karą jest nie przekazanie genów.

Najbardziej do widać po dzieciach w szkole, w ginmnazjum. Ponieważ mają jeszcze niedojrzałe mózgi, wychodzi z nich zwierzęcość: znajdują sobie ofermę klasowego, klasowy samiec alfa czasami jest gejem itp.

Patrząc na świat, mozna by pomyśleć że rządzi nim szatan.
Panteizm uważa że świat jest Bogiem.

Panteistyczne myślenie przejawia np. Dawid Halpern z powieści Ziemia Obiecana
(…) bo pan dobrze wie, że płotkę zjada duży kiełbik, kiełbika zjada okoń, a okonia zjada szczupak, a szczupaka? Szczupaka zjada człowiek! A człowieka zjadają drudzy ludzie, jedzą go bankructwa, jedzą choroby, jedzą zmartwienia, aż go w końcu zjada śmierć. To wszystko jest w porządku i jest bardzo ładnie na świecie, bo z tego robi się ruch.

Tylko że w chrześcijaństwie (a wcześniej w judaizmie) świat nie jest Bogiem. Bóg jest oddzielony od świata i go nieskończenie przerasta,
Logika Boga jest brakiem logiki świata – przypowieści o zaginionej drahmie i 100 owcach.
Dlatego że świat jest terenem okupowanym przez wroga, taką Generalną Gubernią od wieków. Na początku naszej ery nastąpił desant Cichociemnego. Jezus był takim komandosem,który wszedł w świat ciemności. To co mówił szło na przekór SYSTEMOWI, dlaczego tak został znienawidzony przez świat, i dlatego świat nienawidzi Kościoła (ludzi Kościoła świat też osiłuje kupić)

Gdy ktoś sprawuje jakiś urząd , łatwo o pokusę “jestem Bogiem”, dlatego ten ktoś powinien szczególnie pamiętać o swoim miejscu wobec Boga. Na przykład pamiętał to wielki i pokorny krół Polski Jan III Sobieski, jeden z moim ulubionych władców, obok Jagiełły który w pięknym stylu pokonał Krzyżaków (nie lubię natomiast Kazimierza Wielkiego, po tym co się o nim dowiedziałem od historyka)
U władców, jeśli zapomną o Bogu, pycha potrafi się rozwijać do iebotycznych rozmiarów:
Przed królem Tajlandii jego żona musi być na klęczkach, nikt go nie śmie skrytykować.
Tu uwaga do antyteistów walczących z Bogiem (począwszy od Kołakowskiego): gdybyście byli poddanymi króla Tajlandii, nie śmielibyście go skrytykować, tymczasem z jednej strony twierdzicie że Bóg to tyran, I to wszechmocny, mogący karać nieskończenie, a z drugiej strony przyjmujecie za pewnik że jest łagodny i miłosierny, biorąc Jego łagodność za słabość, którą tak gardzicie. Uważacie że Bóg powinien być urzędnikiem tylko przyklepującym tylko nasze czyny, "najlepszy" byłby deizm - czyli Bóg stowrzył świat, po czym taktownie się usunął. A jeśli da 10 przykazań – to “jak ON śmie!”, jeśli zniszczył Sodomę i Gomorę, tak samo. (Dawkins – Bóg urojony)

zapraszam do dyskusji!

Cel dyskusji? Bo z Bogiem świat nie wygra. Dla nas jest jeden wzór z Chrystusa. To znak sprzeciwu temu światu. Czyli usuwanie każdej dominacji nad innymi.

Granica między królestwem Bożym o królestwem szatana przebiega nie w świecie pomiędzy partiami itd ale we mnie. Nie mogę zmienić świata, mogę zmienić jedynie siebie.
Jedyna nadzieja że to chrześcijaństwo ma rację i ta nasza rzeczywistość jest krótką chwilą w porównaiu do wieczności, a nie jak twierdzą zwolennicy reinkarnacji, że jesteśmy do świata przywiązani na wieki.

Tak to najdoskonalszy sposób by osiągnąć swój cel. Czyli bycie odpowiedzialnym za swe czyny. Co oznacza tylko nasze dobre czyny. A powielone przez wszystkich ludzi, tworzy to o co chodzi. Brak konfliktów, czyli pełnia możliwego dobra.

Mogę zauważyć choćby u siebie chęć dominacji w rozmowach na forum. Chęć przy przywalić adwersarzowi i dobić go argumentami. Ciekawe że podczas gdy na forum inni często traktowani są jako ”target” to na priv (PW) można już po ludzku porozmawiać

________________________

W książce Petersona robi się ciekawie gdy zaczyna opisywać Adam,Ewę i węża. Dość długi fragment by go wkleić, początek

Bóg mówi: „Kto powiedział ci, że jesteś nagi? Czy zjadłeś coś, czego nie powinieneś?”. Wtedy Adam, w przejawie desperacji, wskazuje na Ewę – swoją miłość, swoją partnerkę, swoją bratnią duszę – i na nią donosi. Następnie oskarża Boga. „Kobieta, którą stworzyłeś, dała mi ten owoc (a ja go zjadłem)”, mówi. Jakże żałosne, a jednocześnie prawdziwe. Pierwsza kobieta uczyniła pierwszego mężczyznę zawstydzonym i oburzonym. W reakcji pierwszy mężczyzna przeklął pierwszą kobietę oraz Boga. Po dziś dzień dokładnie tak zachowuje się każdy odtrącony facet. Najpierw czuje się mały, stojąc przed obiektem swojej miłości, gdy ta umniejszy jego potencjał reprodukcyjny. Następnie przeklina Boga za to, że uczynił ją tak jędzowatą, jego tak bezwartościowego (o ile jest zdolny do samokrytyki), a Istnienie tak głęboko niedoskonałe.

_____________________________________

Nie mogę edytować, więc dołączam (by wypośrodkować pesymistyczny wydzwiek pierwszego postu) do wątku:
Autor opisuje to w rozdziale w którym zastanawia się dlaczego dbamy lepiej o swego piesia (u mnie to akurat koty są the best) niż o siebie.

jeszcze fragment
W moich własnych okresach zwątpienia, w zaświatach duszy, zadziwia mnie często zdolność ludzi do okazywania sobie przyjaźni, kochania swoich najbliższych i czynienia tego, co konieczne, aby choć w ich kąciku na tym świecie panował porządek. Znałem człowieka z niepełnosprawnością nabytą w wyniku wypadku samochodowego, zatrudnionego w lokalnym pogotowiu elektrycznym. Po wypadku przez lata pracował ręka w rękę z innym człowiekiem, który cierpiał z kolei na chorobę zwyrodnieniową stawów. Współpracowali przy naprawie usterek sieci elektrycznej i wzajemnie uzupełniali swoje niedoskonałości. Tego typu codzienny heroizm to raczej reguła, tak przynajmniej wierzę, a nie wyjątek. Większość ludzi zmaga się z takim czy innym poważnym problemem zdrowotnym, lecz mimo to produktywnie i bez narzekania robi to, co trzeba.

Widzę Andy, że zaczynasz rozumieć w jaki sposób działa świat, na czym polega duchowość i dlaczego chrześcijanie w pewnym sensie nie są z tego świata. Gratuluję i życzę dalszego rozwoju

Tę część ludzkiej natury o której piszesz, zazwyczaj nazywa się ego. Spersonifikowany rezultat działalności naszych ego, w zasadzie wyczerpuje definicję szatana.

To autorska definicja szatana, należy to mocno podkreślić. Katolicy przyjmują osobowa definicję szatana. Nie mieszaj mu w głowie. Duchowości w ujęciu katolickim nie rozumiesz.
Skłonność do grzechu należy też do natury człowieka, niezależnie od pokusy.


Edit
Poniżej grzechy wynikające z natury, ostatni przykład dokłada sumienie autonomiczne
https://www.youtube.com/watch?v=TfC0ZcYGQ90

Staram się tylko wyprostować to, co namieszała mu indoktrynacja Twojego Kościoła. Jesteśmy w wątku ogólnym, więc moje rozumienie szatana nie musi się wpisywać w katolickie.
Osoba to człowiek. Szatan nie jest człowiekiem i wszelkie ludzkie przymioty, które mu przypisujemy są rodzajem analogii - personifikacją.

To żeś poleciał.. Czy tylko człowiek jest osobą? Pytanie z tych podchwytliwych

Co namieszałem to głownie sam sobie. "Indoktrynacja" Kościoła tylko prostuje.

Nie wiem. To zależy od przyjętej definicji osoby. Można sformułować taką, że i szatan się załapie, a można taką, że mieści się w niej tylko człowiek.
Dlatego też warto wyjaśniać co się ma na myśli zamiast posługiwać się tego typu frazesami jak "szatan jest osobą", bo można łatwo wpaść w błąd ekwiwokacji.

Co według Ciebie (lub według Kościoła) oznacza stwierdzenie, że szatan jest osobą, albo kim jest osoba?

Standardem naszej cywilizacji jest wolność wyznania. Dorosły człowiek ma prawo wysłuchać nieskrępowanych opinii różnych stron i samodzielnie podjąć decyzję. Moderacji tego forum zdarza się łamać ten standard, ale mam nadzieję, że przynajmniej w tym wątku pozwoli na swobodną wymianę myśli.

Jestem wzdzięczny za wolność wyznania, ze nie stoi policjant z pałką nakazujący w co wierzyć. Tylko doszedłem do wniosku że rację ma nie tylko chrześcijaństwo ale szczególnie katolicyzm. I jestem szczęściarzem, że akurat tak się urodziłem w kraju katolickim, taki Chesterton musiał sam przejść z anglikanimu na katolicyzm.

Myślę, że do Prawdy można dojść zarówno w Kościele jak i poza nim. Rytuały niektórym pomagają a innych ograniczają. Twoja droga widocznie jest taka.

Można by powiedzieć że doszlismy do konsensusu.
Na przykład ja koresponduję z internetową przyjaciółką która w duchowości uznaje specyficzną wizję Boga(reinkarnacja, Bóg na wszystko pozwalajacy,nie podam namiarów na to w co wierzy aby nie reklamować). Dla mnie taka wizja byłaby szczególnie toksyczna, a jej wyjątkowo nie szkodzi. WIęc ani ja jej ani ona mnie nie przekonuje do swej religii i jest git.

Bóg jest osobą (właściwie to trzema), człowiek jest osobą, osobami są także anioły. Szatan jest aniołem (co do "struktury), tyle że upadłym.