Andy, trochę mieszasz. Podejmujemy decyzje świadomie lub automatycznie. Automatyzmy to ogólnie homeostaza organizmu, jedne układy są sprzężone z innymi i reagują na zmiany: np układ nerwowy nie jest decydentem, ale współpracuje ściśle z układem hormonalnym i odpornością człowieka. Ich praca to automatyzmy, więc pracują niezależnie od naszej świadomości. Dotykasz palcem czajnika nie wiedząc, że gorący i automatycznie cofasz rękę. To samo możesz jednak świadomie. Dotykasz i sprawdzasz swoją wytrzymałość na wysoką temperaturę. Łuk odruchowy idzie zupełnie inną drogą w mózgu. W drugim przypadku angażowana jest kora mózgowa.
Wyuczone reakcje świadome przechodzą czasem w automatyzmy, zmienia się też szlak neuronowy. Pisząc na klawiaturze myślisz tylko o treści, reszta nie zaprząta uwagi, weszła w tryb automatyzmów. Kora wykonuje lzejszą prace, mniej zadań na raz i niższy wydatek energetyczny, mniejsze zmęczenie. Na końcu poszukasz błędów i je poprawisz w taki sam sposób.

Oprócz tej decyzyjności mamy też decyzyjność etyczną. To są wybory czynione w zakresie dobra i zła. W tym ostatnim kontekście mówimy o wolnej woli. Dotykasz palcem gorącego czajnika, bo chcesz mamie zrobić na złość, chcesz ją 'ukarać', bo będzie się martwić.

Nie wszystkie decyzje są podejmowane w pełnej wolności. Inną bowiem wagę moralną ma kradzież kromki chleba w warunkach głodu czy też zabrania jej komuś z prozaicznej przyczyny. Jedynie wybór Boga dokonuje się w pełnej wolności. Jedynym czynnikiem ograniczającym są warunki zdrowotne fałszujące wolę i powodującą wadliwą decyzyjność.
Ktoś kto podaje tezę, że Bóg traktuje nas przedmiotowo ma problemy własne. Bez ich zobaczenia a następnie rozwiązania niczego nie zrozumie. Wszystko zracjonalizuje. Rozmowa staje się bezprzedmiotowa. Ona bowiem musiałaby dotyczyć własnych demonów. Te są przywalone wielkim głazem i nie wolno się tam podkradać.

Mogę Boga przyjąć, mogę go odrzucić w pełnej wolności. Narzucanie tej opinii innym stanowi już przymus. Mogę świadczyć, ale nie zmuszać, bo wybór powinien odbywać się w wolności.

Nie wiedziałem że ręce mają wolną wolę. I co jeszcze? O chorej na raka nerce też decyduję moja wolna wola? Rozumiem że o poziomie insuliny we krwi też sam decydujesz obliczając w głowie dawki i akceptując je a nie dzieje się to z automatu?

Jak Bozia obdarzy mnie inteligencją, to poprostu kupię tą akcję albo pójdę tam na studia gdzie pozwolą mi moje umiejętności umysłowe. Gdzie tu wolna wola? Jakbym miał wolę na tym poziomie to bym sobie powiedział że chcę kupić najlepszą akcję na rynku i bym ją kupił.

No mogę ale to i tak nie wpłynie na moje ostateczne decyzję, które będą dotyczyły przyszłych zdarzeń. Na przykład mogę całe życie wszystkim dobrze życzyć a i tak jak mają mnie powiesić to mnie powieszą. Bóg natomiast będzie odnotowywał czy chciałem popełnić grzech czy nie.

A co z wyborem, gdy nie ma dobra-zła ?
Wybieram takie studia a nie inne. Wybór bardzo wązny na całe życie. A nie jest to wybor grzechu lub nie.

Wybierając studia kierujesz się zainteresowaniami, pragnieniami. Talenty należy pomnożyć a studia na to pozwalają. Z przyczyn etycznych możesz odrzucić np policję, bo tam dochodzi do działań wlaśnie dwuznacznych, pracę w wywiadzie, księgowości, gdzie możesz być zmuszany do kreatywności nie zawsze uczciwej. Nie byłoby sprawą etyczną, gdybyś chciał zostać księdzem...bo kto ma księdza w rodzie tego bieda nie ubodzie. .

Chodzi mi o takie coś : mogę wybrać Politechnikę w Warszawie lub w Radomiu, Wybieram w Warszawie kierując się rozumowo. Choć gdybym wybrał Radom, to też by nie był grzech.
Była tu wolna wola, można wybierać czasem z kilku niegrzesznych rzeczy.

Ten wybór musisz umieścić w kontekście etycznym. Wybierasz Radom, bo tam np niższy poziom i łatwiej skończyć, z mniejszym wkladem własnym. Chcesz bowiem sobie poszaleć na studiach. Pomijasz do tego fakt, że ów Radom to większe obciążenie finansowe dla rodziców, więc muszą pomyśleć o dodatkowej pracy. Nie ma to żadnego związku z tematem i przedmiotowym traktowaniem człowieka. Bóg pozwala wybierać nawet źle, bo nie ingeruje w ludzką wolność. Co najwyżej poniesiesz konsekwencje zlego wyboru. .

Wybierasz Radom ale jak masz pójść do Warszawy to i tak pójdziesz, bo okaże się że w Radomiu nie ma tyle miejsc na kierunku żeby Cie zmieścić. A stało się to dlatego, że źle napisałeś test, pomimo tego że się na niego dobrze przygotowałeś i z moralnego punktu widzenia nie popełniłeś grzechu, twoje wrodzone umiejętności na które nie miałeś wpływu określiły za Ciebie taki a nie inny wynik.
Wniosek: nie masz wpływu na swoją przyszłość.

Czy definicja "wolność to świadomy wybór Dobra" jest sluszna?
odwrotnie niż w definicji "wolny jestem gdy robię źle i nikomu nic do tego" - co raczej definiuje swawolę w nie wolność

Etyka nie wiąże się z grzechem. Ona należy do filozofii. Grzech należy do porządku teologicznego. Można źle czynić z niewiedzy (złe rozeznanie sytuacji). Grzech to samooskarżanie się z popełnionego przeciw Bogu i bliźnim, zła, czyli braku miłości. Wiem, że coś jest złem a mimo to wybieram to. U podłoża popełnienia grzechu leży ludzka wolność i możliwość powiedzenia Bogu: mam inne zdanie.

disbeliever94



Musisz sporo o sobie jeszcze się dowiedzieć. By wiedzieć co jest od ciebie zależne a co nie. Bo np. inteligencję człowiek ćwiczy, może mieć stan wyjścia lepszy. Lecz nawet ten lepszy można zmarnować, a tym gorszym można przeskoczyć kogoś najpierw lepszego. Więc to błędne założenie. Pozostałe wymienione powody nie są kryteriami do weryfikacji, bo są z tych centralnie zaplanowanych. Poza tym źle ich ujmujesz, bo albo nie mają większego znaczenia (takie jak uroda ) choć dla ciebie to istotne, lecz to nie są niezależne kryteria. Albo nikt nie wymaga od ciebie czegoś innego, co jest poza zakresem twego pochodzenia. No a o wszystkim nie da się dyskutować, zwłaszcza że patrząc po tym co już piszesz. To mieszasz pojęcia które mają na ciebie wpływ z tymi, które wpływu nie mają, a zależą od Ciebie.


To są sprawy poza twą i Boga wolą, a wolą innego człowieka. Nie zapominaj że inny człowiek też ma swą wolną wolę i używa jej zgodnie z prawdą od Boga, lub niezgodnie z wolą kogokolwiek innego. Oprócz własnej swej subiektywnej woli.
To są nieprawidłowości i czyjeś, i twe ich niewłaściwe przy porządkowanie.


Jesteś autorem tego co moralne i nie moralne, czy to nie znając dobrze moralności, bądź nie chcąc iść tylko za sprawami moralnymi. Tego nawet święci ludzie do końca nie wiedzą. Dlatego istnieje słowo przepraszam. Niestety nie wiemy wszyscy bez wyjątku wszystkiego. Więc przyporządkować nam przed naszymi wyborami co moralne, jest trudno całkowicie. Stąd się bierze zło, którego nikt z nas nie chce, a mimo to ono się pojawia. Co zauważasz i piszesz jako wypaczenia które mogą kogoś spotkać, więc i Ciebie. Słusznie ujmując że nie są one wynikiem twej woli.
A co do życiowych decyzji, to wszystkie twe decyzje są twe i w jakimś stopniu wpływają na twe życie. Czy chcesz tego czy nie decyzje są twoje świadome, czy są podjęte zgodnie z twą wolą czy bez twej zgody, to są twoje. Jeśli podejmujesz decyzje, nie mając do końca świadomości czy są dobre. To też potem czas pokazuje, czy były dobre czy złe. W zasadzie lepiej nie podejmować decyzji, o których nie wiemy czy są dobre. Ale nie zawsze jest to możliwe, by uniknąć podjęcia takich decyzji. Wtedy podjęcie takich decyzji wiąże się z ryzykiem podjęcia złej decyzji. I od tego nikt z nas nie jest wolny. Trzeba być na nie przygotowany, wiesz że to Kościół jest po to, by nas przygotować na to. Na przyjęcie podjętej złej decyzji choć w dobrej wierze najpierw. Kościół ma też w swej możności, likwidacji moralnych niechcianych skrupułów, poprzez spowiedź Św. Tak by te skrupuły nie uwierały nas w naszym życiu. Bo nic po prostu z ich istnieniem dobrego, do końca nie idzie nam czynić. Mamy lęki i obawy o to że znów, coś złego uczynimy. Będziemy zawieszać swe decyzje bez końca, wiesz że tak nie da się żyć. Bo nasze życie jest oparte na samych decyzjach. Stąd wybawieniem z takich stanów jest spowiedź.
Jak się z tym zapoznasz, to myślę że wiele to Tobie da do myślenia nad sobą.

A jaki jest ten prawdziwy? Ten o którym powie mi ktoś kto nie doświadcza go tak jak ja? Mam wierzyć nie swoim doświadczeniom tylko innych? Może tym którzy głoszą jaki to Bóg nie jest dla nich wspaniały? To też są wizję innych osób i nie mam zamiaru wierzyć w ich "prawdę". Bogaty przecież nigdy nie zrozumie biednego, dopóki sam biedy nie doświadczy.


To jest katolicka definicja wolności. Podobno "prawdziwa wolność" na tym polega. Ale jak można zauważyć nawet sam Bóg nie był jej zwolennikiem, skoro zachował się jak prawdziwy liberał i dał człowiekowi wybór między dobrem i złem a nie tylko dobrem.


Też tak kiedyś myślałem, dopóki nie zrozumiałem że wolna wola w żaden sposób nie decyduje o przyszłości. Myślałem że Bóg odczytuje wolę różnych ludzi i na podstawie ich moralności ludzie popełniają złe lub dobre uczynki. I czyniąc właśnie to zło moralne spotyka ich później za to nieszczęście. Miało by to wtedy jakiś sens. Na przykład ktoś zażywa narkotyki i źle się to dla niego kończy. Człowiek myśli że sam sprowadza na siebie nieszczęście. No ale gdyby było to takie proste to jak wyjaśnić to, że kochającym rodzicom rodzi się chore dziecko które jedynie czego w swoim życiu doświadczy to wysoka dawka bólu i cierpienia, co przełoży się na tragedie innych osób.
Widzisz jak błędne jest myślenie o tym, że to my dzięki wolnej woli naszymi moralnymi decyzjami jesteśmy odpowiedzialni za nasze szczęście lub nieszczęście. Tak samo wola nie decyduje o tym, że ktoś wyrządzi komuś krzywdę. Bo on może nawet nie chcieć tego zrobić, ale jego wrodzona brawura, której nie będzie mógł się oprzeć weźmie górę, i skończy się to wypadkiem. Jaką mamy mieć odpowiedzialność jeśli nie jesteśmy w stanie sami realnie na nic wpłynąć? Praktycznie żadną, dlatego napisałem że na pewno nie jestem autorem moich życiowych decyzji.

Disbelievier, nareszcie gadasz jak człowiek
Dlaczego dobrych ludzi spotykają potworne rzeczy?
Mozna by dać księgę Hioba, gdyby nie taka reakcja jak była u mnie “o nie! Na pewno nie będę Hiobem! Nie będę chwalił takiego Boga! pozna moją zemstę!”
Zadajesz trudne pytania, które można tylko ledwo liznąć, Wierzymy że po tamtej stronie Bóg wytłumaczy. W każdym razie cierpienie się skończy. Gdy cierpienie się skońćzy jeszcze na tym świecie (ale gdy całkowicie skończy sie, również psychiczne) człowiek nie ma żalu że było, wprost przeciwnie, czuje się “uszlachcony”, bo cierpienie było a już nie ma I nie ma czego załować.
Może jeszcze trudniej niż zrozumieć krzywdy które nas dotknęły, jest to gdy krzywdziliśmy innych? Z tym mozna sobie nie dać spokoju przez lata.

Serio!


Według mojego życiowego doświadczenia cierpienie nie tyle uszlachetnia co właśnie uszlachca. Jest jak pasowanie przez Króla na lorda czy Kawalera Orderu.
Jeden problem
Cierpienie różni sie od bólu. Ból można lubić (jak masochiści) cierpienia z definicji się nie znosi więc nawet widząc ogromny sens cierpienia , cierpiący będzie wolał nie mieć tego sensu i nie mieć cierpienia.
Jedyna doga to cierpliwość. Cierpienie kiedyś się skończy i nie będzie rzeczą,którą zwłaszcza na tamtym świecie mozna by żałować.

Peterson w swojej książce pisze że życie jest cierpieniem, W ostatnim rozdziale opisuje swoje prywatne życie, z którego widać że wielu z nas dziś, teraz jest szczęściarzami w porównaniu z Petersonem,

Peterson przeżywa to swoje (i nie tylko swoje) cierpienie bardzo sensownie. Obawiam się że będąc na jego miejscu to by mnie przerosło, okazałbym się "gnojkiem" tym gorzej że mógłbym być tak osądzony przez żonę, widzącą że to cierpienie mnie przerasta.

Disbelievier
No dobrze jeśli nie Ty, to kto podejmuje za ciebie życiowe decyzje? Czy akceptujesz te decyzje? Czy w ogóle życiowe decyzje podejmujesz? Bo możesz żyć z dnia na dzień i jak się coś trafi, to przyjmujesz i nic więcej, żadnej refleksji. Trudno jednak w taki rodzaj zachowań uwierzyć. Bo cokolwiek by się nie działo, to należy albo się z tym zgodzić, albo nie zgodzić. Przyjmując je już wyrażasz zgodę, czy chętnie, czy niechętnie, lecz zgodę wyrażasz. To jest oznaką wolnej woli. Wiele osób jest tak niskiej wyobraźni, że marzą o tym, by ktoś im ciągle coś proponował. Im mniej możliwości tych propozycji, to dla nich lepiej, bo nie muszą wybierać, tego nie potrafiąc. Lecz to nie jest dobry stan. Bo każdy musi wybierać, bo tak uczy się wyborów. To samo się nie stanie. Trzeba im pokonać swe ograniczenia i zacząć wybierać, by w ogóle coś zmienić u siebie na plus.

Co do kalectw od urodzenia, to wiesz że to nie wybór, a nieszczęście. Coś jak wypadek przy pracy. Nikt wypadków nie chce. A jak się wydarzy, to można tylko minimalizować jego skutki. Po wypadku, nikt nie odzyskuje pełnej sprawności z przed wypadku. Trzeba z tym żyć i nikt od takich ludzi nie wymaga by funkcjonowali tak jak zdrowi. Inni mają obowiązek ich wspierać. Mają mniej do działania w stosunku do zdrowych. Bo od zdrowych wymagany jest duży wysiłek i wkład pracy, aż do upadku z sił. Od upośledzonych nikt tego nie wymaga.
Tak więc nie wiem czy słusznie szukasz, tam gdzie jest inaczej jak u ciebie. Albowiem i zdrowia i charówy można mieć serdecznie dość. Tak jak swej niesprawności. Każdy stan ma swe zalety i wady. Jeśli popatrzył byś tymi kryteriami, to nie będziesz miał powodu do tego, by szukać w tym czego u ciebie nie ma swego dobra. Bo jak się szuka, to się znachodzi. Zarówno dobro jak i zło. Więc co wolisz szukać zło, czy dobro? Jeśli to czego szukasz Ciebie uwiera, zmień strategię i szukaj drugiej pozytywnej dla siebie strony. Innej opcji nie ma i nie będzie. Bo to jest twa wolność, więc wolna wola. Jeśli nie chcesz z tej przemiany skorzystać, to nie pisz że nie masz wolnej woli. Bo jej sam nie chcesz mieć. Niestety nie ma przeproś. Decyzje musimy podejmować, dla własnego dobra, choćby nam to było tak ciężko jak zdobywanie stromego szczytu.
Życzę Tobie tego z całego serca.