Ideologia robi swoje, nic tak nie stępia empatii jak ideologia.

To pewnie i potrafią nienawidzić, zazdrościć, być zawistne, wredne.
Zwierzęta postępują instynktownie, a nie postępują w sposób świadomy podlegający ocenie. Instynktowne zachowania zwierząt przypominają nam nasze zachowania i stąd ich ocena dokonywana wtórnie przez nas. Zwierzęta nie mordują, nie prostytuują się, nie kradną, nie kłamią, nie zdradzają, i nie onanizują się, bo jeśliby tak robiły, to pociągalibyśmy je do odpowiedzialności i ciągalibyśmy je po sądach i wsadzali do więzień. Tymczasem robimy z nich kotlety, więc nie są one istotami w sensie ludzkim, wykonującymi czynności w sensie ludzkim. Wszystko co zwierzęta "robią" to jedynie podleganie procesom biologicznym.

Male dzieci tego wszystkiego nie robia, a kotletow z dzieci nie robimy. Zarodki, tak na marginesie, tym bardziej.
Uwazaj, zeby ktos Ci nie wypomnial Twoich slow, podczas dyskusji o aborcji.

EDIT:
zwierzeta sie onanizuja i bywaja zazdrosne i zlosliwe, kradna etc.

Owszem.

Jak do tej pory mylisz się w każdym punkcie.

Może czas na uściślenie czym jest człowiek a czym zwierzęta? Pozwolę sobie zacytować z książki "Miłość i odpowiedzialność" - Karola Wojtyły, późniejszego św. Jana Pawła II

Człowiek jest przedmiotowo "kimś" - i to go wyodrębnia wśród reszty bytów widzialnego świata, które przedmiotowo są zawsze tylko "czymś". To proste, elementarne rozróżnienie kryje w sobie głęboką przepaść, jaka dzieli świat osób od świata rzeczy. Przedmiotowy świat, do którego należymy, składa się z osób i rzeczy. Za rzecz przywykliśmy uważać byt, który nie tylko jest pozbawiony rozumu, ale ponadto jeszcze jest pozbawiony życia; rzecz to przedmiot martwy. Zawahamy się, gdy przyjdzie nam nazwać rzeczą zwierzę czy nawet roślinę. Niemniej jednak nikt nie mówi z przekonaniem o osobie zwierzęcej. Mówi się natomiast o osobnikach zwierzęcych, uważając je po prostu za jednostki danego gatunku zwierzęcego. I takie określenie nam wystarcza. Nie wystarcza natomiast wyrażać się o człowieku jako o osobniku gatunku Homo sapiens. Wyraz "osoba" został ukuty w tym celu, aby zaznaczyć, iż człowiek nie pozwala się bez reszty sprowadzić do tego, co się mieści w pojęciu "jednostka gatunku", ale ma w sobie coś więcej, jakąś szczególną pełnię i doskonałość bytowania, dla uwydatnienia której trzeba koniecznie użyć słowa "osoba".
Najbliższą i najwłaściwszą tego racją jest fakt, że człowiek posiada rozum, że jest bytem rozumnym, czego nie sposób stwierdzić o żadnym innym bycie widzialnego świata, u żadnego bowiem nie natrafiamy na ślady myślenia pojęciowego. Stąd też poszła owa znana definicja Boecjusza, wedle której osoba to po prostu tyle, co jednostka natury rozumnej (individua substantia rationalis naturae). To wyróżnia osobę w całym świecie przedmiotowych bytów, to stanowi o jej odrębności.

Gdy mówię człowiek to mam na myśli gatunek - człowiek rozumny, a nie jakiegoś felka.


Nie świadomie, instynktownie.

No jasne. Już ja widzę młodego człowieka, u którego buzują hormony jak świadomie podejmuje decyzję:
- No dobra czas się masturbować.

Cierpienie zwierząt i człowieka różni się tym, że człowiek może swoje cierpienie racjonalizwać czy przeżywać w wierze, dzięki czemu cierpi mniej. Zwierzę nie ma takiej możliwości.