Bo właśnie tak mi się jawi. Im dłużej czytam Biblię, tym bardziej Go nienawidzę. Jak można tak pomiatać ludźmi, stworzyć tylko po to, aby cierpieli na tym okropnym świecie. Jak można stworzyć człowieka, tylko po to, żeby przeżył całe życie w samotności, cierpieniu, depresji i bólu, a później wyliczać mu po śmierci błędy i za nie karać. To Bóg stworzył mnie chorym, to Bóg stworzył mnie brzydkim, to Bóg zdecydował, gdzie się urodziłem. Przeżyłem 20 lat w tym cierpieniu, ale nie godzę się na taki żywot, na bycie niekochanym, na zabawę w niesienie "krzyża". Jeszcze dziś spotkam się z Bogiem i zanim trafię do piekla, powiem mu prosto w twarz co o Nim myślę.

Jesteście tak samo obojętni na cierpienie, jak wasz Bóg.

Nie,Bóg nie jest okrutny. Bóg jest dobry i kocha ludzi i takim Go przedstawia religia katolicka. Jeśli tak myślisz o Bogu to Go nie poznałeś.

Przedpiśća ma tylko jeden post, i pisze " Jeszcze dziś spotkam się z Bogiem i zanim trafię do piekla, powiem mu prosto w twarz co o Nim myślę." - niepokojące

Oto przykład tego czym sobie pomagamy, czynem, czy jednak tylko słowem.
Dobrze by -Chamome napisał jaką jemu Bóg dał odpowiedź.
A swoją drogą to kto marnuje talenty z życia ludzi? Nie wybierał by nikt tak jak autor tematu. Jeśli by się czuł użyteczny. A użyteczność jest dla każdej osoby ważna, nadaje sens jego życiu. Więc co 21 wiek cywilizacją obłudy? I zarazem ostatnim wiekiem obecnej cywilizacji?
To że rozanielone umysły widzą inaczej, nie oznacza że widzą wszystko. Powyższy przykład to wierzchołek góry lodowej, jak by kto myślał matematycznie. Chcecie się bawić dobrze tym czym się bawicie, każdy ma w tym wolę. Lecz rozważcie czy życie jest po to by się bawić? Czy może ma ono niepowtarzalny charakter, każdego człowieka inne. A każde owe życie jest cząstką nieodłączną, całego życia w ogóle niezastąpiąną. Panuje przekonanie że rozmnażanie nadrobi wszystko. Czyżby?
To że powstaje nowe życie i człowiek, nie oznacza że zastąpi on te wcześniejsze utracenia. Każdy człowiek jest niepowtarzalny. Utracenie choćby jednego życia człowieka, tworzy wyłom w całej ludzkiej społeczności. Jaki jest ten wyłom, taka jest kondycja ludzkości. Niestety dla lekkoduchów, życie się odradza. Lecz nie takie jak miało być pierwotnie, a uboższe o to co już zostało stracone. Na krótką metę tego nie widać i pozornie jest o kej. Wiecie że pozory mylą?

Miałem kiedyś tutaj inne konto, ale zgubiłem hasło, więc założyłem nowe. Męczę forumowiczów tego portalu, ponieważ nigdzie indziej nie mogę znaleźć kogoś, z kim moglbym porozmawiać, nie mówiąc już o faktycznym wsparciu. Mam 22 lata, jestem uzależniony od alkoholu, od onanizmu, od leków psychotropowych, mam psychozę dwubiegunową. Jestem uzależniony od alkoholu, bo gdy byłem dzieckiem, jeden z moich opiekunów nie miał z kim pić, więc kazał mi pic, uzależniony od masturbacji, bo odkryłem to, gdy byłem dzieckiem i nie wiedziałem, że takie będą tego konsekwencje, nie wiedziałem też, że to grzech. Jestem uzależniony od leków,
bo gdy byłem dzieckiem moi opiekunowie brali na lewo nie mając recepty te tabletki i kazali mi je brać. Jestem sam i nawet gdy próbuję być dobry dla ludzi i się z kimś zaprzyjaźnić nie mogę tego zrobić, bo jestem zbyt zdziczały, nieśmiały i zbyt agresywny, wiec ludzie mnie nie lubią. Kilka dni temu miałem próbę samobójcza, to był dla mnie szok, co wtedy przeżyłem, ten ból był nie do opisania. Często jestem wściekły na Boga, bo tego nie rozumiem, po co to wszystko, przecież mogłem się po prostu nie narodzić.

No niestety tak to już jest i raczej dużo ludzi tego doświadcza, przynajmniej w jakiejś części, że nie ma gdzie się zgłosić po pomoc, nikt nie chce pomóc, zainterweniować. Sama jakichś czas temu doświadczałam pewnych trudności i też pomoc nie przychodziła od nikogo. Co prawda może tego tak wyraźnie ludzie nie widzieli, że tej pomocy potrzebuję, ale jako tako widzieli, że coś nie gra. Pracujesz? Może poszukaj jakąś pracę i zgłoś się do specjalisty, psychiatry do jakiejś grupy wsparcia. Jest przecież wiele taki grup gdzie pomagają wyjść z nałogu.
Skoro próba samobójcza Ci się nie udała to znak, że Bóg nad Tobą czuwa.
Mi Bóg i wiara pomogła wyjść z moim problemów. One może nie zniknęły całkiem, ale teraz inaczej patrzę na życie.

Przeczytałam Twój post i nie rozumiem tego, że jesteś wściekły na Boga a nie na opiekunów, jednego i drugiego. Poza tym gdzie byli ojciec i matka. Jeśli zginęli w wypadku lub w wyniku jakiejś choroby to faktycznie można mieć pretensje do Boga i byłoby to zrozumiałe. Sorry ale może ja czegoś nie widzę.

"Sorry" ale to Bóg posadził mnie w rodzinie takiej a nie innej i nie dał mi możliwości zmiany tego losu na lepsze. Nie miałem ani ojca w życiu ani matki. Gdzie jest ta wasza miłość, zawsze tylko to wasze je**** sory, zawsze te cyniczne odpowiedzi, odwracacie kota ogonem, mówicie, że to moja wina, że się użalam albo jestem słaby.

Sorry (powtórzę za Tobą i lubczykiem) ale czy Ty nie za bardzo jojczysz nad sobą? Może czas się wziąć za siebie? To że masz tak jak masz- naturalnie że nie jest Twoją winą (albo inaczej - nie we wszystkim zawiniłeś), ale może czas się za to zabrać i poodkręcać? Masz depresje i myśli/próby samobójcze - czas z tym iść do lekarza. Poszedłeś już do niego, czy nadal będziesz biadolić? Lekarz powinien ustawić Ci odpowiednią kurację farmakologiczną. Założę się że to wiesz, ale wolisz narzekać.

Bo w czym mamy Ci pomóc? Powiedzieć że życie jest ciężkie? No jest i co z tego? Ty masz taki bagaż przeżyć, ktoś inny ma inny. Zajrzyj do hospicjum i popracuj tam trochę. Idź do ludzi bezdomnych - bez dachu nad głową, bez perspektyw, znajdź samotnych staruszków, schorowanych, leżących, których nikt nie odwiedza.. Podejmiesz się tego, czy nadal będziesz uważać że wszelkie nieszczęścia spadły tylko na Ciebie?

No a jakiej konkretnej pomocy oczekiwałbyś ode mnie. Jeśli współczucia to powiem Ci że zawsze współczułam dzieciom z rodzin dysfunkcyjnych jak Twoja. Z tego powodu zawsze stawałam po stronie Boga karzącego grzeszników tak traktujących swoje dzieci i nie miałam nic przeciwko aby spalił taki świat. Też zadawałam pytanie gdzie jest Bóg i dlaczego nie broni dzieci takich jak Ty. Tak było kiedyś. Ale już nie będę zadawać tego pytania. Sama proszę żebym nie była przyczyną cierpienia dla niewinnych ludzi i o powstrzymanie mnie gdybym ja sama czegoś nie widziała.

Ooo taki mądry jesteś, już któryś raz odpisujesz mi tym swoim cynicznym tonem. Nie pisz mi, że pora wziąć się za siebie, że jestem egoistyczny i skupiony na sobie bo piszę już któryś raz, że nie mam takiej możliwości, jestem uziemiony i stąd moja frustracja. Tak jak napisałem wcześniej, nie przyszedłem tutaj po konkretną pomoc tylko pogadać, ale widzę, że ta wasza katolicka otwartość i miłosierdzie to tylko symboliczna w Biblii występuje. Pisząc swoje mądrości z uśmiechem na ustach, z łatwością idzie ci ocenianie innych, ale pamiętaj, że ciebie jeszcze też może to samo spotkac, co mnie. Jeszcze życie cb złamie i wtedy nie będziesz taki mądry

za Wikipedią:
Cynizm – postawa etyczna, charakteryzująca się nieuznawaniem i podważaniem wartości i norm obowiązujących w danym środowisku.


Wykaż że taką postawę przyjmuję.



Człowiek bez rąk i nóg: Nick Vujcic

Człowiek kompletnie sparaliżowany, mający problemy z poruszaniem się i mówieniem: Stephen Hawking



Skąd wiesz że mnie życie nigdy nie złamało? Skąd wiesz że nie przeżywam różne frustracje, lęki, że się nie zawiodłem na bliskich, że spotkała mnie nigdy niesprawiedliwość? Ciekawe skąd mnie znasz, że takie "pogróżki" wysuwasz w moim kierunku?

Powtarzam - pójdź do hospicjum (możesz jako wolontariusz), albo zajmij się odrzuconymi bezdomnymi, odwiedź staruszka/staruszkę, który/a nie ma sił już by wychodzić z domu, ot tak by pogadać.. Zdecydujesz się na to czy nadal będziesz hodować swoje boleści?

Jeśli się - Chamome odezwałeś to Bóg nie jest okrutny. Nie chce twej zguby a umocnienia. Jeśli nie miałeś opieki rodzicielskiej, to miałeś tą z wyższej półki Bożą. W opiekowaniu się wychowawczym naszych rodziców, nie powinno chodzić o takie niańczenie dzieci. By te miały wszystko najlepsze i najbezpieczniej im było. Owszem te sprawy są ważne, bo dają poczucie przynależności. Lecz pierwsza sprawa by się nauczyć samodzielności. Bo to jest lepsze od dowolnej opieki. Nie mając rodziców miałeś taką lekcję w pierwszej kolejności. Wiem co to znaczy. Wiem co to znaczy, nie tylko nie mieć wsparcia od rodziców w dorastaniu. Wiem co to znaczy jeszcze być wsparciem dla rodziców, samemu nie będąc dorosły. To podwójny obowiązek, to jak skok na głęboką wodę nie umiejąc jeszcze pływać. To najlepsze z możliwych co mogło mnie spotkać. Choć wtedy tego nie pojmowałem tak. Ale co mogłem począć? Twoja sytuacja jest nie inna, co mogłeś począć? Nie ważne to co się mogło wydarzyć. Natomiast ważne jest teraz to, co się może wydarzyć. A to co się może wydarzyć ma już podstawę tego, że dałeś radę. Dając radę w tym co było dla nas gorsze, wiesz że to co może teraz być, będzie już łatwiejsze. Mówimy pierwsze koty za płoty. I nie ma co żałować tego czego u nas nie było. Niech to co dla nas nie było dane, teraz samo bije się z sobą, że mogło zaistnieć i nas wesprzeć. Nie to nie, było nie było, strata więc tego że nie chciało być.
Rozumiesz pewnie że chce odwrócić ciebie w myśleniu. Nie piszę tego, bo mnie tak ktoś nastawił szkoląc mnie. Lecz piszę to, bo sam to skutecznie stosowałem, nadal stosuję. Kto nie był, nie jest ze mną, kiedy tego potrzebowałem potrzebuję. Ten niech się martwi dlaczego mnie nie wsparł, czy się mnie wypiera. W ten sposób nie dobijasz siebie jeszcze bardziej, z resztą niesłusznie. Sam chcesz przecież czegoś innego. No to dzieła idź w swej drodze do przodu, niech inni się martwią czy dotrzymają tobie kroku. Przecież takie doświadczenia jak twoje czy moje, nie są na porządku dziennym. Mało kto może nimi się pochwalić. Chyba czujesz już różnicę w tym, co jest lepszym doświadczeniem. A jak czujesz to na co czekasz, na oklaski? One tylko ciebie rozproszą. Myślisz że życie ma być łatwe? O przenigdy łatwe nie ma być. Natomiast staje się ono dla nas łatwe, gdy najpierw jest trudne do uniesienia. Tego nikt nie przeskoczył i nie przeskoczy. Co najwyżej udają że u nich o kej. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak gorzko żałując tego że muszą udawać. Wobec tego udawania, to te twoje czy moje perypetie młodości to mały pikuś. To oni są w piekle, o wiele gorszym, niż te nasze przeszłe wspomnienia.
Wspominam jak to gorszyła się nie jedna osoba na to. Że jak to określiła nie miałem swego dzieciństwa, czytaj nie użyłem tego co daje dzieciństwo. W domyśle beztroskość dorastania, oraz frywolna radość z życia i błogie bezpieczeństwo pod każdym względem. Ja nawet sam tego tak nie czułem. Dziwne że ktoś tak mnie postrzegał. No i widzisz czym jest to, za czym ludzie idą. Złudzeniem!

Chamome, ja mam wciąż grzechy nieczystości, pychy i lenistwa. Ale myślę, że mój obecny stan wziął się stąd, że pod wpływem trudnych sytuacji życiowych iles lat temu wybrałem gniew na Pana Boga. To są tego konsekwencje, gniew na Boga minął, Bóg jest jedyną szansą, natomiast szatan z każdym grzechem tak jaby zabierał część powietrza, które ledwo zdąży się nagromadzić.