Mam takie doświadczenie z pracy. Może będzie pomocne. Pracuje za granicą, w ogromnym międzynarodowym molochu, w którym drugą pod względem liczebności narodowością, są Polacy. Nie znam wszystkich osób, ale znam większość. Niestety, nie należymy do narodów które wyróżniają się jakimiś szczególnymi cnotami. Raczej jest odwrotnie i większość z moich kolegów i przyjaciół z pracy, kombinuje na boku. Najpowszechniejszym, ale nie jedynym zjawiskiem jest kradzież paliwa, którego tutaj nikt nie liczy i nie pilnuje. I na tym się zatrzymam na chwilę.

Co najmniej raz w tygodniu jedziemy do domu. Podróż wychodzi relatywnie nie drogo, bo paliwo jest kradzione. Problem i zdziwienie pojawia się wówczas, kiedy za swoją część kosztów, staram się zapłacić. Zawsze pojawiało się pytanie, dlaczego ? A później kolejne, dlaczego nie bierzesz ? Firma nas okrada, a my ją. I dopiero w tym momencie, kiedy pytania i ciekawość się nasila, zaczynam im przynaglany mówić Prawdę. Ale nie taką prawdę w której oni wszyscy są nic nie warci, ale prawdę o sobie, o moim sumieniu, o tym dlaczego mi ono na to nie pozwala.

A najwazniejszy kerygmat jaki mam nadzieję że chociaż pośrednio wynika z głoszonych przeze mnie również świadectw - odpowiedzi, jest taki - że Jezus żyje. Żyje w moim życiu. Jest obecny zawsze przy mnie. Dlatego też, nie kradnę bo nawet gdybym chciał, to nie mogę.