Polecam znakomity wykład Krzysztof Meissner: Model Standardowy
https://www.youtube.com/watch?v=JnH-K3qOxsY

Jestem katolikiem, ale przyszło mi do głowy takie jedno pytanie:

Dlaczego Bóg może istnieć od zawsze, a Wszechświat nie?

A co to znaczy "zawsze"? (przy tym pytaniu jest to kwestia centralna).
Wszechświat istnieje "zawsze" bo czas zaczął istnieć gdy zaczął istnieć Wszechświat.

"Zawsze" w takim sensie, że nie miał początku. W takim samym sensie jak mówimy "Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak było na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.

Wszechświat istnieje "zawsze" bo czas zaczął istnieć gdy zaczął istnieć Wszechświat.

Czy również można powiedzieć, że Bóg istnieje "zawsze" bo czas zaczął istnieć gdy zaczął istnieć Bóg?

Nie. Czas to rzecz stworzona, jeden z aspektów czasoprzestrzeni.

zajrzyj proszę https://pl.wikipedia.org/wiki/Byt_konieczny
https://filozofia.wordpress.com/2008/11 ... niecznego/

A co jeżeli czas nie miał początku i nie będzie miał końca?

Niektórzy uważają, że czas w ogóle nie istnieje. Nie da się zdefiniować czasu. Czas nazywany jest niekiedy czwartym wymiarem.

Obawiam sie że przemieszałeś kilka róznych opinii

Tak, ale to tak celowo żebyś napisał co o nich myślisz

Chodzi mi o to, czy Wszechświat mógł istnieć zawsze? Zawsze w takim samym sensie, w jakim wierzymy że zawsze istniał Bóg.
Jeżeli Wszechświat nie mógł istnieć zawsze tak jak zawsze istnieje Bóg, to dlaczego?

Może inaczej. Dlaczego założenie, że tylko Bóg może istnieć od zawsze jest słuszne?

Dlaczego twierdzenie, że Bóg nie miał początku jest OK, a twierdzenie, że Wszechświat nie miał początku nie jest OK?

Tak, któryś z Ojców Kościoła nawet zgłąszał taką hipotezę. Nie jestem jej zwolennikiem. Nie. Wszchświat istnieje w czasie, Bog jest ponad czasem.
Już tłumaczyłem: ponieważ jest stworzeniem (podobnie jak czas)

Zerknij do linków, jakie podałem.

@Dociekliwy
Jesteś dosłownie pierwszym wierzącym na tym forum, który zdał sobie sprawę z braku konsekwencji w przypadku tego typu założeń, który prezentują wierzący, gdy dyskutują o Bogu i genezie Wszechświata . Brawo.

@Barney
Wszechświat nie istnieje w czasie, tylko czas jest jego częścią. Gdyby istniał w czasie, byłby zanurzony sam w sobie.

Barney

Już wcześniej przeczytałem.

Chyba mamy inne wyobrażenie Wszechświata. Wydaje mi się iż uważasz, że Wszechświat jest czymś materialnym w całości.

Ja z kolei twierdzę, że Wszechświat jest niematerialny z materialnymi elementami (gwiazdy, planety itd.), dlatego łatwiej jest mi sobie wyobrazić, że istniał od zawsze (choć w to jako katolik nie wierzę).

Wydaje mi się, że Wszechświat jako całość jest niematerialny - powiedzmy generalnie. Ciała Niebieskie zajmują w nim bez porównania mniejszą przestrzeń niż... przestrzeń (próżnia, nic).

Kosmos jest jak gigantyczna piłka plażowa z niewielką ilością piasku w środku. Ma granicę, ale ta granica nie należy do Kosmosu. Kosmos to tylko przestrzeń w tej piłce, a sama piłka jako jego granica nie należy do Wszechświata. Piasek to Ciała Niebieskie.

Nic nie napisał, jakoby "zdał sobie sprawę z braku konsekwencji". Po prostu pyta o wyjaśnienie, bo nie znał wcześniej tych spraw. Jak zajrzy w linki, będzie znał.


Zgoda.

Czasu jako bytu nie ma. Ludzie wymyślili czas by mieć punkt odniesienia. Konieczne to było do uściślenia kiedy coś się działo. Bo po prostu, to nie to samo kiedy jakie zdażenie nastąpiło. A zwłaszcza jak zaczęli ludzie rozliczać się z innymi, za ich pracę dla siebie. Sam upływ czasu oparty jest na zliczaniu ruchu dowolnego. U podstawy był ruch słońca z dniem i nocą, jednostka zwana dzień. Dalej to już rozwój zliczania w dowolnej skali. U nas obecnie czas jest czwartym wymiarem.
Natomiast upływ czasu jest nie istotny, jeśli nikogo nie rozliczamy. A mamy pełny dostęp do zaspokajania potrzeb, czytaj jesteśmy samo wystarczalni. Wtedy nie ma potrzeby liczyć czasu, przestaje on mieć jakąkolwiek wartość. Żyjemy teraźniejszością, nic nie planujemy, bo i po co. Ot sielskie życie.
Piszesz że czas nie miał początku, a jednak miał początek, wtedy gdy ustalono jego odliczanie w takiej czy innej formie. Teraz to czy będzie miał koniec. Jeśli by w tym naszym świecie i życiu, miało się nic więcej nie zmienić. To czas musiał by istnieć cały czas. Jednak jak wiesz każdy z nas umiera, to jest dla niego koniec tego czasu. Więc dla ludzi czas nie jest wieczny.

Inna sprawa to istnienie, to nie to samo co czas. Choć czasem się określa dane istnienie. Tu wszechświat funkcjonuje na zasadzie przemian, musiało to być zapoczątkowane. Nic - nie może być początkiem czegokolwiek. Coś musi być i zacząć się przemieniać, by była rużnorodność taką jaką znamy. Tym początkiem jest Bóg. Jeśli Bóg jest początkiem wszystkiego, to jest on poza czasem. Bo wiemy o Bogu to, że nie podlega przemianom, jest stały. Jest samo wystarczalny. Przemian nie potrzebuje. Więc istnieje od zawsze.
To tylko dla nas mikrusów wydaje się nie możliwe istnienie od zawsze. Dlatego akurat to, powinno być przyjęte na wiarę. Bo nie ma i pewno nawet za długo jeszcze nie będzie możliwe zgłębienie tego. Jak to jest gdy nie ma upływu czasu, znanego nam. Inaczej bym to ujął, że równie dobrze niepojęte jest dla kogoś kto nie żyje czasem, jest wieczny. To że czas może upływać. Tak wielki poziom abstrakcji to jest. Ale to tylko przykład, bez możliwości sprawdzenia na ten nasz czas. No chyba że po poszlalach. A są nimi, brak powrotu do nas ludzi którzy umarli. Dla nich żyć tutaj, to taka sama abstrakcja, jak dla nas ich istnienie gdzieś. To tłumaczy nieprzenikalność naszego świata gdziekolwiek. Oraz innego świata do nas. W tym akurat nie ma sprzeczności.

Myślę, że łatwiej jest przyjąć do wiadomości to, że coś/ktoś niematerialnego nie miało początku, niż to, że coś materialnego nie miało początku.

Kiedyś jak byłem ateistą, to też uważałem, że Wszechświat po prostu był, albo mówiłem, że nie wiem skąd się wziął.
Nikt tego nie wie. Można tylko w coś wierzyć albo nie. Niewiara w Boga jest wiarą w Jego nieistnienie, a więc zawsze mamy do czynienia z wiarą, ale nigdy z jej brakiem.

Nie bardzo ma sens słowo "poczatek" kiedy nie ma czasu.