J 2, 13-25
Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus przybył do Jerozolimy. W świątyni zastał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurów, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie».

W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo».

Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?»

On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zawierzał im samego siebie, bo wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co jest w człowieku.

"Sam bowiem wiedział, co jest w człowieku." Jak to się ma do: "i nie wódź nas na pokuszenie" - z Ojcze Nasz? To niby Pan Jezus - Syn Boży - wie co jest w człowieku, a Bóg Ojciec musi człowieka poddawać próbie, wodząc go na pokuszenie, żeby dowiedzieć się, jak człowiek się zachowa?

O modlitwie Ojcze nasz jest już wątek.
W Tysiąclatce jest to przetłumaczone tak:

Mt 6
...
11 Chleba naszego powszedniego3 daj nam dzisiaj;
12 i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili;
13 i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!

Wodzenie na pokuszenie, wystawianie na próbę nie jest po to by Bóg się czegoś o nas dowiedział, ale to jest próba dla nas, byśmy poznali siebie (w trudnej chwili, w trudnym położeniu)

"Poddawać próbie" nie oznacza oczywiście, że Bóg wten sposób dowiaduje sie czegos o człowieku.
Próba to również "doświadczenie".

A ja uważam, że dopiero próby kształtują człowieka. W chwili próby nie okazuje się, jaki człowiek jest, tylko decyduje się o tym. Trochę tak, jak w fizyce kwantowej.

No bo ja wiem. Przykład biblijny: Piotr. W chwili próby dał ciała po całości, mimo że wcześniej odgrażał się jaki to on nie jest twardy. To doświadczenie nauczyło go pokory w stosunku do (także i) swojej kondycji. Na końcu swojego życia z podniesioną głową (mężnie) dał się ukrzyżować.

Czyli to próba go ukształtowała?

Nie bardzo rozumiem z czyn dyskutujecie. Cztery powyższe posty mówią to samo.

W sumie masz rację