Cześć. Zastanawiam się. Z jednej strony Bóg zrobił wiele dobrego, począwszy od nas stworzenia do Zbawienia. Z drugiej zaś strony jest wiele fragmentów w Biblii, w których postępuje dosyć okrutnie. Do tego co z Jego zgodą na cierpienie? Wiem, że niektórych rzeczy nie można pojąć, jednak to nie daje mi spokoju.
Chcę przy tym zaznaczyć, że nie jest to głównie moją wątpliwością, jak również każdego ateisty, z którym próbuję dyskutować.
Proszę o szybką odpowiedź

Najpierw ustalmy skalę. Bóg -- wszechmocny i radykalnie "ponad" wszystkim innym -- swoją mocą stwarza kosmos (to greckie słowo chyba bardziej tu pasuje, gdyż zaklada pewien wewnętrzy porządek i harmonię stworzenia). W nim stwarza także istoty, które decyduje się obdarzyć wolną wolą by mogły same w wolny sposób kierować się ku niemu i znajdowac w Nim swoje szczęście i spełnienie.
Istoty te jednak niemal od początku swojego istnienia uparcie odwracają się od niego, mimo że przynosi im to tylko rozpacz i cierpienie, wciąż zaprzeczają temu kim są i kim jest Bóg. Roznoszą także ten nieporządek na inne elementy stworzonego przez Boga kosmosu. W reakcji na to Bóg wychodzi do nich nieustannie i stara się przyciągnąć ich znowu do siebie, ostatecznie zstępując na Ziemię jako jeden z nich i oddając za nich życie. Mimo tego aktu, oni dalej uparcie się buntują.

Mimo to Bóg nadal stoi w dzwiach swego domu z otwartymi ramionami i robi wszystko co może w granicach naszej wolności byśmy w te ramiona wpadli.
Jeśli to nie jest miłosierdzie to nie wiem co nim jest.

Co do cierpienia. To myślę, że warto na nie patrzeć na dwa sposoby.
Po pierwsze, żyjemy w strefie wojny - dosłownie. Nasi prarodzice przyłączyli sie do rebelii przeciw Bogu i stąd mamy taki świat jaki mamy - strefę okupowaną przez siły zła. Wiele zła, jest zawinionego przez nas samych ale nawet będąc niewinnym można dostać przez sam fakt bycia w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiednim czasie.
Jednak jak pisałem wyżej, mimo naszych grzechów, Bóg nie opuszcza nas i nawet w cierpieniu, które dopuszcza jako skutek naszego upadku, może dać drogę do siebie. Bo w ostatecznym rozrachunku tylko to się liczy.

Jeśli chcesz podyskutowac o konkretnych przykładach "okrucieństwa" Boga (podejrzewam, że głównie ze ST) to je zacytuj. Jednak w każdym z tych przypadków (po przepuszczeniu przez filtr ówczesnej kultury, stylu pisania -- bliskowchodnie hiperbole itp.) w pierwszej kolejności należy zadawać sobie pytanie o skutki dla życia wiecznego a nie doczesnego.

Na temat tego jak Bóg może użyć cierpienia by doprowadzić do siebie Sheldon Vanauken napisał wspaniałą książkę "Severe mercy"("Surowe miłosierdzie"), niestety o ile się orientuję nie jest wydana po polsku.

Nie ma odpowiedzi dla ateisty, dlaczego jest cierpienie. Mamy, co prawda ks. Hioba, ale ona zawiera więcej pytań niż odpowiedzi. Jej główny sens, to pytanie Boga o interesowność człowieka. Czy potrafimy Go kochać za nic.

Czasem w szkole dzieci uczą się badać puls. Czy ktoś ma wpływ na nasze tętno ? Jest w stanie wprawić je w ruch, albo zatrzymać ? Owszem, jesteśmy w stanie przyspieszyć bicie serca, ale nie mamy żadnego wpływu na jego cykl od samego poczatku i do końca nie wiemy skąd się ono wzięło. I jest wiele takich praw w naturze, o których nic nie wiemy i do końca nie poznamy. O tym też jest ks. Hioba.

Pisać coś o cierpieniu ? Cokolwiek będąc zdrowym ? Kiedyś na szlaku w górach mijałem grupę inwalidów na wózkach. Gdzieś po drodze mała koparka zrobiła rów na gazowe przyłącza. Wystarczył jeden mały kroczek i wszyscy przechodzili dalej. W grupie inwalidów jadaćych na wózkach, pojawił się mega problem i dramat.

Pytanie o sens cierpienia, jest pytaniem do nich. Lepiej niech oni mówią o cierpieniu, jak oni je odczytują i co im daje Bóg kiedy ich ono spotyka.

Kościół uwielbia wszelkie nieszczęścia i trudy wynikające z naszej
egzystencji przypisywać Bożej karze, zyskał tym argument do
Bogobojności, ale przez to stracił obraz Boga miłosiernego.
Tak naprawdę to naszym życiem sami wyznaczmy sobie karę, jeżeli
kierujemy się w kierunku zła, a Bóg, jedynie osądzi nasze czyny i
wyznaczy nam miejsce na jakie żeśmy zasłużyli.

Cierpienie wybrał sam człowiek przez swój bunt przeciwko Bogu. Zamiarem Boga było i jest, żeby ludzie przebywali z Nim w w wiecznym szczęściu (patrz opis biblijny o Adamie i Ewie), ale Bóg szanuje wolny wybór każdego człowieka: "Chcesz życia w cierpieniu- to twój wybór, a Ja z miłości i szacunku do ciebie to akceptuję".

"Leibniz posługuje się bardzo barwnym porównaniem, mówiąc o Bogu jako o rzeźbiarzu. Artysta ów jest doskonały, potężny i doskonale wie, jakie powinno być jego dzieło. Blok marmuru nie jest doskonały, ale pod dłutem rzeźbiarza staje się czymś, co jest możliwie najpiękniejszym. Powstała rzeźba – świat zawiera w sobie zło, zarówno fizyczne, jak i moralne"
Mnie przekonuje to co wyczytalem o wyjasnieniu Leibniza.
Sam nie potrafie niczego dodac.

Dzięki za odpowiedź Jim, tak chciałabym podyskutować z Tobą momencie, w którym Bóg zesłał lwy na ludzi, którzy po prostu Go nie znali? Co o tym sądzisz? Czy to nie zasurowe, szczególnie że sam Bóg zakazał zabijania?

Nie jestem takim specem, żeby wiedzieć po tym opisie do którego fragmentu Pisma św. się odnosisz
Podaj proszę dokładniej, który fragment masz na myśli a postaram się odpowiedzieć.

Ciekawy temat.
Czy Bóg jest miłosierny?
Tak, jest.
Jest miłosierny dla ludzi, którzy go wybrali i uznali za swojego Boga.
Nie jest miłosierny dla tych, którzy go odrzucają.
Wrogowie ludzi wybranych przez Boga zasługują na karę. Polacy są wierni Bogu i mają boskie uznanie.
Teraz taki dylemat:
Dlaczego Bóg nakazał w Starym T. zabijać ludy zamieszkujące ziemie Kannan?
Odpowiedź jest prosta. Aby ludzie ci nie odrodzili się po wielu latach i wymordowali w bestialski sposób tych, którzy mogli darować im życie.
Dlatego nakazał zniszczyć wszystkich tych ludzi, nie brać sobie za żony i mężów tych, co zamieszkiwali tamte ziemie.
Oni w Boga jedynego nie wierzyli, tylko w wiele bóstw, więc nie nadawali się na wyznawców Boga jedynego.
Ludzie Ci nie nadawali się do zmiany wiary, Bóg o tym wiedział i nakazał całkowitą ich likwidację, włącznie ze zwierzętami domowymi, jako skazonymi ich obyczajami.

Nie rzucajcie perły między wiepsze, bo odwróca się i was razszarpia.
Znacie to, prawda?

Jak powiedział klasyk:
Jest przykazanie; Nie morduj, ale nie, Nie zabijaj.
Nie morduj wspolwyznawcy, chyba że popełni zbrodnię, ale zabić kogoś kto jest wrogiem Twojego Boga a tym samym ciebie samego można unicestwić.

Bóg jest miłosierny.
Jezus nie objawił się Egipcjanom, Persom czy Grekom, ale najpierw Żydom, którzy uznali jednego i jedynego Boga, a później przez apostołów, całemu znanemu światu.

Ci co podnoszą rękę na tych, którzy wierzą w tego samego jedynego Boga, są winni zbrodni a nie miłosierdzia.
Rękę podnieśli na wspolwiernych Niemcy. I ten naród jest winien zbrodni.
Jak mówi przepowiednia wieszczki z ich narodu. Niemców na końcu zostanie tylko tylu co zmieści się pod gruszą.
Ukraińcy też podnieśli rękę na Polaków.
Właśnie, jeśli chodzi o Ukraińców, gdy Polska kilka wieków temu ruszyła na kresy wschodnie i podbiła te ziemie aż po morze Czarne, powinna wybić tą swołocz do nogi, bo u nich tylko Bóg Swarozyc miał pierwszeństwo a kościół prawoslawńy był na papierze, udawany. Wierzyli w chazarskiego bożka a nie w tego, który posłał swego Syna by zbawil świat.
I jak się opłaciło?
Polacy ich oszczedzili, zaczęli brać ich sobie za żony i mężów, zintegrowali się z obcym tworem, a potem był Wołyń w czasie drugiej wojny światowej i po niej.
Oni nie zabijali, oni mordowali w bestialski sposób Polaków.
Powtarzam, w bestialski sposób.
Jakaż to była fantazja w zadawaniu tortur zwykłym ludziom, że aż PIEKŁO i demony zdebialy z podziwu nad ich bestialstwem.

Nie rzucajcie perły między wiepsze, by gdy się odwróca, nie rozszarpaly was.
Znacie ten cytat z biblii.
Teraz wiecie czego Bóg chciał oszczędzić Izraelitom w przyszłości, nakazujac im zabijanie swych wrogów.
Miłosierdzie Boskie istnieje, ale tylko dla tych, którzy uznają swojego stwórcę za jedynego Boga.

Jest jeszcze jeden cytat w biblii, dla niektórych może bardzo dziwny, ale sprawiedliwy:
Bóg tych, których kocha, chłoszcze!!!
Musimy wszyscy bez wyjątku, ci którzy wierzą w Boga jedynego, przejść rozmaite próby wytrwałości.
I chocbysmy myśleli że od tych TROSK świat się wali nam na głowę, to musimy wytrwać.

Bo jest bardzo budujący cytat w Piśmie.
Nie zostanie nam zeslanego tyle bólu ile byśmy nie mogli unieść.
I wy dobrze o tym wiecie, czujecie to.

Kto wierzy we mnie, choćby poniósł śmierć, żyć będzie.

Jeśli wasz tato jest miłosierny to Bóg jest miłosierny, a jeśli wasz tato nie jest miłosierny to Bóg nie jest miłosierny. Proste?

@jedwab
Ewangelia na tą niedzielę jest jak znalazł. Przeczytaj ją proszę powoli i dokładnie

Przeczytać to możesz ty mnie powoli i dokładnie.
Mój ojciec nie znał litości i był niemilosierny dla wszystkich kto się ruszał i na drzewo nie uciekał.
Więc moja wiedza co do miłosierdzia Boga czy mojego ojca jest znaczna.

Więc szukasz ojca zastępczego. Proste?

Hehehe.. Ja go wcale nie musiałem szukać.

No to teraz masz zmiksowanego Boga. Staro i nowo testamentowego więc właściwie trafiłeś z wiarą w dziesiątkę.