Ja realnego nie chcę widzieć, ukrywam go przed samym sobą, nie to co Ja idealny: supermen, pełen heroizmu, najmądrzejszy, no niemal drugi Chrystus, w każdym razie mogę zaimponować Jezusowi by mnie zbawił.
“I choćby przyszło tysiąc atletów”, “Brysia mijam zaś z daleko bo ni elubię gdy ktoś szczeka” itd.

Ojciec Pelanowski opowiada historię Kaina i Abla:
Mężczyzna zbliżył się do swej żony Ewy. A ona poczęła i urodziła Kaina, i rzekła: «Otrzymałam mężczyznę od Pana». A potem urodziła jeszcze Abla, jego brata.
Widać dumę z Kaina a z Abla nie.
Kain był na wyższym etapie rozwoju jako rolnik a nie jak Abel pasterz. Kain silny, Abel słaby.
Kain to właśnie Ja idealne, a Abel Ja realne.
Bóg natomiast kocha mnie prawdziwego, którego ja nie akceptuje, a nie moją maskę, wyobrażenie o sobie idealnym.
W pewnej amerykańskiej głupwawej komedii dla młodzieży był fajny tekst: “ona przynajmniej mnie kocha za to jakim udaję że jestem”
Ojciec Pelanowski zwrócił uwagę że Biblia zaczyna sie nie od pierwszej ale od drugiej litery alfabetu: Bóg wybiera to co drugie i słabe.
Była kiedyś bardzo nieśmieszna komedia gdzie Pazura grał Adama Miauczyńśkiego “Nic śmiesznego”. Był on zawsze drugi. A może powienien się z tym pogodzić?
Bo to Bóg jest Alfa i Omega, a my powinniśmy pogodzić się że jesteśmy drudzy.
Ojciec Pelanowski dał mi dużo do zastanowienia się czym jest pokora.

Czytałem książkę jednej coach(ini) która pomagać ma ludziom w życiu. W książce jest idealna od urodzenia, skąd się taka wzięła?

Jak bardzo żenujący może być człowiek?
Munk zrobił film "Zezowate szczęście" z Kobielą grającym Piszczyka.
Wyobraźmy sobie teraz jak Bóg bardzo kocha Piszczyka jako swego syna, a nie czyjeś wyobrażenia o sobie (typu jestem jak Bruce Willis ze Szklanej Pułapki albo Bruse Lee z Wejscia Smoka )
Gorszym jeszcze przypadkiem od Piszczyka jest Charlie Chaplin, a raczej postać przez niego kreowana. Duzo gorszym. Może dla kogoś jest zabawny i sympatyczny, dla mnie jest okropny i potworny. To już nie człowiek, to strach na wróble, tak jakby wziąc starą szczotkę i otulić łachmanami.

Przede wszystkim trzeba stanąć w prawdzie przed Bogiem i samym sobą.

Często ludzie mają swój obraz bardzo zamazany, fałszywy, oderwany od rzeczywistości. Widzimy siebie jak nie wiadomo kogo czasem - w różnych kwestiach: albo patrzymy na siebie niemal jak na świętych albo też w odwrotną stronę - najwięksi grzesznicy. Ludziom zdarza się nader często popadać ze skrajności w skrajność.

Tymczasem Bóg nie kocha nas za to czy tamto, ale za to, że JESTEŚMY - do ideału nam brakuje jak stąd na Gubałówkę, mamy nieraz wygórowane ambicje, chcemy przed innymi udawać kogoś kim nie jesteśmy, zakładamy maski, maskujemy się, nawet samych siebie jesteśmy w stanie omamić, byle tylko prawdziwy obraz w naszych oczach nie był taki... prawdziwy.

Nie wiem. Dzięki za te słowa. O. Szustak twierdził,że Kain chciał być takim jak Abel.Chciał ukraść jego tożsamość, być taki jak on - a ponieważ to było niemożliwe wyprowadził go na pole i zabił go.