Widzisz, Brandy...człowiek jest też inny. Czasem chce mieć po przodku jakiś drobiazg. Ile razy spojrzy na tę rzecz wracaja wspomnienia o tym człowieku i jest okazja, by odmówic mpodlitwę. Nie musi więc to być jedynie wartość estetyczna. Ten sam pierścionek może przedstawiać wartość duchową a może jednocześnie estetyczną i duchową. Może też magiczną lub materialną jak drogi. To już sprawa kręgosłupa moralno - duchowego.

I myślisz, że jak by było spalone, to by nie mogło zmartwychwstać?

Udowodnij
Ani palenie, ani grzebanie nie mają nic wspólnego z Ewangelią.
Sam napisałeś - to jest zwyczaj. Zwyczaje się zmieniają.

A jakąż wymowe teologiczną ma zjedzenie przez robaki?

No cóż, jeśli u Ciebie takie właśnie ma znaczenie spalenie, to nie powinieneś tego robić. Ale u mnie takiego znaczenia nie ma.

Ma czym polega to oderwanie? Tak konkretnie...
Jesli Twoja religijność opiera sie na zwyczajach, to "gratuluję".


Jakoś nie zauważyłem tych "religijnych i teologicznych" argumentów. Przyzwyczaiłeś się do czegoś i nadajesz temu przyzwyczajeniu nadmierną wagę.
To się niestety dzieje, ale równie dobrze mógłbym zastosować podobny chwyt do drugiej strony i opowiadać o gniciu przodków na wysypisku. Nie bawmy się tak, bo ni o tym rozmawiamy.

W punkt.
Dobre podsumowanie.

Dlaczego jesteś za paleniem?

[/quote]Zwykłe przemyślenia zmęczonej kobiety. Zgadzasz się z tymi nowoczesno- ekologicznymi argumentami?[/quote]
Czy czasami katolik w takich rozważaniach nie powinien się kierować się argumentami religijnymi, teologicznymi czy symbolicznymi niż ekologią czyli pragmatyzmem utylizacji?

Pytam się retorycznie, bo dla mnie to sprawa oczywista.[/quote]
Skoro to jest pytanie retoryczne, to ok.
To ja także zadam pytanie: Czy katolik może, a nawet musi dbać o zdrowie swoje i innych?
Najważniejsza jest pamięć, modlitwa i dobre myśli o zmarłym.

Palenie zmarłych to zwyczaj popularny wśród protestantów. Nawet nie grzebali urny tylko stawiali ją nad kominkiem w domu, tak mi powiedziała znajoma szkotka.

Przecież nikt nie pisze o tym, że popiera stawianie urny nad kominkiem.
Prochy powinny spocząć w miejscu do tego przeznaczonym. Takim miejscem jest cmentarz. Jakie to ma znaczenie dla Ciebie, czy zwłoki będą strawione przez ogień, czy zgniją w ziemi?

Nie zwróciłam wcześniej uwagi na to, ale to chyba najnowsze wytyczne z Watykanu z 2016 r.

Instrukcja Ad resurgendum cum Christo
dotycząca pochówku ciał zmarłych
oraz przechowywania prochów w przypadku kremacji

http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_20160815_ad-resurgendum-cum-christo_pl.html

Jestem za kremacją ciał zmarłych. Gdyby była bardziej powszechna- nie byłby konieczności niekończącego się poszerzania cmentarzy.
Msza św przy ciele, potem kremacja i pochówek prochów.

Zdarzają się też pochówki, kiedy mszę św odprawia sie przy urnie.

Piękne nauczanie Kongregacji Nauki Wiary w duchu Tradycji i ciągłości nauczania Magisterium jeszcze za prefektury Gerharda Kardynała Müllera.

Każdy zwolennik pogańskiego i ekologicznego palenia ciał powinien to przeczytać.

Ja w Szwecji trochę mieszkałem i dlatego ich usprawiedliwię. U nich miejsce na cmentarzu bardzo drogo kosztuje i z tego powodu często sam zmarły nie chce obciążać takimi kosztami swoich bliskich. Nie wiem, jak oni się żegnają ze swoimi zmarłymi, bo starannie ukrywają osobiste emocje.



W Polsce tego szacunku zaczyna bardzo brakować. Wystarczy pójść na jakikolwiek zwykły cmentarz. Stare groby znikają teraz błyskawicznie. Kiedyś nawet stare i opuszczone mogiły były powszechnym elementem każdego cmentarza. Teraz ich brak. Ziemne groby likwiduje się po 20 latach pod pretekstem braku opłaty za "prolongatę". A często bliscy nie mogą się w porę dowiedzieć o takiej opłacie, bo np. zmienili adres lub nie mogą uzgodnić, kto ma ponosić koszty.

Pojawiają się liczne próby bezprawnej likwidacji nawet grobowców komorowych murowanych, pod pretekstem np. braku stosownej umowy z proboszczem (dawniej nikt takich umów nie spisywał).
Chęć łatwego zysku zarządców cmentarzy szybko zlikwidowała w Polsce tradycyjny szacunek dla zmarłych.

Tak zniknął grób moich dziadków i wujka, bo będąc za granicą spóźniłem się o 4 tygodnie (!) z opłatą za "prolongatę" grobu. Szacunku do pochówku już w Polsce brak, dlatego nie ma innego wyjścia jak poprosić spadkobierców o spalenie w krematorium i odstawienie urny z prochami do piwnicy lub garażu. W ten sposób nie narazimy bliskich na szantaż emocjonalny ze strony zarządu cmentarza i na wymuszanie opłat (zaznaczam- bardzo wysokich).

G.HY.,
Twoje uwagi o likwidacji grobów są argumentem na utrzymywanie cmentarzy wirtualnych, ale jak znam życie, to miejsce na takim też pewnie będzie trzeba opłacać.

On opisał swoje doświadczenia i tak powinno się to czytać. Ja mam odmienne. Oznacza to, że musiałby przedstawić rzetelne badania statystyczne i wówczas można rozmawiać inaczej..
Jeśli ktoś nie będzie płacił za mieszkanie, też go eksmitują. Jeśli nie zapłaci za prąd, odetną mu zasilanie. A wlaścieciele cmentarzy postepują zgodnie z prawem i wiedząc o tym, należy pilnować prolongat. Cesarzowi co cesarskie...

Znam przypadek inny. Do dwóch kościołów należal jeden cmentarz. Rozdzielono je tworząc dwie parafie, w tym jedną malutką złożoną z kilkuset biednych osób i jej przyporządkowano cmentarz. Nowy proboszcz informował, że są zaległości w prolongatach, indywidualnie rozmawiając z wierzycielami. Ludzie wykazywali zaskoczenie, bo opłaty uiścili. Nie bylo to jednak odnotowane w dokumentacji. Młody ksiądz wszystkim uwierzył i wierzytelności umorzył. Poprzedni proboszcz mial fatalną opinię już w poprzednich miejscach. Przenoszono go i został w końcu proboszczem, wyszło na to, że i niezbyt uczciwym w sprawach finansowych, by nie powiedzieć dosadniej. Nie krępował się też mieszkać z kobietą i dwójką swoich dzieci. Wciąż tylko narzekal na skąpstwo swych parafian.

To jakie mamy zwyczaje miejsca zależy od wielu spraw. Swoich należy zawsze pilnować. A ewentualne przekręty przypisywać konkretnym ludziom. W wielkich miastach jest problem z pochówkiem, więc tym bardziej należy tego pilnować.

Nie mam nic przeciwko szacunowi do zmarłego. Lecz chcę się podzielić spstrzeżeniem. Jest nim to. Największy szacunek dla innej osoby, czy to bliskiej czy dalszej. Jest wtedy gdy go okazujemy człowiekowi żyjącemu. Niestety dochodzi do tego że, im mniej szanował ktoś innego w czasie życia. Tym potem po śmierci wykazuje nawet nadmierną troskę o to, by było wiele zrobione wokół zmarłego.
Poprę to przykładem, gdy to co wyżej napisałem powiedziałem. Wobec osoby niesprawnej również w mowie. To tak mocno to poruszyło tą osobę, widziałem to w oczach, że prawie zaczęła mówić. Choć nie mogła ze względu na swą ułomność. To był pouczający moment w moim życiu, także i świadków tego zdarzenia.
Wniosek prosty. A wy groby pobielane, wykazujecie troskę po śmierci o ciało danego człowieka. A czy z braku wyobraźni, czy z niechęci. Nie czynicie dobra dla tych osób, choć tego pragną za życia.Tak to skwituję te całe ceregiele pośmiertne. Nikt przy zdrowych zmysłach nie pastwi się nad trupem. A jeśli by tak było, to i tak nic to osobie zmarłej zaszkodzić nie może. Natomist hipokryzja w poruwnaniu stosunku do żyjącego i zmarłego, jest tak wielka że woła o pomstę do nieba. Obserwuję czy to zawinioną, czy nie zawinioną. Niezrozumiałość tego zachowania. A jest ono kluczowe do rozstrzygania, o wartości danej osoby. Hipokryzja świadczy na niekożyść osób. Nawet gdy one same lepiej przez to się poczują.

Tu nie chodzi tylko o szacunek dla osoby bliskiej, ale o szacunek dla zmarłych, nawet obcych.