Nieraz zastanawia mnie jedna sprawa,mianowicie czy zakład Pascala może być obecny w życiu katolika czy człowieka innej religii/wyznania? W przypadku osób zrzeszonych w danej religii oznaczałoby to że człowiek taki żyje w przekonaniu że Boga w znaczeniu religijnym może nie być ale jednocześnie "co jeśli jest?" Czyli dopuszcza w myśleniu że jego obecne wnioski(przejście na deizm-ateizm) mogą być błędne a więc zostaje w ramach swojej wiary spełniając pewne minimum jeśli chodzi o kult oraz moralność(inaczej mówiąc nie zaczyna popełniać grzechów ciężkich które takimi są w jego religii oraz praktyki religijne/modlitewne są spełniane co do minimum) a jest to spowodowane przykładowo tym że dopuszcza możliwość potępienia wiecznego za pewne uczynki więc wychodzi z założenia ze lepiej pewne minimum norm wiary spełniać aby jakas szansa na zbawienie była i aby uniknąć strasznego piekła.W takim myśleniu jest pewna kalkulacja i wyrachowanie ale czyż właśnie często ludzie tak nie myślą? Ile jest ludzi z przekonania wierzących a ile z lęku i strachu? Myślę że spora część osób z różnych religii może właśnie kombinować w ten sposób bo przecież pojawia się pewien sposób myślenia który może brzmieć "głupotą jest odrzucić Boga definitywnie ale również nierozsadne jest angażować się bez miary w sprawy swojej wiary" Jest to jakaś forma zakładu Pascala i różnie wygląda w praktyce w zależności od wyznawanej wiary.Jakie jest wasze zdanie na ten temat? Czy takie zjawisko da sie obserwować czy może to jakieś moje osobiste wymysły?Żeby była jasność NIE CHODZI o osoby które chodzą na msze/zebrania religijne dla rodziny czy z obłudy a żyją jak poganie tylko o religijnych którzy chodzą i spełniają pewne minimum w sferze kultu oraz moralności lecz z wyrachowania o jakim pisałem wyżej.

Rozsądek niezbędny jest we wszystkim. Pójście w kierunku zaliczania, bo jest uzname jako dobre, to droga do nikąd. Na wszystko jest dla każdego z nas czas i miejsce. Oraz to człowiek ma decydować co i kiedy ma jemu służyć. Bo oznacza to że na to jest gotów dojrzał do tego. A także jest to w danym czasie dla niego niezbędne. Naśladownictwo na zasadzie ślepej wiary, choć istnieje. To ma to charakter przejściowy. Występuje ono w procesie uczenia się jej aspektów. Nie ma co o nie dzielić włosa na czworo. Po uzyskaniu dojrzałej wiary, wszystko to co było pierwszym uczeniem się. Jest na nowo analizowane w szerszym kontekście. I wtedy wychodzi to, co jest na dany czas niezbędne. Proces uczenia się wymagał wchłaniania jak najwięcej z tego co jest znane. Pamiętajmy że to co niezbędne dla człowieka, jest już przez Boga w człowieku zawarte. To co jeszcze chcemy osiągnąć, ma mieć podstawę w naszej możliwości. Inaczej to może to być przepastna ta nasza potrzeba, pochłonie wszystko co w nią zainwestujemy. A finału nie będzie. Tak że nie wszystko co widzimy jako ślepe naśladownictwo i posłuszeństwo, nim akurat jest. Z boku widać lepiej, lecz nie widać lepiej samego sensu tego co widzimy. O sens pytamy zainteresowane osoby. Jeśli znają go, to nawet jeśli w coś się mocno i z przesadą angażują. To jest im to niezbędne. I tu znowu, z boku nie widać tej niezbędności.
A w sumie to. Poruszasz temat, w którym każda odpowiedź może być prawdziwa. Może mieć bowiem swój unikalny sens. W takim układzie, trzeba odwoływać się do mądrości. A mądrość nakazuje to, że przejaw wiary to nie sama wiara. Więc kult, czy jego brak, nie wyjaśnia nic o danym człowieku. Mówi tylko to, co w danej chwili dla konkretnego człowieka jest niezbędne. By poprzez to mieć lepszy ogląd szerokiej rzeczywistości. Rozstrzyganie po tym kto jaki jest w swej wierze, to wróżenie z fusów. Dlatego za życia człowieka nikt nie powinien rozstrzygać w tym, co służy danemu człowiekowi tylko jako chwilową pomoc.
To kilka uwag, jak traktować czyjąś wiarę, czy jej brak.

Mi sie wydaje że wiara oparta na lęku ,strachu nie przetrwa próby czasu.W końcu pojawi się zwątpienie i postawa brata "syna marnotrawnego" z przypowieści..

Dobrze się tobie wydaje.

Z własnego doświadczenia poinformuję was, że nie da się wierzyć wbrew sobie. Można sztucznie wykonywać gesty i recytować mantry, ale chyba nie o to chodzi.
Z Zakładem Pascala (ZP) jest ten problem, że zakłada on, iż jakiś bóg jest Bogiem chrześcijaństki + że wymaga on dokładnie wiary w niego i obraża się za brak wiary.
A co, jeżeli jakiś bóg nagradza sceptycyzm zamiast ślepej wiary?

Wydaje mi się,że ustalenia B.Pascala mogą prowadzić do agnostycyzmu ,tak w postawie ,jak samym rozumowaniu.
Nawet jeśli nie istnieje,założenie ,że jest nie zaszkodzi,a w ostateczności ,jeśli jest pomoże.
Wydaje mi się też jednak,że jeśli nawet w przeszłości ,ze względu na "wolną wolę" istniały czasy tolerowania jego odrzucania i niewłaściwych o nim wyobrażeń.
To te się skończyły.Jak czytamy w Dz.Ap.17:30 - 31 Stworzyciel człowieka:
"przymknął oczy na czasy niewiedzy" R.Brandstaetter
Zostawił nam sposobność odrzucenia.Niemniej:
"teraz wszystkich ludzi na każdym miejscu nawołuje do pokuty".
"...żeby wszyscy wszędzie okazali skruchę"
Inaczej mówiąc zgodnie z innym tłumaczeniem:
"wprawdzie pomijał czasy tej nieświadomości,teraz jednak nakazuje wszędzie wszystkim ludziom pokutować" ,inaczej "żeby wszyscy wszędzie okazali skruchę".
Tak to istniały czasy "zakładania,że...".
Tak ,czy inaczej ,Ten,który jest przedstawiony jako:
"patrzący poza czasy niewiedzy wzywa teraz w każdym miejscu wszystkich ludzi,by się nawrócili,gdyż wyznaczył dzień,w którym sprawiedliwie będzie sądził świat przez człowieka,którego ustanowił ,dając wszystkim porękę przez wskrzeszenie go z martwych".
Tak to "zakład B.Paskala" nieznacznie otwiera drzwi do wiary,dla wiary.
Jako ewentualną alternatywę dla niewiary.
Tutaj mamy wezwanie do przejawiania wiary.
A tak naprawdę wywody od wer.22-34 ukazują nam argumentację za istnieniem Stworzyciela.Tego,który :...każdemu dał życie,i tchnienie ,i wszystko...wer.26
Nawet w wer.27 wzywa do szukania .
Wyznaczył czasy szukania,którego człowiek:"może zwietrzy i znajdzie".
Inne tłum.
"ORAZ BY SZUKALI BOGA,ABY DOTKNĄĆ GO NIEMAL I ZNALEŹĆ,BO NAPRAWDĘ NIEDALEKO ON JEST OD KAŻDEGO Z NAS"
Pozwalam sobie na świadome podkreślenie tych słów.