ale ten Jezus wyprowdził Izraelitów z Egiptu i wprowadził do Kanaanu

Szkoda tylko że Żydzi wyprowadzeni z Egiptu nic o tym nie wiedzieli ...

A jednak tak było:
"Nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a skałą był Chrystus." /1 Kor 10,1-4/

"Przez wiarę Mojżesz, kiedy dorósł, nie zgodził się, by go zwano synem córki faraona, (25) i wolał raczej znosić uciski wespół z ludem Bożym, aniżeli zażywać przemijającej rozkoszy grzechu, (26) uznawszy hańbę Chrystusową za większe bogactwo niż skarby Egiptu; skierował bowiem oczy na zapłatę. (27) Przez wiarę opuścił Egipt, nie uląkłszy się gniewu królewskiego; trzymał się bowiem tego, który jest niewidzialny, jak gdyby go widział." HEBRAJCZYKÓW 11:24-27

Nie używaj rozumu, bo dostaniesz bana

Nesto jak zwykle myli "używanie rozumu" z "nieużywaniem wiedzy"
Jeszcze Ci te głupoty nie przeszły?

Barney, pozdrawiam serdecznie..
A w temacie.. "Jestem Który Jestem" jest zaczerpnięte z innych kultur, mitów itp. Dlatego tzw. "Pan Jezus" nie jest nim

Takie stwierdzenie może odnosić się wyłącznie do Ducha.

A ktoś powiedział, że Jezus to nie Jezus?

Nie. On - to nie On.
Ty to nie ty.

Jak zwykle rozmowa wysokich lotów z nesto

Dokladnie tak.
Wszystkie objawienia Boga w ST miały postać człowieka, czlowieka -anioła, Boga -człowieka (czyli jednocześnie Boga i czlowieka) -dokladnie jak Jezus.
Przykłady pierwsze z brzegu:
Abrahama pod dębami Mamre odwiedził sam Bóg w osobie czlowieka. Abraham ujrzał trzech mężczyzn. Dwaj z nich to byli aniołowie, którzy udali się do Sodomy (Rdz 19:1), a trzeci jest w całym tym rozdziale nazwany YHWH, a Abraham pod każdym względem traktuje go ja Boga. Jednocześnie postać ta zachowuje się zupełnie jak człowiek, a nawet sożywa posiłek.
Jakub również doświadcza spotkania z kimś kto wygląda jak czlowiek-zmagał się z nim całą noc. Po jego odejściu Jakub nazywa to miejsce Penuel (Peni El) twarz Boga, ponieważ sądził, że człowiekiem, z którym sie zmagał był sam Bóg.
Podobnie Bóg pod postacią człowieka ukazał się także Jozuemu (Joz 5:13-15), Ezechielowi w wizji (rozdział 1), Mojżeszowi itd.

Bóg jest jeden, ale jest to jedność złożona - Echad
Kiedy fizycznie Syn Boży był na ziemi duch Ojca był w niebie, bo wydzielil cześć z siebie, napisano bowiem że Go fizycznie zrodził. W nas też przecież jest boskie nasienie tj kawałek Ducha Bożego.
YHWH = YAHSHUA
Dlatego Jezus to YHWH, imię Jeszua (Jezus) to skrócona forma od Jehoszua, będącą skróconą formą od "Jahwe Joszija" - "Pan/Bóg zbawia". Innymi słowy, imię Jahwe jest zawarte w imieniu Jezus.

Zgadza się. Pisze o tym św.Ireneusz z Lyonu (II wiek) w Wykładzie nauki apostolskiej

http://mieczducha888.blogspot.com/2014/ ... stusa.html - psalm 97 boskość Jezusa Chrystusa

"PAN ( YHVH) jest ze mną, nie będę się bał; cóż może mi uczynić człowiek? ... Lepiej ufać PANU, niż polegać na człowieku.9 Lepiej ufać PANU, niż polegać na władcach." - psalm 118:6,8-9 Uwspółcześniona Biblia Gdańska

"A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen" - Ewangelia Mateusza 28:20b

Oczywiste jest, że nawet przez zwolenników wiary, że wtedy, gdy [Syn] mówił o sobie "ja jestem", tylko nieliczne należy utożsamiać z "jestem, który jestem". Zapytam, które tak, które nie? W starotestamentowym stwierdzeniu mamy:ehjeh aser ehjeh. Pytam, czy znacie wypowiedzi, w których [Syn] nazwał siebie tym określeniem, ewentualnie został nazwany? Mam w domu książkę Tadeusza Kundy:"SPOR O BOŻE IMIĘ" wyd. Apostolicum i przez to wywody dostarczane za. Nie wydaje mi się za uzasadnione, żeby określenie "ja jestem" utożsamiać z imieniem własnym [elohim] tj. JHWH, objawionego na kartach starotestamentowych sprawozdań, z prostej przyczyny. Np. w Ezech.25:11 czytamy:Oto jak dokonam sprawiedliwości...i poznają, że Ja Jestem Jahwe. Tak to "Ja Jestem" to nie "Jahwe" BT.Wyd.II. "Ja Jestem" To jedno. "Jahwe" to drugie. I tak w ks. Ezech.36:23 czytamy:Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, i poznają ludy, że Ja Jestem B.T.Wyd.II dosł.[color=#0000FF]...,że Ja Jestem Jahwe. Nie tyle, że "Ja Jestem", Co, że:"JA Jestem Jahwe"..

Odpowiedź na Twoje pytanie znajduje się na pierwszej stronie wniosku. Czytaj wątek, zanim napiszesz.

Rozumiem, że zawsze i wszędzie używacie tych samych argumentów, na poparcie tej tezy, jak my od zawsze odpowiadamy na te same "argumenty".
Pominę nawet fakt, że w języku greckim i hebrajskim imię własne [Ojca] ma inną konstrukcję gramatyczną niż "ja jestem" gr.ego eimi. Nie dostrzegam w wypowiedzi z Jana 8:58 posłużenia się nim jako imieniem, czy tytułem, tylko chęć wyjaśnienia swego przedludzkiego istnienia. I tak, żeby nie być gołosłownym wiemy, że zapowiadał odejście z tego świata, i pójścia tam, gdzie inni pójść nie mogą wer.21. Potem, że inni pochodzą z ziemi on z nieba. wer.22-23. I ostrzeżenie, że pomrą w swoich grzechach, gdy nie uwierzą , że "ego eimi". [jestem, który jestem - nie]. I zaraz po tym pytanie:kimże ty jesteś. Nie ma mowy o utożsamianiu "ego imi" z "jestem który jestem", tylko chęć odkrycia, kim jest ten, który mówi, że on jest, i że ci,którzy go nie uznają, umrą w swoich grzechach. On, czyli kto? "elegon un sy tis ei" tj."mówili więc mu:ty kto jesteś". W tym przypadku szło o ustalenie tożsamości itp. Potem skierowanie uwagi syna na ojca, i nierozumienie przez innych o kim mówi. wer.26-27. Potem skierowanie uwagi na proroctwo, o wywyższeniu syna przez ojca, co zawsze przedstawia dawcę nad odbiorcą. To już wykazałem. Wiemy, że w przypadku wywyższenia "hyion tu antrophu" tj."syna człowieczego", poznacie, "że ja jestem" gr.gnosesthe hoti ego emi". Widać tutaj chęć utożsamienia się, nawet nie bezpośrednio, co pośredni z "hyion tu antropu". W obu przypadkach trudno dopatrywać się chęci wykorzystania "ego iemi" jako tytułu, czy utożsamienia z "jestem który jestem". T o teraz wkraczamy w kontekst wypowiedzi:"amen, amen mówię wam z a n i m [patriarcha] stał się , ja jestem". I tak w wer. 32 mówi o możliwości wyzwolenia, jakie ze sobą niesie. W odpowiedzi słyszy od żydów, że nie potrzebują wyzwolenia, ponieważ oni to nasienie dawno temu żyjącego patriarchy. wer.33 W odpowiedzi słyszą, że [Syn] jest świadomy czyim są potomstwem. wer.37. Skierowany do nich zarzut, że [Syn] pełni wolą ojca. Od żydów, że dawno temu żyjący patriarcha, jest ich ojcem. wer.39. Potem czytamy o kierowanych względem nich zarzutach. Potem skierowanych do niego, żedemona maszwer.48 I pretensje do niego, że obiecuje innym życie, a przecież wszyscy poumierali
w tym prorocy, jak i dawno temu żyjący patriarcha. On był i go nie ma. wer.52. I pytanie, czy jest większy od patriarchy, który dał im ich istnienie.I który umarłwer.53 I pytanie:kim siebie czynisz? wer.53 I znowu nie skierowanie uwagi na siebie, tylko "pater mu" tj."ojciec mój"który wy mówicie, theos naszym jestwer.54 I potem zapewnienie, że [Syn] ma ojca, zna ojca. Następnie zapewnienie, że dla patriarchy, wszystko to co teraz się dzieje ma wielkie znaczenie, i że sprawiło, sprawia mu to radość. W odpowiedzi na to:pentekonta ete upo echeis kai Abraam genesthai ego eimi" tj. "pięćdziesięciu lat nie masz a Abrahama zobaczyłeś?". Żyjesz pomiędzy nami kilkadziesiąt lat, a mówisz, że widziałeś wieki temu żyjącego człowieka? W odpowiedzi usłyszeli: "z a n i m stał się ja jestem". Zanim stał się,to co? Nic nie da w tym miejscu odpowiedź, zanim zaistniał "jestem, który jestem". Zagadnienie, temat, dyskusja w tym miejscu dotyczyła nie tożsamości, tylko preegzystencji. Kto był przed kim! Jeden człowiek mówi, że istniał przed innym,który umarł, nawet nie setki, co ok.dwóch tysięcy lat przed nim. Zanim on, ja jestem, czyli jak to odaje ks. K.Romaniuk "zanim zaczął istnieć ja byłem". Czy "nim jeszcze pojawił się, ja już byłem". Ja mam świadomość, że w gr. "ja byłem", to nie "ego eimi". Niemniej niektóre przekłady w tym bp. Kazimierza Romaniuka, oddają gr. ego eimi" przez "ja byłem". Nie znam jego wyjaśnienia. Niemniej wiadome jest, że jest to dopuszczalne, ponieważ w wer.58 czytamy:"zanim zaczął istnieć" i wskazuje na ciągłość trwania. W tym przypadku gr. czasownik eimi,występuje w pierwszej osobie liczby pojedynczej, w czasie teraźniejszym trybu oznajmującego, przez to można tłumaczyć je przez "ja jestem". Niemniej jednak w tym przypadku,mamy czas przeszły dokonany, tj.poprzedza ją aorystyczna fraza bezokolicznikowa odniesiona do przeszłości, przez co należy uznać, że w tym przypadku mamy do czynienia z "praesens historicum" tj.użycie formy czasu teraźniejszego dla oznaczenia czasu przeszłego w celu narracyjnego unaocznienia wydarzeń z przeszłości. Inaczej użyty czas teraźniejszy w narracji zamiast czasu przeszłego.
I co istotne w rozważaniach w dalszej części opowiadania w Jana 9:1-41 czytamy o uzdrowieniu niewidomego od urodzenia. O tym, że po tym uzdrowieniu istniał problem z ustaleniem, czy uzdrowiony to w istocie niewidomy od urodzenia. Jedni mówili, elegon hoti hutos estin tj. mówili, że ten jest, tzn. że to on. Inni "podobny mu". A sam zainteresowany odpowiedział dosł. elegon hoti egoi eimi" mówił, że j a j e s t e m". W 8:58 czytamy:"zanim gr. prin genesthai ego eimi" czyli "ja jestem". W 9:8 uzdrowiony mówi o sobie:"ego eimi". Jeden i drugi powiedział o sobie, że jest "ego eimi".