Mam świadomość prawdy, że w nowotestamentowych sprawozdaniach znajdziemy miejsca, gdy[ojciec], jest nazwany theos z rodzajnikiem i bez. Jeden raz tak, drugi tak. I pewne jest, że sam rodzajnik, czy jego niewystępowanie, nie zawsze ma wpływ, czy theos oddamy małą, czy dużą literą. Decyduje o tym charakter zdania w jakim występuje podmiot. I w istocie w wer.6, 12, 13 i 18 idzie o "jedynego, prawdziwego". Nie [słowo] nazwane theos, jest tym, który posyła wer.6. Tym, który daje moc stania się jego dziećmi, jest prawdziwie [słowo] nazwane theos wer.12. Jest tym, które daje moc stania się, nie jego dziećmi tylko, tego drugiego ho theos. I to nie z woli theos [logosa], tylko z woli drugiego "się narodzili". Tak to działalność [słowa], jak i człowieka posłanego przed nim przez theo jest ho theo [jedyny, prawdziwy], chociaż w wer.6 ukazany bez rodzajnika.
Niemniej chociaż w prologu czytamy o [słowie], tym czym było i jaki był jego udział w stworzeniu i wybawieniu. To podmiotem jest ten, u którego ono było. W prologu w istocie mamy do czynienia z dwiema osobami. W tym jedna i druga została nazwane theos. Przy czym ewangelista świadomie tylko przy jeden użył rodzajnika. I jak pisałem podobne odniesienie i nazwanie dwóch odmiennych osób przez theos mamy w 2 Kor.4:4 i 6. Przy czym w odróżnieniu do uczynionego rozróżnienia w prologu, gdzie logosu nie nazwano ho theos, tutaj nazwano tak szatana, jakoho theos aionos tutu. I tak w B.T wyd.V czytamy o nim z małej litery, chociaż mamy rodzajnik. W Bw z dużej, co staje się możliwe z powodu rodzajnika. Nazwanie szatana ho theos, nie uczyni z niego jednak jedynego i prawdziwego theos, pomimo rodzajnika. Jego świadome pominiecie przy [słowie], nie poświadcza identyczności statutu, ojca i syna.
Niemniej w przypadku prologu logos jako theos ukazany jest nie jako podmiot określony, żeby nie utożsamiano go z o s o b a [ojca]. Tak naprawdę pierwszy theos jest ukazany w prologu jako rzeczownik w narzędniku, jako ten, który jest u innego.Tak to z tej przyczyny nie występowanie rodzajnika przy logosie nazwanym theos i to dosłownie w takiej konstrukcji zdania, gdzie rzeczownik theos występuje w trybie orzekającym przed czasownikiem, niemniej bez rodzajnika. Z tej przyczyny przybiera z zasady charakter opisowy, przez to przymiotnika nie rzeczownika ściśle określonego. Tak to w prologu tylko jeden theos został nazwany ho theos, chociaż to podkreślenie pojawia się tylko raz, niemniej jednak tylko do [ojca].
I jak zaznaczyłem to [słowo] dało moc innym by stali się dziećmi, niemniej nie jego, tylko drugiego theos. Niemniej to ono "d a ł o im moc, żeby się stali...". Dało, podarowało, przyznało itp. Otrzymali władzę stania się. I to stało się z powodu dostania itp. Nie stało się to za ich sprawą, mocą, tylko dającego. Tak w wer. 14 o samym [słowie] czytamy, że inni stali się odbiorcami jego chwały, jaką on sam o t r z y m a ł od ojca.B.T wyd.V. I chociaż pewne jest, że yios "przewyższa [wszystkich] godnością] wer.15. To tak jak sam daje innym moc by stali się, kim się stali. Tak sam otrzymał od swego [ojca] chwałę, jaką posiadał. To nie czyni i nie ukazuje ich jako równych. Jedni zawdzięczają drugiemu stanie się dziećmi theos. Drugi ma chwałę, ponieważ ją otrzymał.

A teraz odpowiedz na moje pytanie:

Wyjaśnij nam, świadku Jehowy, dlaczego św. Jan Ewangelista używał określeń "theos" i "ho theos" zamiennie wobec Boga Ojca i Jezusa, skoro wg. was je od siebie odróżniał i nadawał im inne znaczenie?

Widzę, że nie interesuje cie wyjaśnienie, z tego powodu nie zamierzam nawet jednym zdaniem odpowiadać na zadane pytanie, stając się rzecznikiem ewangelisty. Ten ze znanych sobie powodów widział potrzebę podkreślenia istnienia różnic, pomiędzy [synem a ojcem], czemu dał wyraz w prologu poprzez zastosowanie rodzajnika, tylko w odniesieniu do jednego z nich. A pytanie dlaczego jednym razem korzystał z rodzajnika, innym nie, to nie wiem. Jak zobaczysz go w niebie, zadaj mu to pytanie osobiście. Nie znam przyczyn dlaczego o n tak czynił. Nigdy z oczywistych powodów z n i m na ten temat nie rozmawiałem, i nie umiem odpowiedzieć, z jakich powodów tak uczynił. Nie odpowiem za n i e g o. Takie pytanie zasadne jest zadać j e m u. Tyle.

Ależ bardzo interesuje, ale wyjaśnienie tego, o co pytam, a nie tego, co CK podaje na temat prologu Ewangelii wg. św. Jana.
Rozumiesz, świadku Jehowy?

Wbij sobie do głowy: Twoje odwracanie kota ogonem do dołu, zmiany tematu czy inne uniki na mnie nie działają. Pytanie brzmi i racz na nie odpowiedzieć:

Dlaczego św. Jan Ewangelista używał określeń "theos" i "ho theos" zamiennie wobec Boga Ojca i Jezusa, skoro wg. was je od siebie odróżniał i nadawał im inne znaczenie?

Nikt mnie nie wynajmuje do obrony swoich wierzeń, i nie jestem rzecznikiem organizacji. Występuję w swoim imieniu. I jeśli interesuje cię nasze oficjalne stanowisko, sprawdź to na naszych stronach. jw.org.
Powtarzam nie znam powodów, d l a c z e g o ewangelista w swojej ewangelii używał określeń "theos" i "ho theos" zamiennie względem jednego i drugiego. Nie mam najmniejszej wiedzy, z jakich powodów o n tak czynił. Z tym pytaniem należałoby się zwrócić do osoby, która tak czyniła. Ja niestety nie napisałem ewangelii pod jego imieniem. Z tej przyczyny nie mam pojęcia, dlaczego raz czynił tak, raz inaczej. I nie rozumiem twojego pytania. Nie umiem na nie odpowiedzieć. Nie znam powodów jego pisania, w taki, czy inny sposób. Nie miałem okazji żyć w jego czasach i pytać o powód pisania przez n i e g o ,raz theos z rodzajnikiem, innym razem bez niego. Tak to pomimo twojej nagonki na mnie, nie odpowiem za nikogo, oprócz siebie. Możemy porozmawiać o prologu, i zawartych w nim słowach, ich znaczeniu. Niestety nie odpowiem ci d l a c z e g o, ktoś pisał w taki, a nie inny sposób. Z jakich powodów w odniesieniu do theos, raz używa rodzajnika, innym razem już nie. Mogę podyskutować o znaczeniu rodzajnika. Nie o jego używaniu, przez kogoś innego, w tym pisarza ostatniej ewangelii, w określony przez siebie sposób. Nie jestem nim, i na pytanie z jakich powodów, przyczyn pisał w taki, a nie inny sposób, nie odpowiem. Wydaje mi się że, tylko on, jest w stanie odpowiedzieć na twoje pytanie. Rozumiem z oczywistych powodów, że mu go nie zadasz. A ja za niego, ci na nie nie odpowiem.

To teraz odpowiedz na kolejne pytanie:

Skoro nie znasz motywów św. Jana Ewangelisty odnośnie zamiennego stosowania "theos" z rodzajnikiem lub bez względem Boga Ojca i Syna Bożego, to skąd wiesz, że w prologu Ewangelii brak rodzajnika i jego obecność mają znaczenie?

Robertsonie, skoro św. Jan Ewangelista używał określeń "theos" i "ho theos" zamiennie wobec Boga Ojca i Jezusa, więc w jaki sposób nie użycie go w J 1,1 ma stanowić jakiś argument?!
Sądziłeś, że zagadasz forumowiczów stertą gadania nie na temat i nikomu nie będzie się chciało dochodzić?

Czy sumienie nie wyrzuca Ci, że, prezentując taki humbug (ze świadomością, że użycie rodzajnika jest przemienne i Twój "argument" nie ma ŻADNYCH podstaw), pisałeś do nas, że sprawa rodzajnika "ujawnia nasze nadużycia"? Takie zupełne, bez mrugnięcia okiem, pójście na bezczela?

Problem leży w zupełnie innym miejscu niż piszesz. Nie w tym, jakoby Pismo nie przedstawiało Jezusa jako Boga Jahwe (czyni to wielokrotnie - sam Ci to kilkanaście przykładów cytowałem), ale w tym, że Świadkowie Jehowy nie zamierzają uczyć się z Pisma i robią wszystko, by nawet bezpośrednie stwierdzenia biblijne o bóstwie Chrystusa pod różnymi, rozpaczliwie wymyślonymi pretekstami zdyskredytować.

A to wymyślą - ni z gruchy ni z pietruchy - że niby zmienia coś dodanie lub nie rodzajnika (jak widać z przemienności określeń - niczego nie zmienia), a to zasugerują, że słowo "Bóg" oznacza nie oznacza Boga (jak np. Hbr 1,8-9), a to udają, że werset mówi o Ojcu tam, gdzie mówi o Synu (jak np. w 1J 5,20) itd.
W rezultacie żadne, nawet bezpośrednie biblijne stwierdzenie o bóstwie Jezusa nie pomaga - bo i nie ma pomagać. Nauczanie przyjęte w sekcie jest bowiem u "Świadków" kryterium dla Pisma, a nie odwrotnie.

Czy nie lepiej po prostu przestać udawać przed samym sobą?

Jestem ciekaw, ile będzie teraz z kolei trwało wyciąganie z Ciebie odpowiedzi na pytanie Yarpena:

[quote="Barney"]
Mam świadomość, że moja odpowiedź nie jest krótka. Nie wyczerpuje jednak jeszcze innych dowodów n a poparcie mojego uzasadnienia.

Rozumiem twoje zarzuty i przypisywane nam odrzucanie pewnych wersetów poświadczających wasze stanowisko, jako w waszych oczach niewłaściwe. To nie ja jednak odmawiam uznania wartości wersetów uznających identyczność tj.równość yios tj.syna i pateros. Ja zwyczajnie takich wersetów nie znam. A od was ich do przeczytania nie dostałem.

I tak o tym, że istnieje różnica przy theos z rodzajnikiem, czy bez, nie wymyśliliśmy my, tylko inni przed nami, wskazywali na istnienie różnicy, i jej znaczenie. Inni nadal zaznaczają istotę tego znaczenia, jak np. Wiliam Barclay.

Ja mam nadzieję, że przynajmniej niektórym z was zacznie zależeć na poznaniu prawdy odnośnie równości osób tworzących theos. Widzę, że z wielką swobodą mowy piszesz o theoitita yios. Wiemy jednak oboje, że przynajmniej niektórzy z waszych myślicieli uczyli, że ta tj.theiotita stanie się udziałem prawych ludzi. Nie uczyni nas to jednak równymi theos. Nie o to mi idzie w sporze, tylko o przypisywaną równość syna względem ojca. Jak piszesz o bezpośrednich dowodach theiotita yios, [ja tak na poważnie, żebyś zrozumiał moje stanowisko w tym przypadku, i potraktował je jako moje osobiste ], to podajesz np. Heb.1:9-10. Tylko, że obaj wiemy, że nawet w waszym nauczaniu jeden to nie drugi. Zapewne wiesz również, że wypowiedź z wer.8-9, zainspirowana jest 2 Sam. 7:12-14 patrz.7:1-17 + 1 Kron.17:1-27. Czytamy tam o obietnicy trwałości dynastii izraelskiego króla. W 7:11-14...JHWH ogłasza ci też, że JHWH wzniesie ci dom! Gdy dopełnią się twoje dni i zaśniesz ze swoimi ojcami, w z b u d z ę ci po tobie twojego potomka, kogoś, kto wyjdzie z twojego wnętrza, i utrwalę twoje królestwo. On zbuduje dom mojemu imieniu i u t r w a l ę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie mi synem.EIB Przekł.dosłowny. W wer.16I utrwalony będzie twój dom i twoje królestwo przed twoim obliczem - tron twój będzie pewny na wieki [trwał na wieki]. I od wer.18 do 29, czytamy o modlitwie dziękczynnej, która była odpowiedzią: "do wszystkich tych słów i stosowna do całego widzenia".wer.17. W wer.19 odpowiedź izraelskiego władcyJHWH zapowiedziałeś domowi swojego sługi również odległą[przyszłość]...potwierdź na wieki to słowo, które wypowiedziałeś o swoim słudze i jego domu, i uczyń, jak zapowiedziałeś I jak czytamy w wer.28-29A teraz Panie, JHWH, Ty jesteś tym [prawdziwym] Bogiem, A Twoje słowa są prawdą - Ty zapowiedziałeś swojemu słudze całe to dobro. A teraz zechciej i pobłogosław dom swojego sługi, aby trwał na w i e k i przed Twoim obliczem, bo Ty Panie, JHWH, [to] zapowiedziałeś, więc z twojego błogosławieństwa pobłogosław dom swojego sługi na wieki
O tym samym wydarzeniu tj. zapowiedzi trwałości dynastii izraelskiego władcy czytamy w 1 Kron 17:1-26. I w zapowiedzi powołania potomka króla czytamy. W wer.11-14 czytamy...wzbudzę ci po tobie twojego potomka, który będzie z twoich synów-utrwalę jego panowanie. On zbuduje mi tron, a [Ja] utrwalę jego tron na w i e k i. Ja mu będę ojcem, a on będzie mi synem, nie odejmę mu tez mojej łaski...I dam mu ostoję w moim domu i w moim królestwie na w i e k i - i jego tron będzie pewny na wiekiEIB "jego tron będzie utwierdzony na wieki" B.T wyd.II
I nie pisz o nauczaniu w mojej sekcie. Tutaj reprezentuję swoje przemyślenia. I jak napisałem nie zamierzam przeciw nim występować, jak i przedstawiam własny punkt widzenia, po własnych przemyśleniach.
Tak to według : "całego tego widzenia" miał się pojawić potomek izraelskiego władcy, miał się pojawić, ktoś taki, którego "tron miał być utrwalony na wieki". I to sam theos miał mu być mu ojcem, a on jego synem. A jego tron miał zostać "utwierdzony na wieki". Tak to miał pojawić się w narodzie izraelskim taki potomek, który miał być z potomków władcy. I w rozważaniach z Heb.1:4-9 idzie o ukazanie, że tym obiecanym i wybranym miał być człowiek po tym, któremu obiecano: "wzbudzę ci po tobie, twojego potomka","któremu ja będę ojcem, a on będzie mi synem". I złożona wtedy obietnica dotyczyła człowieka, nie żadnego anioła. Nie do żadnego z nich zwrócił się theos, tylko do człowieka, że z jego potomków pojawi się taki, o którym napisano, żeja mu będę ojcem., on mi s y n e m. Z tej przyczyny w wer.5, jak oddano w Słowo życia "nigdy przecież nie zwrócił się w ten sposób do żadnego z aniołów". I w dowodzeniu synostwa z Heb.1:4-9 wykazano, że nazwanie przez theos swoim synem, nie dotyczy aniołów tylko człowieka. W wer.5 mamy cytat z Ps.2:7 i dotyczy człowieka. I w tym przypadku ukazana jest nasza niezwykłość jako ludzi. To od nas dosł.od żydowskiego ludzkiego władcy, miał urodzić się taki, którybędzie wielki i nazwą Go Synem Najwyższego. Da Mu też Pan Bóg tron Jego ojca Dawida i będzie królował ...a Jego Królestwu nie będzie końcaŁuk.1:31-33
Ja znam dawne proroctwo ukazane w widzeniu dotyczące pojawienia się takiego władcy, który miał być wielki i zostać nazwany senem samego theos i otrzymać władzę na wielki. Nigdy to jednak nie miało go uczynić równym theos. W istocie miał być "wielki" itd.Łuk.1:32. Niemniej nie równy"Najwyższemu[który]...da [mu]tron" wer.33
Mam świadomość, że w wer.8-9 ojciec do syna mógł się zwrócić: "Tron twój o Boże, na wieki wieków...dlatego Twój Bóg namaścił Cię, o Boże". Jak i tego, że jest to cytat z Ps.45:7. Jest to jeden z tzw. psalmów królewskich , w tym ten i kilka innych mesjanistycznych jak. np.2, 18, 20, 21, 27,35,45,72,89,101,118,132,144:1-11. I to do izraelskiego władcy, do człowieka, tylko, że króla mamy odniesienie:Twój tron, o Boże, [trwa] na wieki wieczne, Berło Twojego panowania-berłem sprawiedliwości. Pokochałeś sprawiedliwość i nienawidzisz bezprawia; Dlatego pomazał cię, O Boże, twój Bóg - olejkiem radości, bardziej niż twoich towarzyszy
I o jakich piszesz bezpośrednich dowodach, jeśli zacytowany werset, zawsze odnosił się do człowieka. Takiego, którego theos namaścił :"bardziej niż twoich towarzyszy". Niemniej słowa te zawsze odnosiły się do człowieczego władcy, do człowieka. To do człowieka, zawsze odnosiły się powyższe słowa, które w Heb.1:8-9 odniesiono do tego, przez którego theos przemówił "w tych ostatnich dniach" Heb.1:2
I co z tego, iż napiszesz o naszym rozpaczliwym wymyślnym pretekstem zdyskredytowania yios jako równego pateros. Ja nawet pominę kwestię, jak podaje Piotr Zaremba, że równie dobrze werset ten można przetłumaczyć:Dlatego Ciebie pomazał Bóg - Twój Bóg: wołacz o Boże i mianownik Bóg przybierają w hebrajskim identyczne formy...por.Twój tron o Boże, w Ps 45:7; w obu przypadkach brak determinatyw. Również w gr. koine obie formy mogą być identyczne, także w odniesieniu do rodzajników, por. theos w obu miejscach, gdzie stoi przy nim rodzajnikEIB str.802
Tak to w mojej ocenie, to wy robicie wszystko co się da, żeby ukazać theoitita yios stosując :"różne, rozpaczliwie wymyślone preteksty", żeby to wykazać.
Niemniej zapowiedź pojawienia się potomka, który w stosunku do theos zajmie pozycję syna, Heb.1:8-9, zawsze odnosiło się do człowieka. Jak i przytoczony w Heb.1:5 cytat z Ps.45:7. Tak to wyraźne dowody świadczą nie tyle o równości syna i ojca, co ukazują spełnienie dawnej zapowiedzi, która ukazuje niezwykłą pozycję człowieka w oczach theos, który to nawet nie do niebiańskiej istoty [anioła] skierował zapowiedź pojawienia się potomka, który miał mu być synem, tylko człowieka. I tym co uczyniło yios ważniejszym od aniołów jest "inne imię które odziedziczył. R.Popowski. Inni "wspanialsze" gr.diafors=różne co do rodzaju, stąd lepsze, wspanialsze" Biblia Toruńska.

A teraz, jak już dałeś upust swojej pasji lania wody, odpowiedz na moje pytanie:

Skoro nie znasz motywów św. Jana Ewangelisty odnośnie zamiennego stosowania "theos" z rodzajnikiem lub bez względem Boga Ojca i Syna Bożego, to skąd wiesz, że w prologu Ewangelii brak rodzajnika i jego obecność mają znaczenie?

To oznacza, że zagadnienia nie rozumiesz lub celowo zaciemniasz obraz, by wprowadzić kogoś w błąd. Precyzja w wypowiadaniu się świadczy o tym, że ktoś zagadnienie zna i potrafi je podzielic tak, że zrozumie to człowiek ledwie obyty z daną kwestią, jak i wykształcony.
Ty nie mialeś nigdy do czynienia z potrzeba myślenia, poddaleś się autorytetowi innych. Dobre studia dają takie umiejętności jako podstawowe.

Ja nie znam, chociaż chciałbym je poznać. Wiem tylko, że dokonał w tym miejscu rozróżnienia, które np. zdaniem W.Barclaya ma znaczenie. Jeśli ty znasz motywy odnośnie zamiennego stosowania theos z rodzajnikiem, lub jego pomijania, to chętnie je poznam. Przypominam tylko, że zdaniem niektórych uczonych, jak wspomnianego Williama Barclaya, rodzajnik, i jego brak ma znaczenie. I ja mu wierzę. A powyższy tekst, z którym wydaje mi się, że się nie zapoznałeś, ukazuje moje wyjaśnienia, jako wasze nadużycie w interpretacji pewnych wersetów, sprzecznych w mojej ocenie, nawet przeciw intencji z Heb.1:1-14
Zarzut odnośnie mojej nieznajomości tematu, uznaję za chybiony w obliczu okoliczności, że samo zacytowanie kilku wersetów zajmuje połowę komentarza. I przypominam, że podane wywody to moje przemyślenia, nie innych.

Powtórzę pytanie:

Skoro nie znasz motywów św. Jana Ewangelisty odnośnie zamiennego stosowania "theos" z rodzajnikiem lub bez względem Boga Ojca i Syna Bożego, to skąd wiesz, że w prologu Ewangelii brak rodzajnika i jego obecność mają znaczenie i Apostoł dokonał ich rozróżnienia?

Jest dokładnie tak jak napisałem. Istnieją znawcy greki, którzy podkreślają istotę znaczenia theos z i bez "ho", jak np. W.Barclay. Jego przemyślenia już cytowałem i nie chcę ich ponownie powtarzać.przytaczałem go 8.10.4:49 w tym miejscu.

Mnie nie interesują znawcy greki i ich poglądy na ten temat, ponieważ pytam o Twoje:

Skoro nie znasz motywów św. Jana Ewangelisty odnośnie zamiennego stosowania "theos" z rodzajnikiem lub bez względem Boga Ojca i Syna Bożego, to skąd wiesz, że w prologu Ewangelii brak rodzajnika i jego obecność mają znaczenie, i Apostoł dokonał ich rozróżnienia?

Kiedy ktoś mi czyni zarzut w temacie, który znam to potrafię doprecyzować prościej, zwięźlej. Ty nawet nie wiesz, że pozbawiono cię krytycznego myślenia. Uczono natomiast technik zwycięstwa, by zmęczyć przeciwnika. Barney i YZ ci podpowiadą jakie chwyty stosujesz, czyli wiedzą więcej o śJ niż ty. Tak zwalcza się min perz - wciąż to samo i to często, by utracił możliwości korzystania z substancji zapasowych. Nigdy nie czynią tego osoby myślące, bo wiedzą jak to jest odbierane i że podkładają się intelektualnie.
Zadawano krótkie pytania i żadnej konkretnej odpowiedzi. Zwiężle podane pytanie wymaga takiej samej zwięzłości u udzielającego odpowiedzi w przypadku, gdy obie osoby temat znają. Mogą się nie zgadzać, ale widać jakieś odrębne założenia i te osoby potrafią do tego się odnieść. Ty lejesz wodę. Oblałbyś egzamin semstralny. Nawet od humanistów wymaga się precyzji w myśleniu. Odczytuje się myślących od tych, którzy mają w mózgu porozrzucane pliki.