Etyka jest bardzo często mylona z estetyką, dlatego uważam, że powinno się jej uczyć w szkołach. Jako przedmiot szkolny jest jednak zwykle mylona z indoktrynacją. Chyba z nikim nie rozmawia się trudniej niż ze zindoktrynowanym człowiekiem o bardzo silnym przekonaniu, że to co estetyczne jest etyczne i vice versa.

Może nie ma 100% przełożenia estetyka-etyka, ale ja daleka jestem od tego, zeby oddzielać etykę i estetyke grubą kreską.

Już wspomniałam choćby kazirodztwo albo stosunki homoseksualne, można jeszcze dodać np. puszczanie bąków. To wszystko brzydzi i oburza i ma to swoje podstawy biologiczne.

Jesli sie pomiesz znaczenie pojec to i Hitlera mozna by usprawiedliwic.

Może inaczej: Estetyka nie jest wyznacznikiem etyki.

Ale przecież nie wszędzie i nie zawsze. Czemu zatem estetyka aktualna obecnie w twoim kręgu ma mieć walor uniwersalny?
Stosunki homoseksualne bywały/bywają akceptowane lub wręcz pożądane w różnych czasach i kulturach. W starożytnej Grecji określone relacje homoseksualne cieszyły się społecznym uznaniem. Aktualnie nawet w najbardziej liberalnych społeczeństwach Europy zachodniej cieszą się one najmniejszą akceptacją - chodzi mi o związki dojrzałych mężczyzn z chłopcami. Homoseksualizm wśród różnych plemion i ludów to temat na książkę. Co do kazirodztwa jest podobnie. To że rzeczy o których wspominasz mogą budzić w nas obrzydzenie lub są tematem tabu to efekt wpływu chrześcijaństwa na stosunki społeczne i obyczajność. Obyczaje w post - chrześcijańskiej Europie dziczeją ale nadal nie osiągnęły takiego poziomu jak w społeczeństwach które nigdy nie były chrystianizowane. I które dla wielu aktualnych postępowców jawią się jako wzór otwartości i akceptacji.
Puszczanie bąków publicznie w Chinach nie jest niczym nadzwyczajnym wśród tubylców. Myślę że nawet u nas w pewnych kręgach - np. w domach starców - nikt się specjalnie nie krępuje.

Bo słuzy przetrwaniu i ewolucji gatunku. Kazirodztwo czy homoseksualizm w takim wydaniu liberalnolewicowym są sprzeczne z naszym biologicznym interesem.
Być moze jakieś formy kontaktów homoseksualnych są wręcz pożądane, ale ja piszę ściśle o tym co się teraz promuje w ramach ideologii LGBT.

Stąd uważam też, ze sprzeciw wobec wystawy, który wyraża np. Maciek również jeśli ma być uzasadniony, to interesem biologicznym gatunku.

Jeśli uważasz nasz biologiczny cel za jedyny lub najwyższy, to masz rację. Czy tak uważasz?

No dobra, ale przecież wśród zwierząt - nie wiem, może się mylę, opieram się tu na intuicji bardziej niż wiedzy - zdolność do rozpoznania najbliższych krewnych jest niespecjalnie powszechna. Stad myślę że w naturze kazirodztwo występuje częściej niż w kulturze. Wraz z rozwojem genetyki - XIX-XX wiek - pojawiła się wiedza na temat możliwych konsekwencji płodzenia potomstwa przez osoby blisko ze sobą spokrewnione. Jednakże kazirodztwo tam gdzie nieakceptowalne jest tematem tabu które tkwi w samym umyśle - ludzie którzy się razem wychowują od dziecka nie są dla siebie z reguły atrakcyjni seksualnie - albo z przyczyn kulturowych, albo ogólnospołecznych - bo mariaże wśród najbliższych krewnych są z reguły nieopłacalne dla innych, którzy nie mają możliwości "wżenienia" się w rodzinę. A nie jest odrzucane jako instytucja nieopłacalna z perspektywy przedłużenia gatunku ludzkiego.

Ale przecież nawet ideologia LGBT - co zaznaczyłam - od pewnych form stosunków homoseksualnych się dystansuje - i to akurat tych które kiedyś cieszyły się uznaniem. I to potwierdza wagę kontekstu kulturowego na odbiór lub odrzucenie czegoś czegoś.

Uważam, ze jest to cel podstawowy, bez spełnienia tego celu nie jesteśmy w stanie spełniać innych, wyższych celów. To tak jak z piramidą Maslowa. Jeśli nie będe miala co jeść i pic, to mało prawdopodobne, zę bedę w wolnym czasie medytować albo chodzic do teatru.

Na biologii znam się słabo, ale już po lekturze artykułu na wikipedii można się dowiedzieć, że natura się zabezpiecza przed chowem wsobnym, kazirodztwem etc. Dotyczy to tak roślin, jak i zwierząt.
My, ludzie, jako istoty szczegolnie rozumne, wypracowlaiśmy sobie kulturę, która ma wspierać nasz interes biologiczny, dając nam przewagę ewolucyjną. Masz rację, że kazirodztwo to tabu, ale nie jest to irracjonalne tabu, tylko ma uzasadnienie biologiczne. Jest znacznie skuteczniejszym narzędziem zapobiegania przed kazirodztwem niz wykłady profesorów na uczelniach, bo działa z automatu, oddziałuje bezpośrednio na emocje. Człowiek nie musi rozumieć, czemu coś jest złe, ważne, że czuje, że to jest złe.

Ale ja temu nie przeczę, ze kultura wpływa na odbiór homoseksualizmu, tylko próbuję powiedzieć, że te trendy kulturowe nie biorą się znikąd, często mają podstawy biologiczne. W idealnym świecie kultura wspiera interes biologiczny gatunku. Kiedy kultura zaczyna działac przeciwko człowiekowi, to należy sie temu przeciwstawiać. Najwyraźniej ci od LGBT nie widzą zagrożenia w zrównaniu związków hetero i homo, natomiast widzą zagrożenie w pedofilii czy efebofilii.

Jeść i pić musisz aby przeżyć, ale to nie przeżycie jest Twoim biologicznym celem tylko przetrwanie Twoich genów. Nie mamy tego celu zaprogramowanego wprost, bo jest on zbyt złożony, ale mamy zaprogramowane cele pośrednie, jak jeść kaloryczne jedzenie, znaleźć jak najlepszego partnera, zapewnić sobie jak najwyższy status i jak największe bezpieczeństwo. Filozofia stawiająca te pośrednie cele ze sens życia nazywa się satanizmem. Ja jako chrześcijanin uważam, że oddala ona od szczęścia, więc nie powinna być żadnym wyznacznikiem etyki.

Jeśli natomiast mielibyśmy podejść do naszego biologicznego celu intelektualnie, to chyba należałoby wprowadzić m. in. eugenikę oraz sterylizację osób niepełnosprawnych. Jakby nie spojrzeć, biologiczny cel chyba nie jest dla nas dobrym celem.

Ale ja nie twierdzę, że biologicznym celem jest przetrwanie ludzkości, tylko ze celem etycznym człowieka powinno być przetrwanie ludzkości. Ja nie chcę, żeby moje geny przetrwały, ja chcę żeby ludzkość przetrwała. Ba, jeśli postrzegam swoje geny jako wadliwe, to z troski o ludzkość, od prokreacji się wstrzymam i wcale nie będę musiała się poświęcać, ponieważ natura jest tak mądra, że osoby o wadliwych genach wyposaża w niechęć do prokreacji. Wystarczy wsłuchać się we własne potrzeby.

Wcale nie jest powiedziane, że taka sterylna "czystość rasy" (przepraszam za ten hitleryzm) jest dobra dla gatunku. Ewolucja się opiera na błędach, nie można ich na siłę unikać, bo nigdy nie wiadomo, który błąd okaże się wzniesieniem gatunku na kolejny level.

A to niby czemu? W sensie że bez ludzkości nie będzie nośników tej etyki i tym samym starci ona rację bytu? Sorry, towarzyski.pelikanie ale to co piszesz o zachowaniu ludzkości przy życiu trąci naturalizmem etycznym - a on nigdy do mnie nie przemawiał a odkąd jestem katoliczka to już w ogóle. I ile ta ludzkość ma przetrwać? Bo jak w nieskończoność, to ja się na pewno wypisuję jako że mam nadzieję na Paruzję najlepiej jeszcze za mojego życia.

Ciężko przewidzieć czy nie przydadzą nam się w puli geny prowadzące do niezwykle dużego lub niewielkiego wzrostu, wyższej temperatury ciała, mniejszego nosa czy dwóch śledzion, ale z całą pewnością można stwierdzić, że wady genetyczne prowadzące do niepełnosprawności są nam niepotrzebne.
Stawiając dobro gatunku za najwyższy cel należałoby wprowadzić rygorystyczną eugenikę. Większość osób uzna to jednak za niemoralne, więc w zbiorowej świadomości przetrwanie gatunku nie znajduje się na pierwszym miejscu.

Dlatego że bez ludzkości nie ma Człowieka. Ludzkość rozumiana w sposób czysto biologiczny jest fundamentem, na którym powstał Człowiek – osoba ludzka (dusza), a wraz z nią samoświadomość, duchowość, kultura, sztuka, wszystko to, co w ogóle czyni ten brutalny świat pięknym miejscem. Człowiek swoim zaistnieniem niejako usprawiedliwił naturę, udowodnił jej ludzką twarz w tak sugestywny sposób, ze całe rzesze ludzi wywindowały ją do rangi dobrego, miłosiernego osobowego Boga. Jestem zdania, ze Bóg zamieszkał w tym świecie dzięki człowiekowi i wraz z odejściem człowieka ten świat opuści.

Dobro gatunku to nie tylko dbałość o dobre geny, ale również o dobrą moralność, przymioty duchowe, cnoty. Istnienie na świecie osób niepełnosprawnych, chorych, ułomnych, cierpiących, słabych uczy nas korzystnych zachowań społecznych, uwrażliwia nas na drugiego człowieka itd.
Tobie się wydaje ŚH, że etyka jest całkowicie oderwana od świata przyrody, ze ludzie po prostu się bezinteresownie ćwiczą w rozwoju moralnym, niejako na przekór naturze, istoty podniebne, których nie powinna specjalnie zajmować walka o byt. Ja w to nie wierzę. Nie mam powodu zakładać, że jesteśmy jakimiś wyjątkami w świecie zwierząt. Wszystko jest podporządkowane celom biologicznym.

Może nikoniecznie tak kategorycznie, ale jakie uzasadnienie towarzyski.pelikanie znajdujesz - przyjmując przetrwanie ludzkości jako podstawowy cel etyczny - dla odrzucenia możliwości bardziej systemowego polepszenia rodzaju ludzkiego - z jednej strony - i zapobieżenia - z drugiej strony - jego osłabieniu czy degeneracji? Skoro osoby o wadliwych genach odczuwają niechęć do prokreacji z natury to w czym im przeszkadzałoby wprowadzenie np. formalnego zakazu? Czy w ogóle takie możliwości odrzucasz?
BTW, z tego co pamiętam wcześniej określałaś się jako chrześcijanka. Czy fakt że nie chcesz teraz podawać swego statusu religijnego wynika z niechęci do jego ujawnienia, czy też jest on tego rodzaju że twoim zdaniem nie wpisuje się w żadne z określeń do wybrania na forum? Po prostu ciekawi mnie z czego wywodzisz swoje wierzenia aktualnie, które przytoczyłaś w poście powyżej, a jeśli nadal z chrześcijaństwa to gdzie dokładnie znajdujesz dla nich uzasadnienie. Jeśli to zbyt osobiste pytanie to przepraszam