Wiary się nie znajduje, tylko dostaje.



ChatGPT:





ChatGPT:




Jakiego "uczucia" szukasz, które by sprawiło, że uznałbyś, że Wierzysz?

Na forach ateistycznych była uznana za ateistkę. A ty, niby wierzący znów piszesz bez wiedzy, bo to wiedza z zakresu duchowości a nie mniemania. I do tego dwie różne sprawy. Matka Teresa była zdrowa a Tereska nigdy nie wyleczyła się ze skrupulantyzmu, ale znalazła metodę, by z tym żyć.
Miały więc zupełnie inne problemy.
Matka Teresa doświadczyła obecności Boga jadąc w pociągu. To było nie tylko spotkanie relacyjne, ale zrozumiała swe powołanie. Pracowała spokojnie jako nauczycielka a Bóg jej wyznaczył inną pracę. Żeby z księżniczki stać się pomocą kuchenną to trzeba albo postradać zmysły albo doznać olśnienia mistycznego. Tę umieralnię sama zbudowała i serwowała niejadalne dania w Indiach (inna cywilizacja). Spotkanie z Bogiem pozostawia w człowieku tęsknotę i trwałą pamięć (różnicowanie z podróbami). Wynika to z naszej konstrukcji: jesteśmy jak Bóg, więc odbieramy ten boski pierwiastek i w końcu rozumiemy co oznacza szczęście z Bogiem. Jesteśmy też ludźmi, więc z własnej woli nie puścimy Pańskiego Kołnierza. Gdyby Bóg na to pozwolił to oddamy wszystko, byle ten stan tylko trwał. Na ziemi mamy jednak inne zadania. Do zadań specjalnych zawsze trzeba wybranych. Tacy ludzie więc podejmą się realizacji najtrudniejszych zadań, bo doświadczyli już obecności Boga. Tego nie można wymazać z pamięci. Całe życie pamiętają to spotkanie z Bogiem i cierpią, bo nasze emocje żądają powtórzenia. To było tak wspaniałe! Żyją więc w cierpieniu, bo pamiętają to uczucie, które ich rozkołysało. Stąpają twardo po ziemi realizując trudne zadania i tęsknią za spotkaniem z Bogiem. Matka Teresa mawiała, że swej pracy nie byłaby w stanie wykonać bez codziennej Eucharystii. Ona dawała jej siłę do radzenia sobie z przeciwnościami życia, których jej nie brakowało. Nie liczyła odmawianych różańców mawiając, że księgowaniem zajmuje się Ktoś inny. Swym współsiostrom przekazała testament duchowy, że mogą liczyć tak długo na Boże błogosławieństwa jak długo będą posłuszne regule zakonnej.
Problem Tereski był inny. Była skrupulantką i tego cierpienia Bóg jej nie zabrał. Ofiarowała to Bogu.
Noc ciemna to cierpienie miłosne. Doświadczyłeś czegoś niebiańskiego, ale się skończyło. Odczuwasz więc, że żyjesz na wygnaniu i tu wszystko jest nijakie. Masz jednak motywację do realizacji trudnych zdań, bo zostały powierzone przez Boga. On wie czego chce.

Twój problem natomiast polega na zwierzęcym poszukiwaniu pewności, ale sam wybrałeś metodologię. Poszukiwanie to nastawienie woli, by przyjąć prawdę jaka by nie była. Zła wola stawia ograniczenia...nikt nie będzie mnie krytykował. Wiem, że dobrze postępuję. Winny jest Bóg, inni ludzie, byle nie ja.
Powyższe przykłady natomiast wskazują na to, że nie mając pojęcia o pewnych sprawach, wydajesz o nich opinię i podajesz jako analogie. Są natomiast jedynie skojarzeniami, czyli mamy błąd rozumu.


Jeśli masz np depresję to podejmujesz trud wyleczenia jej, bo duch też będzie chory. A to oznacza, że pokusa wchodzi jak w masło. A jeśli to niemożliwe, bo ktoś ma psychozę to jego myślenie będzie zawsze o tym pamiętało. Ci ludzie np pytają zaufane osoby: myślę tak i tak. Przychodzi do mnie diabeł. Co mam z tym zrobić? Z rady skorzystają, bo zacząć należy od przekazania tego psychiatrze. Może leki zmieni? Uspokajamy, że diabeł nie przychodzi, ale sugerujemy, by powiedzieć o tym psychiatrze.
Nawrócenie to zmiana myślenia, swego myślenia a nie wskazywanie na innych. Należy więc przyjąć do wiadomości, że wypada siebie poznać a nie kreować się na kogoś kim się nie jest. Nawrócenie jest procesem ciągłym, mówimy więc o nawracaniu się. Gdy kierunek podróży jest właściwy to mamy jeszcze jazdy w głąb siebie.


O tym był wątek. Niczego się jednak nie nauczyłeś, więc mantrujesz. Ty poszukujesz cudownego eliksiru pewności. Ty chcesz go dostać z zewnątrz, tymczasem samemu należy ten eliksir tworzyć. On ma charater wewnętrzny a nie zewnętrzny. Ludzie niedojrzali widzą drzazgę w oku brata, w swoim belki nie widzą. I należy to czytać łącznie...ja jestem Ok, tylko inni są nieOK.

Post z dzisiaj w kontekście tego co pisałem
https://www.reddit.com/r/Catholicism/co ... answer_me/

Więc powiedz mi jak mam niby tworzyć ten eliksir? Wiesz to? Nawracanie ma sens tylko i wyłącznie wtedy gdy ktoś jest przekonany o istnieniu Boga. Myślę że to jest jeden z powodów dla którego ludzie nie chcą przyjmować katolicyzmu. Ten stawia ogromne wymagania moralne ale nie ma pewności czy to ma sens

Ludzie mają różne takie wydarzenia, masz to w Biblii. Ale jak miałby wyglądać dowód na to, że to nie urojenia lub UFO, jeżeli mózg człowieka jest tajemnicą dla naukowców, a teoretyczne UFO może mieć teoretycznie niewyobrażalną technologię.

Raczej nie tędy droga do Wiary by biernie oczekiwać aż się coś takiego wydarzy. Do tego mówią, że jak takie rzeczy się dzieją aby człowiek uwierzył to jest to metoda dla "osób opornych" i może być wykorzystana do zwiedzeń szatańskich. I te sny, widzenia itd. to nie jest Wiara, ani źródło Wiary, co najwyżej środek pomocniczy dla tych co bez tego nie dają rady.



Jakiego uczucia oczekuje?



Raczej używa słowa "wierzę" w znaczeniu "przypuszczam".

Jak może Pierwsza Przyczyna nie istnieć albo być "losowa"?
Ale Ty unikasz odpowiadania na te pytania. Pytania padają, Ty je pomijasz, a potem zaczynasz mówić od nowa to samo. Jak zacięta płyta.

Jak chcesz, żeby spróbować zdiagnozować Twój problem dokładniej, jeżeli unikasz różnych pytań?



Ujawniał się po Zmartwychwstaniu. Nawiedzał Bóg ludzi w snach. Masz to nawet w Biblii.



Na to już dostałeś różne odpowiedzi w tym wątku. Wiele rzeczy ignorujesz i od nowa mówisz to samo. Zamykasz drogę niektórym wątkom i w kółko tłuczesz to samo.

Jakiej to chcesz pomocy, jeżeli odmawiasz odpowiedzi na niektóre pytania?



Mają na celu na pierwszym miejscu zjednoczenie z Bogiem (Wolą, Umysłem, Pamięcią) jako celem ostatecznym, by nie przedkładać stworzenia nad Doskonałego Boga.

By uznać, że Bóg jest najdoskonalszy, jego Prawda jedyna, Wola najlepsza, że chce dla ludzi najlepiej. Ty za to oskarżasz Boga, że robi coś złego nie dając Ci Wiary. Jak ma w takich warunkach być w Tobie Wiara, skoro się upierasz, że Bóg robi coś źle?

Wiara jest monolitem. Albo Wierzysz w 100%, albo 0% Wiary. Nie możesz dostać Wiary, która tylko powie Ci, że Bóg istnieje, ale ta sama Wiara nie powie Ci, że Bóg jest Dobry.

W Wierze zawiera się doskonała dobroć. Nie możesz jej przyjąć nie porzucając opinii z nią sprzecznej, że Bóg robi coś nie tak? Jest to wewnętrznie sprzeczne? Prawda Pierwsza jest "niepodzielna".

Więc musisz uznać, że jeżeli jej nie dostajesz, to jest dla Twojego dobra i/lub innych osób. Więc szukaj winy na pierwszym miejscu w sobie.

Kolejny raz to samo: pretensja do innych. Do Boga, że nie pozwala pójść na łatwiznę, do innych, że nie dość skutecznie argumentują. A przy tym całkowita głuchota na to, co się do Ciebie pisze.
@Merss ma rację: stoisz w tym samym punkcie co rok temu. I niestety, nie zmieniając podejścia, nie ruszysz dalej.

Czyli nikt nie odpoiwe dlaczego Bóg nie daje znaku szczerze szukającym tylko będziecie obwiniać ludzi?

TS7 Nie wiem co ma pierwszą przyczyna wspólnego z tym wątkiem? Pomijam już to że pierwszą przyczyna nie dowodzi istnienia Boga o konkretnych cechach



Jeśli mózg tworzy świadomość to nie ma życia po śmierci, a przynajmniej nie od razu po śmierci

Nie rozumiesz co napisałem?
Są dwie drogi poznania, że Bóg istnieje.
Rozumem (Monoteistyczny) albo Wiarą (Katolicki).

Ty szukasz Boga, który czyni zło. Taki nie istnieje.
Ponieważ Wiara (Pierwsza Prawda) jest monolitem (100% lub 0%), to jak to według Ciebie możliwe dostać Wiarę upierając się, że Bóg jest zły?

"Jeżeli Bóg kłamie, że jest dobry, to jak możesz mu Wierzyć, że istnieje?"

Jak nie zrezygnujesz z opinii, że Bóg jest zły, to nie wiem jakim sposobem miałbyś kiedykolwiek Wiarę dostać.

Druga opcja to rozum...



... Pierwsza Przyczyna to jest Bóg. Ty chcesz uznawać jego istnienie. Jeżeli byś uznał istnienie Boga Monoteistycznego to jak przypuszczasz, która religia jest Prawdziwa?



A jak miałaby powstać świadomość, jeżeli nie ma jej w Pierwszej Przyczynie? Skąd się wzięła? Z "drugiej Pierwszej Przyczyny", która nie istnieje?

Najprostsze pytanie:
"Czy Nic może się samo zamienić w Byt?"

Suzuja. Ty nie szukasz Boga, ty chcesz uporać się z lękiem. Ukrywasz przed nami to co jest przyczyną. Pomijasz ten fakt, gdy się do niego zbliżam. Uniki zresztą wskazał ci też TS7. Na innym forum podałeś o sobie ważne informacje (dawno temu), istotne w sprawie twej niewiary i podejścia do życia. Sam wskazałeś przyczyny. Ja to podjęłam na tyle na ile chciałam.
Teraz dochodzi jeszcze trudna moralność, która generuje znów lęk.
Po prostu to szukanie przez ciebie Boga nie jest szczere. Szukasz na swoich warunkach. Oszukujesz siebie, ale starych lisów to nie oszukasz.

Mamy wiele dróg prowadzących do wiary, ale jedna na pewno do niej nie prowadzi: emocjalna pewność, by pozbyć się lęku. To z biologicznego punktu widzenia nie może zadziałać. Sam podałeś odpowiedź: komuś nerwica ustąpiła. Nie ustąpiła, bo demony generujące lęk pozostały. Zaatakują kiedyś w inny sposób. Ta osoba nie połączy kropek.

"Tak ta szczerość wygląda dla mnie":

Nie napisałem że niewierze. Napisałem że szukam pewności rozumianej jako silne przekonanie o istnieniu Boga

Ts7 dusza tworzy świadomość, a pierwszą przyczyną może być równie dobrze Bóg filozofów, który nie jest tożsamy z Bogiem chrześcijańskim

Nie musisz pisać. Można wyciągać wnioski z tego co piszesz. Chyba chodzi Ci o podejrzenie albo przypuszczenie. (znane też pod nazwą "wiara Protestancka"? P.S. to Protestanci wymyślili tą "wiarę" która Wiarą nie jest, czy kto?)

Jak możesz mieć Wiarę, jeżeli uważasz Boga za niedoskonałego? Wiara mówi przeciwnie.

TzA
Jeśli temu towarzyszy powątpiewanie i lęk przed ową inną stroną, jest to OPINIA.
Jeśli zaś towarzyszy mu PEWNOŚĆ i NIE MA owego LĘKU, jest to WIARA .
&

Nie ma wątpliwości, ani lęku, że Bóg nie istnieje, jeżeli masz Wiarę. A Ty się boisz. Więc kogoś chcesz oszukać? Jaka szczerość?



A Wiara nie jest silnym przekonaniem? Wiara to pewność.

Po czym poznasz, że masz "silne przekonanie"?



Co to jest dusza i skąd się wzięła?
Nie od Pierwszej Przyczyny?



Czyli nieosobowy? Bezcelowy? Losowy?
Jaki dowód, że Bóg jest losowy?

Jezus umarł na krzyżu losowo?
Był wariatem? Na co chorował?

Dokładnie w tym tkwi Twój problem.

A teraz zostaje wiara, nadzieja, miłość, te trzy rzeczy; lecz z nich największa jest miłość.
Pozwolę sobie (w kontekście tej dyskusji) nieco poprawić św. Pawła. Równie istotną jest nadzieja, która jest pochodną wiary. Mamy nadzieję, popartą wiarą. Nadzieja nie jest pewnikiem, bo inaczej nie byłaby nadzieją.

Więc żyj miłością do ludzi i Boga i miej nadzieję.

@Suzuja
Ja ci przypomnę co pisałem w innym temacie który był przez ciebie inicjowany
viewtopic.php?p=1209617&sid=ee4baeb8a4938a87c37cee197abff2b4#p1209617
To wciąż aktualne


Masz ogromny problem ale w taki sposób jak piszesz go nie rozwiążesz.
Potrzebujesz uwierzyć a to związane jest z formacją

TzA
Artykuł 4
CZY NADZIEJA NASZA (ZIEMIAN) MA GWARANCJĘ PEWNOŚCI ?

Zdaje się, że nie, bo:
(...)

Wbrew temu pisze Magister:
„Nadzieja jest to niezawodne (PEWNE) oczekiwanie przyszłego szczęścia”; a jest to odpowiednikiem słów Apostoła: „Wiem, komu uwierzyłem, i PEWIEN jestem, że mocen jest skarb mój przechować”.

Odpowiedź:
Można mieć pewność w podwójny sposób: Istotnie i udziałowo.

Otóż pewność istotnie dotyczy władzy poznawczej; udziałowo zaś ma ją wszystko to, co pod kierunkiem władzy poznawczej, niezawodnie zmierza do swego celu; w tym drugim sensie należy rozumieć twierdzenie, że natura czyni wszystko niezawodnie, to znaczy pod kierunkiem rozumu Bożego, prowadzącego wszystko niezawodnie do swego przeznaczenia. W tym też znaczeniu mówi się o cnotach moralnych, że są więcej niezawodne w działaniu niż sztuka; na podobieństwo bowiem natury kierują się rozumem w swoim działaniu;

w taki też sam sposób NADZIEJA niezawodnie zmierza do swego celu; UCZESTNICZY jakby W PEWNOŚCI WIARY, która ma swą siedzibę w władzy poznawczej.

Ad 2. Nadzieja nie opiera się głównie na posiadanej łasce, lecz na miłosierdziu i wszechmocy Bożej; dzięki temu człowiek, nawet bez łaski, może ją zdobyć i tak dostąpić życia wiecznego. Ktokolwiek zaś ma wiarę, polega niezawodnie na wszechmocy i miłosierdziu Boga.

Ad 3. Że niejeden, mimo posiadanej nadziei, ustanie i nie osiągnie szczęścia, nie pochodzi to z uchybienia (winy) potęgi i miłosierdzia Bożego, na których opiera się nadzieja, ale z uchybienia (winy) wolnej woli, stawiającej przeszkodę - grzech; to zaś nie przynosi uszczerbku dla niezawodności nadziei.
&