I właśnie o tym pisałem. Nie jest jak setka standardowych biograficznych gniotów. Czy jest dobry pozostawiam każdemu widzowi do oceny. Według mnie tak. Nie rewelacyjny, ale warty polecenia.

Nie oglądałem wszystkich wyżej wymienionych, ale większość jest co prawda ciekawa i poruszająca, ale zupełnie oderwana od rzeczywistości.
Według mnie dwóch blokersów chodzących do zawodówki używających wyrafinowanego słownictwa, prowadzących głębokie rozmowy i rzucający ciętymi dowcipami dodała by filmowi uroku, ale chyba nie o to chodziło.
Nie mniej jednak językiem władali całkiem nieźle, co widać na ich płytach.

To jest mimo wszystko film fabularny. Nieporadni chłopcy zaczynający od zera, którzy osiągają wielki sukces, to motyw który zawsze dobrze się sprzeda. Oglądalność kosztem trzymania się faktów. Zirytowali 10% widzów, ale zyskali 30% nowych. Filmy się robi niestety dla pieniędzy.

Nie jest niestety również jak dobre filmy biograficzne ani nawet jak przeciętne filmy biograficzne. Jest niestandardowym biograficznym gniotem



W takim razie obejrzyj - można trzymać się rzeczywistości, zrobić film o prostych ludziach, który jest dobry.



Panowie podobno uważali się za artystów, pisali i śpiewali teksty, którymi wiele osób się zachwyca, więc jak najbardziej można oczekiwać, że mają coś interesującego do powiedzenia albo chociaż reprezentują sobą wyższy poziom niż "ej stary no kopsnij szluga no ej". Nie muszą mówić polszczyzną Herberta (chociaż o dziwo, rymują poprawnie i używają dobrej polszczyzny w tekstach rap), ale niech chociaż jest w tym treść.
To, że ktoś chodzi do zawodówki nie oznacza, że jest nieinteligentny. Albo że nie może być artystą. Film miał chyba to właśnie udowadniać: byli znikąd, nie ukończyli żadnych szkół artystycznych, a stworzyli Coś przez wielkie C. Tymczasem widz przez 120 minut zachodzi w głowę, kto im te teksty pisał, bo te chłopaki mają problem ze skleceniem zdania. Ktoś tu ostro dał ciała ze scenariuszem albo z grą aktorską, nie wiem, ale ogląda się to koszmarnie.



Aha, i to jest ta niestandardowość tego filmu? From ziroł tu hiroł? Na dodatek niezgodna z faktami?



No właśnie ja nie wiem, do kogo ten film jest skierowany. Wierni fani zżymają się, że film przeinacza fakty i robi z widza idiotę - patrz ten wątek na Filmwebie albo tutaj wypowiedź Krzysztofa Kozaka, z którego w filmie zrobili mafiozo. Z kolei ludzie kompletnie niezainteresowani hip hopem się znudzą - za dużo rapowania, za mało treści, a jęki Magika, który nie był na tyle ogarnięty, żeby założyć gumę na instrument, ich mało poruszy.

W takim razie to coś staje się filmem "tylko dla fanów zespołu X". Wobec tego - nie powinien się znaleźć na liście, na której polecamy filmy dla szerszej publiczności. IMHO.

Bo tak to ja zaraz mogę wrzucić "Sidła miłości" dla fanów Madonny. I nic to, że dla nie-fanów film jest nudny jak flaki z gorącym woskiem.


Nie jestem pewien, ale czy ciągle jeszcze dyskutujecie o filmie? Czy o historii "zespołu X"? Bo mam takie dziwne wrażenie, że nie chodzi już o Magika-postać-w-filmie, ale Magika-człowieka-w-realu.

Pomiędzy fanami a ludźmi zupełnie nie zorientowanymi znajduje się właśnie większość widzów

Katka,

Zgodzę się z Tobą, że film pokazywał paktofonikę jako nieporadnych półinteligentów. Również denerwował mnie ten fakt.

Odnośnie dialogów myślę, że ich poziom nie był bardzo zaniżony. Zdziwiłabyś się jakim językiem posługują się nieraz wykształceni ludzie, a nawet artyści. To zależy bardziej od charakteru i środowiska w którym się przebywa.

I stąd moje rozczarowanie. Bo poszłam do kina z chęcią zobaczenia fajnego polskiego filmu, który zachwalano jako obraz dla wszystkich.



Okej, napiszę jeszcze raz, dla całkowitej pewności:

Nie wiem (i nie mam obowiązku wiedzieć), jaki Magik był w realu. Szczerze, to mi to już (czyli po seansie) wisi jak kilo kitu.

Film przedstawia Magika i jego ziomali w sposób potwierdzający wszystkie negatywne stereotypy o hiphopowcach, co gorsza chyba niezamierzenie, bo ich sylwetki miały być ponoć wzruszające (jak krzyczały billboardy), a nie irytujące i żenujące.

Czy to jest prawdziwa twarz chłopaków z zespołu, nie mam grama pojęcia i - co gorsza - po obejrzeniu tego gniota jakoś mnie kompletnie nie korci, aby to sprawdzić. Generalnie, jeśli miałam nadzieję zachęcić się do hiphopu, to został osiągnięty skutek dokładnie przeciwny - mam jeszcze gorsze zdanie o tym zespole niż 10 lat temu, kiedy ich muzyka brzęczała z magnetofonów wokół.



Tak się składa, że znam trochę więcej artystów niż przeciętny Polak i chociaż bywają to ludzie bardzo dziwni, a nawet mający większe problemy (życiowe, psychiczne etc.) niż Magik, to - ciekawe czemu - nigdy jakoś nie mają trudności z wyartykułowaniem zdania złożonego w języku polskim.

Szatan z siódej klasy z roku 1960 i jeszcze jeden film Godzina pąsowej róży z roku 1963.

Powiedziałbym, że tu był pierwszy błąd



8th mile?


A wręcz od hip-hopowców oczekuje się ciut większej giętkości języka, ciut bardziej wyrafinowanych rymów i zdań. W odróżnieniu od takiego disco polo, żeby nie szukać daleko.

----------------------

A jak jesteśmy przy prośbach o dobry film:

Przebudzenie / 2007

Hayden Christensen
Jessica Alba
Lena Olin

Rzadka, ale ciekawa forma thrillera w "czasie rzeczywistym", choć uzupełnione o liczne retrospekcje. Typ filmu, w którym ani jeden kadr, ani jedna postać nie jest zbyteczna dla całości akcji.



PS: Film miał dosyć kiepskie krytyki, więc ostrzegam lojalnie, że nie każdemu się może spodobać. Mi zapadł mocno w pamięć.

A wiesz, że obejrzałam ostatnio "Symetrię" - aktorzy grają w nim społeczne męty, często z IQ wysokości temperatury pokojowej. I co? Można? Ano można. Ogląda się to dobrze, czasem człowiek się zaśmieje, los bohaterów go wciąga, a nawet zaczyna współczuć tym najgorszym zakapiorom. Niby Rahim, Magik i spółka to przy nich normalnie Mickiewicz ze Słowackim, ale o ile lepiej się to ogląda! Tak w ogóle to polecam - film niejednoznaczny, intrygujący, chociaż zbudowany prostymi środkami.



Może za rok - jak zapomnę o tym polskim hiphopowym gniocie. Nie chcę oglądać uprzedzona

Ja tam niespecjalnie miałem się z czego śmiać na "Symetrii", może dlatego, że pośrednio znam człowieka, który posłużył za filmowy wzorzec głównego bohatera. Ale tak, dobry film.

Chodziło mi o dowcipy sytuacyjne, nie o to, że wydarzenia są jakieś specjalnie śmieszne.

Spoko.

Nie polecajcie jej 8mili przecież to jakaś padaka dla nastolatek, ala Jestem Bogiem tylko w wykonaniu Eminema.

Z polskich filmów, oprócz symetrii na mnie wywarło niezłe wrażenie Sala Samobójców. A z takich komedii to polecam 'Pogoda na jutro' ze Stuhrem starym i młodym.

Jak chodzi o inne filmy to polecam wszystkie nowe Woodego Allena trzeba pamietac że sie bawi kinem ale na zakochani w rzymie usmialem sie po pachyb jak sobie przypomnialem i porowalem sytuacje z życia za młodu A taki cięzszy ale wymagający to 'Drzewo Życia' Z Bradem Pittem i Szonem Pennem

Według mnie czegoś brakowało w tym filmie.
Atutem są piękne zdjęcia, reszta słaba.

Woody Allen
Nowe filmy mają swój urok, ale ja tam polecam Annie Hall i Manhattan.
Z nowszych- Wszystko gra, ale to głównie przez sentyment do Zbrodni i kary.

No to może inaczej zrozumieliśmy film, ukazane były emocje i relacje miedzy synem i ojcem. Obrazy były dla mnie sposobem ukazania ich wielkości i jednocześnie maluczkości w porównaniu do całej reszty.

To kto był na Hobbicie i jak wam się podobało?