Widocznie jest to dla Ciebie abstrakcja, jakbyś prawdziwie wierzył, to byś wiedział, czym jest osobista relacja z Ukochanym JEHUSZUA (JEZUSEM CHRYSTUSEM).


Porozmawiaj sobie z ludźmi, to będziesz miał tysiące dowodów.
Nie tak dawno, pewien ksiądz, czy biskup wypowiadał się w jakimś medium, że bierzmowanie to jest uroczyste pożegnanie z kościołem. To nie trzeba mieć umysłu Einsteina, aby domyśleć się dlaczego przyjmują bierzmowanie i odchodzą z kościoła.
"Ono [bierzmowanie] nie może funkcjonować jako coś „na wszelki wypadek”."
https://www.deon.pl/religia/wiara-i-spo ... iolem.html


Doskonale znam ten fragment, bo czytam go już setki, jeżeli nie tysiące razy.
Ja przyjmuję Komunię codziennie pod postacią Chleba i Wina, czyli tak jak jest napisane Ciało i Krew Ukochanego JEHUSZUA (JEZUSA CHRYSTUSA).

Skoro Ty najwyraźniej masz taką relację, to możesz nam opowiedzieć co to jest. No, chyba że to po prostu puste hasło, wtedy jesteś usprawiedliwiony i nie musisz wyjaśniać.


Nie. Skoroś stwierdził, że cechą religii jest np. to, że ludzie przystępują do bierzmowania bo "jest potrzebne do ślubu", to teraz przedstaw dowody, że tym właśnie charakteryzują się religie.


Ja nie pytam co Ty robisz, tylko wskazuję, że sama wiara nie wystarczy do zbawienia.

Dobra, wyjaśnię pokrótce na czym polega osobista relacja z Ukochanym JEHUSZUA (JEZUSEM CHRYSTUSEM). Jest to życie 24 godziny na dobę z Ukochanym JEHUSZUA. Budzisz się rano i dziękujesz MU za sen, pytasz GO, co ma dla Ciebie dobrego, jakie ma błogosławieństwa dla Ciebie. Wstajesz, mówisz MU Psalmy. Jesz śniadanie, dziękujesz MU z te dary, błogosławisz te dary. Wsiadasz do samochodu, prosisz go o szczęśliwą drogę i prowadzenie. Idziesz drogą dziękujesz MU za wspaniałą przyrodę, wychwalasz GO. Dziękujesz MU za pogodę. Słuchasz muzyki, mówisz: Ukochany JEHUSZUA posłuchajmy razem. Zrobiłeś coś źle, od razu GO przepraszasz. Rozmawiasz z NIM. Zwracasz się do NIEGO własnymi słowami z serca, a nie wyuczonymi modlitwami, wypowiadanymi często bezmyślnie. (Oczywiście można mówić "PATER Noster", ale oprócz tego należy modlić się też własnymi słowami od serce) Itd. Itp.



Nigdzie nie napisałem, że sama wiara wystarczy do zbawienia.

Jesteś Jehowy?

Dlaczego? Pytam jako nie-Einstein. Ksiądz, lub biskup, jakieś media.
Bardzo "konkretne" to Twoje źródło.

Parę lat temu, w środowisku protestanckim zrobiono badania nad tym,jak się ma to, że ktoś buńczucznie twierdzi że "poznał osobiście Jezusa" i że w swoim mniemaniu "narodził się na nowo" (czyli wyszedł do ewangelizatora i powiedział parę słów) oraz "ma pewność zbawienia" do jego postepowania.
Porównywano protestantów z protestantami - tyle że jedni się obnosili z podobnymi oświadczeniami, a inni podchodzili do siebie w sposób podobny do katolików czy prawosławnych - tj. nie mieli sami o sobie aż tak wysokiego zdania.
Jako miernik wierności Bogu wzięto wierność małżeńską i parę jeszcze podobnych, OBIEKTYWNYCH kryteriów (nie puste deklaracje).
Co się okazało? Ano to, że nie było między tymi grupami ŻADNEJ różnicy postepowania. Jedyne co pierwsza grupa miała znacznie wyższe, to samopoczucie i samoocenę swojej świętości.

Nie, nie jestem świadkiem Jehowy, nigdy nie byłem.


Napisałem jasno, nie potrzeba umysłu Einsteina, aby się domyślić. Piszesz, że jesteś nie-Einsteinem, więc powinnaś się domyślić.

Dzięki Ukochanemu JEHUSZUA (JEZUSOWI CHRYSTUSOWI) mam dobrą pamięć, niektórzy uważają, że nawet fenomenalną. Ale nie pamiętam wszystkiego. Nie mam pamięci fotogenicznej, jestem tylko człowiekiem. Jeżeli ktoś bardzo chce, to znajdzie sobie źródło w Internecie.
Nie pisze tutaj pracy doktorskiej, żeby podawać całą bibliografię.

Nie uważam się za lepszego od innych ludzi, nie uważam że mam zapewnione zbawienie. Ja jestem tylko prochem i trzciną na wietrze.

Powinno być oczywiście "fotograficznej".

To sporo, ale jeśli wierzyć słowo Jezusa w Biblii, to trochę mało.
Wbrew rozpowszechnionym przekonaniom, można całkiem nieźle bezmyślnie paplać własnymi słowami.
Jak słyszę modlitwy w róznych samorobnych grupach, to lecą te same teksty, sformułowania itd. Zresztą powyższe jest takim przykładem.

Nie mam nicprzeciw własnej modlitwie (sam tak się modlę), ale nie można przeciwstawiać sobie rodzajów modlitwy.

Tak jak radzi Biblia:
Ef 5:18-19 "I nie upijajcie się winem, bo to jest [przyczyną] rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie psalmami i hymnami, i pieśniami pełnymi ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach."

"Słowo Chrystusa niech w was przebywa z /całym swym/ bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach."/Kol 3,16/

Pierwsi chrześcijanie nigdy nie słyszeli o czyśćcu, poczytaj Świętych Ojców. Prawosławni wierzą, że kajać się za grzechy można tylko w TYM życiu, jak nie zdążysz, to Twoja strata. Dogmat o czyśćcu powstał dopiero w XIII wieku, czyli zachodni Kościół obywał się bez niego 1300 lat. W średniowieczu pojawiły się odpusty i jurydyczne postrzeganie grzechu, winy i zadośćuczynienia. Stąd idea czyśćca.

LOL
Po pierwsze, teksty pierwszych chrześcijan zawierają wzmianki na ten temat.
Po drugie, to dogmat o czyśćcu spisano w XV wieku.
Po trzecie, nauczał o nim chociażby papież Grzegorz Wielki na przełomie VI i VII wieku. Czyli zanim jeszcze powstała idea sprzedaży odpustów.

O czyśćcu (co nie znaczy że o NAZWIE "czysciec") mamy całkiem sporo w Nowym Testamencie, trochę w Starym Testamencie, w najstarszym chyba (oprócz Listu Barnaby) piśmie Ojców Didache czyli nauka Dwunastu Apostołów (I-II wiek) znajdujemy aluzję do Czyśćca, pisał o nim Św. Justyn (ur.100), Arystydes (ok.140), Tertulian (ur.155), znajdujemy o nim tekst w Aktach „Męczeństwa św. Perpetuy i Felicyty”(203) u Św. Cypriana (258), Św. Efrema (373 rok), pisał o nich Św.Grzegorz Wielki w Dialogach i św.Augustyn. Pisali też o nim św.Cyryl Jerozolimski, Orygenes, Grzegorz z Nyssy. Więcej http://www.analizy.biz/marek1962/czysciec.pdf
Więc odsyłam Ci Twoją własną radę: "poczytaj Świętych Ojców".

A co ma "kajanie się za grzechy" do Czyśćca? Czy wiesz w ogóle o czym piszesz?

Co do stosunku prawosławia do Czyśćca - wierzycie w niego, tylko inaczej nazywacie. Polecam http://www.eduteka.pl/doc/czysciec-w-te ... awoslawnej
To znaczy tak sobie to wyobrażasz?

• dogmat nie powstaje kiedy "potrzebna jest doktryna" tylko wtedy, gdy powszechnie uznawaną doktryne jakaś spora grupa zaczyna kwestionować - wtedy wydaje się orzeczenie papieskie, czyli dogmat.
  Jak widzisz data dogmatu nie ma nic do rzeczy.
• Początki idei odpustów (oczywiście nie nazywanych wówczas w ten sposób) mają swe źródło w czasach prześladowań chrześcijan w III wieku. Osoby które z obawy przed prześladowaniami zaparły się wiary były wyłączane z Kościoła i musiały przejść wieloletnią pokutę by do niego wrócić. Podobne praktyki obowiązywały wobec osób dopuszczających się innych grzechów śmiertelnych np.bigamii, cudzołóstwa czy zabicie płodu.
  Osoby na które nałożono te wieloletnie pokuty, zwracały się z prośbą o ich skrócenie do biskupa lub nawet prosiły o wstawiennictwo chrześcijan przebywających w więzieniach i oczekujących na śmierć. Ci pisali do biskupa tzw. listy pokoju.
  Praktyka odbywania pokuty (i to wieloletniej, znacznie bardziej dotkliwej niż dziś) przed otrzymaniem rozgrzeszenia utrzymywała się aż do X wieku. Nawet po jej zniesieniu była w chrześcijanach żywa świadomość (która dziś niestety jest rzadkością) że każdy grzech będzie (niezależnie od rozgrzeszenia) odpokutowany - albo w życiu doczesnym, albo w Czyśćcu.
  I - podobnie jak w przypadku listów pokoju - wierni poczęli się zwracać do
  spowiedników z prośbą o wstawiennictwo (tym razem bezpośrednio do Boga).
  Potem nazwano tę starożytną praktykę "odpustem".

Czyżby ? przytoczmy więc świętych Ojców:

Św.Klemens Aleksandryjski (zm.212) "Ale gdy już ustaną kary z chwilą, gdy się dopełni pokuta i oczyszczenie od każdego uchybienia, to jeszcze wtedy tych, którzy zostali uznani za godnych innej owczarni, oczekuje wielkie cierpienie z tego powodu, że nie mogą przebywać razem z uwielbionymi za sprawiedliwość" ("Kobierce")

Św.Grzegorz z Nyssy (zm. 395) "Zmazy które w chwili śmierci są na duszy muszą ogniem czyśćcowym być zgładzone" (Eschatologia ks. M. Ziółkowski, str. 253)

Św.Ambroży z Mediolanu (zm. 397) "Uznaje ogień oczyszczający, po którym następuje raj" ("Mowa na śmierć Teodozjusza")

Ambroży komentując słowa św.Pawła z 1 Kor 3:15 "on sam zbawiony będzie, tak jednak, jak przez ogień." pisze:

"Pokazują te słowa, że człowiek niedoskonały będzie wprawdzie zbawiony, ale wprzód karę ognia wytrzymawszy, aby przez ogień wyczyszczony otrzymał zbawienie"

Św.Augustyn (zm. 430) "W tym życiu (Boże!) oczyść mnie i uczyń mnie takim, dla którego już nie byłoby potrzebnego ognia poprawczego... Jest powiedziane »Sam będzie zbawiony tak jednak jakby przez ogień« [1Kor 3:15]. A ponieważ jest powiedziane: »będzie zbawiony«, to lekceważy się ten ogień. Jakkolwiek są zbawieni przez ogień, jednak ten ogień będzie większy, aniżeli cokolwiek może ucierpieć człowiek w tym życiu" ( Eschatologia ks. Ziółkowski str. 253)

"Czasowe kary cierpią jedni w tym życiu, inni w drugim po śmierci, inni znowu tu i tam, ale tylko przed owym surowym i ostatecznym sądem" (Eschatologia. Rzeczy Ostateczne Człowieka i Świata ks. W. Granat, str. 24)

Św. Cyryl Aleksandryjski (zm.444) "Najmniejsze kary w czyśćcu są większe od największych cierpień ziemi, wszystkie męki jakie świat może wymyślić są balsamem w porównaniu do najmniejszej kary czyśćca".

Św.Grzegorz Wielki (zm. 604) "Co do pewnych win lekkich trzeba wierzyć, że jeszcze przed sądem istnieje ogień oczyszczający, według słów Tego, który jest prawdą. Powiedział On, że jeśli ktoś wypowie bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu, nie zostanie mu to odpuszczone ani w tym życiu, ani w przyszłym (Mt 12, 32). Można z tego wnioskować, że niektóre winy mogą być odpuszczone w tym życiu, a niektóre z nich w życiu przyszłym"

Nie wspominam już o innych pisarzach i dziełach.

Polecam książkę MISTERIUM ŚMIERCI Nikolasa P. Vasiliadisa. Tam będziesz miał wyłożoną dokładnie doktrynę "czyśćca", czyli oczyszczenia od grzechów po śmierci w prawosławnym rozumieniu kwestii. Poczytaj jeszcze św. Bazylego, tekst o [i]mytarstwach[i] św. Teodory. To prawosławne podejście, nie musisz się z ni zgadzać.

Mysle, ze nadszedl czas.

Dopoki nie bedzie porozumienia o zakresie wladzy Piotra w Kosciele Powszechnym beda takie cuda jak widzimy w Prawoslawiu.
Proponuje zwolanie Soboru Watykan III z udzialem wszystkich Kosciolow uwazajacych sie za Chrzescijanskie.

Cel Soboru: porozumienie w sprawie zakresu wladzy papieza.

Kto sie nie zgadza wylacza sie sam z widzialnego Kosciola.