Tak to i w tym przypadku mamy sytuację podobną do opisanej w Mk.7:1-23.uchyliliście przykazanie, a trzymacie się ludzkiej tradycjiwer.8
umiecie dobrze uchylać przykazanie, żeby tradycję swoją zachowaćwer.9
znosicie słowo theos przez waszą tradycję, ktorąście sobie przekazali. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czyniciewer.13
Tak to zamiast wyraźnych wskazówek odnośnie wymogów stawianych episkopos, w tym i tego, żeby mieli żony. Uchylacie wyraźny wymóg, i "trzymacie się ludzkiej tradycji". Tak naprawdę przez wieki występujecie przeciw wyraźnemu nakazowi posiadania żony,:"żeby tradycję swoją zachować". "Znosicie" wyraźny nakaz posiadania żony i przykładnej rodziny:"przez wasza tradycję, ktąórąście sobie przekazali".
Istnieli ludzie, którzy przedkładali swoje wewnętrzne ustanowienia, ponad wyraźne nakazy i zakazy natchnionego słowa, i wiadomo, kto przeciw temu występował. Istniał zarzut skierowany do faryzeuszy, że oni i im podobni wymuszali na innych nakazy:które stworzyli oni sami. Omijania istotnych przykazań, zasad itd. zastępując je własną tradycją. I deptania w imię tradycji wyraźnych oczekiwań i nakazów prawa theos. patrz. Słowo życia podane wersety.

Przecież Św Paweł pisał że lepiej się nie żenić.

W istocie tak napisał. Nie jest to jednak n a k a z. Tym bardziej, nakaz dotyczący kandydatów na episkopos. Nie odnosił się do wszystkich, tylko tych, którym to dano. Tak to pewne jest, że ukazanie wyższości jednego nad innym, nie jest narzucaniem wszystkim pozostania w stanie wolnym. Tak to pozostaje wiara w słuszność decyzji do celibatu, nad wyraźnymi wskazówkami, że episkopos, powinien być, ma być, musi być, w zależności od tłumaczenia: mężem jednej żony. Pozostaje wiara w słuszność obranej drogi, i w to, że urzędy nauczycielskie katolicyzmu nie zbłądziły. Wewnętrzna decyzja nad wyraźnymi nakazami, żeby episkopos, prezbiter, diakon, mieli żony i dzieci. I jeśli nie był to nakaz absolutny, istniał. A wewnętrzne decyzje niekoniecznie muszą iść w parze z nowotestamentowym nauczaniem. Wewnętrzne decyzje, niektórych siostrzanych wyznań rzymskiego katolicyzmu, pozwalały i pozwalają n a wyświęcanie kobiet. Tak było i jest. Praktykowany jest też w głównym nurcie protestantyzmu. Tak to wewnętrzne ustalenia katolickich wyznań dopuszczają i praktykują święcenia kobiet. Podobnie niektóre nurty protestantyzmu. Np. metodyzm. Niestety wymuszanie na kandydatach do kapłaństwa celibatu, nie znajduje uzasadnienia nowotestamentowego. Tym bardziej starotestamentowego. W zamian jest wewnętrzny układ o istnieniu takiej potrzeby. Chociaż m.in ks.Tadeusz Isakowicz-Zalewski, nie dostrzega wyższości życia duchownych w celibacie, nad tymi, którzy tego nie praktykują. Pisał o tym w książce:"Chodzi mi tylko o prawdę".

Ile razy mamy Ci pisać, że nikt nie twierdzi, jakoby celibat był bezpośrednim nakazem Pańskim? Jest nakazem Kościoła, na mocy uprawnień, które Zbawiciel przekazał Piotrowi.
Natomiast fakt, iż niektórzy apostołowie nie byli żonaci, A Paweł nawet wychwalał celibat demoluje Twoją - ustawicznie, wbrew faktom, powtarzaną - tezę, jakoby nakazem Pańskim było, by biskup miał żonę.
Zatem zarzut, jakobyśmy "uchylali przykazanie" jest z Twojej strony po prostu oszczerstwem.

I po raz kolejny wydaje ci się, że zyskujesz w oczach innych, wypominając mi oszczerstwo. To ty starasz, tj.starałeś się ukazać, że ma uzasadnienie w tych, czy innych wypowiedziach, zawartych na stronach nowotestamentowych pouczeń. Ja, że nie ma. Nie jest nakazem wypływającym z nowotestamentowego przekazu. Stoi też z wyraźnym n a k a z e m, dotyczącym posiadania przez episkopos "jednej żony". I to, że był to nakaz-wykazałem. Problemem jest to, że nakaz waszych instytucji odnośnie celibatu i konieczności życia duchownych w celibacie, jest tylko waszym nakazem, pozostającym w sprzeczności z wyraźnym nakazem posiadania przez episkopos, jednej żony, posiadania dzieci i wychowywania ich tak, żeby stanowiły wzór dla innych. Wyjątki potwierdzają tylko regułę. A zgodnie z nią episkopos powinien:"...mieć jedną żonę...należycie przewodzić własnej rodzinie i mieć podporządkowane, dobrze wychowane dzieci..." 1 Tym.3:1-5 NWR
Tak to istnieje nowotestamentowe stanowisko, żeby episkopos posiadał: żonę i zrodzone z nią dzieci, podane w natchnionym słowie. I wasze stanowisko, ustalone na podstawie waszych "własnych uprawnień", zakazujące mu posiadania żony i dzieci. Tyle.

Jak wyżej.

Tego się po tobie spodziewałem. Kolejnego straszenia, zamiast uczestnictwa w dyskusji. Oczywiście, że wracam do podawania argumentów przeciwnych wymuszaniu na "episkopos", życia w celibacie. To jest sprzeczne w wyraźnymi wymogami o posiadaniu przez episkopos żony itd. Rozumiem wasze oburzenie, w którym nic poza nim, nie posiadacie na usprawiedliwienie życia przełożonych gmin w celibacie. Jak dla mnie, nic nie usprawiedliwia wymuszania na przełożonych [ekklesi] życia w oddali od żon i dzieci. Niestety nie ma z waszej strony, odpowiedzi na zarzuty. Uczciwie jednak przyznajecie, że to wasza wewnętrzna sprawa, której pozostajecie wierni. Niewierna jest ona jednak oczywistym wymogom odnośnie kwalifikacji oczekiwanych od kandydata na episkops, które tłumaczycie przez b i s k u p. Nie zamierzam nadal przekonywać do swoich racji. Pozwolę sobie tylko na podanie wam wyjaśnień innych wykładowców spoza katolicyzmu, odnośnie wymogów podanych w 1 Tym.3:1-13 + Tyt.1:-9. My wszyscy znamy i czytamy podane tam wymogi. I w swoich wyznaniach staramy się im sprostać. Dla przykładu podam wyjaśnienia pastora Johna Bentona, redaktora pewnego czasopisma i autora kilku książek. m in "Fałszywi nauczyciele", czy komentarza listu do Tytusa:"Naprawa egocentrycznego kościoła". W tym odnośnie życia rodzinnego stawianego kandydatom na starszych, Tyt.1:5, czy dalej przedstawionych jako episkopos wer.7. Jak zauważa istotne jest to, że kwalifikacje wymagane od kandydatów zaczynają się od ich umiejętnego życia w rodzinie. "...cechy, jakimi powinni charakteryzować się starsi, zaczyna od kwestii życia rodzinnego". A wynika to z faktu, że dla piszącego te wymogi:zbór i rodzina są ze sobą związane i współzależne. Wynika to z okoliczności, że zbór [lokalna gmina], to pod pewnymi względami rodzina. "Jeżeli uznamy zbór za rodzinę, to sposób, w jaki mężczyzna kieruje własną rodziną jest dobrym sprawdzianem tego, w jaki sposób mężczyzna poradzi sobie z poradzeniem i dbaniem o zbór". Przywołuje 1 Tym.3:5 i pisze, że w istocie jeśli mężczyzna sprawdzi się jako głowa rodziny istnieje duże prawdopodobieństwo, że dobrze pokieruje zborem. Tak to pomijanie wymogu odnośnie posiadania "dobrej rodziny", czyni kandydata mniej wiarygodnego, od tego, który założył rodzinę, i która jest przykładna. Tak to widzimy i my. I jest to, tak powszechnie postrzegane. Wynika wprost z nowotestamentowego nauczania, odnośnie wymogów stawianych episkopos itp. Zrozum, że kwestia posiadania przez ubiegających się o zaistnienie jako episkops, był ten, odnośnie podsiadania przez nich przykładnej rodziny. To jednak stoi w wyraźnej opozycji, zabraniających im posiadania żon i dzieci. To znaczy zakaz ten stoi w sprzeczności z nakazem, żeby je mieli. To tak, żebyś zrozumiał moje intencje i starania dowiedzenia słuszności tych, którzy pozwalają na posiadanie przez duchownych rodzin i niewłaściwej postawy tych, którzy tego zabraniają. Na tym jednak kończę dyskusję odnośnie celibatu, świadomy waszego w tej kwestii pobłądzenia. Jak i wszystkich pozdrawiam.