Przeciez Gregor doskonale o tym wie i zna Lumen Gentium oraz liturgie Trzech Kroli.
On sie tak lubi przekomarzac. Szkoda ze nie zaczalem wczesniej cytowania antyfon bo w pierwszej pisze: "przyjdź i naucz nas dróg roztropności"
Co bym kazdemu z nas (sobie tez) zyczyl.

Trzeba było umieścić ten wątek tam gdzie jego miejsce - w dziale Świadectwa, skoro chciałeś dokarmiać go sobie pobożnymi wzdychaniami.

Nie wykazałaś się raczej choćby podstawową znajomością jego życia pisząc:

O takie sobie domniemania.

Nie wiem co trudnego w tym, że katolickość/powszechność powiązana jest z władzą papieża?

Aby nie było wątpliwości o jakim z odłamów chrześcijaństwa mówię.
Poza tym Twój Kościół ma "rzymski" w nazwie.

Powszechność dotyczyła przede wszystkim powszechnego dostępu do zbawienia dla każdego przez wiarę w poselstwo Ewangelii, jednolitej nauki, nad którą czuwali apostołowie. Z tego wynikał fakt, że wszystkie Kościoły: Antiochia, Efez, Jerozolima, Tesaloniki i in., choć niezależne od siebie stanowiły Kościół powszechny, do którego należeli też chrześcijanie w mniejszych wspólnotach.

Masz to w listach poczytaj - nie będę przecież tu cytował całych rozdziałów.
W sferze duchowej nic się nie zmieniło. Tak jak budowano duchowa wspólnotę wierzących w tamtym czasie tak i teraz. Mamy podany dobry wzorzec apostolski.

A Jezus w jaki sposób nawiązywał relacje z ludźmi? Stojąc w świątyni?
Nie pamiętasz co mu zarzucali świątobliwi faryzeusze:
- je i pije z grzesznikami i celnikami
- do człowieka grzesznego przyszedł w gościnę
- żarłok i pijak przyjaciel celników i grzeszników
Dlatego mając takie podejście do wspólnoty jak tu przedstawiasz, nic nie wiesz o ludziach, który stoją wokół Ciebie w kościele. Z takim podejściem słowa "brat", "siostra" używane w kościele apostolskim to dziś nic nie znaczące zwroty.
Polecam poczytaj listy apostolskie pod kątem życia wspólnotowego - jest tam tego sporo: o wzajemnym budowaniu się, wspieraniu, usługiwaniu sobie, pomocy, okazywaniu sobie miłości w działaniu, wspólnym spożywaniu posiłków itd.,
Żadna liturgia/obrzędy nie zastąpią relacji między ludzkich i może dlatego uczęszczających na mszę ludzi jest w twoim Kościele niespełna 37% (dane z przed pandemii).

No proszę Cię...
- pogańskie świątynie były budowane zgodnie z określoną orientacją
- ozdobione były płaskorzeźbami i malowidłami
- specjalne szaty kapłanów
- naczynia obrzędowe
takie informacje masz dostępne w necie.

No i po co ta złośliwość?
Tak, z katolickiego punktu widzenia ci katolicy są w kropce gdyż:
nieważny chrzest--->nieważna komunia---->nieważne bierzmowanie--->nieważny sakrament ślubu. Wystarczy?
Co do Pana Boga, to On nie ma z tym problemu, gdyż to nie On wymyślił obrzędy i liturgię, którym podlegasz.

Tworzy pewien porządek, to raczej narzędzie a nie cel.
Czasem rozpoczynamy nasze zgromadzenie pieśnią, innym razem modlitwą, czasem ktoś opowie jakieś świadectwo działania Jezusa w jego życiu, czasem będzie krótkie słowo wstępne. Nie ma gorsetu obrzędów, gdyż zdajemy sobie sprawę z ewangelicznej istoty i sensu naszego zgromadzenia, że gdzie dwóch lub trzech jest zgromadzonych w imię Jezusa, tam on jest pośród nich.

Proszę bardzo:

O kogo chodzi? - o papieża,
gdzie rządzi papież? - w Kościele rzymskokatolickim i w tych które są mu podległe.

No właśnie. Nie uznajesz władzy papieża - nie należysz w pełni do katolickiej wspólnoty. Proste: władza, władza, władza.
Najlepsze jest jednak dalej:

Tylko tego, który uznał prymat papieża. Cerkwi pod przywództwem patriarchy już nie.

Jednym słowem: masz uznawać eucharystię rzymską, uznać prymat papieża. Jeśli nie, to nie należysz do Kościoła powszechnego. Nawet wszczepienie w Jezusa Chrystusa to za mało. To Kościół rzymski ustanawia warunki powszechności, a nie Pan Bóg. I nic dziwnego gdyż w tymże dokumencie sam przyznaje, że jest Kościołem, którego nie założył Pan Jezus.

Na szczęście wszczepienie w Jezusa Chrystusa, o który mówi Ap. Paweł w zupełności wystarcza, aby być w powszechnym Kościele Jezusa i być człowiekiem zbawionym.

Albo objawił się znienacka Jezus lub Maria... i łykają to również ślepo/bezkrytycznie.

Zapal więc kaganek oświaty.

A przede wszystkim na łamaniu chleba, czyli: Eucharystii



Bo nie o relację międzyludzką chodzi, tylko o relację z Bogiem. Widać że 63% tego nie rozumie.


Zaiste.. Kapłani żydowscy specjalnie ubrani, naczynia obrzędowe itp... Taaa.. A czekaj no..


Istotne jest czy "ja ciebie chrzczę", "my ciebie chrzcimy" czy "my ciebie chlapiemy wodą". Liczy się wyraźna intencja - to chrzczący (i jedynie on w chwili chrzczenia) działa in Corpus Christi, a nie jakieś nieokreślone "my". I chrzci przez polanie wodą, a nie chlapie wodą.


A potem jeden z drugim cymbałem głoszą że "przecież to niesprawiedliwe że Adam i Ewa zostali wygnani, bo zjedli jabłko nie z tego drzewa, przecież dla Pana Boga powinno to być obojętne - owoc to owoc i gdzie Jego miłosierdzie?"


Wiesz... U nas też są takie nabożeństwa i spotkania - nawet przy grillu, ognisku i gitarze, ale jest też to co najważniejsze: Eucharystia. Bo oddajemy (staramy się jak potrafimy) oddawać cześć Bogu - tak jak nam zalecił Chrystus, a nie żeby (tylko) się miło pospotykać ze sobą.

J 6,53-56 "Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim."
Mt 16:18-19 "Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie."
1J 4:6 BT5 "My jesteśmy z Boga. Ten, kto zna Boga, słucha nas. Kto nie jest z Boga, nas nie słucha. W ten sposób poznajemy ducha prawdy i ducha fałszu."
Zresztą dziwi mnie Twoje zdziwienie. W Biblii czytamy, że tak było od początku - Po obradach tzw. Pierwszego Soboru Jerozolimskiego (opisanego w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich) Apostołowie i starsi wydali następujące orzeczenie:
"Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!" (Dz 15,24-29).
Jak widać, apostołowie i starsi nie mieli wątpliwości, że:

• mają prawo żądać, by głoszący prosili ich o upoważnienie do zwiastowania Ewangelii;
• że ich postanowienia są głosem Ducha Świętego;
• że mają prawo nakładać konkretne nakazy (lub zaniechać ich nakładania) na tych, nad którymi sprawują przełożeństwo.

Także święty Paweł nie miał wątpliwości, że ma prawo nakazywać podległym sobie wspólnotom:
"Co do reszty, zarządzę, gdy do was przybędę" (1 Kor 1,34b).
"Kiedy przechodzili przez miasta, nakazywali im przestrzegać postanowień powziętych w Jerozolimie przez Apostołów i starszych" (Dz 16,4).
"Co do was, ufamy w Panu, że to, co nakazujemy, czynicie i będziecie czynić" (2Tes 3,4 BT).


Hmmm "wszczepienie w Chrystusa" z odrzuceniem Jego Ciała?
”Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz każdy je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus Kościół, bo jesteśmy członkami Jego Ciała. Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła” (Ef 5,28-32).
Mt 18,17b "A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik."
"Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał" (Łk 10,16).
"Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał" (Mt 10,40).


Nie ustanawia. Przekazuje:
1Tm 3:15 "Gdybym zaś się opóźniał, [piszę,] byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy."
Dz 20,28 "Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią."
Ef 3,10-11 "Przez to teraz wieloraka w przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna Zwierzchnościom i Władzom na wyżynach niebieskich - zgodnie z planem wieków, jaki powziął [Bóg] w Chrystusie Jezusie, Panu naszym."

Biblia jest nawet jeszcze surowsza:
Ga 1:8-9 "Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty! (9) Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam ktoś głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście - niech będzie przeklęty!"

Brniesz. Nic dziwnego - to jedyny sposób, w jaki możesz obronić swój rozłam
Ga 5:19-21 BT5 "Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą."
Dlatego spiesz się, byś zdążył być wszczepiony w Kościół - Jego Ciało, zanim zdecyduje się Twoje zbawienie.
”A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech powie: Przyjdź!" (Ap 22,17a)

Totez tam cos bylo o roztropnosci.

Czyli dziękczynieniu poprzez symbole chleba i wina.
Zgromadzenia nie miały jednak tylko tego na celu. Miały również na celu duchowe budowanie ludzi, służenie sobie wzajemnie takim darem jaki każdy posiadał [I Kor.14.26]:Cóż tedy, bracia? Gdy się schodzicie, jeden z was służy psalmem, inny nauką, inny objawieniem, inny językami, inny ich wykładem; wszystko to niech będzie ku zbudowaniu.


To gdzie są Wasi nauczyciele?
Osobistą relację z Panem Bogiem możesz mieć w każdej chwili i miejscu bez ograniczeń gdyż:
[Dz.17.24,28]:24. Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych. 28. Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, (...)

Może weź pod uwagę, że po 70 r. nie istniała już świątynia, kapłani, naczynia obrzędowe, stroje, obrzędy - i tak jest do dziś.
To powinno dać do myślenia tym bardziej w świetle słów Pana Jezusa [Jana.4.21, 23-24].

Nie zmienia to faktu, że nie to słowo/formuła spowodowała, że przez 20 lat ksiądz udzielił nieważnych chrztów. Takie jest stanowisko twojego Kościoła.
To jak wypowiedzenie błędnie zaklęcia - pomylisz się i klapa.
Słowo chrzest (gr. „βαπτίσμα”) oznacza "zanurzenie", a nie polanie.

A co ma piernik do wiatraka?

A czy ja mówię, że tylko?
To co opisałem to normalne życie wspólnoty ludzi wierzących, którzy jak najbardziej sprawują pamiątkę wieczerzy Pańskiej, mając udział w jednym chlebie i kielichu zgodnie ze słowami Pana Jezusa, których prawidłową wykładnię przedstawił Ap. Paweł [I Kor.11.26]:Albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie.

1.
No to jeszcze uzupełnijmy powyższe słowa z tym co Ap. Paweł otrzymał bezpośrednio od Pana Jezusa [I Kor.11.23-25]:
23. Albowiem ja przejąłem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której był wydany, wziął chleb 24. A podziękowawszy, złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje za was wydane; to czyńcie na pamiątkę moją. 25. Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej; to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją.
Tu wszystko się zgadza i jest spójne.
Mając więc takie objawienie Ap. Paweł następnie dokonuje właściwej wykładni tego co mówił Pan Jezus [I Kor.11.26]:
26. Albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie.
Zero spożywania ciała, zero picia krwi - chleb i wino jako symbole, przez które głosi się odkupienie w śmierci Jezusa Chrystusa.
Interpretacja Twojego Kościoła rozbija się o wykładnię Ap. Pawła - jest więc błędna/fałszywa.

2. kwestia papieża
Wystarczy trochę znać historię, aby widzieć jak grubymi nićmi jest uszyty prymat papieża i sukcesja apostolska.
a) od IV w. do IX w. głową Kościoła chrześcijańskiego byli cesarze, którzy decydowali choćby o zwoływaniu soborów, tematach, a nawet o osobach w nich uczestniczących.

b) pierwszy sobór powszechny w Nicei (325 r.) potwierdził starożytny zwyczaj, że biskupi danych metropolii (Antiochia, Rzym, Aleksandria, Jerozolima) mają w swojej jurysdykcji tylko terytoria, które podlegają danej metropolii.
Została też potwierdzona zasada: "niech będzie zachowywane w Kościołach pierwszeństwo wynikające ze starszeństwa."
I tu pojawia się ciekawe doprecyzowanie Soboru : Ponieważ utrzymał się zwyczaj i stara tradycja, że biskup Aelii (Jerozolimy) powinien być honorowany, niech otrzyma wszystko, co z tej czci wynika z zachowaniem przywilejów metropolii.
Która metropolia była starsza: Jerozolima czy Rzym?
Zasada: pierwszeństwo wynika ze starszeństwa.
Jaki więc prymat Rzymu i jego biskupa? - żaden

c) fałszywe dokumenty mające potwierdzać prymat papieża nad chrześcijaństwem:
- fałszerstwa symachiańskie (ok. 500 r.)
- Pseudo-izydoriańskie dekretalia (ok. 850 r)
- sfałszowana Donacja Konstantyna (miedzy 750 a 850 r.)

d) pomijam już szopkę jaką odwalili legaci papiescy na Soborze Konstantynopolitański IV (869 r.) zwołanym przez... cesarza.

Fakty historyczne Barney pokazują wręcz z przeraźliwą ostrością prawdę o papiestwie oraz potwierdzają, że rzymskokatolicka interpretacja słów Jezusa o Piotrze/opoce jest błędna/zmanipulowana/fałszywa.

Gdzie tam, tylko z odrzuceniem rzymskokatolickiej instytucji.

No proszę Cię...
W świetle jasnego stwierdzenia w "Deklaracji Dominus Iesus" Kościół rzymskokatolicki jest odrębnym bytem od Kościoła Jezusa Chrystusa.
Co najwyżej rzymski Kościół można postrzegać jako jeden z wielu odłamów chrześcijaństwa.

może czas na refleksję?

z chrześcijańskim pozdrowieniem

Ty tak na serio? Masz tam wręcz podkreślenie: TEN chleb i TEN kielich (wino), nie jakikolwiek bądź.
Tak poza tym szczury masz w domu, albo wirusa komputerowego bo zjadło Ci dalszą część za Twoim cytatem:

28 Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. 29 Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie]13, wyrok sobie spożywa i pije.


Gregor, czy swoich czytelników rzeczywiście masz za niekumatych, co nie doczytają tego co dla Ciebie jest niewygodne?

Serio?
Świadczy o tym może "Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej"?
A czemu pominąłeś dalszy ciąg - ostateczne i całkowicie jednoznaczne utożsamienie Eucharystii z Ciałem i Krwią Pańską:
1Kor 11:27 "Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny staje się Ciała i Krwi Pańskiej."

Już o takich "drobiazgach" jak Jezusowe "To jest Ciało moje za was" (1 Kor 11,24) czy "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana."*/Mk 14,24/ nawet nie wspominam, bo wiem, że - jak zwykle rasowi solascripturowcy - świadectwu Pisma nie wierzysz...

Co do Twoich fantazji na temat papiestwa - nawet nie chce mi się pisać polemiki. Zresztą tyle razy ja i inni już omawiali to na forum, podając świadectwo z epoki...

Ponieważ powtarzasz te banialuki do znudzenia, więc - żebyś przypadkiem ich nie wmówił komuś niezorientowanemu, podaję link do pełnego tekstu Deklaracji Dominus Iesus: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WR/kongregacje/kdwiary/dominus_iesus.html


---------------
* tłumaczenie wierne powinno być w czasie teraźniejszym, a więc "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu jest wylewana."

Nie chodzi o niekumatych. Kiedy zadasz mu pytanie o np cnotę roztropności to odpowiedź będzie zawierała mechanizmy obronne, czyli przeniesienie. Problem przesuwa więc na pytającego. Milczenie jest też reakcją. Zawsze odda, bo inaczej czułby dyskomfort psychiczny. Sam więc wskazuje na swoje problemy, ale mechanizmy obronne czyta się z zewnątrz.
Świat czytamy poprzez swoje okulary, czy jak to nazwał ks. prof. J. Tischner (za nim stoi psychologia) przez przedzałożenie. Wrzuca się to na swój program obróbki pojęć w mózgu a on tak to obrabia, by nie pojawiły się wewnętrzne sprzeczności. Czyta się więc to co pasuje a pozostały tekst, który zmuszałby do myślenia i weryfikacji uprzedzeń ignoruje się.
Byłam ciekawa jak on wybrnie z tego myślenia o braku logiki w swym myśleniu, ale zareagował tak jak urazowo jest zaprogramowany. Refleksja intelektualna pojawia się dopiero po przejęciu kontroli nad sobą i zobaczeniu utrwalonych urazów. Ma na to wyuczoną formułkę magiczną: byłem katolikiem, wiec wiem jak jest. To jednak nie fakt a odczucie. Odczuciu przypisuje wagę faktu.
Pisał, że jest apostatą. Znów z tego wyciąga wniosek, że pożegnanie z KK było przemyślane. Gdyby to była zobiektywizowana refleksja intelektualna to nie czułby potrzeby ciągłego wracania do KK i krytykowania go na wszelkie sposoby. Umiałby wskazać lepszą drogę na budowanie relacji z Bogiem i nie czułby potrzeby pernamentnego krytykowania Kościoła, z którym się pożegnał. Stare sprawy się zamyka (najpierw należy to zrozumieć, potem ułożyć emocje) i rozpoczyna kolejny etap w życiu, nawet, gdy ma to wyraźny obraz wsobny. Taka osoba jest zdolna do czytania całego tekstu i nie ucieka przed jego ignorowaniem w momencie, gdy mu to zaburza wewnętrzną spójność.

Robaczek wprowadził do wątku wielkie antyfony, to modlitwa Kościoła. Wymaga ona jednak medytacji, czyli pewnej dyspozycji psychiczno - duchowej. Wskazanie, że to można prościej to już ingerowanie w coś czego się nie rozumie i dlatego pojawia się instrukcja: można prościej. Nie ja potrafię lepiej, ale wskazanie obiektywizm. Tylko, że prostota to szczyt wyrafinowania. Pojawiło się prostactwo w postaci krytykowania przy używaniu półprawd, półzdań.

Problem jest niewidoczny dla gregora. Odszedł od Kościoła zanim zrozumiał, że Biblia podaje instrukcję na dotarcie do celu, ale potrzeba mistrza, by to zrozumieć. Nałożona na urazowość prowadzi donikąd a w zasadzie do zamiany miejscem z Bogiem. Pojawią się więc kwiatki, że nie stosuje logiki w życiu. Logika wymaga założeń i urazowość zawsze prowadzi myśli drogą urazowości a nie prawdy i fałszu. Prawdą jest wówczas to co czuję a fałszem to co przykre (złe wspomnienia z okresu bycia nominalnym katolikiem).

No to proszę zdradź w końcu swoje źródło. Bo bez tego to co piszesz to nawet nie ot takie domysły, czy domniemania ale wymysły.

Owszem jest taka granica niezgody z autorytetem papieża, której przekroczenie może prowadzić do utraty jedności z Kościołem. No ale katolicyzm to nie supermarket gdzie sobie dobieram co mi bardziej podchodzi a to co mi nie lezy to sobie neguję. No ale znowu - to nie jest jakieś mega odkrycie.

Nie piszesz tak bo autorytet papieża jest ci solą w oku.

No właśnie. A jeśli ktoś zaprzecza części tejże nauki to czy ktoś go wyklucza czy on sam się wyklucza?

Nie, no jasne. To tak oczywiste że nie jesteś w stanie odwołać się konkretnie do tego wzorca.

Do kościoła katolik nie idzie by spotkać się ludźmi i nawiązywać czy pogłębiać z nimi relacji ale by spotkać się Bogiem i zadbać o relację z Nim. Kto tego nie rozumie to się rozczaruje najpewniej.

Owszem nic nie wiem o tych ludziach, i co więcej - w większości nigdy więcej ich nie spotkam. Ale nie dla nich idę przecież do kościoła. Nie zmienia to faktu iż na jakimś poziomie są mi jednak bliżsi niż np. rodzice. Nie zmienia to też faktu, iż życzliwie zapraszają mnie bym włączyła się w jakieś przedsięwzięcia czy atrakcje poza Mszą, choć tez mnie nie znają. Wystarcza im ze jestem katoliczką. Dobrowolnie wyrzuciłeś się poza Kościół oczywistym jest ani nie rozumiałeś ani nie rozumiesz czym jest wspólnota.

No i wracamy do tego że nie masz pojęcia czym jest liturgia. Ona nie dotyczy relacji poziomych - z innymi ludźmi - ale pionowych - z Panem Bogiem. Kto nie rozumie z Kim i jak ma się spotkać na Mszy świętej to w istocie do kościoła chodzi niechętnie, albo i wcale.

No proszę cię... A czy uzasadnienie było takie same? Zresztą idąc tym tropem to przecież i Żydzi naśladowali pogan, a tym samym już pierwsza wspólnota chrześcijańska była na wpół pogańska.

Powtarzasz się jak zdarta płyta. Niby mi odpowiadasz a nawet nie nawiązujesz do tego co piszę.

A nie zdajecie sobie sprawy z innych sposobów obecni Pana Jezusa, w tym w sakramentalnych znakach. Czym się chwalisz? Z ignorancji czynisz cnotę.

Ale w każdym razie twoje posty rzucają światło na twoją znajomość wiary którą jakoby wyznawałeś i Kościoła. Byłeś nominalnym katolikiem, nie jest zatem zaskoczeniem ze odszedłeś. Ja w każdym razem kończę wymianę zdań z tobą. Bo nawet pomijając to że się powtarzasz i nawet optymistycznie zakładając że ktoś mniej zorientowany przeczyta to co napisałeś w tym wątku a propos Kościoła katolickiego z jednej strony, a o swoim zborze z drugiej, i się w tym odnajdzie to jest równie ślepy czy zatwardziały jak ty. A jeśli ślepy ślepego prowadzi obaj w dół wpadną.