Spotkałem się z trzema sposobami mówienia o Bogu.

- negatywnym

W tym przypadku o Bogu mówimy przez zaprzeczenie, np. Bóg nie jest dobry w taki sposób jak ludzie. Z tego względu, że Bóg wykracza poza wszelkie możliwości pojmowania człowieka i nie można go scharakteryzować w sposób pozytywny.
Tego typu podejście jest właściwe dla teologii apofatycznej. Przedstawicieli możecie sobie wyguglować.
Z pewnością sięga to czasów Platona.

- analogicznym

W tym przypadku o Bogu mówimy poprzez analogię.
Na przykład Bóg jest dla ludzi, jak dobry pasterz dla owieczek.
Jednym z głównych przedstawicieli tego typu w teologii, był święty Tomasz.

- jednoznacznym

W tym przypadku słowa, które wykorzystujemy do mówienia o Bogu znaczą to samo kiedy ich wykorzystujemy do mówienia o świecie przyrody.

Przedstawicielem był na przykład Jan Duns Szkot.

A jakie wy znacie sposoby mówienia o Bogu? I jak traktujecie słowa którymi Boga opisujecie?

Ja znam mowę o Bogu opartą na prawdzie i zawierającą jego przymioty. Takie jak wszechmoc, wszechwiedza. Co samo w sobie niweczy, każdy inny sposób opisu Boga. Jak zło czy nawet dobro. Z tego względu że jego wszechmoc, usuwa wszelkie zło, pozostawiając pierwotne dobro. Bo jak Bóg wszystko może, to cokolwiek złego by się wydarzyło. Bóg to na nowo tworzy w postaci dobra. Niweczy każde zło. Tym samym ono nie trwa ostatecznie długo. To co było złem, na nowo Bóg czyni dobrem. Tak to przymiot dobry Bóg, jest tym właściwym określeniem. Biorąc jego wszechmoc pod uwagę.
Więc wszechmoc, wszechwiedza poparte prawdą, czynią Boga dobrym Bogiem. Takie są konsekwencje połączenia tych atrybutów.
Tu nasze krótkowzroczne przypisywanie Bogu jakichś negatywnych, czy niekorzystnych cech nie ma sensu. Choć ma ono miejsce, zwłaszcza na skutek jakichś trałmatycznych przeżyć.

Co do negatywnego to chyba warto dodać, że zazwyczaj realizuje się go przez przedrostki: wszech- i nie- : wszechmocny, wszechwiedzący, nieskończony.

Myślę, że to jest dobry punkt wyjścia - prawdopodobieństwo popełnienia błędu jest najmniejsze. Oczywiście zyskujemy też najmniej wiedzy, choć nie jest tak, że nic się nie dowiadujemy. Skoro Bóg jest wszechmocny to nie jest mocny tak jak my tylko inaczej, ale nie jest też słaby. Więc jeśli gdzieś pojawia się sugestia, że Bóg jest słaby to ta sprzeczność musi być wyjaśniona.
Tu wkracza Twój punkt drugi czyli analogie. Moim zdaniem to najlepsza metoda, ale wymaga też ogromnej ostrożności bo oczywiście każda analogia ma granice i przekraczanie ich prowadzi często do absurdów.

Co do jednoznacznych opisów to nie spotkałem się z tym w myśli katolickiej - muszę się douczyć o Dunsie Szkocie. Brzmi to dla mnie dość podejrzanie, ale z drugiej strony jest tym doktorem Kościoła, więc chyba wiedział co pisze.

W dyskusjach na temat Boga, najczestrzym bledem prowadzacym do czesto niezauwazalnych absurdow jest rozpatrywanie poszczegolnych cech pojedynczo i z osobna, a one sa jak jednosc i nie da sie ich rozpatrywac kazdej z osobna, bo to wlasnie prowadzi do absurdow.
Ktos kto robi cos zlego bedzie obwinial Boga o to ze nie jest dobry, ale biorac pod uwage inna ceche, jak sprawiedliwosc, to wtedy wyglada to kompletnie innaczej, oczywiscie jesli rozumie sie sprawiedliwosc i nie wypacza jej pojecia i znaczenia, bo wtedy tak jak w przyadku oskarzenia ze Bog nie jest dobry, inna cecha bedzie kolidowala z takim ludzkim niewlasciwym rozumieniem sprawiedliwosci.
Tak ze po prostu w dyskusjach nie mozna rozpatrywac pojedynczych cech tylko trzeba je wszystkie na raz brac pod uwage, bo innaczej wyjda jakies absurdy i nielogiczne wnioski.

Podobnie jest z rozumieniem Pism i wiary, bo jesli jeden szczegol naszego rozumienia nie pasuje, lub koliduje z innym to znaczy ze niewlascie jest nasze rozumienie tego szczegolu, a nie ze sa sprzecznosci w Pismach.

Miedzy ST, a Nt, praktycznie nie ma roznicy jesli chodzi o rozumienie wiary, bo oba testamenty sa o tym samym, choc w inny sposob wyjasnione.
Oczywiscie nie mam tu na mysli ludzkich znieksztalcen Prawa, oraz Nowego Przymierza, bo tylko to rozni ST od NT, pod wzgledem rozumienia wiary.

Witoldm

Negujesz te trzy sposoby mówienia o Bogu, a jednak wydajesz się nie wykraczać poza "jednoznaczny".
Przedstawiłeś dokładnie na czym polega dobro Boga, a słowa których do tego użyłeś, wydaje się, że napisałeś w znaczeniu dosłownym.

Swoją drogą, to wizja Boga, jaką roztoczyłeś, bardzo mocno przypomina mi entropię...

Jim

A owszem, sposób jednoznaczny jest bardzo marginalny w dziejach myśli teologicznej, oscyluje niebezpiecznie na granicy herezji.

Nie widze podobieństwa.

Andy72, podobieństwo jest częściowe to znaczy entropia niszczy wszystko, nie tylko zło.

A konkretnie jakie masz zastrzeżenia do tego co napisał Witoldm

Nie, jesli entropia jest jednoczesnie dobrem, to jedynie zniszczy zlo.

Entropię można nazwać złem, rozkładem, ale to nie ma nic wspólnego z Bogiem, skąd takie skojarzenia??

To bylo tylko ukrocenie wyobrazni niektorych dyskutantow, bo nie wiemy czym naprawde co jest i wszelkie spekulacje tego typu to dyskusje o dyskutowaniu na temat dyskusji.
Niektorym osobom wydaje sie ze jesli beda pisaly o czyms wydumanymi trudnym do zrozumienia to dyskusje beda ciekawsze, czy tez filozoficzne, a jest odwrotnie, bo niewielu w ogole lubi czytac wydumane bzdury, ktore nie maja najmniejszego zwiazku ani z wiara, ani z rzeczywistoscia, czy tez nauka, ktorych jest bez liku na internecie.

A dlaczego ustalasz, że mam jakieś zastrzeżenia?
Jego wypowiedź jest okej, na temat i do rzeczy w przeciwieństwie do spamu jakim zaśmieca mój wątek Sam2.

Piszę tylko, że określił naturę Boga, używając słów w znaczeniu jednoznacznym.
A zanegował wszystkie 3 sposoby, w tym sposób jednoznaczny. Więc jest tu pewna sprzeczność do wyjaśnienia. Czy teraz mnie zrozumiałeś?

Jakbyś mógł, to odnieść się też do tematu.

Jak dla mnie bardzo ważnym w rozmowach o Bogu jest pamiętać o tym, że nie zawsze Boga będziemy rozumieć, a na pewno nigdy Go w pełni nie ogarniemy.