A jednocześnie napisałeś, że w prawdziwej nauce metodą weryfikacji jest eksperyment, którego nie jesteś w stanie wskazać w naukach humanistycznych.
TP: Na czym polega obiektywna weryfikacja w tego typu dyscyplinach?
ŚP: W fakowych nie ma. W prawdziwych jest to eksperyment.
Nie dostrzegasz sprzeczności logicznej?

Można powiedzieć, że tam gdzie Ty widzisz tylko słonia, ja widzę całe ZOO, widzę m.in. tygrysy, żyrafy, antylopy i żubry. Ich towarzystwo narzuca słowniowi zupełnie inny kontekst.

Skoro się nie interesujesz fakowymi badaniami, to w jaki sposób doszedłeś do tej wiedzy, którą się dzielisz w tym temacie? Sugerujesz się cudzą opinią?

Wyższe stanowisko to zwykle bardziej ambitne zadania, większa odpowiedzialność, większy wpływ. Każdy człowiek, który chce mieć realny wpływ na świat, musi się piąć ku górze, musi się rozwijać.

A jednak na tyle musiałeś im poświęcić czasu i uwagi, żeby dojść do wniosku, że spora ich część jest jałowa.

Jezus był autentyczny w każdej ze swoich ról. Jezus to Prawda. Naśladować Jezusa to starać się być prawdziwym.
Ateiści często zarzucają Jezusowi brak spójności, bo w różnych sytuacjach różnie reagował albo wypowiadał sprzeczne ze sobą kwestie. Można powiedzieć, że w każdej z tych sytuacji przybierał inną rolę, nie przestając być sobą.
Gdyby utożsamiał się z konkretną rolą np. syna Maryi albo nauczyciela apostołów etc, to wówczas w tej roli by zastygł, a więc nie byłby prawdziwy.
Prawdziwość nie polega na rezygnacji z ról, tylko nie sprowadzaniu swojego JA do którejkolwiek z tych ról. Paradoksalnie, człowiek który w każdym kontekście zachowuje się dokładnie tak samo, odgrzewa kotleta, z pewnością nie jest sobą (Prawdą).
Moim zdaniem w im więcej ról (niekoniecznie w jednym czasie) wciela się w swoim życiu człowiek, tym łatwiej jest mu być autentycznym, bo ta wielość aspektów JA mu uświadamia, że to JA jest żywe, zmienne, że wymyka się konkretnemu kształtowi.

Cześć Pelikanie! Miałem bardzo intensywny miesiąc, więc nie miałem czasu wchodzić na forum. Nie widzę żadnego nowego ciekawego tematu, więc odgrzeję ten.


Miałem na myśli naukę w sensie "science". Dziedziny humanistyczne nie są naukową w takim znaczeniu. Nie weryfikuje się w nich hipotez, lecz raczej systematyzuje pewną wiedzę, np. dotyczącą przepisów prawa lub budowy języka. Metodą weryfikacji jest tu chyba ocena rzetelności tego procesu. Wydaje mi się, że jesteś bardziej obeznana w tej dziedzinie, więc może to Ty mi powiesz jak humaniści odróżniają ziarna od plew?

Istnieje całe ZOO, to prawda, ale ustalmy czy widzisz tego samego słonia co ja? W zasadzie do tego sprowadza się te temat.
Jeśli tak, to czy mogłabyś rozwinąć myśl jakoby reszta inwentarza nadawała mu zupełnie inny kontekst?

Nie jest to wiedza, a raczej spostrzeżenie. Zauważam pewne zjawisko, ale nie czuję potrzeby analizowania dogłębnie jego rezultatów. Obserwuję proces a nie dzieła końcowe. Nie muszę znać wszystkich technik jakimi posługuje się mistrz ki, żeby nabrać przekonania, że dostałby wpierdol od przeciętnego dresa.

Znam to środowisko od środka i wiem, że w większości przypadków nikt tak naprawdę nie rozumie tego czym ktoś inny się zajmuje, więc tylko od jego własnego przekonania i pewności siebie zależy jak dane badania zostaną przyjęte. Oczywiście jeśli były prowadzone zgodnie z metodą naukową, to zawsze stanowią jakiś tam wkład w wiedzę ludzkości. Problem w tym, że artykuł w średnim czasopiśmie, który do niczego istotnego się nigdy nie przyczyni, nie jest czymś, na co chcieliby świadomie wydawać pieniądze podatnicy.

Zapomniałem o jeszcze jednej dziedzinie, w której są jeszcze większe słonie niż we wszystkich wymienionych. Jest to polityka i administracja. Miliony są przeznaczane na instytucje, których działanie sprowadza się głównie do tworzenia zapotrzebowania, które uzasadniałoby ich istnienie. Np. tworzenie regulacji po i opłacanie urzędników, którzy kontrolują ich wypełnianie.