Szczególnie weź pod uwagę pouczenie Ap.Pawła z Listu do Tesaloniczan.
Są to bardzo mądre pouczenia - kto nie jest posłuszny Ewangelii Jezusa, to poniesie wieczną zagładę z dala od Majestatu Boga.
To oni sami się tam pchają.

List do Hebrajczyków ma jeszcze do tej pory nie ustalonego autora, więc nie jest dla mnie piorytetem do rozważania.

Oto przykład jak Wybrana wybiórczo traktuje Biblie.

Prawda jest taka,że jeżeli w sercu wyznajemy Boga jakiego świadectwo dał Jezus, to wierzymy, że Bóg jest miłością, że jest pełnią miłości i dobra.
Jeżeli odrzucamy świadectwo wiary, jakie dał Jezus, to wierzymy dalej tak jak wierzyli Izraelici, i wierzymy Izraelitom, a nie Jezusowi i nie jesteśmy chrześcijanami, i nie wierzymy w prawdziwego Boga, a kłamstwo nami dalej rządzi.
Świat był ciemnością i Jezus jest światłem, które zaświeciło w ciemności.
To światło daje prawdę i prowadzi do Boga.

Tradycja zarówno żydowska jak i chrześcijańska przypisuje Mojżeszowi spisanie Pięcioksięgu.
Po przybyciu na górę Synaj Mojżesz spisał ludziom prawa, by wiedzieli, jak mają postępować. Mojżesz wybudował przybytek, by nie musieli za każdym razem udawać się na górę Synaj, gdy chcieliby się modlić do Boga. Aarona, swojego brata ustanowił arcykapłanem. Całe plemię Lewiego ustanowił opiekunami przybytku.

A co wiemy o biblijnym Lewi, od którego jego plemię stało się opiekunami przybytku?
Lewi - postać biblijna z Księgi Rodzaju.
Jest to trzeci syn Jakuba i Lei. Jego potomkowie utworzyli plemię Lewitów. Zostali oni wybrani na miejsce wszystkich pierworodnych Izraelitów, by służyć Bogu w Przybytku, a później w Świątyni.≡
Księga Rodzaju wspomina o Lewim przy okazji incydentu, do jakiego doszło w mieście Sychem. Jakub przybył do Sychem z zamiarem osiedlenia się. Pewnego dnia jego córka Dina wybrała się do miasta. Została tam porwana i zgwałcona przez syna tamtejszego władcy Chamora, który nosił imię Sychem (tak jak miasto). Chamor, ojciec Sychema przybył do Jakuba i jego synów z przeprosinami. Tłumaczył mu, że jego syn zakochał się w Dinie i prosi o jej rękę. Obiecał zapłacić rekompensatę. Oprócz tego zaprosił rodzinę Jakuba, by osiedliła się w jego ziemi i by jego synowie wzięli sobie za żony mieszkanki Sychem.

Lewi i jego brat Symeon oświadczyli wówczas, że wyrażają zgodę, ale by tak się stało – mężczyźni mieszkający w Sychem muszą się obrzezać. Chamor przystał na to. Gdy na trzeci dzień po obrzezaniu mężczyźni z Sychem „doznawali wielkiego bólu”, Symeon i Lewi wdarli się do bezbronnego miasta mordując wszystkich mężczyzn, a kobiety i dzieci uprowadzając w niewolę. Równocześnie złupili miasto ze wszelkich bogactw.

Jakub dowiedziawszy się o dokonanej zbrodni rzekł do synów: „Sprowadziliście na mnie nieszczęście, bo przez was będą mnie mieć w nienawiści mieszkańcy tego kraju, Kananejczycy i Peryzzyci […] jeżeli oni wystąpią razem przeciwko mnie, poniosę porażkę - zginę ja i cała moja rodzina”[1]. Synowie odpowiedzieli: „Czyż [mieliśmy pozwolić na to, by] się obchodzono z naszą siostrą jak z nierządnicą?”[2].

Na łożu śmierci Jakub wyrzekł do Symeona i Lewiego następujące słowa:
„
Symeon i Lewi, bracia, narzędziami gwałtu były ich miecze. Do ich zmowy się nie przyłączę, z ich knowaniem nie złączę mej sławy, gdyż w gniewie swym mordowali ludzi (...). Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem! (...)
”
— Biblia, Rdz
Synami Lewiego byli Kehat, Gerszon i Merari, ponadto Lewi był dziadkiem Amrama oraz pradziadkiem Mojżesza.

Juda (hebr. יְהוּדָה) – postać biblijna z Księgi Rodzaju. Był to czwarty syn Jakuba i Lei. Miał pięciu synów: trzech ze swoją żoną, Kananejką Bat-Szuy – Era, Onana i Szelę oraz dwóch ze swoją synową Tamar – Peresa i Zeracha.

Przekonał on swoich braci, aby sprzedać najmłodszego z nich, Józefa handlarzom ismaelickim udającym się do Egiptu, a nie zabijać go (gdyż planowali go zabić, a ciało wrzucić do studni).

Po tych wypadkach Juda pojął za żonę Kananejkę, z którą miał trzech synów. Dalsze okoliczności sprawiły, że począł dwóch synów bliźniaków ze swojej synowej Tamar (Peresa i Zeracha).

Jakub w ostatnich słowach do Judy obiecał mu przyszłe królestwo; ponadto przywileje pierworództwa przeszły na ród Judy z rodu Rubena, który "wszedł na łoże ojca swego".

Według Biblii z potomków Judy (tzw. pokolenia Judy) wywodzą się m.in. król Dawid, Salomon i Jezus Chrystus.

Jakub nie złączył swej słaby ze swoimi synami - Symeon, Lewi.
Pokolenie Lewiego bezprawnie stało się opiekunami Przybytku.
Jezus był
Lwem z pokolenia prawego Judy.

Lewici nie byli wybrańcami Boga.

Korzystałam też ze źródła- Wielkiej Encyklopedii.

Mało kto rozumie Stary Testament, dlatego ludzie pokroju "wybranej" mogą mieć nadzieję, że ktoś uwierzy w ich nieprawdziwe informacje. Tym razem oszczerstwo przeciw lewitom. Oszczerstwo brzmi: "pokolenie Lewiego bezprawnie stało się opiekunami Przybytku." Uzasadnienie: Lewi zgrzeszył. "Wybrana" natomiast jest bez grzechu. Cóż z tego, że Lewi zgrzeszył, skoro jego potomkowie murem stanęli po stronie Boga oraz Mojżesza:

"A Mojżesz zbliżył się do obozu i ujrzał cielca i tańce. Rozpalił się wówczas gniew Mojżesza i rzucił z rąk swoich tablice i potłukł je u podnóża góry. (...) Zatrzymał się Mojżesz w bramie obozu i zawołał: Kto jest za Panem, do mnie! A wówczas przyłączyli się do niego wszyscy synowie Lewiego." (Wyjścia 32:19-26)

Między innymi dlatego Pan nakazał:

"Powierzysz natomiast lewitom troskę o Przybytek Świadectwa, o wszystkie jego sprzęty i cokolwiek do niego należy; oni będą nosić zarówno Przybytek, jak i wszystkie jego sprzęty, będą mu służyć i dokoła niego rozbiją swoje namioty." (Liczb 1:50)

A zatem nieprawdą jest, że lewici zostali opiekunami Przybytku bezprawnie.

Co nie przeczy temu, że Jezus był według ciała z pokolenia Judy i ustanowił nowe kapłaństwo (Hebr. 7:11), ale to inny temat. Lewici mieli swój dobry udział w realizacji planu Bożego i nikt nie ma prawa im tego odbierać.

To, co te plemie żmijowe sobie ustalało - nie ma najmniejszej wartości, bo to było samozwańcze plemię, które ani z Jakubem, ani z Dawidem, ani z Salomonem - nie miało udziału.
Jakub wyraźnie określił, kim jest jego potomek - Lewi i, że nie ma z nim udziału.
E. Mateusza
23:31A tak wystawiacie sobie świadectwo, że jesteście synami tych, którzy mordowali proroków.
23:32Wy też dopełnijcie miary ojców waszych.
23:33Węże! Plemię żmijowe! Jakże będziecie mogli ujść przed sądem ognia piekielnego?
23:34Oto dlatego Ja posyłam do was proroków i mędrców, i uczonych w Piśmie, a z nich niektórych będziecie zabijać i krzyżować, innych znowu będziecie biczować w waszych synagogach i przepędzać z miasta do miasta.
23:35Aby obciążyła was cała sprawiedliwa krew, przelana na ziemi - od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiaszowego, którego zabiliście między świątynią a ołtarzem.
23:36Zaprawdę powiadam wam, spadnie to wszystko na ten ród.

I kolejny przykład manipulacji tekstem.
A co ma ten fragment do całości tematu wie tylko wybrana. Oczywiście na niewygodne fragmenty Wybrana zamyka oczy...
Mt23
1 Wówczas przemówił Jezus do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: 2 «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. 3 Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. 4 Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. 5 Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. 6 Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. 7 Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. 8 Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. 9 Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. 10 Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. 11 Największy z was niech będzie waszym sługą. 12 Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Gdy człowiek odłączył się duchowo od swego Stwórcy, wchodząc na drogę grzechu, poddając się w niewolę grzechu - zaczął żyć na zasadzie prawa flory i fauny, upodabniając się przez to do zwierząt.
Prawo Mojżeszowe było bardziej oparte na prawie flory i fauny- niż na prawie i woli Bożej. Jego przepisy, oko za oko, ząb za ząb, listy rozwodowe, eliminacje wrogów - uwidaczniają tą zależność.
Jednak nieprawdą jest, że Bóg godził się na to prawo przyjęte przez człowieka. Bo wielokrotnie powoływał Proroków, by pouczyć człowieka, by ostrzec człowieka, by nawrócić człowieka. Dlatego pozwolił tak człowiekowi czynić, bo dał od początku stworzenia - człowiekowi wolną wolę - dał błogosławieństwo i przekleństwo.
Człowiek mają daną wolną wolę, korzystał z tego prawa i dlatego ustalał swoje normy nie słuchając Boga, tylko według własnych pożądliwości. Nawet, gdy narodził się Zbawiciel, to dalej człowiek mając wolną wolę - wybiera, czy przyjmuje Zbawiciela i daną prawdę, czy dalej żyje w kłamstwie - odłączony od swojego Stwórcy.
Prawo Boże było od początku aktualne i jest na wieki wieków.
Tym prawem jest trwanie w dobru, miłości i miłosierdziu, bo Bóg jest miłością, dobrem i miłosierdziem od początku i na wieki wieków.
Jest sprawiedliwy od początku i na wieki wieków, a ta sprawiedliwość jest święta, bo chroni dobro.

wielu nie wierzy, że Bóg - nasz Ojciec w niebie, jest pełnią miłości i dobra, bo wiele ludzi nie chce przyjąć tej prawdy i otworzyć swoje serce na tą miłość oraz, by samemu pokochać Boga taką miłością.
A dlaczego?
Bo ludzie doświadczając wiele zła na tym świecie - w swoim cielesnym życiu, właśnie Boga oskarżają o to zło, które doświadczają. Twierdzą, że wszystko to się dzieje z woli Bożej.
Jest to absolutny fałsz, bo życie ludzi, to skutek ich wyborów. Na zło tego świata największy wpływ ma działanie złego, który właśnie chce i dąży do tego, byśmy odwrócili się od Boga - okarżając Boga. Na tym polega jego kłamstwo.

Jak o tej złej mocy poucza Biblia?
E.Mateusza:
9:34Faryzeusze zaś mówili: Mocą księcia demonów wypędza demony.

10:28I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą; bójcie się raczej tego, który może i duszę i ciało zniszczyć w piekle.

12:24A gdy to usłyszeli faryzeusze, rzekli: Ten nie wygania demonów inaczej jak tylko przez Belzebuba, księcia demonów.
12:25A Jezus, znając ich myśli, rzekł im: Każde królestwo, rozdwojone samo w sobie, pustoszeje, i żadne miasto czy dom, rozdwojony sam w sobie, nie ostoi się.
12:26A jeśli szatan szatana wygania, sam z sobą jest rozdwojony; jakże więc ostoi się królestwo jego?
12:27A jeśli Ja przez Belzebuba wyganiam demony, synowie wasi przez kogo wyganiają? Dlatego oni będą sędziami waszymi.
12:28A jeśli Ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nadeszło do was Królestwo Boże.

12:43Gdy zaś duch nieczysty wyjdzie z człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych, szukając ukojenia, ale go nie znajduje.
12:44Wtedy mówi: Wrócę do domu swego, skąd wyszedłem, i przyszedłszy, zastaje go opróżnionym, wymiecionym i przyozdobionym.
12:45Wówczas idzie i zabiera z sobą siedem duchów innych gorszych niż on, i wszedłszy mieszkają tam; i bywa końcowy stan człowieka tego gorszy niż pierwotny. Tak będzie i z tym złym pokoleniem.

13:19Do każdego, kto słucha słowa o Królestwie i nie rozumie, przychodziły zły i porywa to, co zasiano w jego sercu: to jest ten, kto jest posiany na drogę.

13:37A On odpowiadając, rzekł: Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy.
13:38Rola zaś, to świat, a dobre nasienie, to synowie Królestwa, kąkol zaś, to synowie Złego.
13:39A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.

E.Jana
8:44Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.
8:45Ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi.

Jezus nauczał o działaniu złego i wielokrotnie ostrzegał o tym działaniu, ale dalej niektórzy oskarżają Boga - naszego Ojca w niebie, o zło jakie doświadczamy.