Emocjonalność jest siłą napędową człowieka, jest czymś wskazanym. Decyzje podejmowane przez ludzi o mózgu typu emoconalnego (to biologia, więc bez wagi moralnej) są dobre lub zle. Ludzie, którzy mają mózgi mniej emocjonalne podejmują również dobre i złe decyzje. Inaczej analizują dochodząc do tych samych ustaleń. W takich rpozmowach emocje mają prawo podnieść się, bo to ważne dla człowieka sprawy. Oskarżono arcybiskupa i z tego oskarżenia wyciągnięto zdanie o bezrozumności teistów. Atakowano księży za mówienie prawdy a nawet aparycję i wygląd twarzy. Zostalo wyjaśnione czy nie? Racjonalnie wyjaśnić cyniczny śmiech widoczny u księdza? Tłumaczysz tak ew. urazy? To podstawowy błąd, bo człowiek sam musi dotrzeć do tego dlaczego to widzi. Rozum jest zupełnie czym innym. On daje mądrość a mądrość to umiejętność dotarcia do Boga. Tu dróg jest wiele. To wątek dyskusyjny. Przekroczone zostały tylko pewne granice i zastosowano karę regulaminową. To nie jest oceną człowieka. Mylisz to wszystko. Ci niewierzący powracając do wiary mogą cię o niebo przewyższać. Po owocach poznacie...
Emocjonalność uwolniła się, bo zawsze się uwalnia, gdy zostanie zakwestionowane coś ważnego dla człowieka. To było ważne, bo wymagało kontynuacji. Prawy człowiek wyciąga wnioski. Ma prawo popełniać błędy czy mu to prawo odbierasz etykietując?
Inaczej spogląda się na człowieka. Nie znasz ich życia nie znasz mojego, więc te wybory i ich przyczyna to nadinterpretacja. To oddala od Boga takie przyklejanie etykietek na zimno. W emocjonalnej dyskusji czyta się wszystko inaczej.
Mamy wątki podobne, więc żaden problem, by kontynuować temat w innym miejscu. Fundamentem prawdy o człowieku jest to, że pozostaje on tajemnicą nawet dla siebie samego. A partia szachów to starcie jednorazowe.

Błędy naprawia się sięgając do ich przyczyn a nie korzystając z technik argumentacji.

Ja doszedłem do wniosku, że emocje i siła woli człowieka, to jedno. Oczywiście na emocje wpływa też ciało i związane z nim instynkty, ale dzięki nim człowiek kształtuje swą siłę woli (uszlachetnia emocje).

Sprawa na ile człowiek ujarzmił i rozwinął siły swojej duszy (umysł-inteligencje, serce-zasady moralne, emocje-siłę woli), mówi o jego uświęceniu, czyli rozwoju duchowym.


Dla mnie jest to czysta prowokacja. Mamy z nią do czynienia, gdy w człowieku króluje nieujarzmiony egoizm. Dlatego nie warto jej ulegać, gdyż niepotrzebnie traci się siły na jałową walkę. Tak to widzę. W tym wypadku, zwrócenie się do Boga (modlitwa), jest skuteczniejszą bronią, gdyż przed tego typu atakami człowiek nie jest w stanie się obronić. Nie jest w stanie, gdyż egoizm, który jest praktycznie w każdym, wywołuje przykre uczucia (wpływa na niego), angażuje też umysł i serce.

Na egoizm patrzę jak na paliwo, które napędza człowieka. Jest ono alternatywe dla miłości, która też jest paliwem dla człowieka. Egoizm i miłość walczą w człowieku, gdyż istnieją w nim równorzędnie.


Dla mnie ten cały kult rozumu podchodzi pod bałwochwalstwo


Naprawdę nie chciałem urazić Ciebie (lub Kogokolwiek) "etykietując". Być może popełniam błąd, próbując tutaj przedstawić swój punkt widzenia. Bardzo mnie cieszy to, że mogę tu popełniać błędy (do więzienia za to nie biorą), a jeszcze bardziej jak widzę, że inni też umieją popełniać błędy

Jeżeli uważasz, że ta moja pisanina tutaj oddala od Boga, to wygląda na to że muszę sobie dać na wstrzymanie. Ja jednak mam nadzieję, że może z niej wyniknie coś dobrego

Emocje należą do prochu (nasza zwierzęcość), wola do człowieczeństwa. Zwierzęta są pozbawione wolności. Na tym filmiku jest to przystępnie wskazane i nazwane w języku biblijnym sercem
https://www.youtube.com/watch?v=yPYn4_7nFjo

Tak można to odczuwać, gdy nie rozgraniczasz o czym pisalam wyżej. To są dwa poteżne tematy dotyczące emocjonalności i wolitywności człowieka a wola przyspawana jest do rozumu, czyli człowieka - owego tchnięcia Boga. Można oddać komuś rozum i wolę i żyć poza sobą. Dzieje się tak, gdy człowiek siebie nie zna, człowiek masowy. Nie wiesz, że emocje cię prowadzą, nie wiesz, że oddaleś wolę i żyjesz jak niewolnik. Wiara w Boga ma pozwolić rozumowi widzieć sprawy jak się mają naprawdę. Bez niej pleciesz, że prawda leży pośrodku, że ma charakter statystyczny, że prawda to nauka, że to zadufanie w sobie gdy wskazujesz jej położenie a jednocześnie że twoje definicje mają obowiązek wszyscy przyjąć za obowiązujące. Pomieszane z poplątym zamknięte w egocentryzmie. Nie ma nic stalego, żadnego pewnego punktu odniesienia.
To tylko rys tematu.

Przyszło mi to do głowy. Prowokacja wynika ze zlej woli. Albo ktoś jest niedouczony a uważa, że banały przez niego wypowiadane to prawda objawiona, ma urazy związane z historią życia, nie potrafi przebić się intelektem, więc próbuje ośmieszania. Czasem to ogromna samotność człowieka, który poprzez prowokację próbuje zwrócić na siebie uwagę. To nie tyle egoizm, ile egocentryzm człowieka zewnętrznego.

Kiedy ktoś inny jest mieszany z błotem dobrze jest wskazać, że to zła wola lub niewiedza. Jeśli to ja jestem mieszana z błotem widać, że ktoś próbuje wspiąć się po cudzym garbie, by zostać dostrzeżonym. A tak naprawdę, wykorzystując rozumność można to skwitować...to zależy. Jeśli po wyjaśnieniu wzmaga się atak, odcinam się. I przypomina mi się rozmowa babci z wnukiem. Rozmowa w gronie rodzinnym dotyczyła snu i padło stwierdzenie, że ludzie starsi mają problem ze snem, śpią często krócej. Seniorka rodu w końcu mogła zwrócić na siebie uwagę rozmawiających: a ja śpię długo, mogę przespać cały dzień i w nocy też dobrze śpię. To chyba dobrze - pyta wnuka lekarza. A wnuk uśmiechając się odpowiada: i dobrze , babciu, i źle. Tyle wiemy, ile mamy wiedzy na dany temat.

Uściśliłabym: kult człowieka w ujęciu L. Feurebacha. Wiara bez rozumu to iluzja.

Kiedy w pierwszym akcie pojawia się sekundant bez kryteriomierza, to w ostatnim musi dostać po łapach. A tak poważnie to nie tak prosto mnie urazić.

Oddalasz się od Boga, jeśli cię ktoś wyprowadza na drogę niepokoju, zwątpienia. Tyle, że to może być tylko przeszkoda. Uporanie się z nią pozwala na wzrastanie w wierze. I znów szeroki temat, bez jasnego : jest tak i tak...czyli rozum znów musi poszukiwać rozwiązań.

No i wyszło szydło z worka. Konflikt między nami jest na poziomie definicji. Tak samo uważam, jak ksiądz z filmiku, że serce jest skarbcem człowieka: to co istotnie uważa on za wartość, tam właśnie się znajduję. Jeżeli tą wartością jest prawda, dobro bliźniego itp to z czasem wola (emocje) i rozum współdziałając z nim współtworzą dobre owoce. Jeżeli w sercu człowiek ma obłudę i swoje własne dobro, to analogicznie z czasem zaczyna przynosić złe owoce.

Uznać emocje za coś złego, jest początkiem niszczenia samego siebie. Emocje są jedną z mocy duchowych. Sam Jezus wielokrotnie ujawniał swoim życiem, jak wielkie emocje leżą w Jego (Boskiej) Naturze.

Współcześnie rozpowszechniony jest błąd utożsamiania wszelkich niskich instynktów z emocjami. To błąd. Instynkt to instynkt. Emocje człowieka walczą z nim, tak samo jak rozum człowieka walczy z błędami poznawczymi charakterystycznymi dla skażonego ciała - w tym przypadku fizycznego mózgu człowieka.

To co współcześnie uważamy za siłę woli, jest bardziej powiązane z wartościami, które znajdują się w sercu. W ten sposób siła woli została przedefiniowana - bardziej znaczy to, za co kiedyś uważało się serce. Groch z kapustą. Czytając teksty Ojców Pustyni, czy wczesnych filozofów (Platona), nie obserwuje się takiego pomieszania pojęć, które powodują, że człowiek współczesny sabotuje samego siebie.

Myślę, że rozumowe poznanie Boga w takim sensie, jak czyni to nauka nie jest możliwe. Boga nie można poznać na bazie eksperymentu i falsyfikacjonizmu. Jeśli już to skłaniałbym się do filozofii św. Augustyna, który również odrzucał pogląd poznania Boga na drodze rozumowej, a skłaniał się ku metodzie iluminacji.



Chciałem sobie na spokojnie ten wątek przeczytać, bez wtrącania się, bo dawno już na tym forum nie pisałem ale dla sprawiedliwości stwierdziłem, że muszę coś dodać w tym temacie. Emocje to naturalna rzecz, natomiast nie rozumiem powodów dla których Irbisol czy creepingdeath dostali zakaz wypowiadania się w tym wątku. Szczerze powiedziawszy ciekawie się to wszystko czytało i ten wątek pobudzał do refleksji, natomiast takie banowanie kontropinii uważam za niepotrzebne. Co by nie mówić to Irbisol, czy creepingdeah w swojej argumentacji usiłowali dotrzeć do konkretów. Rozumiem, że za to zostali ukarani? Destabilizowali komfort psychiczny inną opinią, niż jedyna słuszna? Czy o co chodzi?

Nie ma problemu, by kontynuować z Irbisolem dyskusję w siostrzanym wątku
creepingdeath'a a z creepingdeath'em w tym wątku, bo on swobodnie sobie w tym pisze. Można odszukać Irbisola też w innym wątku, ale pisze na ten sam temat; zawsze pisze to samo, bo buduje model Boga katolickiego. Szuka inteleigentnych adwersarzy i to takich, którzy nie uraczą go sprzecznościami. Zaznaczyłeś swoją obecność, więc będę czytała z zapartym tchem przebieg waszych debat. Pokaż sam co potrafisz! Oby nie zdestabilizowal twego komfortu psychicznego. Mojego nie da rady i on o tym wie.
Jesteś genialny. Bez przeczytania wątku czynisz zarzuty. Irbisol rozłoży cię na łopatki w pierwszym starciu.

Nikt mnie nie rozłoży na łopatki, bo ja z nikim nie walczę. Nie mam takich zwyczajów. Nie lubię tylko ograniczania wolności słowa. Chciałem poczytać wyrazistą dyskusję, a muszę skakać po wątkach, żeby odnaleźć kontropinie. Wiadomo, że nie zajrzałem tutaj po to, żeby czytać ,,poklepywanie się po pleckach''. Jeśli odebrałaś to jako zarzut to przepraszam, nie taki był mój zamiar.