To sa tylko dywagacje oparte na waszej religii, ktora nie jest moja religia - ale przyznaje ze przyjemnie jest miec nadzieje.

Służy do tego test Turinga może trochę niedoskonały, ale zawsze. Nie stwierdzi jednak czy jest samoświadomy. W tym wypadku jedynym dowodem byłby transfer umysłu o którym już pisałem.
Przyznam się, że nie za bardzo rozumiem co chcesz przez to powiedzieć
Za życia człowieka są to rzeczy nierozłączne, choć różne. Co innego po śmierci.

Ale co by Ci dał transfer umysłu? Miałbyś obok androida, który zachowywałby się jak człowiek etc.


Ano to, że poznanie duszy odłączonej od ciała nie będzie naturalne (ludzkie), ale cudowne.



No to powiedz kilka słów o mechanizmie tej jaźni bez ciała - czego jest świadoma, skąd i na jakiej zasadzie czerpie bodźce, wiedzę etc. a wtedy będzie łatwiej zrozumieć, czy faktycznie aby ciało nie jest więzieniem takiej jaźni.

Kiedy dzieliłam człowieka na część materialną i duchową to podkreślałam jedność. To oznacza, że współwystepują i przenikają się. Obśmiałeś to, że to dzielenie. Ty widzisz bowiem jedność. I co się na końcu okazało? Wziąłeś taśmę mierniczą i zacząłeś się za częścią duchowa uganiać. To założenie, że ducha odkryjemy wspomniana taśmą. Źle funkcjonuje materia to dowód na to, że ducha nie ma. Odrzuciłeś na tę okoliczność Biblię, która inaczej precyzuje myślenie i nie lokuje go w mózgu, ale sercu. Napisałam ci o tym, ale też nie zrozumialeś, bo wbiłeś sobie w głowę, że to mózg. Tymczasem uszkodzony mózg czasem obchodzi uszkodzone obszary i inaczej to wygląda u małp i ludzi. JPII pisal, że nie ma lokalizacji świadomości (odrębności), ona przenika całego człowieka. To duch utrzymuje człowieka przy życiu. Bóg jest więc bytem koniecznym, bo bez niego wszechświat by nie trwał. Człowiek jest bytem przygodnym, nie jest potrzebny. Został stworzony, bo Bóg tego chciał.

Badania nad świadomością są potrzebne i jeśli okaże się, że możliwe jest wytworzenie świadomości odrębności to teologia będzie musiała rzetelne badania wziąć pod uwagę. Dopiero wówczas, ale nie na poziomie skojarzeń kogoś, bo ma taśmę mierniczą i chce nią coś udowodnić, podczas gdy nauka milczy. Naukowcy nazywają takich ludzi nieuczciwymi intelektualnie a uprawianą przez nich naukę kultem cargo. To ludzie, którzy wierzą, że ich intuicje potwierdzi nauka i głoszą to z wyprzedzeniem przypisując swe wizje nauce.

Mam na myśli transfer umysłu wraz ze świadomością, tak że mógłbyś stwierdzić czy znajdujesz się w ciele, czy w komputerze. W ten sposób byłaby możliwa nieśmiertelność, o ile ktoś inny nie wyłączyłby prądu. Oczywiście nie wierzę w to, ale niektórzy traktują to poważnie.

A czy prawa świata duchowego są naturalne? Albo poznanie aniołów nazwiesz naturalnym czy cudownym?

Wymagasz ode mnie zbyt wiele, jak to będzie wyglądać po śmierci ciała. Co prawda Jezus powiedział: będziecie jak aniołowie w niebie, ale to cię pewnie nie zadowala.

Ale dziś całkiem dobrze wiemy, że świadomość jest zakorzeniona w ciągłym mapowaniu ciała ludzkiego. Podejrzewam, że świadomość, w której wiedzielibyśmy, że jesteśmy w komputerze byłaby cokolwiek inna. Bo albo ta świadomość musiałąby się obejść bez symulowanych sygnałów ciała, albo byśmy byli wystawieni na ciągły konflikt - niby w ciele, ale z wiedzą, że w komputerze. To tylko w książkach wygląda tak różowo.
Przeanalizuj przypadki anozognozji, gdzie ludzie patrzą na swoją rękę i twierdzą, że to nie jest ich ręka. Ciekawe są badania nad ludźmi z rozszczepionym mózgiem. O czymś też świadczy rozszczepienie osobowości etc. Świadomość jest czymś, że tak obrazowo nazwę - na powierzchni człowieczeństwa. Powyższe zaburzenia powinny być wystarczającym zobrazowaniem tego, że nie świadomość siebie/odrębności decyduje o byciu człowiekiem.
Wypada też trochę pobadać rozwój myśli ludzkiej. Zwrot ku podmiotowi, humanizm, hołubienie jednostki w jej odrębności sięga Kartezjusza, który stawia poznanie siebie (swojego poznawania) w centrum, jako punkt wyjścia. Wszystko można zakwestionować, ale nie samoświadomość.


Dokładnie, dobre rozróżnienie. Poznanie aniołów jest naturalne. Dla aniołów. Jeśli ludzie mieliby poznawać w analogiczny sposób do aniołów, to będzie wykraczać poza naturę ludzką.


Zadowala, jak najbardziej. Wskazuje, że nie znamy mechanizmu, więc pozostają fantazje. Chciałem wykazać tylko jedno - nie ma konieczności przypisywania duszy określonych funkcji niezależnych od ciała tylko dlatego, że wierzymy w życie po śmierci.

No to co decyduje o byciu człowiekiem?
Zgadza się, ale mówimy o naturze duchowej, w którą natura ludzka przechodzi po śmierci ciała, a ta jest taka jak aniołów, jest osobą, posiada rozum i wolę.

A to zależy już jakich funkcji, rozum i wolę możesz śmiało przypisać.

Zapewne jakoś odróżniasz ludzi od nieludzi. Czym się kierujesz? Przykład z androidem spełniającym kryterium testu Turinga też jest pomocny, by to uchwycić.



Jeśli natura duszy odłączonej od ciała jest taka sama, jak natura aniołów, to ciało jest ograniczeniem duszy - zamiast być ciągle poznającą, samoświadomą, pragnącą dobra etc. jest zależna od kaprysów fizjologii. Wtedy słowa św. Pawła o wyzwoleniu od "ciała" nie mają dla nas sensu duchowego, ale dosłowny.

Natura duszy ludzkiej po śmierci ciała jest taka sama jak natura aniołów - jest to natura duchowa. Nie ma innej możliwości.

Natomiast za życia dusza ludzka (duchowa) jest nierozdzielnie związana z ciałem, które w pewnym sensie ją ogranicza (fizjologia), ale dzięki któremu następuje jej rozwój, poznanie , kształtowanie świadomości.
Po śmierci ograniczenia znikają, tak, że dusza jest w pełni świadoma.

To po co zmartwychwstanie, jeśli dusza bez ciała jest doskonalsza niż z ciałem?

A kto powiedział, że bez ciała jest doskonalsza?Jeśli masz wybór pomiędzy duszą a tą samą duszą z chwalebnym ciałem po zmartwychwstaniu, to chyba wybór jest prosty, co jest doskonalsze.

Ok, rozumiem.