Przecież napisałem, że znaleziona na fb (to Facebook) ta nowa grafika; czyli to nie jest moja ta grafika [piszę tak dokładnie, aby się nie pomylić znów zdarzyło Tobie]

Święte słowa Pawłowe. Ja kiedyś miałem krótki okres w życiu , gdzie gorliwość była jakby większa, inne grzechy jakby uległy wygaszeniu, ale uwierała mnie katolicka maryjność. Uważałem że "aby była jedna owczarnia i jeden Pasterz" to katolicy chcąc się pojednać z prostestantami muszą zrezygnować z Maryi. Poświęcić Ją dla mojego źle pojetego ekumenizmu. Poza tym być może mogły się nałożyć na to problemy z niekceptacją mojej rodzonej Mamy. Ale ta faza niekceptacji Maryi trwała dość krótko.

Tu nie trzeba być znawcą greki, ale wystarczy zajrzeć do słowników i zobaczyć, jakie znaczenia posiada greckie słowo "makariousin" a oznacza ono m.in. "wychwalać" i "wielbić" o czym pisze również autor strony, do której link podałeś.



Nikt się o nic nie spiera, tekst jest jasny.Jezus potwierdza słowa kobiety z tłumu.Greckie słowo μενουνγε (menounge) które przetłumaczono jako "zaiste" to partykuła złożona, której głównie używa się w odpowiedziach potwierdzających jakieś twierdzenie, lub przeciwstawienie się mu.Partykuła w wersecie 28, została użyta jako potwierdzenie.Gdyby w Ewangelii Łukasza 11,27-28 chodziło o znaczenie przeciwstawne (sprzeciwu), to w takim wypadku ewangelista stosuje partykułę ouchi - nie, bynajmniej np. w tych wersetach:

Łk 12,51
"(51) Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie , powiadam wam, lecz rozłam."

Łk 13,3
"(3) Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie."

Ks. prof. Kudasiewicz piszę tak na ten temat:

"[Sens korygujący] polega na tym, że używający tej partykuły nie neguje twierdzenia poprzedzającego, lecz je koryguje: "tak... lecz", "tak, lecz raczej" (ks. prof. J. Kudasiewicza "Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś (Łk 11,22)", Kieleckie Studia Teologiczne 2/2003)

Jezus potwierdza słowa kobiety z tłumu dodając, że błogosławieni są również ci, którzy słuchają słowa Bożego i je wypełniają.



Owszem, z tym że w podstawowej, dosłownej warstwie Niewiasta to Maryja.



Czytaj dalej, werset 17:
"I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa."

Niewiasta, oprócz Syna który "wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną." posiada również inne potomstwo, są to ci, którzy "strzegą przykazań Bożych i mają świadectwo Jezusa" a więc chrześcijanie a skoro oni są również Jej dziećmi to także ich musiała porodzić, i porodziła na sposób duchowy, i na sposób duchowy jest też ich Matką.



Widzę, że nie zrozumiałeś.Nie rozchodzi się tutaj o to, jak przetłumaczyć greckie słowo "kecharitomene" występujące w tym wersecie, bo to jest akurat tutaj najmniej istotne, ale chodzi o to, że forma czasownika charitoo od którego pochodzi to słowo pojawia się w Nowym Testamencie jeszcze tylko raz, w Ef 1,6 w odniesieniu do usprawiedliwionych chrześcijan:

Ef 1,6
"(6) ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył [echaritosen] nas w Umiłowanym.”

Obdarzenie łaską (echaritosen) to oczywiście w tym kontekście usprawiedliwienie, zbawienie. Widzimy więc, że Najświętsza Maryja Panna była w stanie zbawienia już przed narodzinami Chrystusa, przed Wcieleniem i przed ofiarą na Kalwarii. Jest to możliwe tylko, jeśli była bez grzechu, także grzechu pierworodnego.

O to mi chodzi, a nie o to, jak przetłumaczyć to słowo.

A może tak zajmiesz się tym:

Za nami mnóstwo komentarzy, ale czy mogę, aby nie przeciągać tego do 29 lutego (kto miałby aż tyle czasu??), poprosić o coś bardzo praktycznego?
Otóż, ponieważ Kościół chrześcijański jest zbudowany na apostołach i prorokach, a kimś najważniejszym jest w nim Chrystus:

Cytuj:

Ef 2:19-22 pau
Tak więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale współobywatelami na równi ze świętymi i domownikami Boga.
Jesteście zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, a kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus.
W Nim złączona cała budowla wzrasta, aby stać się świętą w Panu świątynią.
W Nim także wy wspólnie budujecie, aby być mieszkaniem Boga w Duchu.

to chciałbym was prosić o wytłumaczenie mi, tak praktycznie (odłóżmy na razie wczorajsze spory, o takie czy inne, pojmowanie tego, czy innego, zagadnienia teologicznego, czy tradycyjnego) tej oto kwestii:
DLACZEGO ja, XX wieków po apostołach (że już nie wyliczę wieków po prorokach ST) i tyleż wieków po Chrystusie oraz pierwszych chrześcijanach, mam praktykować KULT MARYJNY?!
Jak podaje Biblia, oraz kościelna historia, to zarówno:
# apostołowie
# prorocy
# Chrystus
# pierwsi chrześcijanie
nie praktykowali kultu maryjnego, prawda? Zatem mam praktyczne pytanie: DLACZEGO ja mam to robić?!
Wytłumaczcie mi to tak praktycznie...

Kwestią pierwsza w spojrzeniu protestanta na zapoczątkowaną tu dyskusję byłych i obecnych rzymskokatolickich chrześcijan jest sprawa tego czym jest dla Kościola Pismo. Nie jest tylko jak zdają się chcieć tutaj byli i aktualni rzymskokatoliccy chrześcijanie różnych frakcji na tym forum zbiorem autonomicznych wersetów do uzasadniania swoich tez. Pisałem już kilka razy, czym Pismo jest dla Kościoła.
Co do samego zaś Wniebowzięcia/Zaśnięcia Marii to problem dotyczy definicji dogmatycznej, która wyklucza (nakłada anatemę) tych, którzy nie podzielają ogłoszonego przez rzymskiego papieża Pacellego dogmatu, ale już sytuacja wygląda zupełnie inaczej, gdy mówimy nie o definicji dogmatycznej, a o treści dogmatu. Tu istnieje warstwa porozumienia pomiędzy chrześcijanami rzymskokatolickimi a chrześcijanami Wschodu czy Zachodu innych tradycji.


Co samej treści więc rzymskiego dogmatu warto zauważyć, że nie przyjmuje ona określonego stanowiska odnośnie końca życia Marii, ani też nie używa w stosunku do niej języka śmierci i zmartwychwstania, ale świętuje Boże działanie w niej. Tak więc możemy z tego powodu wspólnie uznać nauczanie, mówiące, że Bóg wziął Świętą Dziewicę do pełni swojej chwały jako zgodne z Pismem i może ono być tylko zrozumiane w świetle Pisma. Czy uda nam się znaleźć takie czy inne zdanie, które możemy dopasować sobie - nieważne czy jak Eden "przeciw" czy jak Barney "za", to wciąż taki sam użytek z Pisma, który prowadzi donikąd.

Stanowisko naszych Kościołów wobec treści wyznawanych przez rzymskokatolickich chrześcijan zostało zawarte choćby w Communio sanctorum z 2000 r.



Można więc rozumieć i wyznawać treść tego dogmatu zgodnie z Pismem i w ramach Pisma, niezależnie od tego czy sobie taki czy inny cytat dopasujemy. Nasze Kościoły doceniają też wysiłek podjęty przez nasze rzymskie siostry i braci po Waszym Soborze Waťykańskim II nad umieszczeniem całego swojego nauczania o NMP w kontekście chrystologicznym, w nierozerwalnym związku z Ludem Bożym, a nie obok Chrystusa i Kościoła. Dzięki temu możemy dziś czerpać wspólnie z naszego duchowego o teologicznego.

Inną kwestią jest definicja dogmatyczna. Rozumiemy i przyjmujemy, że rzymskokatoliccy chrześcijanie są zobowiązani do jej przyjęcia. Protestantyzm – podobnie jak anglikanizm, prawosławie, kościoly orientalne czy starokatolicyzm – odrzuca definicję dogmatyczną z 1950 roku, którą papież Pius XII podjął z pominięciem ekumenicznego soboru jako roszczenie uniwersalne, związane z przyjeciem lub odrzuceniem zbawienia.

Dlaczego kłamiesz? Przecież wcale nie oczekujesz wyjaśnienia tego, o co pytasz*, a samo pytanie jest kolejną próbą manipulacji mającą skłonić nas do odrzucenia fragmentu nauczania i praktyki Kościoła Chrystusa.





*Nawet jak ktoś się podejmie i przedstawi jak rzeczywiście było, to i tak to zignorujesz (vide Twoje reakcje na argumenty i polemiki do poruszonych przez Ciebie w tym temacie kwestii lub postawionych tez).

Hamulec kolego(Ciachciacz)włącz, bo rzucasz oszczerstwa!

Nie deklarowałem tego, że jak poznam powody DLACZEGO MAM KULT MARYJNY SPRAWOWAĆ, to zaraz zacznę to robić - ale moją grzeczną prośbą wyrażam zainteresowanie poznania właśnie tego, jak wy katolicy, kogoś takiego jak ja (czy ktoś inny) byście przekonywali do maryjnego kultu...

Czy zatem poznam choć 1 powód do takiej praktyki religijne, której - przypomnę - nie sprawowali:
# prorocy
# apostołowie
# Jezus
# pierwsi chrześcijanie

(Tematów, również ad personam nie przenosimy z innych forów. R.)

Po pierwsze, skończ z tymi manipulacjami: ani prorocy, ani apostołowie, ani Jezus nie mogli "sprawować kultu maryjnego" bo kult świętych następuje po ich przejściu do Nieba (vulgo: śmierci).
Jesli idzie o pierwszych chrześcijan, to już się mylisz (materiały są na tym forum).
Właśnie dlatego wszystkie Kościoły z czasów apostołów sprawują ten kult, a te wymyślone 1,5 tysiącalat i póxniej - nie.


Po drugie, uciekłeś od konkretnego zagadnienia w propagandowe ogólniki. Dlatego pozwól, że przypomnę:

Czyżbyuś paplał bez podstaw i teraz niewygodnie Ci o tym mówić?

Jak długo żyła Maryja? Czy dłużej niż Jan piszący to, co napisał? (a jeśli krócej, to czemu znamion kultu nie ma w pismach Jana?).

Doprawdy?!

Wczesny Kościół nie słyszał o wniebowzięciu Maryi. Pierwsze kilka wieków minęło, a chrześcijanie milczeli w tym temacie.
Pomimo tego, że chrześcijanie wielokrotnie wypowiadali się i nawiązywali do osób, które zostały przez Boga pochwycone i zabrane (jak Enoch I Eliasz), nigdy nie wspominali oni w tym kontekście o Maryi.
Można by tutaj wskazać na List Klemensa do Kościoła w Koryncie 9.3, Przeciw herezjom Ireneusza 5.5.1,
wiele miejsc w pismach Tertuliana (np. O Duszy 50, Przeciw Marcjonowi 5.12.8, O zmartwychwstaniu ciała 58),
O zmartwychwstaniu Metodego z Olimpu 14, pochodzące z IV wieku Konstytucje Apostolskie 5.7.8, Katechezę 3.6 Cyryla Jerozolimskiego, pisma Chryzostoma (np. Homilia 75 na Ewangelię Jana, Homilia 22.4-5 do Listu do Hebrajczyków),
pisma Hieronima (np. Przeciwko Janowi Jerozolimskiemu 29, List 119.7 do mnichów Minerwiusza i Aleksandra),
czy chociażby pisma Augustyna (Przeciw Faustusowi 26.1, O łasce Chrystusa i grzechu pierworodnym 2.27).

Katolicki mariolog Juniper Carol, przyznaje, iż apokryficzna Ewangelia Transitus Beatae Mariae jest pierwszym na Zachodzie świadectwem dotyczącym wniebowzięcia Maryi:
"Pierwsze wyraźne świadectwo na Zachodzie dotyczące wniebowzięcia pochodzi z apokryficznej Ewangelii Transitus Beatae Mariae Pseudo–Melitona" (Juniper Carol, Mariology Vol. 1, Milwaukee: Bruce, 1957, str. 149).
Kawałek później, broniąc apokryfu ze względu na jego świadectwo rosnącej świadomości chrześcijan odnośnie wniebowzięcia, dodaje on: "Świadectwo Pseudo-Melitona, podobnie jak reszta literatury Transitusa jest bezsprzecznie bezwartościowa pod względem historycznym, tj. jako historyczny raport mówiący o śmierci i cielesnym wniebowzięciu [Maryi]" (Tamże, str. 150).

Apokryficzna Ewangelia Transitus Beatae Mariae nie jest dziełem Melitona z Sardes (II w.), ale dziełem autora żyjącego kilkaset lat później, który podając się za Melitona, napisał fikcyjne dzieło, które to niestety w dużym stopniu przyczyniło się do rozwoju nauki o wniebowzięciu Maryi.
Ks. Marek Starowieyski datuje Transitusa na przełom VI/VII wieku: "Utwór nasz zawiera rozwiniętą teologię zaśnięcia, zmartwychwstania i wniebowzięcia Maryi, co wskazywałoby na to, że stanowi on ostatni etap ewolucji teologii asumpcjonistycznej i nie może być datowany wcześniej niż na koniec VI, a raczej początek VII w." (Marek Starowieyski, Apokryfy Nowego Testamentu, Ewangelia Apokryficzne cz. 2, WAM 2003, s. 817).

Drugim na Zachodzie świadectwem jest Grzegorz z Tours (538 – 594), który bazując na apokryfie Pseudo-Melitona, pisze o apostołach, którzy po tym jak złożyli Maryję do grobu, oczekiwali na przyjście Jezusa i zabranie ciała Maryi. Jezus pojawił i rozkazał zabrać ciało, które potem zjednoczyło się z jej duszą (Miraculorum 1.4, Migne PL71: 708).
Jak wskazuje Carol, Grzegorz natchnął swoją nauką kilka innych osób, które zaczęły nauczać podobnie (Juniper Carol, Mariology Vol. 1, Milwaukee: Bruce, 1957, str. 151).
Niemniej jednak, pomimo wpływu jaki wywarł w późniejszych wiekach ten apokryf oraz bazujący na nim Grzegorz, wielu późniejszych autorów albo milczało na temat wniebowzięcia Maryi albo odnosiło się krytycznie co do nowej nauki.
Przykładowo Izydor z Sewilli (560 – 636), odnosząc się do popieranej przez niektórych w jego czasach nauki, iż Maryja w brutalny sposób zginęła śmiercią męczeńską, pisze, iż żaden dokument nie świadczy o czymś takim. Izydor, idąc w ślady za Epifaniuszem, stwierdza, iż nie ma w ogóle żadnych informacji dotyczących jej śmierci. Wspomina on również o tym, iż niektórzy wskazywali na znajdujący się Jerozolimie grób Maryi. Jakichkolwiek wzmianek dotyczących wniebowzięcia Maryi brak (De ortu et orbi patrum 67.112, Migne PL83: 148-149).

Beda Czcigodny (672 – 735), jak wskazuje Juniper Carol (Tamże, str. 152), również nie wykazuje znajomości tematu wniebowzięcia, pomimo, że porusza tematy związane ze śmiercią Maryi oraz zdaje się znać i krytycznie podchodzić do Transitusa Pseudo–Melitona (Retractiones in Actus Apostolorum 7, Migne PL92: 1014-1015).
Potwierdza to Walter J. Burghardt, który stwierdza, iż "Izydor z Sewilli (zm. 636) przerywa milczenie, po ty tylko, żeby zaświadczyć o swojej nieznajomości o sposobie, w jaki Maryja odeszła z tego świata. Wiek później, anglosaski teolog Bede również wykazał się niewiedzą odnośnie tego, co stało się z ciałem Maryi" (Everett Ferguson, Encyklopedia Of Early Christianity, Garland Publishing 1999, s.135).

Shoemaker, autor jednego z najbardziej obszernych i historycznych opracowań dotyczących zaśnięcia i wniebowzięcia Maryi, wskazując na ciszę i brak jakichkolwiek świadectw mówiących o wniebowzięciu w pierwszych kilku wiekach, powołuje się na Epifaniusza, który to jako pierwszy przerywa to milczenie, wykazując się przy tym całkowitą nieznajomością jakiejkolwiek tradycji mówiącej o tym, co stało się z matką Jezusa:
„Ta długa i wymowna cisza związana z końcem życia Maryi zostaje przerwana dopiero pod koniec IV wieku, kiedy to Epifaniusz z Salaminy obalając w swoim Panarionie argumenty heretyków, na chwilę zatrzymuje się by rozważyć niepokojący fakt, że nie jest on w stanie znaleźć żadnej autorytatywnej tradycji dotyczącej tego, w jaki sposób zakończyło się życie Dziewicy. Pomimo bliskich kontaktów z Palestyną, gdzie kult grobu Dziewicy miał wkrótce się pojawić, wykazuje się on brakiem jakiejkolwiek wiedzy o jej ostatnich dniach. Nie wynika to jednak z braku zainteresowania i poszukiwań. Epifaniusz donosi, iż dokładnie zbadał sprawę i odkrył kilka możliwości, nie mogąc jednak ostatecznie zdecydować, która z nich jest prawdziwa.”

Następnie wypunktowując przedstawione przez Epifaniusza opcje, Shoemaker stwierdza, iż słowa „nikt nie zna jej końca” nie oznaczają, że w tamtym czasie nie istniały żadne poglądy dotyczące tego, co właściwie stało się z Maryją, ponieważ autorzy czasów posoborowych (>325 r.) wspominają o jej śmierci w dziewictwie lub śmierci męczeńskiej. Jednak jeśli chodzi o trzecią, zasugerowaną przez Epifaniusza możliwość, nie posiadamy żadnych ówczesnych jemu świadectw. (Stephen J. Shoemaker, Ancient Traditions of the Virgin Mary's Dormition and Assumption, Oxford University Press 2003, s. 11-14).

Shoemaker wyjaśnia, iż dopiero pod koniec V wieku znajdujemy prawdopodobnie najstarsze świadectwo ukazujące tradycję zaśnięcia (nie mylić z wniebowzięciem) Maryi. Są to heterodoksyjne Dzieje Jana Pseudo-Prochora, w których czytamy: „Ponieważ łaska zstąpiła na nas wszystkich, niczego innego nie szukajmy, jak [wypełnienia] tego, co rozkazał nam Nauczyciel, szczególnie zaś dlatego, że odeszła z tego życia Matka nas wszystkich” (Marek Starowieyski, Apokryfy Nowego Testamentu, Apostołowie. Tom II, cz.1, WAM 2017, s. 348).

Jeśli chodzi o datowanie, Starowieyski potwierdza to samo: „Utwór powstał więc gdzieś między V a początkiem VII w., raczej w V” (Tamże, str. 347). Chociaż istnieją pewne zastrzeżenia i niektórzy sugerują interpolację, jak wskazuje Shoemaker, jest to prawdopodobnie najwcześniejsze świadectwo tego typu. (Stephen J. Shoemaker, Ancient Traditions of the Virgin Mary's Dormition and Assumption, Oxford University Press 2003, s. 26-27).

W tym też czasie zaczęło pojawiać się coraz to więcej tego typu dokumentów, które wpłynęły zarówno na Zachodni jak i Wschodni Kościół. Czy świadectwa te miały jakikolwiek związek z rzeczywistą historią i nauką Apostołów? Myślę, że nie a powyżej przedstawiony tekst w skrócie wyjaśnia dlaczego tak jest.
[źródło opracowania: Facebook]

Pismo nie jest zbiorem autonomicznych wersetów do uzasadniania swoich tez. Dobrze, że nas katolików uświadomiłeś, bo sami tego nie wiedzieliśmy. Dzięki.

No cóż, Edenie, przykro mi, ale propagandujesz dalej.
Przede wszystkim opierasz się na tym, czego "nie ma" - jakbyś nie wiedział, że bardzo wielu rzeczy nie ma - bo mamy bardzo mało świadectw z pierwszych wieków. Mimo to, o Maryi mamy całkiem sporo.

Co do Jana, to ostatnie pismo jakie napisał to Apokalipsa - i tam własnie zamieścił kult maryjny.

NAPRAWDĘ nic Ci nie mówi, ze Koscioły mogące się bez śmieszności powoływać na rodowód apostolski uznają tę prawdę, a gardłują przeciw niej te wymyślone po półtora tysiąca lat (i więcej)?

Ale, ale - w propagandowym zapale znowu zapomniałeś: dlatego pozwól, że przypomnę:

Czyżbyś paplał bez podstaw i teraz niewygodnie Ci o tym mówić?

Eden, a czytal ty w Pismach co Jezus mowil?
Ze niektorzy nie zaznaja smierci?
Jak myslisz, co te slowa znacza?

Jest to fakt, o czym dobitnie zaświadczyłeś w tej rozmowie ignorując każdy przedstawiony argument i wymigując się od odpowiedzi na pytania dotyczące Twoich tez (nie mówiąc już o różnych manipulacjach, do których się uciekałeś). Potwierdziłeś to również tym postem, w którym w odpowiedzi na tekst Barneya (przycięty z niewygodnej informacji) wkleiłeś cudzy tekst polemiczny oraz, jak zwykle, zignorowałeś niewygodne dla siebie pytanie.

Nie kłam, zaraza, że chcesz wyjaśnienia, skoro jasno widać, że żadne wyjaśnienie Ciebie nie interesuje, a temat założyłeś tylko po to, aby nas "nawracać" na swoją wersję protestantyzmu ("edenizm").

Eden, odnosze wrazenie ze ty nie chcesz zrozumiec kultu Maryjnego, tylko przygotowujesz sie do antymaryjnej argumentacji gdzie indziej i chcesz tu poznac argumenty Katolikow, by wedlug tych argumentow wymyslec argumenty przeciw dla swojej dzialalnosci podobnie jak SJ.
Z tego powod chcesz do kazdego argumentu miec podane cytaty z Pism, bo nie chcesz rozumiec tresci argumentow i Pism, tylko miec ulatwiona swoja robote.