Powiadasz że niedopuszczalne moralnie jest zabicie psa? Hm.. Nie wiem czy to zdanie dobrze sobie przemyślałeś..

PeterW
A według Ciebie zabicie psa w naszej kulturze bez powodu jest moralnie dopuszczalne?

A czym pies różni się od świni, krowy albo barana? Mam na myśli etyczne różnice w ich postrzeganiu, a nie szczegóły biologiczne (świnie ponoć są całkiem inteligentnymi stworzeniami).

Choćby tym, że w naszej kulturze psów się nie jada, mało tego - psy uchodzą za przyjaciół człowieka.

Nie wiem, jak Ty ale ja przyjaciół nie jadam. Przyjaciel nie przeszedłby mi przez gardło.

Te dzikie także? No może nie w Polsce, ale w Australii (dla uściślenia - tam też jest zasadniczo kultura europejska) - takie dingo?


Każdy bez wyjątku jest Twoim przyjacielem?
Z resztą.. z tym niejadaniem psów w naszej kulturze to rzecz mocno przereklamowana.
Mój ojciec (świętej pamięci) opowiadał jak kiedyś, tuż po II wojnie pracował w przedsiębiorstwie zajmującym się wydobywaniem piasku (zdaje się że z dna Wisły). Dowodził grupką robotników - kiedyś któregoś dnia zaprosili go do wspólnego posiłku - poczęstowali go - chyba rosołem. Zjadł, pochwalił, że mu smakowało, a oni ze śmiechem mu odpowiedzieli "Hau hau hau!"

Co do przyjaciół - zwierząt.. Znajomy myśliwy znalazł młodziutką loszkę - nie wiem, czy w lesie, czy mu zaszła do obejścia - w każdym razie odchował ją, była prawie jak piesek.. duuuży piesek. Czy ów znajomy nigdy potem nie poszedł upolować dzika? Oczywiście że poszedł i to nie jeden raz. Tej konkretnej loszce nie dał zrobić krzywdy..

Ja przyjaciół nie prowadzam na smyczy i nie zakładam im kagańców. Mylisz się, między psem, a człowiekiem nie ma przyjacielskich relacji.

Gdybyśmy mieszkali na bezludnej wyspie i byli głodni, to zabicie psa, świni albo krowy byłoby moralnie tym samym. Żyjemy jednak w społeczeństwie, w którym pies pełni funkcję towarzysza człowieka i jedzenie go gwałci pewne dość istotne konwenanse.
Natomiast zabicie bez powodu lub z byle powodu jakiegokolwiek zwierzęcia pokroju psa lub świni, jest niemoralne. Zabicie komara bez powodu jest w najgorszym wypadku dyskusyjne. Co Twoim zdaniem sprawia, że człowieka, który zabił komara dla zabawy nie uznaje się za bestialskiego sadystę, a człowieka, który dla zabawy zabił psa albo barana, już tak? Według mnie decyduje układa nerwowy, który sprawia, że bardziej rozwinięte zwierzęta cierpią bardziej.

Hm.. Trudno dla zabawy zabić komara, gdyż ten jakoś tak zawsze uznaje człowieka za obiekt do konsumpcji...
Ale owszem - dręczenie owada, poprzez urywanie mu skrzydełek - jest sadyzmem.



Zabicie "dla zabawy" zawsze jest moralnie wątpliwe.

Zgadza się, ale raczej bez problemu zabijesz komara, który akurat za blisko podleci, ale irytującego bezpańskiego psa już nie. Dlaczego masz większe opory przed zabiciem psa/świni/barana niż komara?

Szukasz dziury w całym. Ogólnie społeczeństwo w naszej kulturze psy traktuje w sposób wyjątkowy, co nie znaczy, że nie zdarza się, że ktoś traktuje psy jak kury czy świnie.
To samo dotyczy innych zwierząt: zdarza się, że ktoś się zaprzyjaźnia ze świnia albo kurą.

Ja mówię o ogólnej zasadzie, a Ty wyjmujesz jakieś wyjątki, żeby ją podważyć.

_________________________________

Rodzice jak świat światem swoje dzieci trzymają w kojcach, wózkach, nakładają im różne ogarniczenia, "kagańce" i według Ciebie to ma być dowód na to, że nie mają stosunków przyjacielskich ze swoimi dziećmi?

Między ludżmi a psami jak najbardziej sa stosunki przyjacielskie i nie tylko, bardzo często są to stosunki wręcz rodzinne. Ludzie swoje psy traktują jak dzieci. Sama jestem psią mamą i zaprawde powiadam, za nikim tak nie szalałam w życiu jak swoim psiutkiem.

Antropomorfizm. Psy nie budują relacji przyjacielskich, kierują się instynktem. Jest to instynkt stadny, przyjmują określone role w hierarchicznej strukturze stada. W relacjach z ludźmi jest to zazwyczaj służalczość.

A ludzie czym się niby kierują?

Najlepiej by było, żeby się kierowali miłością, ale jak wiemy to różnie z tym bywa.

Odczuwaja te same emocje i uczucia, co małe dzieci,więc kochają swoją pańcię miłością dziecka.

Dla mnie pewnym rodzajem głupoty, czasem podłości jest twierdzenie, że zwierzęta uczuć nie mają, że u nich to tylko instynkt. Potrafią kochać, smucić się, cieszyć, potrafią się sfochować, potrafią być czułe i złośliwe, potrafią psocić.