I znów cała para w jakiś idiotyzm, który wykoncypowałeś w swojej interpretacji.
W sumie to chyba mechanizm psychologicznego wyparcia: musisz coś znaleźć żeby zapomnieć, że Twoje "wyznanie" powstało kilkanaście wieków po Chrystusie.

Moje wyznanie opiera się na prawdzie mającej 2000 lat --> [Jana 3.16].
Z jakichś przyczyn rzymski katolicyzm przyznał się do tego, że jest osobnym bytem, pisząc to czarno na białym.
Ty zaś tego faktu nie zamieciesz pod dywan.
Pozostaje Ci tylko próba zagadania tej kwestii.
Rób co chcesz...

Owszem, trochę czerpiesz z katolicyzmu. Reszta to późniejszy wymysł, Drogi Propagandysto.

Ja poproszę o przytoczenie tego dokumentu wraz z podaniem jego dokładnych danych.

Gregor już kilka krotnie wymachiwał jakimś tajemniczym dokumentem, ale jakoś nie zdecydował się go zacytować (być może że mi umknęło) a więc proszę szanownego Imć Gregora konkretne cytaty i źródło.

No proszę...czego wiec pajacowałeś gdy zapytałem czy są to trzy osoby razem ?? No więc czego zaprzeczałeś jakoby Mojżeszowi ktoraś z tych trzech wymienionych przez ciebie osób boskich się objawiła skoro każda z nich jest wg ciebie tą właśnie Osobą...??

Nowy Testament to późniejszy wymysł? - "szacun" Barney.

Kiedyś przytaczałem.
Tak czy owak przynajmniej YZ i Ty o to poprosiliście. Barneya jak widać na to nie stać.

Oficjalny dokument Rzymskiego Kościoła Katolickiego nosi tytuł: "Deklaracja Dominus Iesus"
W nim w pkt 7 czytamy:

„Wierni zobowiązani są wyznawać, że istnieje historyczna ciągłość- zakorzeniona w sukcesji apostolskiej - pomiędzy Kościołem założonym przez Chrystusa i Kościołem katolickim”

No i proszę - mamy dwa Kościoły:
1. założony przez Chrystusa
2. inny, nie założony przez niego - katolicki

Tak więc Wasz Kościół jest powstałym, odrębnym bytem od Kościoła Jezusa Chrystusa.

pozostawiam Wam to do rozważenia.

Miałeś mi wytłumaczyć co rozumiesz w tym kontekście pod słowem "razem"?

Bo wszystkie stanowią jedną Osobę - "Jestem"

I tym oto sposobem Gregor na podstawie tylko Biblii doszedł do zaprzeczenia Biblii i odrzucił Boga w trzech osobach na rzecz Boga w jednej osobie.
Samozaoranie level hard.

Nie można powiedzieć że "nieosobowy" "cały" Bóg "składa się" z trzech Osób. Każda z Osób jest całym Bogiem, wiec równie dobrze można powiedzieć że w Jestem objawiła się jedna Osoba Ojca i jedna Osoba Syna jak i jedna Osoba Ducha Świętego, to w dalekim przybliżeniu, nie da się tego zrozumieć.

A teraz zacytuję pełen akapit aby było widać jak wyrwałeś zdanie z kontekstu i budujesz na nim swoje teorie:

"Wierni zobowiązani są wyznawać, że istnieje historyczna ciągłość — zakorzeniona w sukcesji apostolskiej 53 — pomiędzy Kościołem założonym przez Chrystusa i Kościołem katolickim: «To jest jedyny Kościół Chrystusowy (...), który Zbawiciel nasz po zmartwychwstaniu swoim powierzył do pasienia Piotrowi (por. J 21, 17), zlecając jemu i pozostałym apostołom, aby go krzewili i nim kierowali (por. Mt 28, 18 nn.), i który założył na wieki jako 'filar i podwalinę prawdy' (1 Tm 3, 15). Kościół ten, ustanowiony i zorganizowany na tym świecie jako społeczność, trwa w (subsistit in) Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz biskupów pozostających z nim we wspólnocie (communio)» 54. W wyrażeniu «subsistit in» Sobór Watykański II chciał ująć łącznie dwa stwierdzenia doktrynalne: po pierwsze, że Kościół Chrystusowy, pomimo podziału chrześcijan, nadal istnieje w pełni jedynie w Kościele katolickim; po drugie, że «liczne pierwiastki uświęcenia i prawdy znajdują się poza jego organizmem» 55, to znaczy w Kościołach i kościelnych Wspólnotach, które nie są jeszcze w pełnej wspólnocie z Kościołem katolickim 56. Jednak w odniesieniu do tych ostatnich należy stwierdzić, że ich «moc pochodzi z samej pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościołowi katolickiemu» 57."

Kontekst całości tego co przytoczyłeś niczego nie zmienia.
Stwierdzenia "pomiędzy" oraz "i" wskazują w sposób oczywisty na dwa odrębne byty:
Kościół Jezusa oraz/i Kościół katolicki
Kościół Jezusa trwa nieprzerwanie od 2000 lat i nie potrzebuje łączyć się poprzez cokolwiek z żadnym innym Kościołem.

Aby się uwiarygodnić Twój Kościół katolicki próbuje się połączyć (historycznie? - doprawdy?) poprzez wymyśloną przez siebie tzw. "sukcesję apostolską", o której ani Jezus, ani nauczanie apostolskie nie wspomina, a historia papiestwa jej wręcz zaprzecza - co łatwo wykazać.

Takie są fakty.

Gregor,



Np. Badając sprzeczność
jednych Twoich wypowiedzi
z drugimi wypowiedziami.
Na podstawie treści Twoich
postów, zdań, słów.

§§§§§§§
Case 1.
Piszesz, że Sola Scriptura,
ale potem mówisz o
Archeologii czy
"trzeźwo myślących" Rzymianach.
Sola = TYLKO, tak?

No to już nie Sola Scriptura, tylko:
Scriptura, "Napisy na Kamieniach" i Rzymianie (prostaczki?)
Co JESZCZE się zawiera w Tylko Scriptura?

§§§§§§§
Case 2.
Gregor: "nie mam poglądów Protestanckich"

1) Sola scriptura („Tylko Pismo”),
2) Sola fide („Tylko wiara”),
3) Sola gratia („Tylko łaska”),
4) Solus Christus („Tylko Chrystus”),
5) Soli Deo gloria ("Tylko Bogu chwała").

Której z tych pięciu zasad nie uznajesz?
A jak uznajesz je, to JESTEŚ Protestantem czy NIE JESTEŚ?
Po co ukrywać, że jesteś Protestantem?
Nie wiesz kim jesteś?

§§§§§§§
Case 3.

Teraz te wymysły z "tajemniczym dokumentem".

§§§§§§§

Jest tego więcej.



Gregor: "Uważam, że Biblia jest precyzyjna"
Podaj mi przykład rzeczy, która jest
"precyzyjna, ALE nie podana na tacy"?

A może dasz kryteria jak rozróżnić zdania w których coś jest "TYLKO" gdy tego słowa nie ma w zdaniu?

Chciałbym przeczytać "Podręcznik Gregora po Tylkowości zdań Biblijnych - Algorytm Ściśle Zaksjomatyzowany".

Zważywszy, że w Biblii jest dużo miejsc gdzie słowo "TYLKO" realnie występuje:

wrzucanie zdjęć na allegro

Mało?
Więc po co próbujesz wstawić je tam gdzie go nie ma?

A może to znowu
"kwestia doświadczenia"
i "nie da się tego wytłumaczyć"?
.......



A jak to się robi? Myśli. Zastanawia.
Podasz mi instrukcję, żebym wiedział jak to robić?



Skoro WSZYSTKIE słowa Pana, to spisał też Mojżesz słowa:
Mateusz 28
19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody,
udzielając im chrztu
w imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
?

Albo powiedział Mojżesz Izraelitom:
Galatów 2
przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków
nikt nie osiągnie usprawiedliwienia.
?



Mówili prawdę?
Uczynili wszystko i byli posłuszni?

Galatów 2
przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków
nikt nie osiągnie usprawiedliwienia.
(...)
Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.

Hebrajczyków 9
15 I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez
śmierć, poniesioną
dla odkupienia przestępstw,
popełnionych za pierwszego przymierza,
ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.

Galatów 3
19 Na cóż więc Prawo?
Zostało ono dodane ze względu na wykroczenia aż do przyjścia Potomka, któremu udzielono obietnicy;



Wszystko spośród tych słów, które skierował w tej konkretnej jednej "przemowie"?



Rzymian 9
31 a Izrael, który zabiegał o Prawo usprawiedliwiające,
do celu Prawa nie doszedł.
32 Dlaczego?
Ponieważ zabiegał o usprawiedliwienie nie z wiary, lecz - jakby to było możliwe - z uczynków.
Potknęli się o kamień obrazy,
33 jak jest napisane:
Oto kładę na Syjonie kamień obrazy i skałę zgorszenia,

Izajasz 8
13 Pan Zastępów - Jego za Świętego miejcie;
On jest Tym, którego się lękać macie
i który was winien bojaźnią przejmować.
14 On będzie kamieniem obrazy
i skałą potknięcia się
dla obu domów Izraela;
pułapką i sidłem
dla mieszkańców Jeruzalem.
15 Wielu z nich się
potknie,
upadnie
i rozbije,
będą usidleni
i w niewolę wzięci».



Galatów 2
przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków
nikt nie osiągnie usprawiedliwienia.

Bóg sobie zakpił z całego Izraela
przez setki/tysiące lat?
I ludzie kierując się Starym Testamentem
próbowali spełniać Stare Przymierze "na darmo"?

Ale... "wszystko było precyzyjne"?



DLA Ateistów Jezus jest tylko człowiekiem?
DLA Gregora obowiązuje Sola Scriptura?

Ale dowodów nadal nie widzę właściwych.



zasada
4. moralna
sposób, zwyczaj postępowania uznany przez daną osobę lub dane środowisko za dobry i godny stosowania, obowiązujący

prawo
2. zasada postępowania
zasada postępowania obowiązująca w jakiejś grupie społecznej lub w jakiejś społeczności

Czym się różni "zasada" od "prawa"?



NAJWYŻSZYM czy JEDYNYM?
Napisane jest SOLA = TYLKO.
Już Ci się odmienia coś?

Jakie są inne autorytety poza TYLKO Biblią?
Gdzie jest tak napisane w Biblii, że "Biblia jest najwyższym autorytetem w sprawach wiary"?



Jeżeli BY obowiązywała to Jezus ją BY "anulował"?
Czy może "podpisałeś Stare Przymierze?



I co? Po tym "osądzeniu" poszli do Piekła na wieczność Twoim zdaniem?



KAŻDY może sobie napisać (na papierze czy kamieniu), że proroctwo było wypowiedziane i spełnione?
KAŻDY może coś zakopać pod ziemią albo wsadzić do urny?

No więc przykład:

×××××××
Historia Fikcyjna
×××××××

"Znaleziono koło jaskiń Blablabicznych, w wykopaliskach koło Jerozolimy, urnę z trzema starymi zwojami.

Zwój 1
1 Księga Prafdy
1 Wszystko co jest w tych zwojach to prawda.
2 Za 80 lat, w zwoju ktoś napisze zdanie "Marchewka się ugotowała." i temu człowiekowi wierzcie.
3 Mojżesz i Abraham spotkali Boga w Trójcy.

Zwój 2
2 Księga Prafdy
1 Marchewka się ugotowała.
2 Proroctwo się wypełniło jak zapowiadali nasi ojcowie.
3 Zaświadczam o tym ja, który tam byłem i widziałem, prorok Prafdy. Naprawdę widziałem to zdanie, więc powiem więcej prawdy.
Mojżesz i Abraham spotkali Boga w Trójcy.
4 Ten który zatańczy Poloneza ujawni Wam więcej prawdy.

Zwój 3
3 Księga Prafdy
1 W roku 320 BC zatańczyłem Poloneza, a potem zaskoczony znalazłem dwa zwoje.
2 Pierwszy zwój był datowany na 700 BC. Wiem to, bo zawsze mówię prawdę. Nasi Nałukowcy to zbadali dokładnie. I nie pisałbym zdań gdyby były fałszywe. Kamień zawsze prawdę Ci powie.
3 Drugi zwój był datowany na 620 BC.
4 Mojżesz i Abraham spotkali Boga w Trójcy.
×××××××
×××××××

Proroctwo marchewki i proroctwo poloneza spełniły się w 100%?
I to uwiarygadnia teksty?
Przekonany do "objawioności" 3 Ksiąg Prafdy?

Czyżby Twój proces wnioskowania tak przebiegał?:
1) Zakładasz prawdziwość zdań Biblii (że proroctwo BYŁO NAPRAWDĘ wypowiedziane i że się spełniło)
2) Biblia swoimi słowami "dowodzi samą siebie"
3) Ponieważ Biblia jest prawdziwa i swoimi słowami "dowodzi samą siebie" to znaczy, że jest prawdziwa
?



A kto pisze, że był?



oszukać
w celu osiągnięcia korzyści
spowodować powstanie u kogoś przekonania,
że coś jest prawdziwe
lub zgodne z przyjętymi regułami,
podczas gdy takie nie jest

kłamstwo
stwierdzenie niezgodne z rzeczywistością,
które ma na celu
wywołanie u kogoś powstanie mylnego przekonania albo niepoprawnego rozumowania na dany temat

Czy dostrzegasz różnicę między tymi słowami w słowniku?
Czy może być oszustwo bez kłamstwa?
Czy można "spowodować powstanie u kogoś fałszywego przekonania" nie kłamiąc, mówiąc tylko zdania "zgodne z rzeczywistością"?

Czy Bóg "spowodował powstanie u Mojżesza przekonania, że" Bóg jest w jednej Osobie?
Czy Bóg jest w jednej Osobie?
Czy Bóg był świadom jak Mojżesz zinterpretuje tą sytuację?

Gregor: "Uważam, że Biblia jest precyzyjna"

precyzyjny
3. język
określony lub wyrażony w sposób
1) jasny
2) konkretny
3) i uporządkowany,
przez co nie budzi żadnych wątpliwości

Czy Bóg (mówiąc precyzyjnie?) oszukał Mojżesza, że jest w jednej Osobie?



Czy jest różnica, między
1) nie objawić czegoś wcale,
2) objawił coś w taki sposób (precyzyjny?), że niektórzy zostali wprowadzeni w błąd
?



No więc zobaczymy
co "Anioł" mówi
aby stwierdzić kim był:?

Rodzaju 19
21 Odpowiedział mu:
«Przychylam się i do tej twojej prośby;
nie zniszczę więc miasta,
o którym mówisz.
22 Szybko zatem schroń się w nim,
bo nie mogę dokonać zniszczenia,
dopóki tam nie wejdziesz».

{ Kto to powiedział?
Podpowiedź: }

24 A wtedy Pan spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Pana <z nieba>.
25 I tak zniszczył te miasta oraz całą okolicę wraz ze wszystkimi mieszkańcami miast, a także roślinność.

Pytania:
1. Kto powiedział "nie mogę dokonać zniszczenia,
dopóki tam nie wejdziesz"?
2. Kto dokonał zniszczenia?

Rodzaju 19
12 A potem ci dwaj mężowie rzekli do Lota: «(...) 13 Mamy bowiem zamiar zniszczyć to miasto,
ponieważ oskarżenie przeciw niemu do Pana tak się wzmogło, że
Pan posłał nas, aby je zniszczyć».
14 (...) Pan ma je zniszczyć!»

Kim są Ci "dwaj mężowie", którzy "mają zamiar zniszczyć miasto" i których "Pan posłał, aby je zniszczyć"?

Jak myślisz, po co jest napisane
"Pan spuścił deszcz od Pana"?
Może m.in. po to by zapobiec mówieniu, że
"Anioł spuścił deszcz od Pana"?

Więc czy te "Anioły" to był Pan czy nie, na podstawie "tego co mówili"? Chórkiem?



Gregor: "Biorąc pod uwagę starożytną praktykę zapisywania dziejów rodu na
tabliczkach glinianych,
mogli dysponować
spisaną historią Patriarchów i wcześniejszą (dzieje stworzenia) - np. odkrycia archeologiczne w Ebla.
Dlatego też Hebrajczykom i Mojżeszowi nie były obce imiona: Abrahama, Izaaka, Jakuba."

To są zgadywanki?
Znaleziono w Ebla tabliczki gliniane z wyrytą Księgą Rodzaju?

Gregor:
"Prawdę, a nie półprawdę mam w Biblii."

Mojżesz i Abraham
MOGLI DYSPONOWAĆ
wiedzą o Trójcy Świętej
w związku ze szczególną relacją jaką mieli z Bogiem?

Sola Scriptura na urlopie?

Czy każdy tekst napisany na kamieniu jest prawdziwy?
Czy może "kamienie też mogą kłamać"?
A może są jakieś badania, które mówią, że piszący na kamieniu są zawsze prawdomówni, nie to co piszący na papierze?

Ile tych tabliczek było dostępnych wtedy?
Jak długo zajmuje wykucie rylcem jednego egzemplarza Pism w kamieniu?
Jak było wtedy z umiejętnością czytania wśród większości populacji?

A w Egipcie w niewoli rozprowadzali "kamienne ulotki" za plecami dozorców niewolników przez 430 lat?



"A po pracy i w weekendy będziemy ryć i czytać tabliczki. Tajne komplety za plecami Egipcjan."?



Ale jak to się robi?
Jest gdzieś instrukcja obsługi myślenia?



Tylko Scriptura na urlopie?
Gdzie jest napisane w Biblii by korzystać z odkryć archeologicznych?
I jak określić, które teksty na kamieniu kłamią?
Wierzysz we wszystko co wyryte w skale?



Albo wzmacniają fałsz,
JEŻELI
i tekst na papierze
i na skale
jest fałszywy?



Def. ktoś/coś wprowadza w błąd kogoś
ktoś lub coś
powoduje czyjąś pomyłkę
lub powstanie u kogoś mylnego przekonania
albo niepoprawnego rozumowania na dany temat

Czy Bóg "spowodował powstanie u Mojżesza mylnego przekonania, że" Bóg jest w jednej Osobie?
Czy Bóg jest w jednej Osobie?

Czy Bóg wprowadził Mojżesza w błąd?



Ten kogo to dotyczy:

Jeremiasz 23
11 Albowiem nawet prorok,
nawet kapłan postępują haniebnie,
nawet w moim domu znalazłem ich nieprawość - wyrocznia Pana.
12 Dlatego będzie ich droga dla nich
gruntem śliskim,
na którym się potkną w ciemnościach i upadną.
Albowiem ześlę na nich nieszczęście
w roku, w którym ich nawiedzę - wyrocznia Pana.

W Bożym Domu MOŻE BYĆ nieprawość nawet pośród kapłanów i proroków?
Jest gdzieś napisane, że "nieprawy" traci urząd?

Jan 11
49 Wówczas jeden z nich,
Kajfasz,
który w owym roku był najwyższym kapłanem,
rzekł do nich:
«Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród».
51 Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród,
52 a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.
53 Tego więc dnia postanowili Go zabić.

Planując zabójstwo Jezusa Boga wypowiedział proroctwo Z URZĘDU mimo niemoralności czynów?
Dlaczego Bóg nie zabrał Kajfaszowi urzędu, jeżeli Kajfasz był taki niemoralny?

A odpowiedzialność zbiorowa to proszę:

Ezechiel 18
1 Pan skierował do mnie te słowa:
2 «Z jakiego powodu powtarzacie między sobą tę przypowieść o ziemi izraelskiej:
Ojcowie jedli zielone winogrona,
a zęby ścierpły synom?
3 Na moje życie - wyrocznia Pana Boga.
Nie będziecie więcej powtarzali tej przypowieści w Izraelu.
4 Oto wszystkie osoby są moje:
tak osoba ojca, jak osoba syna.
Są moje.
Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła.
(...)
19 Wy zaś mówicie:
"Dlaczego syn nie odpowiada za winy swego ojca?"
Ależ syn postępował według prawa i sprawiedliwości, zachowywał wszystkie moje ustawy i postępował według nich, a więc powinien żyć.
20 Umrze tylko ta osoba, która grzeszy.
Syn nie ponosi odpowiedzialności za winę swego ojca ani ojciec - za winę swego syna.
Sprawiedliwość sprawiedliwego jemu zostanie przypisana, występek zaś występnego na niego spadnie.

A Ty chcesz pociągać współczesnych
do odpowiedzialności za "ojców"?



Gdzie tak jest (Twoim zdaniem) napisane w Biblii, że "aparat pojęciowy nie jest w stanie wytłumaczyć"?
Czego konkretnie nie jesteś w stanie wytłumaczyć?
Jak takie wytłumaczenie "miałoby wyglądać"?
Wiesz o co pytasz?



Zobaczymy co Tomasz z Akwinu o tym:

™™™™™™™
Wszystko, co nie stanowi istoty Bożej,
jest stworzeniem.

słowa Dionizego:
"Wśród tego, co istnieje,
nie spotkasz czegoś,
co by nie było
jednem";
ale tak by nie było, gdyby
jedno dorzucało do bytu coś,
co by tenże byt zawężało;
a więc jedno nie powstaje z dorzucenia czegoś do bytu.

Jedno
nie dodaje do bytu czegoś rzeczowego,
a tylko przeczy istnieniu w nim podziału;
jedno bowiem znaczy tyle co
byt niepodzielony;
z czego jasno wynika, że
byt i jedno to pojęcia zamienne.

wszelki byt
albo jest niezłożony,
albo złożony;

byt niezłożony
nie tylko jest rzeczywiście niepodzielony,
ale nawet nie może być podzielony.

byt złożony
wcale nie jest bytem,
póki jego części istnieją oddzielnie;
jest nim, skoro tylko jego części złączą się w jedno,
by stanowić jedną całość złożoną jeden byt;
widać z tego jasno, w czym tkwi sedno bytu każdej rzeczy: w tym, że nie jest podzielony, rozbity.
to nam tłumaczy, czemu to każda rzecz z tą samą siłą,
z jaką strzeże swego bytu-istnienia,
strzeże i swojej jedności.

każda rzecz jest jedna,
stanowi o tym jej własna treść-substancja;
gdyby bowiem była jedną dzięki czemuś innemu,
wówczas i to coś inne musiałoby być "jedno";
a gdyby i to było "jedno" dzięki nowej treści,
to w takim razie nigdy by nie było końca,
szło by się w nieskończoność.
A więc trzeba stać na pierwszym.

jeśli jakaś rzecz jest zasadniczo niepodzielona,
a podzielona pod jakimś względem,
wówczas stanowi zasadniczo jedno,
a wiele pod jakimś względem.

Zachodzi to w dwóch wypadkach:
pierwsze,
gdy jest niepodzielona w tym, co stanowi jej istotę, aczkolwiek jest podzielona w tym, co leży poza jej istotą;
np. jeden podmiot o wielu przypadłościach;

drugie,
gdy rzecz ta istnieje w rzeczywistości jako niepodzielona,
kryje w sobie jednak możność podziału;
np. jedna całość o wielu częściach

Tak więc ów podział bytu na:
"jeden-wiele" oznacza:
"jeden" zasadniczo, "wiele" pod jakimś względem.

Zresztą nawet samo owo "wiele, wielość"
nie podpadałoby pod "byt",
gdyby w jakiś sposób nie podpadało pod "jedno": [wielość nie byłaby bytem, gdyby nie stanowiła Jedno];

ze słów Dionizego.
"Nie ma takiej wielości,
która by w jakiś sposób nie była jednością;
i tak:
wiele części tworzy jedną całość;
wiele przypadłości tkwi w jednym podmiocie;
wiele co do liczby jest czymś jednym co do gatunku;
wiele gatunków objętych jest jednym rodzajem;
wiele pochodnych ma jedno źródło pochodzenia".

W wyrażeniu: "jeden byt" nie ma tautolologii, czyli powtarzania dwa razy tego samego.
Czemu?
Bo jedno dodaje coś do bytu,
ale czyni to tylko nasz rozum.

™™™™™™™

jedno zamienne z bytem
przeciwstawia się wielości
jako wskazówka braku:
wskazuje, że byt jest niepodzielony
i jako taki ma za stronę przeciwstawną:
byt podzielony wielość.

A co się rzekło o bycie,
to samo trzeba powiedzieć i o "jedno"
no i o dobru, które, jak wiadomo, są zamienne z bytem;
a zatem: utrata dobra ma za podmiot jakieś dobro;
podobnie utrata jedności opiera się o jakieś jedno;
stąd wyrażenia:
wielość to jakoweś jedno.
zło to jakoweś dobro;
niebyt to jakiś byt.

zawsze jedna strona będzie zasadniczo taka,
a druga będzie taka li tylko pod jakimś względem;
i tak:
co jest bytem pod jakimś względem,
w sensie: jest dopiero w możności do istnienia,
zasadniczo jest niebytem,
w sensie. w rzeczywistości nie istnieje;

albo jeszcze inaczej:
co jest bytem zasadniczo,
w sensie: należy do działu jestestwa,
jest niebytem pod jakimś względem,
w sensie:
brak mu jakiejś nieistotnej, uzupełniającej postaci istnienia,
czyli przypadłości.

Podobnie:
co jest pod jakimś względem dobrem,
zasadniczo jest złem, i odwrotnie.

Tak samo: co zasadniczo stanowi jedno,
pod jakimś względem stanowi wiele,
i odwrotnie.

istnieje dwojaka całość:
1) jednorodna, składająca się z podobnych, jednakowych części, i
2) różnorodna, składająca się z części niepodobnych do siebie, czyli rozmaitych.

Wielość składa się jednostek,
ale tak, że części jej, jednostki poszczególne,
mają inną formę bytowania niż całość wielości

według pojmowania naszego:
wtedy dopiero podział staje się wielością,
gdy każda część wynikająca z podziału ma charakter oddzielnej jednostki.
Stąd to: jedno wchodzi w określenie wielości,
natomiast wielość nie wchodzi w określenie jedności.

A podział? Oddzielność? Ta rodzi się w naszym rozumie z samego przeczenia bytu.

Zrozumienie tego ułatwi nam ułożenie kolejności pojmowania:
nasz rozum jako pierwsze chwyta
1) byt; potem chwyta, że
2) ten byt jest tym, a nie tamtym bytem, i tak, jako drugie, chwyta jego podział tj. oddzielność;
3) jako trzecie chwyta, że jest jeden;
4) jako czwarte wielość.

™™™™™™™

ze względu na ograniczone możliwości naszego rozumu - dla nas nie ma innej drogi poznania Boga jak tylko ta jedna:
droga przeczenia i rugowania.

W ten właśnie sposób, nic nie przeszkadza,
by orzekać o Bogu
pojęcia wyrażające brak czy przeczenie;
niech to wyjaśni przykład:
wyrażamy się bowiem:
Bóg jest bezcielesny,
nieskończony itd.
I właśnie w ten sam sposób mówimy o Bogu,
że jest jeden.

™™™™™™™

św. Bernard:
"Jedność Bożej Trójcy góruje i trzyma prym nad wszystkim, co zwie się jedno"

Ponieważ jedno to byt niepodzielony,
wynika z tego, że to trzeba uznać za
jedno najwyższego stopnia,
co jest w najwyższym stopniu bytem
i co jest w najwyższym stopniu niepodzielone.
A właśnie w Bogu ziszcza się jedno i drugie.

Rozważmy. Bóg jest najwyższym bytem. Jasne!
Wszak Jego istnienie nie jest ograniczone
jakąkolwiek naturą:
nie jest istnieniem tej czy owej natury.
z żadną się nie wiąże;
Bóg to samoistne istnienie!
Wykluczające jakiekolwiek ograniczenie.
Bóg jest w najwyższym stopniu niepodzielony.
Jasne to z powyższych;
wykazaliśmy tam, że Bóg jest ze wszech miar niezłożony.
a więc wyklucza z siebie wszelką możliwą odmianę podziału;
jest więc i w rzeczywistości niepodzielony i w możności, tzn. że nawet nie może być podzielony.
Jasne więc, że Bóg jest w najwyższym stopniu jeden.

™™™™™™™

Otóż stosunek cieszy się rzeczywistym-rzeczowym bytem w Bogu;
i jeśli nie uzna się go za istotę Boga, będzie stworzeniem i nie będzie mu się oddawało oznak najwyższej czci;
gdy tymczasem śpiewamy w prefacji:
"Niech będzie uwielbiona
w Osobach właściwość,
w Majestacie równość".

Pozostaje więc, że w Bogu można przyjąć
stosunki rzeczowe
oparte jedynie o działanie,
według którego coś pochodzi w Nim wewnątrz,
a nie na zewnątrz.
Tego zaś pokroju pochodzeń w Bogu,
jak wyżej powiedziano, mamy dwa.

Pierwsze z nich
odbywa się według
działania myśli,
i to jest pochodzenie Słowa;

drugie
odbywa się według
działania woli,
i to jest pochodzenie Miłości.

Odnośnie do każdego z tych pochodzeń
musimy przyjąć
po dwa przeciwstawne stosunki;
pierwszy z nich to stosunek pochodzącego do początkodawcy
drugi to samego początkodawcy.
pochodzenie Słowa zwie się: rodzenie,
i to we właściwym znaczeniu,
tak jak przysługuje istotom żyjącym.

Zatem stosunek początkodawcy rodzenia
u istot cieszących się pełnią życia
zwie się: ojcostwo,
a stosunek pochodzącego od początkodawcy
zwiemy: synostwo.

Jak wyżej powiedziano, pochodzenie Miłości nie ma własnej nazwy;
stąd też nie mają jej i stosunki, które się na niej zasadzają.

stosunek początkodawcy tego pochodzenia nazwano:
tchnienie,
stosunek pochodzącego nazwano:
pochodzenie,
chociaż te dwie nazwy dotyczą
samych pochodzeń,
czyli wywodzeń,
a nie stosunków.

™™™™™™™

Boecjusz tak określa osobę:
"Osoba
jest to
jestestwo jednostkowe
natury rozumnej".

Jestestwo ujednostkawia się samo przez się,
przypadłości ujednostkawiają się poprzez podmiot, którym jest jestestwo:
mówimy bowiem o danej białości jako o białości tego oto podmiotu.

poszczególne jednostki jestestwa
przybierają szczególne miano wyróżniające je od innych;
zwą się:
hipostazy
lub jestestwa pierwsze.

wyrazem "jednostkowe"
wykluczono z pojęcia osoby
możność przybrania jej (przez Chrystusa);
wszak natura ludzka Chrystusa nie jest osobą;
jest bowiem przybrana przez godniejszą Osobę,
tj. przez Słowo Boże.

™™™™™™™

Ryszard od. św. Wiktora
powiedział, że
osoba, o jaką chodzi u Boga,
oznacza: "nieprzekazalne istnienie Bożej natury"

™™™™™™™

twierdzi Boecjusz, że każda nazwa
dotycząca Osób Boskich
oznacza stosunek.
Ale chyba żadna nazwa tak ściśle nie dotyczy Osób, jak właśnie nazwa: osoba.
Przeto nazwa osoba oznacza stosunek.

Jeśli idzie o Boga, to, jak wyżej powiedzieliśmy, odrębność może wprowadzić jedynie stosunek oparty o wywód.

Stosunek zaś w Bogu nie występuje jako przypadłość tkwiąca w podmiocie, lecz stanowi samąż istotę Boską; jest więc samoistnikiem, jak jest nim i sama istota Boska.
A zatem jak bóstwo jest Bogiem, tak
ojcostwo Boże jest Bogiem Ojcem
- Ten zaś jest Osobą Boską.
Osoba więc Boska oznacza stosunek jako samoistniejący;
inaczej mówiąc: oznacza stosunek na sposób jestestwa, które jest hipostazą samoistniejącą w Boskiej naturze;
aczkolwiek samoistnik w Boskiej naturze nie jest czymś innym od tejże Boskiej natury.

w Bogu przecież nie różni się:
"to, co jest"
i "to, czym coś jest".

Chociaż więc Osoba Boska
w swoim znaczeniu zawiera stosunek,
osoba zaś anioła czy człowieka nie zawiera go w swoim znaczeniu,
wcale nie wynika z tego, że nazwa "osoba" musi orzekać o nich wszystkich różnoznacznie;
nie musi też orzekać jednoznacznie, skoro, jak wyżej uzasadniono, nic nie może orzekać jednoznacznie o Bogu i o stworzeniach.

w ujęciu rozumu jest wspólne wszystkim Osobom Boskich, że każda z Nich samoistnieje w naturze Boskiej i jest odrębna od innych.
W ten to sposób nazwa "osoba" w ujęciu rozumu jest wspólna trzem Osobom Boskim.

™™™™™™™

jak to mówi Hieronim
wypowiedzi nieścisłe czy nieprzemyślane
wikłają w herezję,
dlatego w rozprawianiu o Trójcy należy postępować z ostrożnością i oględnością.
"Nie ma bowiem, mówi Augustyn,
błędów bardziej niebezpiecznych jak w tej materii,
nic trudniejszego w dociekaniu,
i nie ma też owocniejszych nad te zdobyczy".

™™™™™™™

Początek bez początku - a jest nim Ojciec,
oraz Początek z Początku - a jest nim Syn.

Ojciec ze względu na osoby odeń pochodzące
przyjmuje znamię:
ojcostwa i wspólnego tchnienia.
Z tego zaś powodu, że od nikogo nie pochodzi, przyjmuje znamię:
Początek bez początku:
i to właśnie wyraża owa właściwość:
niezrodzoność,
którą też i oznacza miano:
niezrodzony.

za Augustynem, że "niezrodzony"
wyraża po prostu zaprzeczenie rodzenia biernego;
jak mówi: "Wyraz 'niezrodzony' tyle znaczy, co 'nie Syn' ".

Gdyby było dwóch niezrodzonych, wówczas jeden z nich nie pochodziłby od drugiego, tym samym nie było by między nimi przeciwstawności stosunkowej a co za tym idzie i odrębności.
Musiałaby przeto być między nimi aż różność natur.

™™™™™™™

W Bogu "Słowo" brane we właściwym znaczeniu jest nazwą osobową i jest imieniem własnym Osoby Syna. Wszak oznacza jakoweś wyłanianie myśli; w Bogu zaś Osoba, która pochodzi według wyłaniania myśli zwie się: Syn, a tego pokroju pochodzenie, jak już wykazano, zwie się: rodzenie. Wychodzi zatem na to, że właściwie biorąc w Bogu sam tylko Syn musi zwać się: "Słowo".

™™™™™™™

Pierwszą nastręcza sama
wspólność nazwy "Duch Święty".
Tak to wyjaśnia Augustyn:
"Ponieważ nazwa ta jest wspólna dla dwóch pierwszych Osób, dlatego sam Duch Święty zachował dla siebie, jako imię własne, tę nazwę, która jest wspólną dla dwóch pierwszych;
bo i Ojciec jest Duchem i Syn jest Duchem;
i Ojciec jest święty i Syn jest święty".

Otóż cechą właściwą miłości jest to, że ożywia i porusza wolę miłośnika ku rzeczy miłowanej,
świętość zaś przypisujemy tym rzeczom czy osobom, które odnoszą się do Boga.
Ponieważ więc Osoba Boska pochodzi jako miłość, którą Bóg jest miłowany, dlatego jak najsłuszniej nosi miano: Duch Święty.

O ile "Duch Święty" weźmiemy jako dwuwyraz,
a więc osobno "Duch", a osobno "Święty",
wówczas jest nazwą wspólną dla całej Trójcy;
nazwa bowiem "duch" oznacza niematerialność Boskiego jestestwa.

Awięc nazwę "duch" nadajemy wszystkim jestestwom niematerialnym i niewidzialnym.
Co do nazwy "Święty" to uwydatnia ona nieskalaność czy szlachetność Bożej dobroci.

Grzegorz wypowiada: "To właśnie Duch Święty jest Miłością".

Nazwę "miłość" możemy nadać
i istocie Bożej i Osobie Bożej.
Jeśli ją nadamy Osobie Bożej, wówczas jest imieniem własnym Ducha Świętego;
podobnie jak "Słowo" jest imieniem własnym Syna.

w Bogu mamy dwa pochodzenia:
jedno według myśli: to pochodzenie słowa;
drugie według woli: to pochodzenie miłości

™™™™™™™

Oto racja, czemu o Sokratesie, Platonie i o Cyceronie mówimy: to trzej ludzie.
Natomiast o Ojcu i Synu i Duchu Świętym nie mówimy: to trzej bogowie, ale to jeden Bóg.
bo w trzech osobnikach ludzkiej natury są trzy człowieczeństwa;
w trzech zaś Osobach jest jedna Boża istota.

czytamy u Boecjusza, że w Bogu nie ma różnicy
między tym "kto jest", a tym "dzięki czemu jest".
Lecz Ojciec właśnie dzięki ojcostwu jest Ojcem.
Zatem Ojcostwo i Ojciec są tym samym.
Dla tego samego powodu również i
inne właściwości są tym samym co Osoby.

Podobnie o istocie, która
jest Bogiem,
mówimy, że jest
w Bogu.

Hilary: "W Synu nie znajdziesz nic więcej nad to, że jest narodzony".
Toć właśnie dzięki narodzeniu jest Synem.
Usunąwszy więc synostwo, nic nie zostanie z hipostazy Syna. To samo z tego samego powodu trzeba powiedzieć i o innych Osobach.

™™™™™™™

Coś tam napisał.



Co to znaczy "A jako B"?
Jak definiujesz "Osobę"?



Co to znaczy "A jest w B"?



"istnieje historyczna ciągłość —
zakorzeniona w sukcesji apostolskiej —
pomiędzy
Kościołem założonym przez Chrystusa
i
Kościołem Katolickim"

Np.
"Istnieje ciągłość pomiędzy Jorge Mario Bergoglio, a Franciszkiem".
"Istnieje ciągłość między Gordonem Matthew Sumnerem, a Stingiem."
"Istnieje ciągłość między Kefasem i Piotrem."
"Istnieje ciągłość między Emmanuelem i Jezusem."

Czy nazwa "Trójca Święta" występuje gdzieś w Biblii?
Czy brak takiej nazwy w Biblii
oznacza, że (Trójca Święta)
i (Ojciec i Syn i Duch Święty)
to są dwa odrębne byty?

Dołożenie
drugiej nazwy
czy trzeciej nazwy
tworzy odrębne byty?

Nie wierzysz w to, że
jeden byt może mieć
wiele różnych nazw?

Kartofel, Ziemniak, Pyry.
Kefas, Piotr.
Syn, Jezus, Emmanuel, Słowo.



Ale nie jesteś w stanie wskazać JEDNEJ osoby nie występującej w Biblii, która do niego należy, na przestrzeni 1500 lat?

Mateusz 18
17 Jeśli i tych nie usłucha,
donieś Kościołowi!
A jeśli nawet Kościoła nie usłucha,
niech ci będzie jak
poganin i celnik!

Gdyby ktoś chciał "donieść Kościołowi"
to do których ludzi ma się zwrócić w tym celu?
Możesz ich wskazać?
Skąd wiedzieć czy nie usłuchał "Kościoła", jeżeli nie wiadomo KTO tym Kościołem jest?
Czy to jest jakieś "martwe prawo" Twoim zdaniem?
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Martwe_prawo



Czy to nie jest Sukcesja Apostolska?:

Dzieje Apostolskie 1
21 Trzeba więc, aby jeden z tych,
którzy towarzyszyli nam przez cały czas,
kiedy Pan Jezus przebywał z nami,
22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba,
stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania».
23 Postawiono dwóch:
Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus,
i Macieja.
24 I tak się pomodlili:
«Ty, Panie, znasz serca wszystkich,
wskaż z tych dwóch jednego,
którego wybrałeś,
25 by zajął miejsce
w tym posługiwaniu
i w apostolstwie,
któremu sprzeniewierzył się Judasz,
aby pójść swoją drogą».
26 I dali im losy,
a los padł na Macieja.
I został dołączony
do jedenastu apostołów.

Kto wybrał Macieja?
Czy to jest Sukcesja Apostolska czy nie?

1 Koryntian 3
9 My bowiem jesteśmy pomocnikami Boga,
wy zaś jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą.

Co to za podział na "my i wy"?



Ale trzeba poprosić, bo lubisz być proszony?
Proszę o to abyś od razu udostępniał na forum konkrety w tej sprawie i wszystkich kolejnych, mnie i innym, bez pogrywania w gierki.
Czy może chcesz, żeby Cię prosić o wszystko z pojedyncza, żebyś poczuł zadowolenie z bycia proszonym?

Na Święta, życzę powrotu do jedności z Kościołem Katolickim.

I to był, drogi @Gregorze, Twój "dowód"? Serio?

Najpierw wyjaśnij o jaki kontekst bycia razem trzech osób boskich ci chodzi...Skoro WSZYSTKIE stanowią jedną objawiającą się Mojżeszowi Osobę "Jestem", to albo w "Jestem" objawiła się Mojżeszowi KAŻDA z nich(gdyż każda z nich jest "całym Bogiem"), a co za tym idzie twoje stwierdzenie jakoby ŻADNA z osób "Jestem" nie objawiła się Mojżeszowi jest sprzeczne z prawdą objawioną, albo masz jakiś problem z logiką...