Czy intuicja jest pasywna, a myślenie jest twórcze?

Myślenie jest procesem. Odwoływanie się do intuicyjnych myśli, jest stawianiem na to w czym mamy upodobanie. A że podoba nam się to co przynosi sukces. To intuicja wielokrotnie się sprawdza, oczywiście do czasu. Bo nawet to co ma stały stabilny wymiar, ma swój okres użyteczności.
W tym sensie to odpowiedzią na pytanie będzie to, że samo myślenie zawsze jest twórcze. A intuicja to bazowanie na czymś znanym, więc nie na twórczości.

Myślenie twórcze to takie, które jest wsparte intuicją. Samo myślenie twórcze być nie musi. Można to oddać za pomocą metafory domu z oknem.

Dom to świadomość. Okno to łącznik świadomości z podświadomością, a więc intuicja.

Człowiek, który ma okno zamknięte, a więc nie używa intuicji, myśli w sposób odtwórczy, a więc zawsze w granicach tego zamkniętego na świat zewnętrzny domu. Nigdy nie wymyśli nic, czego by w tym domu już nie było.
Człowiek, który ma okno otwarte, używa intuicji, wpuszcza do tego domu świeże powietrze, dzięki czemu regularnie aktualizuje zawartość domu, co umożliwia mu wymyślanie rzeczy nowych.

Pelikan
Z tego co piszesz to u ciebie intuicja, to skok w nieznane. Dlatego wychodzi twórczość. Ja napisałem że intuicja to bazowanie na sprawdzonych elementach. Mogę dopowiedzieć, że takie odruchowe bazowanie z podświadomością związane, można wtedy myśleć że jest twórcze. Że myślenie nie jest twórcze, świadczy zapętlenie się w jednym i tym samym kierunku myślenia. Myślenie twórcze wsparte intuicją, będzie w tym układzie wsparte odtwórczą wiedzą, choć z podświadomości wynikłe.
Tak widzę te zagadnienia.

Witoldm

Piszesz o auomatyzmach, myśleniu zgodnie z podświadomym programem. Zauważ, że tak się dzieje tylko wtedy, kiedy to co podświadome jest przed nami zakryte. Wówczas niejako rządzi naszym myśleniem. I rzeczywiście jest odtwórcze.

Sytuacja się zmienia, kiedy my to co nieświadome uczynimy świadomym. Nasza świadomość w ten sposób przeprogramowuje podświadomość. I ta podstawa naszych auomatyzmów ulega zmianie. Można powiedzieć, że my zawsze jesteśmy w swoim myśleniu odtwórczy, bo zawsze odpalamy jakiś program, z tym że twórczość polega na nieustannym aktualizowaniu programu, nadpisywaniu go nowymi treściami.

Tak twórczość, to dopisywanie naszej wiedzy nowymi treściami. Sama intuicja mając obszar twórczy, jest to już przyjęcie nowego. To nowe przyjmowane intuicyjnie, w twoim myśleniu będzie losowe, bądź mające jakieś źródło. Wskaż to źródło, bądź określ czy to jednak losowość. Dopowiem że tym źródłem może być przewidywanie, domniemanie, świadome połączenie ze zbiorem informacji.

Intuicja ma dwa żródła, jak sam napisałeś: świadome połączenie ze zbiorem informacji.

Intuicja to zespolenie świadomości (źródło 1) ze zbiorem nieuświadomionych informacji (źródło 2).

W myśleniu pozaintuicyjnym też korzystamy z tego zbioru nieuświadomionych informacji, ale to jest wówczas jedyne nasze źródło. Stąd ten automatyzm, odtwórczość i nieustanne podążanie w jednym kierunku.

Twórczość rodzi się w spotkaniu nieświadomego ze świadomoscią. I wydaje mi się, ze tą siłą, która do tego spotkania doprowadza, jest Miłość. A to by już było źródło nr 3.

Hmm... Intuicja jest pomocna, ale wtedy, gdy jest odpowiednio ukształtowana.

No tak, tylko należy jednak określić jednoznacznie. Gdzie chodzi o intuicję, a gdzie ona się kąńczy. Tu miłość na pewno nie wchodzi w skład samej intuicji, może tylko jej towarzyszyć choć nie musi, no bo intuicyjne podejście wynika także z odruchów. Może miłość wzmacniać intuicyjne podejście. Może z miłości rodzić się intuicyjne podejście. Dobrze jak by razem współtworzyły. Inna sprawa to kształtowanie intuicji. W pełni ukształtowana intuicja, już by się nie różniła od prowadzenia w Duchu Świętym. Wszak poruszamy się już w obszarze trafnych przewidywań i zachowań. Intuicja to jest właśnie taki rodzaj myślenia, typu przewidującego.

A gdyby ktoś powiedział, że myślenie jest kreatywne, bo można pomyśleć o czymś czego nie ma, a intuicja jest odbiorem tego co jest, więc jest pasywna?

To by oznaczało, że autor takiego twierdzenia nie rozumie, czym jest kreatywność. Kreatywność nie polega na fantazjowaniu tylko tworzeniu.

Myślenie kreatywne może mieć miejsce, a nawet powinno przy twórczości. Natomiast intuicja pojawia się z potrzeby reakcji, często na niespodziewane wydarzenie, czy nie znane nam wydarzenie. Kreatywność tu nie powinna występować, zwiększała by zagrożenie, brak czasu itp. W trudnych sytuacjach trzeba sprawdzonej reakcji ( odruchowej, czy standardowej) wynikłej z intuicji. Tak jest przy chodzeniu po ciemku. Nie widzimy a jednak intuicyjnie trafiamy na właściwy kierunek ruchu, choć nie zawsze odbywa się to bezkolizyjnie. No ale to właśnie intuicja tak ma, że nie zawsze się sprawdza.

Czy myślenie i intuicja, różnią się rodzajowo? Może różnią się tylko stopniem?

Myślenie jest cały czas myśleniem. Intuicja to forma myślenia przed podięciem decyzji, już wcześniej opisana.

Ja tam zawsze myślałam, że intuicja to po prostu przeczucia, a tu się skomplikowanie zrobiło.