To był komentarz do linku, a nie do Barneya.
Są jeszcze na tym forum prawi, niezakłamani ludzie.

Ale głupio gadasz.
Przecież mój Kościół nie jest moją własnością, jestem tylko częścią ciała Chrystusa.
Nie przypisuj mi złych intencji.

_______________________

Nie pamiętam dokładnie, ale w średniowieczu któraś ze świętych, niemiecka dominikanka, bodaj Hildegarda z Bingen, w listach upominała biskupa Rzymu.
Teraz upominają go kardynałowie.
Moja postawa nie jest niczym nadzwyczajnym, tylko większość boi się powiedzieć głośno, co myśli o postawie i działaniach papieża Franciszka i chaosie, jaki wprowadza.
I proszę niech nikt nie wyrzuca mnie z mojego Kościoła, bo to sprawa mojego sumienia.

Przede wszystkim, prosił bym Cię o zachowanie kultury w dyskusji i szacunku do siebie nawzajem.Rozumiem, że możesz nie zgadzać się z tym, co napisałem, ale to, że się ze mną nie zgadzasz, to nie powód aby pisać, że "głupio gadam".Po drugie natomiast, nie przypisuje Ci złych intencji, ale tylko zwracam uwagę, że Kościół nie jest naszą własnością, a pisząc "mój Kościół" to się właśnie sugeruje.

Biskup Ryś, też cos powiedział na ten temat. Św. Katarzyna ze Sieny była niezwykłą kobietą. Żyła w XIV wieku i żyła bardzo krótko – zaledwie 33 lata. Była tak bardzo czczona, że po jej śmierci Siena z Rzymem kłóciły się o to, kto ma przechowywać jej ciało. I do dzisiaj biedna Katarzyna jest podzielona. Jej ciało spoczywa w Rzymie, a głowa w Sienie. Papież Jan Paweł II uznał ją za patronkę Europy. Jest także doktorem Kościoła – to jedna z niewielu kobiet, które dostąpiły tego zaszczytu. Przedziwny to jest doktor, co nie umiał pisać. Wszystkie swoje teksty dyktowała – listy, pisma ascetyczne... Ale co dyktowała! Niewielu odważyłoby się napisać do papieża: „Ty tchórzu”, a ona to potrafiła. Oczywiście, żeby się tak zwracać do papieża, trzeba niezwykłej pokory i odkrycia, jak bardzo Bóg mnie wybrał. Otóż na przykładzie Katarzyny widać to, o czym mówi Ewangelia – że Bóg wybrał to, co małe. Bóg wybrał prostaczków, aby im zawierzyć niesłychane rzeczy.

https://opoka.org.pl/biblioteka/M/MR/wa ... ys_02.html

Niebawem "problem" łączności czy też jej braku się rozwiąże. Obecny papież(?) sam ogranicza swoje kompetencje, na rzecz różnych ciał kolegialnych. Następuje długo wyczekiwany, przez specyficzne środowiska, proces demokratyzacji Kościoła, zwany dla niepoznaki synodalnością, czy episkopalizmem.
Papież to będzie taki Marszałek Sejmu. Taka w gruncie rzeczy godność honorowa. Coś jak obecnie Prymas Polski.
W takim systemie nie jest istotne czy ktoś się zgadza z marszałkiem (papieżem), czy się z nim nie zgadza. Liczy się by przestrzegał prawa uchwalane przez sejm (synod), czy tam sejmik (episkopat).
W Niemczech trzeba przestrzegać prawa niemieckiego, a na terenie Polski prawa polskiego.
Ot "bogactwo" różnorodności. Prawo miejscowe uwzględnia różne uwarunkowania kulturowe, mentalne, środowiskowe i wiele wiele innych uwarunkowań..

Nie przyszło ci do glowy, że chodzi o zbliżenie się do prawoslawia?

Myślę, że nie tylko do prawosławia..
Dam takie trzy linki do tekstów i wyjątki z nich:

https://ekai.pl/kwestia-synodalnosci-dzieli-uczestnikow-synodu/
Edward Pentin przypomina, że w swoim kluczowym przemówieniu na ten temat w październiku 2015 r., Franciszek powiedział, że „droga synodalności jest drogą, której Bóg oczekuje od Kościoła trzeciego tysiąclecia”. Dodał, że Kościół synodalny, „to wzajemne słuchanie, przez które każdy może się czegoś nauczyć”. Zauważa, iż jest to wzorzec rządzenia Kościołem szczególnie preferowany przez zmarłego kardynała Carlo Marię Martiniego, który miał nadzieję na „stałą radę zarządzających Kościołem, obok papieża”. Był on jednym z pierwszych, którzy zaproponowali model Kościoła „synodalnego”, w którym papież nie rządzi już jako „monarcha absolutny”.

https://www.pch24.pl/klub-z-sankt-gallen--dokad-zmierza-kosciol-,58899,i.html
Zdaniem niemieckiego dziennikarza Müllera-Meiningena, do celów grupy z Sankt Gallen należy wdrożenie w życie procesu decentralizacji Kościoła.

Czyż do tego właśnie nie doszło – nie tylko na synodzie ds. rodziny, ale i w posynodalnym Kościele? Wiele na to wskazuje – choćby chaos wokół interpretacji Amoris Laetitia. Na przykład Episkopat niemiecki dopuścił niektórych rozwiedzionych w nowych związkach do Komunii, a polski nie. W efekcie część Kościoła dryfuje niebezpiecznie w stronę mentalności protestanckiej. Jaki jest w tym udział grupy z Sankt Gallen: liberalnej i przeciwnej konserwatywnemu Benedyktowi XVI ?

Cele mafii z Saint Gallen najlepiej chyba przedstawił kardynał Godfried Danneels: uczynienie Kościoła bardziej nowoczesnym. Unowocześnienie oznacza liberalizację. Ta zaś, jak zauważają komentatorzy, dokonała się już w znacznym stopniu. Pete Baklinski (Life Site News 01.03.2017) zwraca uwagę, że obecnie przedstawiciele Watykanu chwalą heretyka Marcina Lutra, a krytykują tradycjonalistów i kultywujące łacińską Tradycję zakony. Jego zdaniem współcześnie najwyżsi hierarchowie nawołują do troski o środowisko i reorganizację systemu ekonomicznego, zamiast koncentrować się na wierze. Głoszący błędne poglądy biskupi podnoszeni są zaś do rangi kardynałów. Władze ograniczają też wpływy konserwatywnych duchownych. Oto owo „unowocześnienie”.

[url]
https://gloria.tv/article/8vCPVxbriu2m3HPnisWHKqe8r[/url]
W dwa tygodnie po śmierci kardynała Martini, 12 września 2012 roku, Wielka Loża Masońska we Włoszech publikuje dokument, w którym przy okazji jego śmierci oficjalnie potwierdza, że kard. Carlo Maria Martini przeszedł inicjację, wtajemniczenie do Loży Masońskiej. Znajdujemy tam zaraz na samym początku następujące zdanie:
„Jeżeli chodzi o nas, to z ogromną prostotą i z uczuciem, z bezgraniczną miłością i nieskończonym szacunkiem, pragniemy złożyć hołd naszemu bratu (sic!) Carlo Maria Martini w jego podróży do Wiecznego Orientu” (masońskie pojęcie wieczności).
Podpisali się pod tym nekrologiem, który w całej swojej dalszej treści ubliża papieżowi Benedyktowi XVI, bracia Wielkiego Demokratycznego Orientu.

Wierzący student
Posłuchaj uważnie skupiając się na tym co nas na dziś interesuje. Mogę dodać kilka słów o grupach ludzi krytykujących. Wcześniej wspomnialam, że są trzy.

Czy potrzebny jest nam papież Franciszek

Małe sprostowanie: Św. Hildegarda z Bingen nie była dominikanką a benedyktynką. Przepraszam, ale jestem niezwykle wyczulony na tym punkcie (mylenie zakonów, przynależności świętych do wspólnot zakonnych).

Żyjemy dziś jednak w kompletnie innych czasach, i chyba takich świętych, którzy odważyliby się zwracać uwagę Ojcu Świętemu nam brakuje. A może to dopiero nastąpi, i za lat kilkaset ktoś dostrzeże coś co nam w jakiś sposób umyka.

Papież bł. Eugeniusz III był duchowym synem swojego współbrata (cystersa), św. Bernarda z Clairvaux - wyroczni ówczesnej Europy. Ten radził mu, ale też potrafił zaprotestować.

Obowiązuje, ale nie tak samo.
A w pewnych sytuacjach jest obowiązek zaprotestowania.

Ga 2:11-14 bt5 "(11) Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. (12) Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się odsuwać i trzymać z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania. (13) To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę. (14) Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, to jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?"

Mimo wszystko papież nie jest kimś, kto tworzy normy. On je tylko ogłasza.

To wszystko nie znaczy, że wolno nam "detronizować" papieża.

Kiepski przykład. Paweł opieprzył św. Piotra za zachowanie, a nie nauczanie.

Nieprawda. To zachowanie było jak najbardziej związane z nauczaniem.
Zresztą na tej zasadzie i ja mogę powiedzieć że oprotestowuje zachowanie (wprowadzanie bałwana do świątyni).

Prawda, prawda. Jest to jak wół zapisane we fragmencie, który przytoczyłeś:

Ga 2:11-14 bt5
"(11) Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. (12) Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się odsuwać i trzymać z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania. (13) To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę. (14) Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, to jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?"

Yarpen, toczysz wojnę o słowa (wiesz dobrze, ze to odsuwanie się Piotra nie było towarzyskie, lecz związane z tym, ze bał się oskarżeń o ignorowanie czystości rytualnej), tymczasem clou zagadnienia jest zupełnie gdzie indziej:
jak napisałem, równie dobrze można powiedzieć że wytykamy papieżowi niewłaściwe zachowanie, tj. procesjonalne wprowadzanie figury bożka pogańskiego do świątyni katolickiej.

Toczę wojnę o stan faktyczny, a nie o słowa. Jak wół stoi, że św. Paweł miał pretensje do św. Piotra o to, jak postępuje, a nie co naucza.