Wiem kim jest niewolnik duchowy, bo sam nim jestem od 5 lat swiadomie i dobrowolnie, a tego zaden filmik nie jest w stanie opisac.

Ale pomoże ci zrozumieć.

Gdybym nie rozumial to nawet by mnie tu na forum nie bylo nie tylko w Kosciele.

Przed przyjściem Chrystusa ludzie byli w niewoli grzechu, bo ich panem był szatan. Świat był pogrążony w ciemności duchowej.
Jezus jest światłością, która zaświeciła w ciemności i Jezus uczynił nas wolnymi. Każdy, kto przyjął Jezusa do swojego życia - jest duchowo wolnym człowiekiem.
E.Jana
8:31Mówił więc Jezus do Żydów, którzy uwierzyli w Niego: Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie
8:32I poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi.
8:33Odpowiedzieli mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy u nikogo w niewoli. Jakże możesz mówić: Wyswobodzeni będziecie?
8:34Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu.
8:35A niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, lecz syn pozostaje na zawsze.
8:36Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie.
8:37Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama, lecz chcecie mnie zabić, bo słowo moje nie ma do was przystępu.
8:38Mówię to, co widziałem u Ojca, a wy także czynicie, co słyszeliście u ojca waszego.
8:39Odpowiadając, rzekli mu: Ojcem naszym jest Abraham. Jezus im rzecze: Jeżeli jesteście dziećmi Abrahama, spełniajcie uczynki Abrahama.
8:40Lecz teraz chcecie zabić mnie, człowieka, który wam mówił prawdę, którą usłyszałem od Boga: Abraham tego nie czynił.
8:41Wy spełniacie uczynki swojego ojca. Na to mu rzekli: My nie jesteśmy zrodzeni z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga.
8:42Rzekł im Jezus: Gdyby Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście mnie, Ja bowiem wyszedłem od Boga i oto jestem. Albowiem nie sam od siebie przyszedłem, lecz On mnie posłał.
8:43Dlaczego mowy mojej nie pojmujecie? Dlatego, że nie potraficie słuchać słowa mojego.
8:44Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.
8:45Ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi.
8:46Któż z was może mi dowieść grzechu? Jeśli mówię prawdę, dlaczego nie wierzycie mi?
8:47Kto z Boga jest, słów Bożych słucha; wy dlatego nie słuchacie, bo z Boga nie jesteście.
8:48Odpowiadając, Żydzi rzekli do niego: Czyż nie mówimy słusznie, że jesteś Samarytaninem i masz demona?
8:49Jezus odpowiedział: Ja nie mam demona, ale czczę Ojca mego, a wy mnie znieważacie.
8:50Ja zaś nie szukam własnej chwały. Jest taki, kto jej szuka i sądzi.
8:51Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli kto zachowa słowo moje, śmierci nie ujrzy na wieki.
8:52Rzekli mu Żydzi: Teraz wiemy, że masz demona. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa słowo moje, śmierci nie zazna na wieki.
8:53Czyś Ty większy od ojca naszego, Abrahama, który umarł? Także prorocy umarli. Za kogo się uważasz?
8:54Odrzekł Jezus: Jeżeli Ja siebie chwalę, chwała moja niczym jest. Mnie uwielbia Ojciec mój, o którym mówicie, że jest Bogiem waszym.
8:55I nie poznaliście go, ale Ja go znam; i gdybym powiedział, że go nie znam, byłbym podobnym do was kłamcą. Ale Ja go znam i słowo jego zachowuję.
8:56Abraham, ojciec wasz, cieszył się, że miał oglądać dzień mój, i oglądał, i radował się.
8:57Wtedy Żydzi rzekli do niego: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?
8:58Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest.
8:59Wtedy porwali kamienie, aby rzucić na niego, lecz Jezus ukrył się i wyszedł ze świątyni.

Ta masz rację, że straszne jest to jak wielu idzie na zatracenie, ale przecież już Pan Jezus mówił, że nie wielu będzie zbawionych. Jednak poświecił siebie, aby każdy człowiek mógł mieć wybór i go dokonać.

Naszym zadaniem jest dawać świadectwo swoim życiem i głosić Ewangelię zbawienia w każdym czasie jeśli nadarza się okazja- czy ktoś to przyjmie czy nie, jego decyzja.
Od 2000 lat jedni przyjmują poselstwo Ewangelii, a inni je odrzucają, jednak Bóg nikogo nie utraci z tych, których imiona są zapisane w księdze życia.
Życzę Ci wszystkiego dobrego.

Tobie tez zycze wszystkiego dobrego, ale musze ci powiedziec ze Protestantyzm nie przygotuje cie tak jak KRK.
Te roznice zobaczysz jak wszystko sie zacznie na dobre.
Juz kiedys chyba ci pisalem ze nie macie Eucharystii, wiec nie macie Hostii, ktora bedzie jak Arka Przymierza w ST chronic od zla.

Ok, dla Ciebie. Ja piszę o tym, jakie znaczenie mają w tradycji kontynuowanej przez Kościoły reformacji. Wiem, że tradycje Twojej wspólnoty dysponują innymi narzędziami, proponują inne środki, inne spojrzenie na Pismo czy inny z niego użytek. Nie byłem i nie jestem rzymskimkatolikiem, więc w to nie wchodzę. Piszę jak i po co używały "sola" nasze Kościoły.



Ok, dzięki za Twoje cenne przemyślenia na nasz temat.

Dla mnie hostią jest Jezus Chrystus, bo Jezus jest żywy w mojej wierze i w moim sercu.
Jest dla mnie chlebem, który jest nam dany jako dar od samego Boga.
Nie taki chleb, jaki jedli przodkowie na pustyni i poumierali, ale chleb, który jest pokarmem na życie wieczne, który nigdy nie ginie, którego nigdy nie strawisz.
Ten chleb, to wiara jaką dał nam sam Zbawiciel.
Pragnę spożywać ten chleb - pokarm duchowy, co dzień i w każdej sekundzie swojego życia.

Protestanci spożywają chleb uroczyście, na Pamiątkę Wieczerzy Pańskiej.

Przyjmuję do wiadomości Twój punkt widzenia.
Natomiast moja ochrona i bezpieczeństwo wynika z czegoś inneg i ma swoje źródło gdzie indziej.
Zapieczętowanie Duchem Św. to wystarczająca ochrona. Bo ta pieczęć mówi w świecie duchowym do kogo należę i kto mnie chroni.
Biblia bardzo jasno to przedstawia:
[Ef.1.14]:13. W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym,14. Który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego.

[I Kor.3.16]:Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was?

[I Jana 4.4]:Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście, gdyż Ten, który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie.

[Jana10.29]:28. I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej.29.Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca.

Taka jest ochrona dzieci bożych. Tak więc jestem spokojny, bo wiem komu zawierzyłem swoje życie doczesne i wieczne i wiem, że On ma moc wypełnić swoje słowo.

W jaki sposób Mu "zawierzyłeś" skoro odrzucasz najważniejsze prawdy Jego Ewangelii i w dodatku wbrew Jego nauczaniu dokonałeś rozłamu?
Samo gadanie o "zawierzeniu" jest tanie.

Tak, pewnym jest ze On ma moc wypelnic swoje slowo.
Tylko czy ty masz to wszystko co pomoze ci wypelnic powinnosci Dziecka Bozego?

Pomijając aluzje co do różnicy rozumienia przez nas Eucharystii, całkiem niedawno pisałem podobnie. Najważniejsza w naszym życiu jest wiara w zywego Jezusa. W to ze jego zmartwychwstanie nie było wydarzeniem historycznym, ale realnym i które ma wpływ na nasze życie w każdym momencie. W kazdym momencie naszego życia Jezus jest z nami i bez świadomość tej prawdy podstawowej, oraz pielegnowania naszej codziennej relacji z Jezusem, prędzej czy później kazdego dopadnie kryzys, albo co gorsze odejscie od wiary.

Mam w sobie wystarczająco dużo dobrej woli, aby zrozumieć szczerość i isote wypowiadanych treści jak ta twoja i jednocześnie nie muszę skupiać się na "lapaniu na slowie", co ostatecznie prowadzi do sporu. Mimo wszystko muszę napisać, że chociaż ok rozumiem co piszesz, bo i ja przeżywam swoja relację z Jezusem podobnie, to jednak nie wyobrażam sobie abym mógł dobrowolnie pozbawiać się komunii z Jezusem Eucharystycznym. Mam tez to szczęście, ze w moim kościele jest wystawienie w kaplicy. Wpadam zawsze kiedy jestem w pobliżu. Piszę z toba, a przed oczami mam ciągle Jego blask. Nie wiem czy te nasze roznice to tylko kwestia wiary, lub jej braku ale wiem dokładnie to co ty piszac powyżej o swojej z Nim relacji. Żywy Jezus jest również obecny w Eucharystii. Prawdy wiary o ktore toczy się tutaj spór, mają nas myślę do tego przeświadczenia podprowadzić , aby nasza z Nim relacje wzmocnić w taki jeszcze np. sposób, jak opisałem, chociaż główną istotą jest przecież uczestnictwo we Mszy. I jakoś nie mam potrzeby zwalczania, czy też głoszenia ze twoje przeżywanie wiary z pewnością jest falszywe, bo tak nie jest. Tak samo nie rozumiem głoszenia w drugą stronę takich treści, które w jakiś sposób sugerują że Eucharysta to błędne praktykowanie wiary i relacji z Jezusem. Błędne i złe przyjmowanie Eucharystii jest wówczas, kiedy robimy to będąc przywiazani do zwyczaju, albo wypelniania obowiazku wynikajacego z kultu religijnego i zapominamy o tym co pierwsze, czyli fakcie że Jezus zyje. Robimy to nie majac zywej relacji z Jezusem ani przed, ani po komunii. I wówczas faktycznie spożywamy swoj wyrok, bo krzyzujemy naszym milczeniem, obojętnością, ciemnica w naszych sercach żywego Boga po raz drugi i trzeci...

Jozef, pięknie ująłeś całokształt wiary.
Jeżeli przyjmujemy Chrystusa uroczyście w Kościele przez spożycie Eucharystii, jest to sposób symboliczny przyjęcia, a zarazem ma wyrażać sposób rzeczywisty przyjmowania Chrystusa do swojego życia.
Sam akt zjedzenia tego opłatka nic nie znaczy, jeżeli nie przyjmujemy jednocześnie duchowo z wiarą to spożywanie.
Największe znaczenie ma nasze duchowe jednoczenie się z Chrystusem.
Chrystus jest żywy i pragnie mieszkać w naszej duszy - w naszym sercu - rzeczywiście - prawdziwie.
Błędem niektórych katolików jest samo usprawiedliwienie. Powiem księdzu grzechu, ale nie czynię to z wiarą, a dla przyjętego rytuału.
Przystąpię do Komunii Świętej, ale nie czynię to z wiarą, ale dla przyjętego rytuału - bo tak trzeba.
Tak wyraża się tylko obłudę i zakłamanie.
Samousprawiedliwienie sprawia, że niektórzy czują się oczyszczeni, a tak to nie działa. Jeżeli nie czynią obrzezania w sercu, to te czynności stają się tylko rytuałem.

Wiec dlaczego odrzucasz Eucharystie?

Każdy ma swoją drogę.
Ja już nie jestem katoliczką i inaczej pojmuję przyjmowanie Jezusa do swojego życia.
Każdy musi dojrzeć w swojej wierze.
Najważniejsza jest wewnętrzna przemiana serca wierzącego, by przyjąć Jezusa do swojego życia, by iść za Jezusem z ufnością, miłością, wiarą i nadzieją.
Nie przez Zbór będziemy zbawieni, ale przez wiarę.