Co w nim fajnego?

Muzyka disco polo nie jest od tego, by się nią delektować. On ma porwać jak największą liczbę osób do tańca a nie skłaniać do wydumanych rozważań nad życiem. Czyli raczej odwołuje się do podstawowych ludzkich instynktów od zawsze obecnych w społeczności ludzkiej. Myślę, że każdy ostatecznie mógłby znaleźć dla siebie przynajmniej jeden utwór disco polo, którym czułby się całkiem swobodnie. Nie słucham tej muzyki, ale mój brat niejedną dziewczynę przy niej obtańcował, zatem mam zrozumienie dla tych, którzy uzasadniają jej istnienie.

Ta interpretacja 'Przez Te Oczy Zielone (Akcent Cover) - Paweł Izdebski' jest raczej do słuchania, a nie do tańczenia. Pewnie to mogłaby być ulubiona piosenka o. Szustaka

Wydaje mi się, że za powszechnym opowiadaniem się za, lub przeciw wpływ ma tzw.psychologia tłumu. Jak napisał Gustaw Le Bon:"Charakterystycznym rysem obecnego wieku jest górowanie nieświadomej działalności tłumu nad świadomą działalnością jednostek". Przy czym problem ten znany jest od dawna. Nawet w ks.Wyjścia 23:2 czytamy:Nie wolno ci iść za tłumem w złym celu;nie wolno ci świadczyć w sporze, żebyś się przechylał na stronę tłumu w celu wypaczenia sprawiedliwości
Inne tłum.Nie idź za większością, aby wyrządzić zło, i nie zeznawaj w sprawie, ulegając zdaniu większości, by naginać sąd
Tak to można ulec większości, zwłaszcza, gdy wybiera zło. Tak naprawdę wygodniej jest nam iść z prądem niż pod prąd. Również w przyjmowaniu opinii większości, tylko po to, żeby być w większości.

Z życia wzięte, czyli Weselny pyton, weselny pyton, tańczy go Radom, tańczy go Bytom https://www.youtube.com/watch?v=Z1nVkqOp4go Byłam kiedyś na podobnym weselu. Na szczęście pan młody i były 'narzeczony' nie pobili się.

Ostatnio słyszałam z na koncercie disco polo, refren:

"bo ty jesteś za........a, to sprawa oczywista"
https://www.youtube.com/watch?v=qTI-OniHrOk

Być może śpiewali tak, gdyż uwierzyli że to nieszczęsne słowo z.......a zostało wprowadzone na salony (a tym bardziej do disco polo) przez prof. Miodka, ale prawda jest inna: https://www.youtube.com/watch?v=kQfIEkz9SCQ&feature=youtu.be&t=27 (?)

Osobiście uważam, że asertywność jest mocno przereklamowana. Człowiek jest nieasertywny z urodzenia, ze swojej natury. Asertywność, choć może się okazać w życiu niezbędna, jest tak naprawdę sztucznie wymuszona na nas przez intruzywne postawy innych ludzi. Asertywność nie przynosi też poczucia wartośći. Jedynie miłość pełna poszanowania dla twoich indywidualnych uczuć - człowiek, który w każdej sytuacji znajduje oparcie w sercu kochającym uczy się poczucia swojej wartości. To jest szczególnie ważne w dzieciństwie i właśnie w dzieciństwie tak bardzo często tego brak.

A to z braku poczucia wartości i bycia w dzieciństwie zaniedbanym emocjonalnie (osamotnionym) biorą się takie postawy jak np. przytakiwanie innym - z lęku przed odtrąceniem, wykluczeniem.
Kiedy człowiek naturalnie czuje, że zawsze jest kimś ważnym, kimś wartościowym i kochanym, nie boi się mieć własnego zdania. To, oczywiście, nie wyczerpuje tematu.

Dodam tylko, że ja odnalazłem tę odwagę do posiadania własnego zdania dopiero wtedy kiedy odnalazła mnie miłość Jezusa i kiedy On nauczył moje serce (a to nie stało się pstryknięciem palców - to proces), że zawsze będzie ze mnie dumny, i nigdy mnie nie odda ani porzuci - bez względu na moje błędne próby i nieumiejętność. Nie stłamsi mnie lęk (nie znaczy to, że się nie pojawia czasem) - bo cokolwiek nawet "chlapnę" - On zawsze przyjmie moje serce z taką samą czułością.

Zna ktoś taką piosenkę? "Know Me Well" - Roo Panes. Polecam.

"What can I fear when I know that I walk by your side.
You're the fortress within wich I got nothing to hide.

None can take me, I'm the tower the world couldn't fall
'Cause I'm stronger when I know that you know me well..."

Uwielbiam tę piosenkę.

To nie działa z automatu. Wiara jest tu fundamentem, łaska pomocą, bo uzdalnia umysł do dobrej pracy. Rany psychiczne czy duchowe leczy się poprzez praktykowanie cnót ranom przeciwnych. To szkoła wielkich nauczycieli duchowości.
Nie nauczę się gry na pianinie czytając nuty; muszę wytrwale ćwiczyć i zacząć od palcówek, czyli wiem jak. To samo dotyczy ćwiczenia się w cnotach, ponieważ cnoty to sprawności, umiejętności i do tego szybko wykonane, ale rozumne (tym różnią się od automatycznych nawyków).
Ważna jest tu poza tym cnota roztropności, by wiedzieć kiedy i jak wyrazić to własne zdanie, wiedzieć czy jest ono własne. Tu pomaga lub przeszkadza nam sama biologia, bo temperament odgrywa ważną rolę. Czasem własne zdanie polega na przemilczeniu, bo nie ma sensu. Latwiej melancholikowi niż cholerykowi. Wyżej cenimy sobie dobre relacje niż posiadanie racji.

Wynikałoby, że człowiek jest bytem uwarunkowanym a to od przeczytanej powieści, zasłyszanego utworu muzycznego, awersji, zachwytu. Ale też od rodziny w której kształtuje swoje początki życia, szkoły, pracy rozmaitych ćwiczeń w samodoskonaleniau itd, że na jego wybory i życie mają wpływ takie rzeczy. Żyjąc między ludzmi jest się kształtowanym przez takie uwarunkowania.
Jednak można też kształtować siebie wykorzystując powyższe uwarunkowania do pożądanego zamysłu swojej osoby. Więc nie tylko jest się biernym odbiorcą najprzeróżniejszych uwarunkowań, ale owe uwarunkowania dostosowuję do kształtowania siebie. Oczywiście pod warunkiem, że zachowana jest niezależność od innych, mimo presji z ich strony

Ba. Wynikałoby, że człowiek jest wolą. A to może zaakceptować, że jest bytem uwarunkowanym i/lub dostosować swoje bytowanie do uwarunkowań, zoptymalizować bycie pośród uwarunkowań i/lub zająć się samymi uwarunkowaniami. Proszę bardzo, każdy szczęściu dopomoże, każdy bilet wygrać może. Odnosząc tytuł wątku do takiej metafory należałoby zapytać, kogo nie stać na własne zdanie?

Człowiek przyjmuje to lub owo zdanie, dlatego, że się na nie zgadza. Wola człowieka niczym nie jest krępowana, że z całą swobodą może wybierać, co jej lepiej odpowiada. To jest podmiotowość albo inaczej indywidualność każdego człowieka, jego dowolność wyboru. Kochaj i rób co chcesz, albo jak trafnie domgo napisał każdy szczęściu dompomoże, każdy wygrać może.
Tak by było, gdyby człowiek był wolą, nie ma wtedy mowy o jakichkolwiek uwarunkowaniach.

Na własne zdanie stać każdego i każdy je ma. Dopóki zachowuje je w sobie gra muzyka. lecz jeśli przyjdzie jemu do głowy je konfrontować, czy tylko wyrazić publicznie. To zaraz znajdzie się ktoś, komu to zdanie do czegoś nie pasuje. Tak to wygląda. Teraz dalsza sprawa to. Czy odpowiada i co odpowiada komu w tej sytuacji. Jeśli komuś odpowiada taki dyskurs, to nie ma sprawy ma swój dialog. Jeśli ktoś szuka tylko jednakowo myślących w swoim temacie. to lepiej nasłuchiwać mowę innych i zbliżać się do nich. Bo wtedy swój cel osiągniesz. A wszystko inne jest tu dodatkiem.
To takie porady z logiki wynikłe. By oszczędzić rozczarowań tym, co nie wiedzą co ich czeka z tym właśnie swoim zdaniem. A wolą wieźć spokojne życie. No a jeśli kogoś nosi, musi to komuś wyrazić. To powinien znać konsekwencje wyrażania swego zdania.

Nie ma niczego co by się zadziało czego by Bóg nie dopuścił a reszta to przerzucanie się winą na końcu okaże się ,że wszystko prowadzi ku dobremu .Radzę każdemu uderzyć się w pierś.Kto mieczem wojuje od miecza gine.Jak jest jakiś przestępca siedzi w wiezieniu kogo on wini i gdzie widzi zło w innych

OK, w takim razie może warto by rozmawiać (w pierwszym rzędzie) o tym "jak mieć własne zdanie", później o tym "kogo stać na własne zdanie"?

Podmiotowość i indywidualność człowieka w perspektywie globalnej, to zdolność istot ludzkich do twórczej eksploracji świata (w celu zaspakajania własnych potrzeb) i zdolność do stwarzania realnych zagrożeń dla całości życia na własnej planecie. To wola ludzi zarządza tym co definiuje homo sapiens, rozumem i siłą działań grupowych, wspólnych, społecznych. Przynajmniej na dwóch płaszczyznach: technicznej (na zasadzie analogii z przepisami ruchu drogowego) i celu/celów (na zasadzie analogii z kierunkiem jazdy, celem podróży). Zmierzam do tego, że wola ludzka, ludzi jest istotną siłą działającą w świecie, w skali świata. Nas interesuje jednostkowa wola ludzka razem z jej indywidualnymi uwarunkowaniami (z uwypukleniem tych społecznych), równocześnie jeśli zdefiniować by "wolę ludzi" jako (dynamiczną) wypadkową postaw wolicjonalnych wszystkich istot ludzkich...

Czym może być stan wolności (w domyśle wewnętrznej) od jakichkolwiek uwarunkowań (w domyśle w stopniu zauważalnym, wpływającym na bytowanie, no bo przecież nie dosłownie)? Kochaj i rób co chcesz, OK. Cnoty etyczne: mądrość, męstwo, umiarkowanie, sprawiedliwość (auto-sprawiedliwość pilnująca porządku wewnętrznego, tego aby przyjąć takie postawy i podjąć takie działania, które powinny być przyjęte i podjęte , w sensie pewnego wglądu zewnętrznego w platońskie perspektywy części duszy i praktyki kierowania nimi za pomocą rekomendowanych wartości etycznych, spoza tych perspektyw z przestrzeni zewnętrznej). Prawda, stan poznania, doświadczenia, zrozumienia, dotknięcia, bycia dotkniętym. "Poznajcie prawdę a prawda was wyzwoli". Inaczej mówiąc poznanie rzeczy takimi jakie są. Tak "podbijam"/strzelam koncepcjami bo to interesujące jest.

Idologizujesz -domgo sprawę własnego zdania. Zdanie to zdanie, swoje to swoje. Pytanie czy wiernie wizualizujące prawdę o czymś to inna sprawa. To dopiero się w konfrontacji okazuje. Jak widzisz idologizowanie, którego wiele i na tym forum. To narzucanie kryterii tego swego zdania, w domyśle że mają te kryteria uwzględniać domniemane dobro, ( bo o złu nikt nie powinien nawet myśleć ). Pobożne to życzenie. Bo zwykle sprawy prawdy swego zdania, odkrywa się w działaniu. Nie prubując sprawdzać tego zdania w życiu, nie znajdziemy tego co zakładamy w tym swoim zdaniu. Prawdy. Reszta nasuwa się sama. Jeśli kwitnie stan dobrej woli słownwj, to jest to puste jak miedź brzęcząca ( dzwon, jak by kto nie wiedział ). Na ale dobrze że to konfrontujesz, bo wzrastasz.