Witam wszystkich, w dzisiejszym wpisie, chciałbym się podzielić z Wami moim pisaniem, moją twórczością. Ciężko mi dzisiaj, tracę siły, tak czuję, ale mam nadzieję, że tym wpisem, może kogoś zainspiruję. Nazywam się Robert, piszę od młodych lat, chociaż nie zawsze moja twórczość stała na takim poziomie, na jakim znajduje się dzisiaj. Mam 27 lat, moja twórczość to również odzwierciedlenie moich życiowych doświadczeń, trafne jest stwierdzenie, że czasem zachowuję się jak starzec.

- Jak się pan nazywa? - Zapytał mnie.
- Nazywam się zwyczajnie, Robert. - rzekłem.
- Robert, imię tak wielkie i światłe niemal jak Juliusz, albo Adam, a jednak nie ma ani krzty polotu, wzniosłości a tym bardziej, co w imionach najwaźaniejsze artyzmu. - Stwierdził z widocznym rozbawieniem. Jego twarz przy tym nabierała jakichś ptasich barw, co wcale nie oznaczało, że nic ptasiego w twarzy nie miał. Miał i to bardzo. Zastanawiałem się tylko, co. Później zdałem sobie sprawę, że to było coś między sępem a orłem, nie wiedziałem tyljko która domieszka ptasich genów przeważa.
- To imię widać mojej matce się podobało, ojciec również był w to zamieszany. - Stwierdziłem z lekkim zarzenowaniem. - I ja też w sumie, co do Roberta, mojego imienia znaczy się, jestem optymistycznie nastawiony. - Dodałem.
Zaśmiał się.
- To co panu rodzice naopowiadali to tylko mrzonki, iluzja. Bo to już od wieków wiadomo, że to nie sami rodziciele za nazewnictwo potomstwa są odpowiedzialni. - Stwierdził z rozrzewnieniem.
- Nie? A co? - Zapytałem zaskoczony.
- Układ słoneczno-planetarny proszę pana, saturn przechodzi w nową fazę i rodzi się tako mało artystyczny, kolejny ignorant o imieniu Robert za przeproszeniem pańskim.
- Niechże mnie pan nierozśmiesza. - Zawołałem.
- Robert to imię z charakterem, możliwe, że ten charakter przeszedł z imienia na pana.
- Jaki charakter?
- To co w imionach najważniejsze to charakter, przechodzi z właściciela na własność, z bogacza na pieniądz, z człowieka na Boga. - Zagalopowal się trochę
- A co jeśli to charakter przeszedl ze mnie na imię?

Chciałbym się tutaj również zareklamować, jeśli moderacja pozwoli. Ja ciągle się rozwijam, chociaż nie zawsze fundusze na to pozwalają. Założyłem stronę na Facebooku, nie ma tam zbyt wiele, ponieważ istnieje dopiero drugi dzień, ale będzie. Jak tylko nabiorę sił.
https://www.facebook.com/skurczmozgu/

na początek mógłbyś 'zainwestować' w edytor tekstu który poprawia błędy ortograficzne darmowe edytory też to potrafią dlatego użyłem cudzysłowu (cudzysłowia? to drugie edytor mi podkreśla, ale nie wiem czy mu wierzyć )

Cudzyslow- nie 'cudzyslowie'.
Dlatego 'w cudzyslowie' a nie 'w cudzyslowiu'

Robert-talent masz, i rob to co kochasz. Bledy popraw. I z tym ptakiem troche nielogiczne.

Pozdrawiam i witam w klubie -ja rowniez cos tam tworze.

Z fejsa odszedlem,raczej definitywnie. Blogow nie lubie.

Dziękuję państwu za opinię, jestem wdzięczny za wyrażoną krytykę. Faktycznie jakoś mi tak trochę nieskładnie wyszło. Cóż jestem początkującym pisarzem, chociaż pisanie od zawsze było jakimś tam moim ulubionym zajęciem. Warto też dodać, że właściwie bardziej cenię słowo mówione niż pisane, mam bardzo brzydki charakter pisma.
Dziękuję również za słowa uznania, naprawdę miło coś takiego słyszeć, dziękuję.

Robert- ja tez brzydko pisze ale od kiedy zaczalem pisac na kompie problemu nie ma. Talent to prezent od Boga. Nie wolno go marnowac.
Pisz!

Haha to prawda, właściwie klawiatura komputerowa bardzo ułatwia w ukryciu charakteru pisma!

No piszę i właśnie zbieram czytelników na funpage'u i w ogóle zastanawiam się jakby tu sobie jakąś reklamę zrobić, nie mam pomysłu, a Wy macie jakieś?

Klawiatura nie tyle ukrywa ile czyni no. moje bazgroly czytelnymi dla innych

Chodzilo Ci chyba o fanpage?

Choc 'fun' tez z tego moze byc.

A po co Ci ta reklama?

Myślę, że pisanie dla siebie/innych np. na blogu jest doskonałym zajęciem relaksującym, także popieram. Inna sprawa, gdy robi się to zawodowo - wtedy pisanie może przyprawiać o stres, jeśli np. ma się zadaną ilość słów, kóre można użyć w tekście. Wtedy czuje się, że każde słowo jest na wagę złota.



Co masz na myśli? Co jest specyficznego w zachowaniu starca? W obecnych czasach prawie każdy chce być młody.

Słyszałaś takie powiedzenie: Jeszcze młody, a już starzec?
Nie jest ono raczej adekwatne, bo było bardziej stosowane do określenia wyglądu zewnętrznego np. Kogoś choroba postarzała.
Nie lubię za bardzo mówić o sobie, ponieważ czuję się niekomfortowo, kiedy nie wiem z jaką reakcją spotkają się moje słowa. Wpłynęły na to jednak wydarzenia życiowe, bardzo przykre, jeżeli ktoś mi zawinił to wszystkim i tak już z serca wybaczyłem. Mogę powiedzieć jedno, jest w porządku, wnioski pozostały i tak jak mówił Jezus, próbuję zerwać z przeszłością. Być obdarowywanym litością, mi nie leży. Wolę być dopingowany z powodów, które sam sobie narzucam!

No i zawodowo się tym zajmuje, może nie tak, że pracuję dla kogoś z tymi artykułami, ale sam sobie tak postanowiłem. Będę się promować. Chcę, aby o mnie usłyszano. Teraz mogę.