Ja tak chciałem zaszaleć z początkiem świata. O tym świecie materialnym sporo wiemy ale jest też antymateria. Antymateria jest jakby lustrzanym odbiciem materii i jak takie dwie identyczne cząstki ( materia i antymateria) zderzą się, to ulegają anichilacji. Teraz jest teoria, że świat powstał z niczego. Bóg włożył energię i powstał świat. Może jest tak, że powstały dwa światy. Jeden świat materialny i drugi taki sam antymaterialny. Po zderzeniu wszystkich identycznych cząstek tych dwóch światów, znowu było by nic? Tylko by nastąpił zwrot włożonej energii?
Może ten drugi świat jest gdzieś obok, tylko nie potrafimy go wychwycić? Może ten drugi świat jest przeznaczony dla tych, którzy wybiorą inaczej?

ciach - odpowiedź na wycioęte posty (merss)


W związku z tym, że temat znalazł się w hyde parku, to nie wiem, czy zajrzy tu ktoś dobrze obeznany z fizyką cząstek. Mam taki dylemat. Czy antymateria świeci tak samo jak materia?
Bo może ten drugi świat, to jest świat ciemności i tam światła nie ma? Może dlatego w pismach jest mowa o świecie ciemności?

Akurat foton jest także antyfotonem, więc ewentualna antymateria także powinna świecić. Każda cząstka ma swoją antycząstkę - tak mówią obliczenia kwantowe. Teoria teorią, ale poza pojedynczymi antyprotonami, pozytonami (sam je na studiach dawno temu obserwowałem w ramach tzw. radiochemii) i pojedynczymi atomami antywodoru nie zaobserwowano większych skupisk, które tworzyłyby coś więcej niż pojedyncze cząstki.

Czytałem, że takie hipotezy już były, że we wszechświecie jest równowago między materią i antymaterią. Nie da się tego zaobserwować. Może być też tak, że ten świat antymaterii wystygł dużo szybciej, bo nie utworzyły się tak duże skupiska antymaterii żeby zachodziły reakcje termojądrowe. Ja widzę powstanie wszechświata tak, że materia poleciała w jedną stronę, a antymateria w drugą. Odległości mogą być zbyt wielkie żeby obserwować. Raczej te dwa światy się nie zderzają, bo by były fajerwerki.

Skojarzyła mi się książka "Anioły i Demony". Przeczytaj Krzysiek, spodoba Ci się. Jest w niej coś o Bogu, Kościele i antymaterii

Odnośnie tematu, to taki "anty świat" raczej nie różniłby się niczym od naszego. Anty materia podlega prawom fizycznym w dokładnie taki sam sposób jak materia. Fakt, że liczby kwantowe mają przeciwne znaki, raczej niczego w tej kwestii nie zmienia.

Bardzo ciekawa jest teoria Diraca na temat antymaterii. Zakłada ona, że energia spoczynkowa cząstek może być ujemna. W życiu codziennym nie obserwujemy takich cząstek, ponieważ ujemne stany energetyczne są już obsadzone. Można jednak wybić cząstkę z tego stanu dostarczając jej energię. Mamy wtedy lukę w ujemnym poziomie energetycznym, którą obserwujemy jako antycząstkę oraz normalną cząstkę, która została wybita ze stanu ujemnej energii. Przypomina to trochę tzw. prąd dziurowy, czyli prąd elektryczny przenoszony przez wolne miejsca po elektronach tworzących wiązania między atomami. Dziura jest po prostu luką po elektronie wybitym z niższego poziomu energetycznego, jednak zachowuje się jak cząstka o dodatnim ładunku. Przy takim podejściu nie mamy świata oraz "antyświata", lecz jeden świat, w którym dostępne są wszystkie poziomy energetyczne, nie tylko dodatnie.

Ciekawe podejście. Antyświat jako dziura po powstaniu świata. Od tej strony do tego nie podchodziłem. Generalnie na jedno wychodzi. Antymateria, albo dziura po materii.

Tak sobie myślałe o tej dziurze i w pierwszej wersji pomyślałem, że nie można traktować tego, co stworzył Bóg - jako dziurę. Później jednak to określenie mi się spodobało, bo może przez tą dziurę zostanie wyrzucone to wszystko, co na tym świecie się nie sprawdziło? Dziura zostanie zamknięta i świat będzie piękniejszy?

Dziura to pewna metafora, która w modelu Diraca oznacza bardzo konkretną rzecz. Nie popełniaj błędu ekwiwokacji i nie przypisuj tej metaforze nowych znaczeń.

Boro; ty to tak jak KK. To ma takie znaczenie i koniec. Chcę Ci powiedzieć, że często bywało tak, że jakiś model wymyślony żeby opisać konkretną rzecz, nie sprawdzał się w tym miejscu, a gdzie indziej znalazł nieoczekiwane zastosowanie. Takie podejście, jakie proponujesz, to jest betonowanie świata.

Źle mnie zrozumiałeś. Język składa się z metafor, więc z natury rzeczy nie oddaje precyzyjnie tego, co mamy na myśli. Jeśli się tego nie zrozumie, to łatwo popełnić błąd ekwiwokacji, jak np. w tym zdaniu:
"Arytmetyka zajmuje się m.in. dodawaniem liczb. Dodawanie liczb jest czynnością psychiczną, więc arytmetyka zajmuje się czynnościami psychicznymi."
Tu nie chodzi o betonowanie, tylko unikanie błędów myślowych.

W modelu Diraca "dziura" to dozwolony poziom o ujemnej energii z którego wybita została cząstka. Taka "dziura" zachowuje się tak, jakby była jej antycząstką.
Nie chodzi tu o dziurę w drodze ani o żadną pustą przestrzeń.

Ja to rozumiem Boro. W tym starym świecie. " nic". Bóg wybił ogromną dziurę stwarzając nowy materialny świat. Dopuki świat materialny będzie istniał, to ta dziura też będzie istniała. W tą dziurę można wrzucić wszystkie odpadki z tego świata. To spowoduje, że ta dziura trochę się zmiejszy. Mniej więcej o to Ci chodzi?

Wiesz Boro; zacząłem myśleć o tym antyświecie i zacząłem się śmiać.
Wyobraź sobie antyalkochol i alkocholika, który już nie jest alkocholikiem, tylko antyalkocholikiem. Teraz antywoda nie wiadomo, czy będzie gasiła pragnienie. Bo jak nie będzie gasiła, to może się okazać, że będzie jak z tym smokiem wawelskim. Zamiast gorzałą, to ludzie będą się antywodą zapijali na śmierć. No może z tymi antyludźmi będzie jednak trochę inaczej.

Nie rozumiesz Jakbyś jednak był zainteresowany tematem, to możesz zacząć tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Morze_Diraca

Te morze Diraca przy problemie, który rozpatrujemy, to jak badanie zachowania oceanu w wannie. Nie da się. Dowodów nie przedstawimy ale hipotezę zawsze można postawić.

Opowiadanie pierdół to jeszcze nie hipoteza.