To niekatolicka koncepcja, całkowicie niebiblijna.
(14) Bo gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. (15) Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające. (16) Okaże się to w dniu, w którym Bóg przez Jezusa Chrystusa sądzić będzie ukryte czyny ludzkie, według mojej Ewangelii./Rz 2,14-16/



Dobre uczynki są ZAWSZE z Boga:
„Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić” /J 15,5/
Sobór Trydencki wyraził to stwierdzeniem, brzmiącym mniej-więcej tak: „Bóg chce, aby naszą zasługą było to co jest Jego darem”.
Uczynki stoją za każdym (także niewierzącym) na sądzie, nawet gdy człowiek je czyniący o Bogu nie słyszał - napisano bowiem „odda każdemu według uczynków jego” (Rz 2,6).
Uczynki byłyby bezowocne gdyby były czynione w pysze typu „wyczynię sobie zbawienie” - upatrywanie zbawienia w swoich uczynkach jest naiwne, gdyż nie mogą one wysłużyć nam Łaski zbawienia (w tej sprawie są rzeczywiście „jak skrwawiona szmata”). Zbawienie wysłużył nam Jezus, i to jest jedyną możliwą droga:
„I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.” /Dz 4,12/
Jednak nawet czyny pogan są ważne na sądzie:
„Bo gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające.”/Rz 2,14-15/


Św.Teresa z Lisieux ujmowała to tak:
„Kiedy okazuję dobroczynność, to jest to tylko nasz Pan, działający we mnie”. Sami z siebie nie jesteśmy zdolni do najmniejszego uniesienia miłości, chyba że zostanie dane nam z łaski Chrystusa, przebywającego w nas przez Ducha Świętego. […] Sami w sobie nie posiadamy i nie możemy posiadać jakiejś zasługi, cnoty czy świętości. Jezus, który żyje w nas i zastępuje nasze przyrodzone, grzeszne życie swoim życiem łaski, jest nasza zasługą i świętością.. Tylko wtedy, jesteśmy zdolni do świętego, bezgrzesznego życia, kiedy odrzuciliśmy odziedziczone po Adamie grzeszne przyrodzone życie, nasze czysto zmysłowe pożądania i popędy a także nasze własne mniemanie po to, aby żyć odtąd „życiem Chrystusa”, które musi przeniknąć wszystko to, co jest w nas...”

Jaki jest pierwszy i najważniejszy nakaz w Prawie?

Oczywiście, że Dobro pochodzi tylko od Boga.
Pogrubiłem warunek konieczny do tego aby czynić dobrze, o którym zdaje się zapomniałeś..

Watchmanie, przeczytaj proszę w całości cytat który przytoczyłem. Z kontekstu wyraźnie widać, iż bynajmniej nie chodzi o "czynienie Prawa" w sensie wiary w Boga - lecz wręcz odwrotnie, czynienia dobra MIMO braku wiary w Boga, mając z Nim jedyny kontakt przez podpowiedzi sumienia.

Zerknijcie jeszcze na obraz jaki przedstawia Jezus jak ma wygladać sąd ostateczny w Mt 25 31-46.
Czy to niezastawiające, że sprawiedliwi pytają : " Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić?" itd.
W tym ma się przejawiać wiara. W czynach autonomicznych, z odruchu serca a nie z wyrachowania, że może jak to zrobię to się przypodobam.
działanie ponad uprzedzenia i konwenanse dajce konkretne dobro drugiemu człowiekowi.
Czy nie dziwne, że sprawiedliwi pytają przecież wierząc w Jezusa, Boga winni wiedzieć wszystko jak będzie w momencie zbawienia i czuć, dlaczego to oni są sprawiedliwymi. A tu taki obraz.

Przypodobywanie sie innym zwie sie po prostu pycha.

To już sobie sam dopowiedziałeś.. że można niby czynić dobro mimo braku wiary w Boga..
Będziesz miłował Pana Boga twego całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. To jest największe i pierwsze przykazanie.
Aby czynić to, co Prawo nakazuje trzeba miłować Pana Boga całym sercem, duszą, umysłem i mocą. Trzeba uwierzyć, że to co pochodzi od Boga jest Dobre, Prawdziwe, Mądre, Piękne.
Jak chcesz spełnić ten warunek nie wierząc w Boga?
Bóg do każdego ma dostęp. Właśnie ten głos sumienia, to jest Głos pochodzący od Boga. Jeśli, ktoś Go odrzuci nie ma możliwości by uczynił coś Dobrego. Aby uczynić coś dobrego trzeba uwierzyć w to co Bóg mówi, a wiec trzeba Mu uwierzyć. Trzeba uwierzyć w Boga. Bez wiary w Prawdę, w Boga nie można czynić dobra..
Analogicznie. Jeśli wierzysz w zło, fałsz no to automatycznie jesteś siewcą zła, fałszu. Jeśli wierzysz w Dobro, w Boga, jesteś zgodny z Prawdą, a więc czynisz Dobro.
Nie można wierząc w zło czynić Dobro.

Czlowiek czynia dobrze daje Bogu zwyciestwo nad diablem co jest prawda.

Powtarzam - przeczytaj przytoczony fragment biblijny i nie nauczaj protestanckich głupstw na katolickim forum.

OK... Powiedz mi tylko jakim wersetem biblijnym mozesz potwierdzic tzw. nieomylnosc papieza

Tu masz sporo, Zygmuncie http://www.analizy.biz/marek1962/prymat.pdf

O tak... Jak ateista poda kubek wody spragnionemu, albo nakarmi głodnego, to nie czyni dobra.

Bóg mówi do każdego. Jest to tzw. głos sumienia. Jeśli osoba, która twierdzi, że w Boga nie wierzy, posłucha Bożej podpowiedzi, to znaczy, że Bogu uwierzyła.
Żeby czynić Dobro trzeba Bogu uwierzyć, bo tylko od Niego płyną Dobre myśli..
Nie można czynić Dobra, wybierając myśli pochodzące od diabła..
Tylko diabeł jest 100% ateistą (zawsze i wszędzie). Ateista wybierając Dobro przestaje być na ten czas ateistą. Staję się nim ponownie wybierając zło.
Tak samo osoba, która deklaruje się za wierzącą w Boga, gdy wybiera myśli pochodzące od diabła staje się na ten czas ateistą..
Bez wiary w to co pochodzi od Boga, a więc de facto: nie wierząc Bogu, nie można czynić Dobra..

Dużo lania wody, a pytanie jest proste:

Czy jak ateista poda kubek wody spragnionemu, albo nakarmi głodnego, to nie czyni dobra?


Interesująca filozofia. Gdzie jej uczą?

Już przecież wyjaśniłem, że ateistą się bywa.
Jest rzeczą oczywistą, że osoba, która jest przekonana, że Boga nie ma, która nie wierzy w Dobro, częściej będzie wybierała zło.
Jej "antena odbiorcza" skierowana jest bowiem w stronę zła, i stamtąd pochodzi większość natchnień jakie wybiera..
Osoba wierząca Bogu, wierząca w Dobro, "antenę" ma skierowaną na Boga i to stamtąd pochodzi większość natchnień, myśli, które wybiera.

To jest twoje widzimisię, a ja bazuję na rzeczywistości. Pytanie pozostaje w mocy.


Rzeczą oczywistą jest to, że unikasz odpowiedzi na moje, de facto proste pytanie. Oczywiście nie jest dziwne w momencie kiedy uświadomimy sobie, że po prostu nie możesz na nie udzielić odpowiedzi zgodnej z prawdą, ponieważ ona obali Twoje poglądy na temat tego, czy ateista może czynić dobro.