A to dlaczego? Jeśli człowiek nie posiada żadnej, nawet potencjalnej zdolności do świadomości, to jest jedynie ciałem i tak powinien być traktowany.

Definicja życia na angielskiej wiki ma dwie linijki Zaraz potem możemy przeczytać: "The criteria can at times be ambiguous". Jak więc wywnioskowałeś z tego artykułu, że:

Pytasz w kontekście określonych decyzji lekarzy- klinicystów :
a. brak świadomości może być czasowy (zależy od przyczyny)
b. w praktyce : "brak potencjalnej zdolności do świadomości" - to chyba przez to rozumiesz PVS czyli stały stan wegetatywny to dylemat jest rozwiązany. Trzeba tylko udowodnić,że to faktycznie PVS.

Co do definicji- to oczywiste ,że są definicje historyczne i "mgławicowe" - biofizyczna itp itd.Pytasz o kontekst decyzji klinicznych to poszukaj tych , ktore mają takie zastosowanie.

Wiem jaka jest definicja śmierci mózgowej, ale ona nie jest to definicja śmierci , tylko właśnie pewnym roboczym terminem, który jesteśmy w stanie precyzyjnie zdefiniować. Uważam, że tego typu definicje, które pomagają rozstrzygać moralne dylematy, powinny być oparte na zdolności człowieka do posiadanie świadomości. Jeśli się nie zgadzasz, to jaką inną proponujesz?

Stan wegetatywny to tylko jedno z kryteriów śmierci mózgowej.

Eutanazja to bardzo trudny temat. Jest to zło. Dlatego że nie jesteśmy zwierzętami, które można uśpić.
Łatwo być przeciwnikiem eutanazji, gdy brak cierpienia. Cierpienia z definicji nie chcemy, sam ból bez cierpienia mógłby być gratką dla masochisty, ale cierpienia się nie chce. Zwłaszcza gdy przekracza wyobrażalne granice.
Jak czytałem o eutanazji. do był raczej ogrom cierpienia który do niej doprowadził (jeszcze się nie rozpowszechniła wtedy na coraz mniejsze dawki cierpienia)
Więc moje zdanie jest raczej pragnieniem tego, by cierpienie nie przekroczyło tego, które by mogło zmusić do eutanazji.
Przyłapuję się czasem że myślę o śmierci jako o uldze, nie "doceniając" ilości cierpienia które może czekać po śmierci, i które cierpienie za życia może mu zapobiec. Albo nie doceniając chwały po śmierci, która może być za zniesienie potwornego cierpienia.
Hipokrates, mimo że żył przed Chrystusem, w swojej przysiędze był przeciw aborcji oraz zabijaniu nawet w przypadku gdy pacjent sam tego chciał.

Chcesz pogadać czy znowu stworzyć wpis na bloga?