W miastach mamy do czynienia z doskonale działającym żebractwem. Jeśli dasz żebrakowi pieniądze, bo dzwoni do drzwi jest mocno prawdopodobne, że jakiś czas zadzwoni następny. Mają podzielone miasto na rewiry i wspólnie działają. Nie naprzykrzają się wciąż te same osoby. Kiedy się o tym dowiedzieli moi krewni, postanowili dać pieniądze, ale najpierw nalezało na nie zapracować pomagając w pracach przydomowych. Prawdziwy żebrak odmówił, ale nastepnego dnia pojawil się ochotnik, który chciałby zarobić, bo stracil pracę. Codziennie liczył na wynagrodzenie i pracował solidnie. Jednego dnia wykorzystal zamieszanie w rodzinie i oddalił się już bez zapłaty zabierając ze sobą podręczne narzędzia, typu wiertarka, wszystko co było w piwnicy. Musiał mieć pomocnika, bo sam nie wynióslby tego co tam przechowywano.

Inny przykład. Mloda dziewczyna żebrała, by móc skończyć szkołę krawiecką. Potrzebowala też pieniędzy na maszynę do szycia. Do pewnej zamożnej pani zgłaszała się w dniu, gdy tamta dostawala emeryturę. Dostawała też ubrania w dobrym stanie dla całej rodziny. Trwało to kilka lat i owa pani poprosiła ją o drobną przysługę krawiecką a miała maszynę do szycia. Odpowiedziala jej, że ona nie uczyła się w szkole takich prac. Zapytana dlaczego nie pracuje jako krawcowa (owa pani policzyła, że szkołę powinna już skończyć), odpowiedziala, że to nieopłacalne, bo na żebraniu lepiej wychodzi. Zabierała też swoją malą siostrę, bo wówczas ludzie więcej dają pieniędzy.

Tak tylko jeszcze dodam, bo rozbroiłaś, Merss.

Może być znacznie lżejszy.
Po co broń jeżeli nienaładowana?
I jeżeli zabiera ktoś ze sobą pistolet, to po to żeby strzelać do napastnika (i oczywiście zabicia go, gdy taka potrzeba). To oczywiste. A nie jakieś pitu pitu o oddawaniu portfela.

Hm, samotna kobieta, w nocy, nikogo w pobliżu i dwóch nieznajomych facetów którzy proszą o kasę... strzelić z liścia... ale tylko wtedy kiedy jest się nią - https://www.youtube.com/watch?v=bQiQJ4e9ao4&t=85s



Jak zabawka. Ale taki magnum to już jest coś co wygląda na broń przed którą można poczuć respekt.

Ostatnio zrobiłam zakupy spożywcze dla pewnego zadbanego bezdomnego, bo prosił mnie o to, czy nie poszłabym z nim do pobliskiego sklepu i kupiła mi chleb krojony. Bez wachania zgodziłam się. Przy okazji kupiłam mu " coś do chleba" jakieś parówki, jogurt itd.
Po wyjściu ze sklepu szczerze mi podziękował i życzył wszystkiego naj, naj !
Ale fajnie zaczął rozmowę: Stoję sobie przy dworcu w jednym z trójmiejskich miast i jem drożdżówkę
Byłam przygnębiona, ponieważ wracałam z pewnego odległego miejsca i nic nie udało mi się załatwić Do tego było mi bardzo zimno.
Zbliża się do mnie mężczyzna i już z daleka do mnie mówi: Proszę Pani! Niech proszę się mnie nie bać, ja tylko z zapytaniem!
Słucham pana.
Jestem bezdomny. Tak wiem, nie widać tego po mnie, jestem w miarę schludny i trzeźwy.
Jadłem dzisiaj tylko zupkę w jadłodajni, ale jestem nadal głodny, a do jutra daleko. Czy zechciała by Pani pójść że mną do sklepu i kupić mi chlebek krojony?
Wiecie co pomyślałam w pierwszej chwili? Pomyślałam, że może moja daleka, zmarnowana wyprawa w jedyny wolny dzień w tygodniu, nie jest do końca zmarnowana?
Może warto było poświęcić pół dnia, żeby zrobić chociaż jeden dobry uczynek?

____________________________________________________________

Equuleuss droga! Niedawno skończyłam miesięczny kurs samoobrony dla kobiet!
Niestety nie byłabym w stanie tak wywijać jak ta kobietka z filmu. Kurs był krótki, ale dosyć intensywny, więc przekażę to, co powiedział trener: od żadnej z kursantek nie chciałbym dostać kopniaka

Jak się jest nią, to żadna policja, ani wojsko niepotrzebne..

equuleuss ma jednak rację.Na wszelki wypadek ,,wal,, z kałacha.
Dobić możesz kopniakiem.

Jeszcze będę kałacha dźwigać
przypadkiem pociągnę za spust i będzie krzywda, grzech, więzienie... Ponadto konsekwencje poniesie kilka rodzin.
Hmmm... Chyba lepiej dać dwa złote, co?
Jakaś alternatywa dla broni palnej? Pałka teleskopowa, gaz pieprzowy, nóż?

Myślę Equuleuss, że jeżeli sprawca zobaczyłby swoją dłoń kilka metrów od siebie, to i przed zabawką poczułby respekt.

Pan Janusz Korwin-Mikke o roli żebraka w społeczeństwie:
https://www.youtube.com/watch?v=MSDKOqhMjM4
Pamiętam, że p. Janusz opowiadał też, nie za dobrze pamiętam szczegóły, ale głównie chodziło o to, jak to pewien człowiek, gdy znalazł się na ulicy, nie mając nawet na papierosa postanowił poprosić przechodnia właśnie o papierosa. No i trafił na takiego, który spojrzał na niego z wyniosłością, czy jakąś tam pogardą i nie dał. Ten ktoś po tym zdarzeniu wybił się z nędzy i chyba został multimilionerem(?) i powiedział później, że gdyby tamten przechodzeń dał papierosa, to skończyłby na ulicy i że jest ogromnie wdzięczny tamtemu przechodniowi.
: )

Ale przecież Chrystus kazał dawać jałomużnę żebrakom.

Myślę że sprawa nie jest czarno-biała.Nie należy chyba stawiać jednoznacznego TAK lub NIE w odpowiedzi na to pytanie.Myślę że trzeba rozeznać konkretny przypadek,nieraz ktoś niewzbudza zaufania to proponujemy zakup "bułki" za która ten człowiek będzie bardzo wdzięczny,innym razem damy pieniądze na żywność(przecież Bóg rozliczy nas z intencji nawet jeśli damy cwaniaczkowi) innym razem będziemy mieć czas na krótką rozmowę i dowiemy się że człowiek ten jest potrzebujący to wtedy wesprzemy gotówką czy kupimy czego potrzebuje a innym razem spotkamy kogoś kogo doskonale znamy jako tego który uczynił sobie z tego sposób na życie i jest powiedzmy stałym bywalcem stałego miejsca gdzie zarobkuje na zebraniu czy wręcz widac że zbiera na alkohol.Myślę że istnieją dwie skrajności albo ktoś daje wszystkim na ulicy bezrefleksyjnie nie stosując "zabiegów" które minimalizuja szanse trafienia naszych pieniędzy do cwaniaczka/oszusta lub druga skrajność traktowanie każdego zebraka na ulicy z góry i z pewną wrogoscia postawa całkowitego zamknięcia się na potrzebujących,ja tak to widzę.

Na pewno warto. Mnie się zdarzało różnie:od serdecznego dziękuję, po stek wyzwisk, kiedy delikwent chciał, bym go zaprowadziła do baru na zupkę, a ja zamiast tego zaproponowałam zakupy spożywcze w pobliskim sklepie. Młodzieniec tak na mnie wrzasnął,że parę osób na ulicy się obejrzało...

Ja mam takie "szczęście", że mnie zaczepiają "żebracy" - alkoholicy. Mało kto prosi o chleb, bułkę, czy kawałek kiełbasy, a wali prosto z mostu: "Poratuj, bo za chwilę się rozlecę, smali mnie strasznie..." Ile już razy dałem dwa złote, pięć itd. Są przynajmniej szczerzy - nie bajerują i nie opowiadają bajek o tym, że na chleb są. Są też tacy, co kłamią w żywe oczy, że na bilet, na konserwę itd.

Wielu z nich mogłoby podjąć pracę, są zdrowi, sprawni, ale...po co? Jak ktoś co rusz im da - wolą mieć złowioną rybę podaną na talerzu zamiast pójść po tę rybę z wędką nad wodę.

U nas taki pan (sąsiad) nocował w komórce (cztery noce), dostawał jeść, koce, nawet pieniądze, ale wszystko poszło "na przelew" - błędne koło.

Zdarzyło mi się wrzucać jakieś pieniądze paniom klęczącym pod kościołem.

Nie można uogólniać i generalizować, ale wielu tych żebraków całkiem dobrze sobie radzi - tu pięć złotych, tam dwa, gdzieś tam trzy i "dniówka" wychodzi całkiem dobra.

Teraz już od razu odpowiadam (tym pijakom): Do pracy trzeba się wziąć. Nie mam żadnego interesu w tym, żeby komuś bez przerwy sponsorować picie,. Ja mogłem pójść do pracy po ciężkiej operacji, mam rachunki, opłaty, to oni też mogą - ale, ale...trzeba CHCIEĆ - a jak tacy ludzie mogą chcieć coś zarobić, zmienić swoje życie, skoro cały czas ktoś im grosza sypnie? Nie dam ja, to da dziesięciu innych. I znowu - błędne koło.

Mam zasadę. Na ulicy nie daje. Co innego jak jakaś organizacja zbiera. Wtedy w zależności od celu i moich możliwości finansowych wspieram takie akcje.

A ja nie mam zadnych zasad, daje komu chce i kiedy chce na podstawie chwili . To jest niezalezne od jakichkolwiek kalkulacji. Decyzja chwili, a pozniej juz nie pamietam ze w ogole cokolwiek komukolwiek dalem. Widze realna potrzebe wiec daje i ide dalej w swojej sprawie.

Można się jeszcze z byka popatrzeć.