Czyli wszędzie mamy się dopatrywać zła??

jakiego każdego? gdzie wszędzie?
szukałem i znalazłem w sobie
miesiąc czasu się nie odzywałem i mi się uspokoiły różne takie...obsesje
wcale nie twierdzę, że wykryłem zło w moderatorach.

Nie ma innej możliwości opętania.Mylisz opętanie z obsesjami i opresjami szatańskimiPomiędzy "nic nie grozi" a "nie grozi opętanie" różnica jest kolosalna.

źródło: Opętanie - czym jest i komu zagraża?

"Katolicyzm wymienia cztery podstawowe przyczyny opętania. - Dwie z nich są zawinione. To ciężkie grzechy, takie jak apostazja (odłączenie się od Kościoła - przyp. red.), a także podpisanie paktu z diabłem - niekiedy na piśmie, własną krwią. Te ostatnie przypadki są jednak rzadkie - w ciągu ostatnich lat spotkałem się raptem z kilkoma - mówi koordynator polskich egzorcystów ksiądz Marian Piątkowski. - Wśród powodów niezawinionych wymienia się najczęściej silne przekleństwa, które pojawiają się na przykład wtedy, gdy matka odda swoje jeszcze nienarodzone dziecko diabłu. Najrzadszą przyczyną jest tak zwany dopust Boży, który występuje u osób świątobliwych. Zgadzają się one na cierpienia ofiarowując je za innych ludzi - dodaje ksiądz."

Czyli zgadza się, nie tylko na drodze zaprzedania duszy diabłu można zostać opętanym.

Lęk przed opętaniem w przypadku prowadzenia życia sakramentalnego wskazuje na niezrozumienie ani działania sakramentów, ani wielkości Boga. Stoi za tym osobowość lękowa, więc pojawia się najczęściej w przypadku zaburzeń psychicznych, ponieważ ten właśnie charakter lęku towarzyszy zaburzeniom. W przypadku zdrowia psychicznego nie ma takich obaw. Ludzie ukierunkowują swe myślnie na bojaźń Bożą, której nie należy jednak utożsamiać z psychologicznym lękiem.
Zasadą działania Złego jest poza tym anonimowość. Jeśli on rzeczywiście ma wolne pole do działania w człowieku to chce ukryć swą obecność. Manifestacje demoniczne odsłania Bóg, by dać człowiekowi możliwość zmiany myślenia, czyli nawrócenia. Człowiek to czasem odczytuje jako zaburzenie i biega po lekarzach. W końcu trafia do księdza.
To co przypisujemy złemu duchowi jest najczęściej nieuporządkowaną naturą i nieznajomością siebie. Czasem to efekt straszenia dziecka w procesie wychowywania.

Kiedy ktoś za dużo myśli o diable i jego działaniu w swoim życiu należy przyjrzeć się jego psychice i lękom. To, że mamy do czynienia z dopustem Bożym w życiu świętych nie należy odnosić do siebie.

Dziękuję merss za jak zwykle trafną diagnozę. Lękam się złego i dlatego nie nazwę go tu po imieniu i nie stanę z nim do walki. Zło kusi i jest przyjemne. J w żaden sposób nie kusi, Yarpen jest upierdliwy a Tobie PW mogę nawymyślać ordynarnie w każdym temacie jak mnie wkurzysz.
Jeśli nadprzyrodzone odczucia w kontekście tego forum nie przemawiają do was to mogę je odrzucić i powiedzieć normalnie: diabli mnie biorą, kiedy czytam co tu wyprawiacie. Jeśli diabli snadal źle się kojarzą to powiedzmy włącza mi się agresor.

Nie wszyscy egzorcyści zgadzają się co do powodów nie zawinionych, zwłaszcza przekleńśtwa.
Problem w tym, ze od całkowitego "zapomnienia" spraw opętania przeszliśmy do "mody na egzorcyzmy".
Obie postawy są rujnujące.
Opętanie to w ogóle rzadki przypadek. Natomiast pewne przywiązania, względnie obsesje i opresje zdarzają sie dużo częściej.

Zastanawiające jest to, jak systematycznie odwraca się problemy natury duchowej i nadprzyrodzonej w stronę rzeczy materialnych. Aż się cisną na usta te słowa: "Największym podstępem szatana jest wmówienie ludziom, że nie istnieje.".

Egzorcyści opisują przypadki, gdzie opętanie przyszło z zewnątrz. Pytanie w czasie egzorcyzmu o to jak demon wszedł w daną osobę to podstawa. To jest część egzorcyzmu.
Rozumiem obawę o to, że pewni ludzie czerpią jakąś hecę z egzorcyzmów, to jest niezdrowe podejście do spraw nadprzyrodzonych. To jest podejście światowe, szukanie sensacji i poruszeń dla zmysłów. I zgadza się, to jest podejście nieprawidłowe. Takiego podejścia nie chciałem propagować, więc napisałem o tych sprawach na tyle ogólnie na ile się da, a tym bardziej w taki sposób, aby nikt się wszędzie nie dopatrywał działania złego. Zgadza się też, że tutaj potrzeba umiarkowania. Nie można udawać, że zła nie ma, tak samo nie można wszelkiego zła przypisywać Szatanowi.

Walka z pokusą jest obowiązkiem, ale najpierw musisz ją rozpoznać i różnicować ze swoją naturą (dlatego ważna jest znajomość siebie). Jej zasadą jest brak podejmowania dyskusji. Zmieniasz temat myślenia wewnętrznego. Podjęcie dyskusji z pokusą jest przegraną człowieka.

Franiciszek Salezy pisał: Pozwólcie, by szatan wabił i krzyczał u drzwi naszego serca, podsuwając tysiączne obrazy i niewłaściwe myśli, gdyż on nie może wejść inaczej, jak tylko przez drzwi przyzwolenia. Trzymajcie je zawsze dobrze zamknięte i bądźcie spokojni. Niech was to nie martwi, że duchy ciemności czynią hałas wokół waszej łodzi, i nie bójcie się, bo z wami jest Bóg.

1. Nikt nie może ciebie wkurzyć, to praca własna i na własną odpowiedzialność.
2. Gdy odnosisz się do mnie z atencją, wychwalasz pod niebiosy to powinna się włączyć lampka ostrzegawcza. To może być diabelski dym. Ktoś ma niecne zamiary. Zawsze mi się to sprawdza. Dlaczego? Takie doświadczenie. Nie wszyscy wierzą pochlebcom. Jak oddalę takiego dobrodzieja to muszę liczyć się, że odtąd będą już tylko szpile.
3. Gdy zechcesz mieć przyjemność i mnie ordynarnie nawymyślać to znaczy, że grzech masz za sobą a nie przed sobą. Należy pozwolić wróblowi, by ćwierkał lub nie pozwolić...tu trzeba mięć punkt odniesienia, by postawić wagę. Roztropność wybierze metodę.

Jacy diabli? - powiedział prof. Taborelli: diabłem jesteśmy my sami i na nas ciąży odpowiedzialność. Skorzystałeś z wolności, ale drugą jej stroną jest odpowiedzialność.
Niezależnie od tego istnieje przyczyna nadawania sobie tonów agresora. nadal nie mamy mocy diabelskiej, ale okazanie słabości. Uruchomić możesz czyjąś ciekawość tam, gdzie sobie tego najmniej życzysz.

nie zgadzam się, żona opanowała tą sztukę do perfekcji.
2 i 3. Gdy zechcesz mieć przyjemność i mnie ordynarnie nawymyślać...
Nic z tego. W twoim przypadku hamulce mam sprawne. Dużo tu czytałem, teraz już niewiele z tego pamiętam więc nie będzie cytatów. Zostają mi wrażenia po lekturze forum. Dobre i złe. Nawet nie potrafię sobie wyobrazić, co mogłabyś zrobić, żeby mnie do siebie zrazić. Jak Ci się uda - wycofam się stąd na 5 czy 10 lat.

Były inaczej skierowane wektory zwymyślania. To ty zaproponowałeś to w stosunku do mnie i chyba PW. Ja nie wiem co bym zrobiła.
Z tymi hamulcami to też nie takie proste. Można się skulić w sobie, nie reagować zewnętrznie, ale gotować się wewnętrznie i w rezultacie oddalasz się od osoby, która wystawia twoją cierpliwość na próbę. Czasem nie masz świadomości (wydaje ci się, że to neutralne), ale tak naprawdę reaguje fizjologia i pojawiają się choroby psychosomatyczne. Takie opanowanie niesie też za sobą zawały serca.
I jeszcze jedno. Emocje działają falowo i stresory wymagające opanowania są utrzymywane w ryzach, ale pojawi się ktoś mniej ważny a sprawa drobna, ale to ostatni stresor tego dnia i wybuchniesz wyładowując na tej osobie wszystkie zaszłości dnia. Nie traktuj jednak forum jako tej kropki nad i. Pomaga na chwilę.

Właśnie wysłuchałem Kazania Św. Proboszcza z Ars #22 - O miłości bliźniego. Jak żywo stanęła mi przed oczami powyższa wypowiedź. To jest ewangeliczna postawa. Kochać tych, którzy są nam mili to żadna sztuka, Pismo Święte mówi, że na to, to nawet pogan stać. Ale kochać wrogo usposobionego człowieka to już jest miłość nadprzyrodzona, ewangeliczna.