Wyobraźmy sobie że przyszli do ciebie reptilianie i zaproponowali ci układ:
idziesz do piekła i będziesz tam przez wieczność smażony na ruszcie albo na rożnie, w zamian zamienią Ziemię w raj, gdzie nie będzie cierpienia, wszyscy będą szczęśliwi itd.

A gdyby zaproponowali odwrotnie:
Ty będziesz sam w raju, będziesz miał wszystkie pałace, a reszta ludzi pójdzie do kotła?

i jeszcze przypadki:
taki jak pierwszy tylko zamiast ciebie idzie do kotła twój przyjaciel, oraz przypadek że idzie twój wróg

wiem, że to trochę chore i ja nie zgodziłbym się na żaden tego typu układ. Ale jak zadałem to pierwsze pytanie to jeden buddysta odpowiedział że by się zgodził, pod warunkiem że reptilianie nie oszukają Ziemian;
do czego to prowadzi medytacja i zanik ego...

Ale wiesz o tym że to powyższe to.. wewnętrzna sprzeczność? Przynajmniej w ujęciu chrześcijańskim..

Skoro widzę takie rozważania "z pogranicza" nieba i piekła, to mam pytanie o odczucia tych w niebie w konfrontacji z tymi co w piekle...

Chodzi mi o to, czy jest możliwa wspaniała radość mieszkańców nieba, gdy jednocześnie oni mieć będą (mają) świadomość, że ci, co są w tym samym czasie w piekle strasznie tam cierpią?!
Np. mąż jest w niebie, ale żona w piekle... - jak on ma się radować niebem, gdy jego ukochana żona tak cierpi teraz i nigdy się to nie skończy?!
-------
Gdy w kochającej się rodzinie ktoś zachoruje śmiertelnie np. na raka, i w cierpieniu gaśnie jego życie, to czy pozostali członkowie rodziny potrafią się cieszyć?!
Trudno o jakąś autentyczną radość, prawda?...
A tymczasem oczekuje się, że mieszkańcy nieba mają się radować niesłychanie, gdy jednocześnie inni - np. ich bliscy - są w stanie piekielnych (może czyśćcowych) mąk...
Czy to możliwe??

Eden
To raczej sprawa niedoskonałości naszego języka.
Ci w niebie będą się cieszyć ze zwycięstwa prawdy, a to priorytet.
Żadne tam brat siostra, żona mąż. Te sprawy przeminą i nie zostaną odtworzone w niebie. Wszyscy którzy tam trafią będą jedno jak, mąż i żona, brat i siostra. Nikt nie będzie pominięty ani wyróżniony. Bo wszysy zostali wyróżnieni. Nie będzie na co się oglądać ( tu na piekło, jakby go nie było). Czy teraz syty rozumie głodnego? Tak to można rozumieć, bo takie są konsekwencje bycia w niebie. Natomiast piekło będzie tylko dla jego mieszkańców piekłem. Nic co w nim będzie złego, nie wyjdzie poza piekło. Tak jak by niczego więcej nie było ( nieba).
To wyjaśnia czego się należy spodziewać. I dlaczego to nasze teraz myślenie jest inne, dające sprzeczne skojażenia. Na teraz to tak wygląda. Bo podlegamy naukom. Znając komplet nauk, już rozgraniczeń nie będzie. Bo wszystko ma tą samą wagę. To samo znaczenie, bez wyróżnień. Jedno dobro będzie równe innym dobrom. Ne będzie potrzeby szukać zła w dobru, jak go tam nie ma. Teraz nauki nam na to pozwalają i z tego korzystamy, lecz tylko teraz.

Andy72
Wszystko co przychodzi od Boga, nie potrzebuje targu, opłat, czy okupu. Jeśli ktoś stawia tobie wymogi w byciu szczęśliwym, od złego pochodzi.

To powstało z rozmowy z jednym buddystą. Jak pisał święty Tomasz z Akwinu, każdy człowiek dąży do szczęścia, prawdziwe szczęście można osiągnąć na tamtym świecie. Natomiast to co mnie osłabia w idei reinkarnacji, to to że przeczy istnieniu Nieba. Zwłaszcza że ten buddysta z którym gadałem jest zwolennikiem Dużego Wozu. Mały wóz, to tacy, którzy uprawiają medytację, która ma zaprowadzić do Nirwany, to jeszcze rozumiem. Natomiast Duży Wóz, uważa że dążenie do Nirwany jest egoistyczne, trzeba złożyć śluby bodhisattwy, że będzie się wcielał i wcielał, choć wcielanie uważa za karę. To ja, aby doprowadzić do absurdu zaproponowałem "doświadczenie myślowe" z reptilianami, na co buddysta, który pozbył się własnego ego twierdzi że wcale go jego los nie obchodzi.

Wybrnął z sytuacji. To dla niego koło ratunkowe. A poza tym to nie znam buddyzmu by tłumaczyć ich zachowania.

Jak pisałem, idea reinkarnacji mnie "osłabia", z różnych stron słyszę o tym, ze reinkarnacja jest pewna, a najgorsze w tym jest że zabiera ona ideę Nieba.
Z drugiej strony, nawet gdybym nie wierzył w reinkarnację to ostatnio posunąłem się w grzechach, tak że po śmierci będzie nerwówka wyboru między czyśćcem a piekłem, podczas gdy dawno temu był to wybór między Niebem w czyśćcem, ech...

Andy, jak widzisz ze cos zaczyna ci motac mysli w glowie to tego unikaj jak ognia.
Same takie pytania i tematy na forum moga tez innym powodowac metlik w glowach, a to wiadomoo co sie za tym kryje.

Nie rozumiem... - o jakim Twoim wyborze piszesz?!

__________________________________________________________

Zakładając, że tak będzie, to mimo wszystko, czy mąż zapomni, że miał żonę (albo dzieci, których też nie ma z nim w niebie)?
Taki "niebiański Alzheimer" zapanuje?...
Wracam jednak do pytania: Czy można się radować niebem, gdy się wie, że ci, których tam z nami nie ma, radości to raczej nie zaznają!...
====
I jeszcze prośba ogólna: zostawcie ideę reinkarnacji tym, co już ją sobie przyjęli, a sami się trzymajcie jak najdalej od tego konceptu, że są (w wielkiej liczbie) "drugie szanse", na ułożenie sobie życia i zapracowanie na lepszy byt...
Każda religia - poza chrześcijaństwem (która bardziej ma być żywą relacją, niż suchą religią) - zakłada, że człowiek ma sobie ZASŁUŻYĆ na lepszy los w przyszłości tej nieziemskiej...
To jest coś też obecnego w chrześcijaństwie źle pojmowanym.
Jak najdalej od takich koncepcji!
Zbawienie, ta lepsza przyszłość, lepszy byt nieziemski, to nie wynik ludzkich zasług, ale (co nawet w mojej stopce zawarłem) rezultat Bożej łaski przyjętej wiarą! (z wiary mają wynikać uczynki, ale one same w sobie nie stanowią "biletu do nieba").

Eden
Jest coś takiego jak pochłonięcie czymś, pewno to znasz. I teraz jeśli samo niebo jest tak zajmującym i cieszącym nas stanem, także miejscem. To o niczym innym nie myślimy, mówimy że zapominamy o Bożym świecie. Sama już bytność istnienie, jest tym całkowicie zaspokajającym nas stanem. Delektujemy się tym. Teraz też potrafimy się choć na chwilę czymś delektować. Nie grzebiemy w pamięci czasach, miejscach. Ten stan doświadczany jest obecnie przez mistyków, w skróconej forme.
A przeciwny stan brak tego radosnego stanu ( piekło ), to tęsknota za choćby chwilowym takim stanem, bez możliwości realizacji. To tam widział bym wracanie myślami do przeszłości i rozmyślanie o tym co było i mogło być, a zostało to utracone. O naszych bliskich z przeszłości. Ten stan też obecnie jest możliwy do przeżycia, choćby więźniowie tak mają.
Więc tylko w piekle jest możliwy powrót myślami do przeszłości, o naszych krewnych.
W niebie nie ma po prostu potrzeby powrotu i gdybania. Przyjmujemy że wszystkim jest dobrze, bo tak jest w niebie. Że wszystkim jest dobrze. Można by powiedzieć teraz błoga nieświadomość. Tak błoga choć możliwa do drążenia i odkrycia więcej szczegółów, poszukiwań także naszych krewnych. Tylko że. Człowiek szczęśliwy nie szuka nieszczęść, to to odgradza ludzi od niechcianej prawdy. Pozostaje tylko czysta radość, to jast logiczne.
Opiewane są przecież w pieśniach pogrzebowych takie stany. Że wszystkie ziemskie troski miną. Dalszy ciąg to już konsekwencje.

A skąd o tym wiesz?
Piszesz to z taką pewnością, jakbyś tam był...

Czy mieszkańcy nieba sami siebie (a może i innych) tak oszukują?! Przecież nie ma co udawać, że w piekle/czyśćcu jest tak dobrze, jak w niebie, prawda?...

Ale czy człowiek szczęśliwy nie szuka bliskich, z którymi by mógł to szczęście dzielić?
Ja tu widzę właśnie brak logiki: no bo jak się radować i szczęściem tryskać, gdy wynik poszukiwania najbliższych na ziemi osób wyszedł negatywnie?!... NIE MA ICH W NIEBIE!! Czyli gdzie są??...
Jak się tu radować?!

______________________________________________________________

A jeszcze jest kwestia taka: Czy aktualnie ktoś będąc w niebie, zna losy swoich krewnych na ziemi jeszcze żyjących?
Czy np. wie ktoś taki, że jego żona zachorowała na raka i bardzo cierpi... albo, że syn został narkomanem, a córka prostytutką?...
Jak to jest?

Nie piszę o moim wyborze, ale Jezusa: będzie nerwówka, gdy będzie się zastanawiał czy jeszcze nadaję się do czyśćca czy raczej do piekła. Znasz historię Piłsudskiego?

Przerażające, jak te kryteria są wyśrubowane: W Fatimie Maryja mówiła o niejakiej Amelii że będzie w czyśccu do końca świata a czy Amelia miała tak dużo grzechów?

Opowiedz, bo samo hasło mi nie mówi wiele...

Traktujesz to jako pewnik?