Dziś się zastanawiałem no bo przecież solą życia jest miłość i każdy kto jest w związku małżeńskim chyba chciałby w nim być na zawsze i gdy czytam że w niebie nie będzie małżeństwa bo Pan Jezus powiedział że będziemy jak aniołowie i z małżeństwa nici, no ale ja mam nadal cichą nadzieję bo nie wyobrażam sobie wieczności samotnie (tak wiem nie będziemy sami będziemy się wszyscy nawzajem miłować i będziemy miłować Boga ale darzenie specjalną miłością jedną osobę w związku w którym dbacie o siebie nawzajem i dzielicie się wszystkim jest po prostu przepiękne) i tutaj zapala mi się lampka nad głową i przychodzi myśl że przecież Adam też był w niebie i Pan Bóg stworzył dla niego Ewe aby ten nie był samotny może to jest jakaś taka metafora że każdy ma swoją 2gą połówkę z którą spełni wieczność a ich miłość będzie jeszcze pełniejsza i oparta na szczerych nierozerwalnych uczuciach

W Niebie raczej nie będzie związków, małżeństwa, relacji takich na wyłączność. Zresztą, są osoby samotne, takie które przez życie przechodzą samotnie, z różnych powodów, jakby to wyglądało kiedy w Niebie były by pary a oni nadal sami bo w życiu nie znaleźli takiej osoby, nikt się nimi nie zainteresował?

Inni gruchali by sobie, dbali by o siebie wzajemnie, a oni single forever? Nie będzie takich relacji na wyłączność, bowiem w Niebie będzie wspólnota miłości a nie pary.



Adam i Ewa przebywali w Ogrodzie Eden, w Raju, a Raj nie jest równoznaczny z Niebem. Niebo to coś innego niż Raj, coś nawet wspanialszego. Nie jest tak że każdy ma swoją druga połówkę z którą spędzi wieczność, nie bierzesz pod uwagę ludzi samotnych i pozostających w samotności do końca życia?

Biorę pod uwagę też osoby samotne i oni mi właśnie wadzą w tym moim "planie nieba" tak samo myślałem co będzie z księżmi nie jestem w stanie wszystkiego wyjaśnić bo nie wiem jak tam będzie ale całe życie będę żył w nadziei że tam też nadal będe miał tą jedyną przy sobie (PS. żeby ktoś nie myślał że chodzi mi o świntuszenie bo nie w tym sęk mogę żyć bez tego ale nie mogę żyć sam)

Przecież nie będziesz w Niebie sam ani nie będziesz czuł się samotny, a dziewczyna / żona nie będzie Ci już potrzebna do odczuwania tego szczęścia. Tam będzie inna rzeczywistość. Tak jak kochasz żonę teraz, będziesz kochał każdego, a nawet bardziej, bowiem ta ziemska miłość nie jest doskonała. W Niebie Bóg wystarczy za wszystko i za wszystkich, nikt inny nie będzie Ci już potrzebny aby czuć się szczęśliwym.

No to problem został i dalej będzie mi drążył głowę odpowiedź typu będziesz żył we wspólnocie nikt Ci już nie będzie potrzebny trochę mnie nie satysfakcjonuje przecież teraz żyje we wspólnocie rodziny (która jest ogromna) i każdego z rodziny kocham ale żona zajmuje specjalne miejsce w sercu, myślałem że niebo będzie na tej samej zasadzie z innymi ludźmi ogromna wspólnota niczym rodzina i ktoś bliższy. No ale nic "ani oko nie widziało ani ucho nie słyszało" jak będzie dowiem się po śmierci jak Bóg da

W Niebie nie będzie par.
Tutaj pojawia się ten powtarzany dość czesto dylemat, jeśli ktoś miał dwie lub nawet trzy żony, to która będzie zajmować to szczególne miejsce w sercu? Będzie sobie tak po Niebie przechadzał się z małym haremem? To ludzkie wyobrażenia, a Niebo jest rzeczywistością ponad tym co ludzkie i ponad tym co znane nam z tego obecnego życia.

Tutaj żonę kochasz na wyłączność, a tam w Niebie nie będzie już takiej miłości, nie będzie miłości emocjonalnej, romantycznej.

Jeszcze gorzej, gdy żona będzie miała w życiu kilku mężów

Tak w woli ścisłości jeśli moja żona umrze młodo nawet dziś to ja się nie ożenię już nigdy nie wyobrażam sobie jeszcze jednej miłości tak samo moja ciocia której mąż umarł raz próbowała sie z kimś spotykać (a to było 10 lat po śmierci męża) ale powiedziała że nie da się zapomnieć o kimś kogo się naprawdę kochało i sam sobie też tego nie wyobrażam

“For this reason a man will leave his father and mother and be united to his wife, and the two will become one flesh.”

Słyszałem też o przypadkach gdzie po śmierci męza zaraz po nim zmarła całkiem zdrowa żona jak to się mówi z rozpaczy zmierzam do tego że prawdziwa miłość istnieje i że przetrwa śmierć jeśli dwie właściwe osoby się odnajdą to nie będą w stanie już być z nikim innym ale może jestem zbyt dużym romantykiem

To piękne, ale nie mierz wszystkich swoją miarą. Są różne miłości i różni ludzie, w różny sposób ludzie radzą sobie ze stratą bliskiej osoby i niektórzy są naprawdę zdolni do ponownej miłości. Nie powinniśmy osądzać innych związków po stracie małżonka na podstawie własnych przekonań, bo nie mamy wglądu w serca osób je tworzących.

Teraz nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, jak wielkie będzie nasze szczęście w Niebie bo teraz żyjemy tutaj, w niedoskonałym świecie, przykładamy więc do wszystkiego nasze niedoskonałe światowe miary. Mi też jest trudno sobie wyobrazić, że będzie można być szczęśliwym bez wyłącznej relacji z moim ukochanym (przyszłym) mężem, ale muszę w to uwierzyć. Nie zastanawiać się za bardzo, jak TAM będzie, bo to i tak niewyobrażalne. Będziemy tak blisko Stwórcy, Źródła wszystkiego, Wszechmocnego i Nieskończonego... Nie sposób sobie tego wyobrazić ludzkim sposobem.

Ciekawe jak na Gorze patrza na to "malzenstwo":
"To już jest chyba prawdziwy koniec świata! Biskup Kevin Roberson i jego partner Mohan Sharma wzięli ślub. Ceremonii przewodniczyła arcybiskupka Toronto – Sussan Bell.
Zachwyt ruchów LGBTQRTVAGD z powodu ślubu jest tak wielki, że rozpisują się o nim wszystkie homo portale na świecie. Co więcej, oficjalne gratulacje złożyła także anglikańska Diecezja w Toronto."

biskup robaczek2

Zgubiły im się gdzieś listy św. Pawła..

Niepowetowana strata, ja trzymal byl je w sejfie.
Pamietasz chociasz co ci napisal?

Moze ten temat ci cos rozjasni.
viewtopic.php?f=17&t=28085

Raczej zaciemni... wyjątkowe bzdury są w tym linkowanym temacie. No, chyba że nie będziesz czytał tego, co napisał niejaki "sapper" (ciekawe, kto to mógł być? )