Natomiast spalanie ciała po śmierci traktowano jako wyraz beznadziei i rozpaczy, a także karę za szczególnie rażącą rozpustę (Kpł 20,14) i uleganie bałwochwalstwu (1Krl 13,1-12). Dlatego w chrześcijaństwie kremacja ciał zmarłych, aczkolwiek w naszych czasach coraz bardziej rozpowszechniona, z teologicznego punktu widzenia jest co najmniej dyskusyjna. Zupełnie niezrozumiałe stają się pełne obrzędy pogrzebowe odprawiane nad urną z prochami zmarłego. Pokropienie wodą święconą i okadzenie podkreślają przecież godność ciała, przypominając, że wraz z chrztem i sakramentami stało się mieszkaniem Ducha Świętego. Te same czynności nie mają tej wymowy, gdy wykonuje się je nad urną z prochami. Kościół nie powinien ulegać trendom współczesnej kultury, forsującym niewiarę w życie wieczne, lecz stać na straży godności ludzkiego ciała stworzonego na obraz Boży i wywyższonego przez to, że Syn Boży dla nas i naszego zbawienia stał się człowiekiem. W chrześcijańskim pochówku zmarłego uwydatnia się wiara w „nowe stworzenie”, które przyniesie ostateczny tryumf nad śmiercią.

Czy nie sądzicie, że skoro teraz Kościół nie zabrania kremacji, to też i sformułowanie uczynku miłosiernego co do ciała "Umarłych grzebać" powinno być zmienione na "Umarłych grzebać lub kremować"?

Umarłych grzebać - jest pojemne, bo nie wypunktowuje, czy mamy do czynienia z ciałem czy z prochami, czy z kośćmi po ekshumacji itp.

Co do ostatniego, to takie są procedury. Martwe ciało jest zagrożeniem. Worek ogranicza przedostawanie się bakterii, wydzielin itd.

Wiesz, że jeżeli ktoś umrze w ambulansie, to pojazd jest na jakiś czas wyłączony z użytku?

A więc grzebać czyli z pełnym szacunkiem pochować dowolną postać zmarłego.

7. Aby uniknąć wszelkiego rodzaju dwuznaczności o charakterze panteistycznym, naturalistycznym czy nihilistycznym, nie należy zezwalać na rozrzucanie prochów w powietrzu, na ziemi lub w wodzie albo w inny sposób, ani też przerabianie kremowanych prochów na pamiątki, biżuterię czy inne przedmioty, pamiętając, że w stosunku do tego typu postępowania nie można brać pod uwagę przyczyn higienicznych, społecznych czy ekonomicznych, które mogą prowadzić do wyboru kremacji.

Rozsypanie, rozrzucenie, chaotyczne rozproszenie, przerobienie na cokolwiek jest innym czynem. Nie pochowaniem.

A rozsypanie prochów wewnątrz grobowca? Dlaczego prochy muszą koniecznie być w urnie? Jeżeli urna jest np. z kartonu lub drewna- to i tak się w krótkim czasie rozpadnie. Jest jakaś nielogiczność w sprzeciwie wobec rozsypywania.

417 Skremowane szczątki ciała powinny być traktowane z takim samym szacunkiem jak ciało człowieka, z którego pochodzą. Obejmuje to wykorzystanie godnego naczynia do przechowywania popiołów, sposobu, w jaki są przewożone, dbałości o właściwe umieszczenie i transport oraz ostateczne złożenie. Skremowane szczątki powinny być pochowane w grobie lub umieszczone w mauzoleum lub kolumbarium.

(ang. 417 The cremated remains of a body should be treated with the same respect given to the human body from which they come. This includes the use of a worthy vessel to contain the ashes, the manner in which they are carried, the care and attention to appropriate placement and transport, and the final disposition. The cremated remains should be buried in a grave or entombed in a mausoleum or columbarium.)
http://www.ewtn.com/library/curia/cdwcrema.htm

Nie wiem, czy jakiekolwiek osoba uznana za świętą, była skremowana,

i czy takie popioły występują jako relikwie.