Jak byście mogli opisać swoje wierzenia ? Biorą się z pisma czy bardziej z własnego doświadczenia ? Nawracaliście się i wracaliście czy wyssaliście to z mlekiem matki ? Czyli krótko i na temat o swojej wierzę, jeśli nie przekracza to jakichś granic prywatności.

Wierzę, że szczęście jest najwyższą wartością. Wszystko inne jest jedynie środkiem do celu. Z tego punktu widzenia człowiek posiada dwoistą naturę. Kieruje nim ukształtowane na drodze ewolucji ego, którego zadaniem jest zapewnienie przetrwania genom, lecz nasze szczęście wcale nie pomaga mu w jego osiągnięciu. Skuteczniejszymi narzędziami jest strach oraz chwilowa ulga. Spersonifikowany ogół zjawisk związanych z ludzkim ego, można metaforycznie nazwać szatanem.
Z drugiej strony posiadamy świadomość, której dążenia są zgoła przeciwne. Nie dba ona o zaprogramowane przez ewolucję programy, lecz dąży do miłości, spokoju ducha, wolności od lęku oraz szczęścia.
Wielcy nauczyciele, tacy jak Jezus Chrystus, uczyli nas jak nie poddawać się ego i rozwijać świadomość aby osiągnąć trwałe i niezależne od zewnętrznych warunków szczęście, "Królestwo Niebieskie".
Do identycznych wniosków dochodzono w różnych kulturach na całym świecie, zupełnie niezależnie.

Gdybym miał wszystkie wymienić to pewnie by dnia zabrakło. Może zacznijmy od czegoś prostego. Byłem ostatnio na wyborach. Niby wiem, że nie będzie żadnego przełomu, ale wierzę że to co wybrałem będzie złem najmniejszym


Z pisma i z doświadczenia. Czyta się trochę te gazety i obserwuje czy świat się zmienia i jak się zmienia. Ogólnie ostatnio jestem w miarę zadowolony z sytuacji gospodarczej w Polsce.



Ile ja razy odchodziłem i zmienialem preferencje wyborcze, to sam już nie wiem. Ale później przed wyborami, rozglądam się, a tu nie ma na kogo zagłosować. I wówczas znowu wierzę w moją partię i jej lidera.

Wierzę też swoim dzieciom, kiedy obiecują że się będą uczyć. Dostają kredyt zaufania, a później kończy się konfiskata telefonu.

Wierzę też w system emerytalny w PL. Wiąże nadzieję z PPK. Mi może już nie pomoże,ale dzieciakom będzie lżej. Za lat tyle się zobaczy czy to były tylko plonne nadzieje.


Ogólnie w dużo rzeczy wierzę. Mam nadzieję że byłem pomocny.

Troche to pomerdales.
Milosc ma najwieksza wartosc bo to wlasnie ona daje spokoj ducha, wolnosc i szczescie.
Daje cos jeszcze co niewielu sie nawet nie snilo, niektorzy marza o tym, a tylko nieliczni doszli do tego. Mozna do tego dojsc dzieki wierze w Boga i zyciu wedlug przykazn bez ich naciagania i kombinowania.

__________________________________________________

Troche mnie wyprzedziles bo ta wczesniejsza odpowiedz byla do Smialego Harpunnika.

Jeśli A ma dużą wartość, ponieważ prowadzi do B, to co jest ostatecznym celem a co środkiem do celu? A czy B?
Niemniej jednak z pewnego punktu widzenia, który staram się reprezentować, o miłości, szczęściu, spokoju i wolności można mówić jednym tchem. One wszystkie są manifestacją Boga w naszym wymiarze, lecz ujętymi pod nieco innym kątem. Staram się jednak unikać słowa "Bóg" w tłumaczeniu swojej wiary, ponieważ sprawiłoby to, że w głowach większości rozmówców automatycznie wpadłaby ona do niewłaściwej szufladki.

Fajne, nowoczesne wierzonka.

Masz racje, bo wiare mozna wyjasniac na wiele sposobow takze zrozumialych dla ateistow.
Czy wiesz co znacza slowa o wierze jak ziarnko gorczycy?

Nie takie nowoczesne, choć wciąż odkrywane na nowo, to prawda.

O tym, że rzeczywistość jest w pewien sposób kreowana przez naszą świadomość. To też zauważano w różnych czasach na całym świecie niezależnie od siebie. Zazwyczaj nazywano ten fakt wysłuchiwaniem modlitw lub siłą wiary. Inni, którzy odkryli to prawo przyrody na nowo, nazywają je prawem przyciągania albo potęgą podświadomości. Ja je po prostu zauważam i wykorzystuję. Nie mam potrzeby racjonalizowania go w żaden sposób.
A co znaczą te słowa według Ciebie?

Krotko mowiac Prawde.
Dokladnie i doslownie to co znacza te slowa.
Tylko dzieki wierze w Boga jest to mozliwe.
Z tego sie tez biora rozne zabobony, wrozby, szarlatani i wiele innych gdy czlowiek pomija wiare i przykazania.
To zostalo nam dane, ale utracilismy to sprzeniewierzajac sie Bogu.
Wracajac do Boga mozemy to odzyskac, ale nie moze to byc wiara tylko dlatego by to odzyskac tylko taka szczera wiara.

Wiara jest ważna, ale co z resztą tego fragmentu. Jezus powiedział, że mając wiarę jak ziarnko gorczycy, będziemy mogli przenosić góry. Jak to rozumiesz?

Pisalem przeciez ze doslownie i pisalem o calej tresci nie tylko o tym zacytowanym.

To co dzieje sie w Odnowie i o czym Marek duzo pisze i krytykuje to sa tego skutki, bo ktos cos zauwazyl i nie rozumiejac o co chodzi mysli ze to juz tak bedzie i zamiast poglebiac wiare poglebia pyche odchodzac niezauwazalnie od wiary.
Kiedys pisalem ze jak Charyzmatyk wchodzi na scene-podium to Charyzmat zostaje przed pierwszym stopniem i na scenie go juz nie ma.
Ten krok na podium to praktycznie utrata wiary, moze nie calkiem wiary ale tej wiary jak ziarnko gorczycy.

Czyli rozumiesz ten fragment tak, że nasza wiara nie powinna być co najmniej taka jak ziarnko gorczycy, lecz dokładnie taka? Nie większa? Dobrze rozumiem?

Nasza wiara, to znaczy czyja?
Nie bardzo rozumiem tego pytania, bo mamy wzrastac w wierze a to nie oznacza zatrzymywania sie na jaimkolwiek "poziomie" wiary.
Pisalem o tym ze pycha moze sciagnac nasza wiare do "poziomu" zerowego a czesto nawet ponizej.
Jak zatrzymasz sie w miejscu to nie tylko nie idziesz do przodu ale tez zostajesz w tyle jakbys sie cofal.
Np. Nauczajac innych jesli robisz to lamiac przykazania to twoje nauczanie nie jest nauczaniem wierzacego, tylko niewierzacego.
Jesli charyzmatyk robi cokolwiek co lamie choc jedno przykazanie, lamie je wszystkie, a tym samym nie tylko nie jest juz wtedy charyzmatykiem ale i wierzacym.

______________________________________________________

Swiadectwo wiary dajemy soba a nie slowami.
Jesli bedziesz mial kwasna mine gryzac jablko to nikt ci nie uwierzy ze to jablko jest slodkie.

Wierzę w prawdę. Takie mam poczucie że najlepsze jest życie w prawdzie. A z kolei powodem tej wiary jest okłamywanie mnie i nie tylko mnie, przez innych.
Czyli krótko widzę przeszkodę w życiu w prawdzie, a które uważam za słuszne życie. By jednak pomimo tych przeszkód żyć w prawdzie, konieczne jest poznanie mechanizmów kłamstwa. A wiara Kościoła jest drogą okazującą kulisy kłamstwa. Czyli jest najkrótszym sposobem poznania, co jest kłamstwem a co nim nie jest. Na tyle ile się postarałem, na tyle umiem odróżniać prawdę od kłamstwa. Znając co jest prawdą a co kłamstwem, znam tylko prawdę. To o co mi chodziło i do czego zmierzam. Proste są to powody i cel. Dlatego nie doszukuję się czegokolwiek innego w życiu wiarą. A wiem że wszystko inne o ile tego pożądam jest mi dodawane. Czyli przychodzi po życiu prawdą, na pewno nie odwrotnie.

Czyli generalnie większość w swojej wierzę nie ogranicza się do dogmatów.
Jest to wiara empiryczna. W sumie jako wiarę rozpatrywać powinniśmy tylko coś co przeżyliśmy wewnętrznie, w jakiś tam zrozumiały dla siebie sposób. W końcu to my, a nie nikt inny nosimy przy sobie własny projektor rzeczywistości w postaci schowka na mózg
Nie uznaję czegoś takiego że masz wierzyć w to i to bo inaczej masz przerąbane - niestety często jest to retoryka wszelkiej maści kapłanów.
Każdy człowiek rodzi się z chęcią unikalnego spojrzenia na świat i jest to jego święte prawo by poszukiwać, błądzić i wreszcie odnaleźć to co ma dla niego największą wartość.